deel 40 - De Franckjes

LAATSTE UITGEBREIDE VERSLAG SIEL VANUIT ‘S-HEERENBERG !



Zondag 15 april t/m zondag 22 april.



Zondag 15 april: We slapen lekker uit en gaan dan naar Beek. Taro’s zus (en Siel’s peettante) Natascha is jarig. Het is geweldig weer en Natascha heeft de mazzel met de hele visite buiten te kunnen zitten. Siel mag speciaal voor deze dag het setje kleertjes aan dat hij met zijn verjaardag van zijn peettante heeft gekregen. Het staat geweldig en super stoer en met die groene slofjes van Bjoyd eronder is het helemaal af. Ons ekstertje heeft het weer op de diverse kettingen en (zonne)brillen gemunt. Romek vermaakt zich intussen met nicht Cheyenne. Ze fietsen de hele buurt af. Ja, Romek heeft inmiddels de smaak te pakken van het fietsen. Ik heb voor Siel een fles meegenomen die ik hem tussendoor even binnen geef. Rond een uur of 1 zijn we weer thuis en kan Siel na een schone broek door naar bed. We krijgen vanmiddag nog visite voor Siel en dan zou het niet leuk zijn als hij de hele middag in bed doorbrengt. Iets voor 2 staat de Familie te Boekhorst op de stoep. Siel krijgt een mooi setje kleren en ook Romek wordt verwend. We gaan lekker buiten zitten. Taro heeft de tuintafel gister nog eens goed in de lak gezet en hij ziet er weer tiptop uit. Hij was wat vlekkerig geworden van onder de hoes staan afgelopen zomer. Denk je het goed te doen door een dure hoes bij het tuinstel te kopen en daarmee het tuinstel te beschermen tegen weersinvloeden. In het gevolg laten we de boel gewoon puur natuur buitenstaan. Dan ziet het er beter uit dan iedere keer die hoes eroverheen. Wilma heeft Siel, toen hij in Doetinchem lag, al eens bezocht. Nadien heeft ze hem nog een enkele keer gezien toen Taro met hem aan het wandelen was en nu mag hij dan lekker even bij haar op schoot. Het wordt een gezellige middag. Romek zien we af en toe even aanwippen om wat te drinken of te snacken maar voor de rest crost hij rond op zijn kleine fietsje alsof zijn leven er van afhangt. Papa en mama hebben toch altijd gezegd dat fietsen leuk is!



Maandag 16 april: Siel is rond een uur of 8 wakker. Als ik Romek naar school heb gebracht, check ik even mijn mail en ga dan Siel badderen. Ik ben net met Siel beneden als mijn ouders bellen. Ze komen zo even op de koffie. Snel zuig en dweil ik nog even de kamer en zwabber door de wc. Als mijn ouders er zijn gaan we lekker buiten zitten, nu kan het nog. Morgen melden ze weer 10 graden kouder. Siel heeft vandaag het setje kleren aan dat hij van de Familie Schaap heeft gekregen met zijn verjaardag. Het broekje is ¾ en perfect voor zo’n zonnige dag als vandaag. Siel is rond half 12 moe, ja dat krijg je als je zo vroeg wakker bent! Dus nog voor ik Romek van school ga halen, geef ik Siel zijn fles en leg hem in bed. Ik heb de slaapkamerdeur nog niet dichtgedaan of meneer is al vertrokken. Als Romek weer naar school is, neem ik me het er even van. Normaal strijk en vouw ik de was altijd op maandagmiddag, maar met dit mooie weer kan dat wel even wachten. Ik ga lekker een uurtje in de zon zitten. Heerlijk, ik ben dol op warmte, dan ben ik helemaal in mijn element. Rond 15:00 uur is Siel weer wakker. Samen gaan we Romek van school ophalen. Tot aan het avondeten en zelfs daarna tot half 7 fietst Romek rond op zijn kleine fietsje. Taro heeft ’s avonds ledenvergadering van de carnaval dus kunnen Tanja en ik allebei niet zwemmen, want ook Tanja’s man Erik moet hierheen. Als de kinders op bed liggen ga ik de was wegstrijken en vouwen. Het opruimen doe ik morgen wel. Het meeste is van Romek en Siel en om nu op hun kamers de boel in de kast te leggen vind ik niet zo’n strak plan. Hoofdzaak is dat alles al is gestreken en gevouwen.



Dinsdag 17 april: Romek is vandaag precies 5 ½ jaar oud! ’s Morgens komt ex-naaicollega Judith met haar zoontje Jelle op bezoek. Ze komt me uitleggen wat ik zo al kan en mag vertellen tijdens mijn gastcollege over een week of 4. Siel krijgt nog een leuke auto cadeau voor zijn verjaardag. Siel, die rond een uur of 8 wakker was, is net als gister om kwart over 11 moe, dus krijgt hij weer een vroege fles en gaat rond 10 over half 12 naar bed. Romek heeft weer eens een middag vrij (studiemiddag voor de leraren). Hoewel het weer beduidend koeler is dan gister (10 graden), is het nog wel t-shirt weer (voor Romek dan, ik loop te bibberen en heb mijn fleece vest uit de kast gehaald!). Romek crost de ganse middag rond op zijn fietsje. Mama, wat is fietsen toch leuk! Als Siel wakker is, oefen ik wat met hem op het kleed. Op een gegeven moment lukt het hem om terug te draaien op de rug, maar hij zet daarbij zoveel kracht dat hij van het kleed rolt en met zijn bol hard op de grond bonkt (au!).



Woensdag 18 april: Na Siel’s badje gaan we even brood halen in de stad. Rond 10 voor half 11 zijn we weer thuis. Ik leg vast het kleed op de grond want rond half 11 hebben we een afspraak staan met de fysiotherapeute. Intussen geef ik Siel zijn danoontje. Op de afgesproken tijd staat de fysio voor de deur. Ze vraagt hoe Siel’s verjaardag is verlopen en of het erg dubbel was die dag. Nou, dat was het zeker. Het gevoel zal altijd zo blijven, maar met zo’n eerste verjaardag is het wel heel heftig. Siel is in eerste instantie niet van plan om wat te laten zien. Maar uiteindelijk gaat hij toch overstag en laat zien dat hij best goed kan draaien. De fysio is heel tevreden over de vloeiende bewegingen die Siel maakt. Ze verwacht dat hij op zeer korte termijn zelf terug kan draaien op zijn rug. Siel kan ook al mooi zitten. En over zijn sta vorderingen is ze ook heel tevreden. Ik vraag haar of een loopstoeltje iets voor Siel is. Bij Romek wilden we er absoluut niet aan omdat er toen net een test door de Consumentenbond naar die dingen was gedaan en er nog al wat gevaren op de loer lagen bij het gebruik van zo’n loopstoeltje. Maar inmiddels zijn we een aantal jaren verder en zullen die dingen ook wel veiliger zijn geworden. Ik wil graag haar mening weten over zo’n ding en of het nut heeft er een voor Siel aan te schaffen. Ze is van mening dat het best iets voor Siel kan zijn. We moeten hem dan wel op de laagste stand zetten, want hij zet nu mooi zijn voetjes plat op de grond (deed Romek ook vanaf begin af aan!) en staat zo’n ding te hoog dan gaan ze al snel op hun teentjes lopen en ja, dat krijg je er zo 1,2,3 niet meer uit. Hij verdeeld mooi zijn evenwicht als hij staat. Ze geeft nog wat tips over het draaien, staan en zitten. Ze is zo tevreden over Siel dat ze gewoon weer over 4 weken terug komt. Ik vraag haar hoe het zit met rapportage aan de kinderarts omdat de logopediste ook een rapport mee wilde geven. Ze zal zorgen dat we voor 10 mei, als we naar de kinderarts moeten, een rapportje in de bus krijgen, zodat we het mee kunnen nemen naar het ziekenhuis. Als de fysio weg is, is Siel wel moe maar het is te kort tijd om hem nu een fles te geven en naar bed te doen. Hij moet dus maar even volhouden. We gaan snel Romek ophalen en dan krijgt hij zijn fles en mag naar bed. Na het brood gaat Romek met zijn plastic diertjes spelen. Het is somber en grauw buiten, dus hij heeft niet veel zin om naar buiten te gaan. Tanja belt om te vragen hoe laat Wouter mag komen spelen. Ze komen rond 14:00 uur. Dat geeft mij de gelegenheid om nog even de zakken op Siel’s broekje te naaien. Dan ga ik met Romek met de diertjes spelen. Als Wouter en Tanja er zijn, klaart het weer ook wat op en Wouter en Romek gaan lekker buitenspelen. Tanja en ik kletsen onder het genot van een pot thee weer even lekker bij. Als Siel uit bed komt, probeert hij al zijn charmes uit op Tanja. Hij knipoogt met 2 oogjes tegelijk en geeft daarna een grote grijns. Ook maakt hij het ene kusgeluidje na het andere. Onze kleine charmeur! ’s Avonds ga ik weer naar de naailes. Siel’s broekje begint er steeds meer als een echt broekje uit te zien, met plooizakken en zakklepjes.



Donderdag 19 april: Het is alweer een jaar geleden dat we hoorden dat Vigo niet veel kans zou hebben om te overleven. Vandaag komen de hondjes van Maartje weer, dus staan we wat eerder op. Romek zit net aan het brood als Maartje voor de deur staat. Ze vertelt dat binnen nu en 2 weken een van de hondjes (Chico) naar haar ex-vriend gaat. Als Maartje naar haar werk is, blijft deze mededeling door Romek’s koppie malen. Waarom kan Chico niet bij ons blijven, wij kunnen er toch goed voor zorgen? Romek vindt Chico de liefste van de twee. Hij bedenkt van alles zodat Chico niet weg hoeft (o.a. we kunnen toch ook de riempjes omwisselen, zodat Brum Chico wordt en Chico Brum?). Ik leg hem uit dat dit ook bij het leven hoort. Soms vinden een papa/vriend en mama/vriendin elkaar niet meer lief en gaan ze allebei ergens anders wonen. Alle spulletjes worden dan verdeeld en in dit geval de hondjes ook. Oh, dan zijn ze nu gescheiden, is Romek’s conclusie. Daar heeft hij van andere kindjes al wel eens over gehoord. Hij somt meteen een rits kindjes op waarvan de papa en mama ook zijn gescheiden. Jullie gaan toch niet scheiden, vraagt hij tussen neus en lippen door. Nee, schat, papa en mama vinden elkaar nog steeds heel lief! Dat van dat scheiden dat kan hij plaatsen, maar dat de hondjes uit elkaar moeten, daar is hij het niet mee eens en dat blijft zo. Ik breng hem naar school en haal dan Siel uit bed. Daarna stof en zuig ik de slaapkamers en vervolgens gaan Siel en ik even naar de Nettorama in Didam boodschappen doen. Op de terugweg flitsen we nog even langs de Super de Boer want ik heb mijn zinnen gezet op Griekse Kofta voor het avondeten en die hadden ze niet bij de Nettorama. Gelukkig bij de Super de Boer wel en voldaan keren we huiswaarts. Ik pak snel de boodschappen uit en geef Siel zijn iets verlate toetje. Het gaat er zo goed als helemaal in. Dan zet ik Siel in de wandelwagen en gaan we een half uurtje wandelen met de honden. In de gang zeg ik ze de wacht aan dat er niet wordt getrokken. En het werkt. Ze blijven netjes wachten tot ik de deur op slot heb gedaan en tijdens onze wandeling houden ze zich ook rustig. Maartje zei vanmorgen nog, dat ze hier veel rustiger zijn dan bij haar thuis. Ja, ik ben ontzettend gek met dieren, maar ze moeten wel luisteren. En dat hebben deze boefjes heel goed in de gaten. Op zijn tijd lekker dollen, maar er moet ook geluisterd worden en de boel hoeft niet afgebroken te worden. Na onze uitgebreide wandeling is het al weer tijd om Romek van school te halen. Ik breng de honden even naar huis en wandel met Siel naar school. Terwijl Romek en ik brood eten, geef ik Siel de fles, een schone broek en gaat hij lekker naar bed. Om 13:00 uur breng ik Romek weer naar school. Weer terug stort ik me op de badkamer. Morgenvroeg moet ik al vroeg met Romek bij de oogarts zijn en aansluitend met Siel naar babyzwemmen, dus schiet dat er bij in. Vandaar dat ik het nu maar alvast doe. Ik ben bijna klaar als Taro even belt om te vragen hoe het gaat. Als we uitgebabbeld zijn maak ik snel de badkamer af en stort me nog even op de wc. Die sop ik ook even lekker van boven naar beneden af. Zullen de lentekriebels wel zijn, dat ik zo aan de poets ben. Tussendoor belt Maartje op met de mededeling dat Chico aanstaande maandag definitief weggaat. Overdag zijn ze dan nog samen bij ons en dan haalt ze eerst Chico op en brengt hem weg en dan komt ze Brum ophalen. De honden zijn altijd samen geweest en om ze zomaar uit elkaar te halen… ik kan me goed voorstellen dat het heel moeilijk voor Maartje is, zeker nu de definitieve datum bekend is. Ik geef haar als tip om maandag als ze Chico komt halen de deken waar de honden dan op liggen door te knippen, zodat beide hondjes een helft bij zich hebben met elkaars geur erop. Doen ze tenslotte ook bij pups die bij de moeder vandaan gaan. Dan krijg je meestal ook een geurdoekje van de moeder mee voor de eerste tijd. Maartje vindt het in ieder geval een goed voorstel. Als ik met de honden Romek van school haal, vertel ik hem dat Chico maandag voor het laatst bij ons is en dat hij ’s avonds weggaat. Dat moet hij even op zich laten inwerken maar hij blijft het er niet mee eens. Ik leg hem nogmaals uit dat het leven leuke en minder leuke dingen met zich meebrengt, waaronder dit minder leuke bericht. Hij begrijpt het wel, maar het blijft hem bezig houden!



Vrijdag 20 april: Romek, Siel en ik moeten er vroeg uit vanmorgen. Romek heeft om 8:15 uur een afspraak staan bij de Orthopthie (een duur woord voor oogheelkunde voor kleine kinderen). Om kwart voor 8 zit ik met de kinderen in de auto richting Doetinchem. Romek heeft voor Ilse een tekening meegenomen. Die hangen ze samen op aan de muur tussen alle tekeningen die Ilse van andere kindjes heeft gekregen. Romek is weer goed vooruit gegaan. Keek zijn oog 6 weken terug nog 10% de verkeerde richting uit, nu is het “nog maar” 5%. Ook het kijken op zich gaat weer wat beter dan de vorige keer. Voorlopig schrijft Ilse dus geen bril voor aan Romek, maar hij moet nog wel een paar maandjes doorgaan met plakken. We hadden gehoopt dat als Ilse nu tevreden was, dat Romek dan niet meer hoefde te plakken, maar goed, die paar maandjes (en misschien nog wel iets langer) kunnen er ook nog wel bij. Er zit tenminste vooruitgang in en dat is waar het om gaat, niet waar?  Ze kijkt nog even naar Siel’s oogjes, maar daar is ze ook tevreden over. Hij kijkt volgens Ilse mooi recht voor zich uit. We maken voor Romek een afspraak voor over 3 maanden en voor Siel alvast een afspraak bij de oogarts voor september. Voor we Romek naar school brengen, rijden we eerst naar huis. Ik ben vergeten Romek’s tas met beker en koek mee te nemen. Ach ja, een mama kan ook wel eens iets vergeten. Snel vul ik de beker en Romek haalt een koek uit de kast. Dan lopen we met ons 3-en naar school. Als Siel en ik weer thuis zijn hebben we nog een uurtje voor we doormoeten naar babyzwemmen. Had ik niet op gerekend op dat uurtje, want Ilse had de vorige keer gezegd dat ze Siel eventueel vandaag wilde druppelen en zijn oogjes wilde controleren. Maar gelukkig was dat niet nodig, dus heb ik nu even de tijd om de vaatwasser uit te pakken, de flesjes uit te koken en Siel rustig zijn danoontje te geven. Ik bel Taro tussendoor even om te vertellen hoe het bij de oogarts was. Om 10:00 uur gaan Siel en ik naar babyzwemmen. In het kleine badje gaat Siel al helemaal los. Hij spettert als een bezetene en is al helemaal nat voor we naar het grote bad gaan. De zwemles is weer ontzettend leuk en Siel wil aan het eind dan ook nog helemaal niet uit het bad. Maar goed, er wacht een volgende groep, dus maken we plaats en gaan ons lekker afdrogen en aankleden.  Weer thuis is Siel best moe. Niet zo gek als je er zo ontzettend vroeg uitmoest vanmorgen. Ik geef hem zijn fles, een schone broek en hup, meneer gaat door naar bed. Als ik Romek van school ga halen, roept een klasgenootje van hem vanaf de fiets van zijn opa of hij bij ons mag spelen. Natuurlijk mag dat. Opa stapt van de fiets en Jerome gaat met ons mee naar huis. Romek en Jerome willen graag een frikandel op brood, dus zet ik snel de vetpot aan. Als alles opgepeuzeld is, gaan Romek en Jerome spelen. Alleen durf Jerome om de een of andere reden niet buiten de poort te spelen en Romek, die nu net de smaak van het fietsen te pakken heeft, wil dat dus wel heel graag. Dus zit ik met een kind buiten de poort en een kind binnen die een DVD wil kijken. Hoe vaak ik ook meeloop naar buiten om te kijken of er stoute kindjes buiten zijn die Jerome in elkaar willen slaan (!), zodra ik me heb omgedraaid, is Jerome al weer binnen. Later hoor ik van Romek dat Jerome tijdens de carnaval in de straat achter ons aan het spelen was en dat er toen kindjes waren die hem in elkaar wilden slaan. De angst zit er schijnbaar nog zo in, dat hij absoluut niet buiten de poort durft. Maar ja, dat wist ik in eerste instantie dus niet. Romek vindt het in het begin nog wel oke om in de tuin of binnen te spelen, maar het zonnetje komt er zo lekker door dat hij ook wel achter de poort wil. Ja en dan krijg je van die uitspraken van… als je niet mee gaat dan ben ik je vriend niet meer. Kinderen! Tegen de tijd dat Jerome een beetje zijn angsten lijkt te overwinnen komt zijn opa hem weer ophalen. Tot aan het eten zie ik Romek niet meer terug. Hij fietst het ene rondje naar het andere. Als Siel zijn slaapje uit heeft, probeer ik weer eens een groentehap van 6 maanden. Siel moet nog erg aan de smaak wennen, dus het blijft bij een paar hapjes. Na het avondeten gaan Romek en ik even sparen bij ons stamcafe voor de carnaval en gaan we langs de Speel-o-theek. Als we ’s avonds op de bank een muziekdvdtje aan het kijken zijn, zegt Taro wat ik op dat moment denk. Vorig jaar om deze tijd werden Vigo en Siel gedoopt en hebben we daarna voor het eerst met Siel gebuideld. Ook maakten we foto’s van ons voltallige gezinnetje!



Zaterdag 21 april: Vandaag is een dag met gemengde gevoelens. Het is de eerste sterfdag van Vigo. Zodra Romek zijn zwemles heeft gehad, gaan we lekker met ons 4-en naar Nijmegen winkelen. Het is toch een rare dag en alles van een jaar terug blijft door je hoofd malen. Zo hebben we toch wat afleiding om de dag door te komen. Vorig jaar werden we rond een uur of 7 gebeld dat het niet goed ging met Vigo en of we niet eerder konden komen. Van 9 tot 11 lagen ze samen in een couv en vlak daarna kwam Vigo bij ons om uiteindelijk om 11:55 uur in mijn armen te sterven…

Het weer begint al lekker aangenaam te worden als we in Nijmegen aankomen. We gaan altijd graag winkelen in Nijmegen en ieder gezinslid heeft er zijn favoriete winkeltje. Zo ga ik weer eens bij Lady Sting langs, Taro bij Open32 en Romek bij Villa Happ en Nijmeegse Jopie.

Siel krijgt deze reis geen kleding. Hij heeft een heleboel nieuwe setjes met zijn verjaardag gekregen, er is nog een boel bewaard van Romek en ik haal tussendoor nog wel eens wat nieuws voor de jongens, dus vandaag even geen kleertjes voor Siel. Wel kopen we een loopstoeltje voor hem. Ik haal op de markt nog een lapje stof voor een bloesje voor Siel en de nog steeds ontbrekende drukknoopjes voor Romek’s bloesje. Rond Siel’s flessentijd eten we een lekker frietje en krijgt Siel zijn fles. Daarna sukkelt Siel tevreden in slaap. Hij slaapt niet superlang maar vervelend is hij niet. Hij bekijkt zich alles rustig en vindt alles prima, zolang hij maar niet te veel zon in zijn kijkertjes krijgt. Rond een uur of 4 zijn we weer thuis. Ik probeer Siel wat 6 maanden groentehap te geven, maar de smaak en de vermoeidheid spelen hem parten, dus het blijft bij een paar hapjes. Aline komt nog even aan met een bloemetje. Er liggen ook een paar kaartjes in de bus en we ontvangen sms-jes, mailtjes, berichtjes in ons gastenboek en telefoontjes. Hartverwarmend hoe velen met ons meeleven vandaag! Een uurtje later kakt Siel helemaal in. Hij is moe en hongerig. De oplossing is simpel, een fles en hup naar bed. Zo ligt meneer al om half 6 in bed en is vrijwel meteen vertrokken. Niet veel later staat mijn schoonmoeder aan de deur. Ze komt ons ook even een hart onder de riem steken. Ze wilde nog een bloemetje meebrengen, maar is dat helemaal vergeten. Dat houden we dus nog te goed. Geeft niks hoor, we vinden het al lief dat ze even aan komt wippen. Zo zijn we toch mooi door de dag heen gehobbeld. Uiteraard hebben we vandaag met regelmaat teruggedacht aan de gebeurtenissen van een jaar geleden, maar het dagje winkelen was een prima “afleiding”.



Lieve Vigo,

Heel onverwacht, maar met alles erop en eraan, ben je vorig jaar van ons heengegaan.

Je hebt dapper gevochten, maar je kans was zo klein.

Wij zijn toch heel erg trots, dat we jouw papa, mama en broertjes mogen zijn.



Zondag 22 april: Vandaag is dan eindelijk de reunie van ons clubje van de NICU (neonatologische intensive care unit) in Nijmegen. Rond kwart voor 9 zitten we in de auto richting Rhenen. Klokslag half 10, op de afgesproken tijd, stappen we bij Ouwehands Dierenpark uit de auto. Sandra, Sophie, Vincent & Levi (Erik kan er helaas in de dierentuin niet bij zijn vanwege ziekte) en Raymond, Leslie, Mick & Senne zijn er al. Wat later arriveren ook Michael, Gretha & Aschwinn. Het is super elkaar en de jongens weer te zien. Qua lengte en gewicht zit Siel tussen Senne en Levi in. (Hoewel Siel, uitgaand van het aantal zwangerschapsweken, toch echt de jongste van de knulletjes is, heeft hij het dus niet slecht gedaan. Siel is wel de enige die nog geen tandjes heeft en nog niet kan kruipen. Maar wat niet is, kan nog komen! Hij heeft dan ook het langst van allemaal in het ziekenhuis gelegen, de meeste infecties en terugvallen aan de beademing voor zijn kiezen gekregen en hij kwam ook nog eens met sonde en medicijnen naar huis.) We beginnen de dag met koffie en thee in Ravot Aapia. Sophie, Vincent en Romek kunnen er lekker spelen terwijl de “jarige joppies” op een rijtje hun 10 uurtje krijgen. Daarna gaan we met ons allen het park verkennen. Levi en Siel vallen als eerste in slaap. Rond 12:00 uur gaan we gezamenlijk eten in het jungle restaurant. Als alle buikjes weer zijn gevuld en alle billen zijn verschoond, gaan we verder met onze ronde door het dierenpark. Inmiddels zijn Mick & Senne en Aschwinn ook aan een slaapje begonnen. Taro, Romek, Sandra, Sophie, Vincent, Levi en Michael gaan naar de zeeleeuwenshow en Raymond, Leslie, Mick, Senne, Gretha, Aschwinn, Siel en ik gaan lekker de rest van het park door. Siel is aan de ene kant wel moe, maar hij wil aan de andere kant ook niks missen. Dus ligt hij heel relaxed met zijn prematurenknuffel en zijn speen te genieten van al het moois dat dit bijzondere park ons te bieden heeft. Een half uurtje later rinkelt mijn mobieltje. Taro belt dat de show is afgelopen. We wandelen terug naar het zeeleeuwentheater, waarna Gretha iedereen trakteert op een lekker ijsje. Sandra, Sophie en Levi gaan terug naar huis om te kijken hoe het met Erik is. Raymond, Leslie, Mick & Senne gaan vast met hen mee. Vincent wil graag nog even verder door het park, net als de rest van ons. Wij nemen Vincent dus mee. We lopen nog tot half 4 door het park en gaan dan ook richting Veenendaal. Daar hebben Sandra & Erik de koffie bruin en de frisdrank koud. Alle kindjes krijgen van de familie Smit nog een cadeautje voor hun eerste verjaardag en ook Romek wordt niet overgeslagen. Lief hoor! Voor alle kindjes omvallen van vermoeidheid zetten we hen nog even samen op de bank voor een groepsfoto. Het is een hele klus om 5 knulletjes netjes naast elkaar te houden, maar iedereen krijgt toch de kans om er een paar plaatjes van te schieten. Als we afscheid nemen, zijn we het er allemaal over eens… Dit doen we volgend jaar weer! Eenmaal weer thuis, geef ik Siel zijn fles en ligt hij er om 18:00 uur in. Meneer is meteen vertrokken en droomt vast over de supergezellige dag in de dierentuin!





Dit was hem dan, het allerlaatste uitgebreide verslag! Uiteraard blijven we iedereen op de hoogte houden.

In het rubriekje DAGBOEK zal ik elke maand de hoogtepunten schrijven!



Wij willen iedereen bedanken voor alle belangstelling in wat voor een vorm dan ook (kaartjes, telefoontjes, smsjes, mailtjes, bloemetjes, cadeautjes, bezoekjes) gedurende het afgelopen jaar. Het was hartverwarmend en heeft ons veel steun gegeven!