deel 30 - De Franckjes

Zoeken
Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

deel 30

Verslagen > verslagen thuis > deel 30 t/m 35

SIEL VANUIT ‘S-HEERENBERG !



Woensdag 1 november t/m dinsdag 21 november :



Woensdag 1 november: Taro begint de dag met buikgriep, terwijl hij staat te wachten op zijn collega om naar het werk toe te gaan, wordt hij zieker en zieker. Thuisblijven dan maar. Romek is nummer 2 die volgt met buikgriep. Ook die wordt door mij ziek gemeld. Siel vindt het met de voeding van 10:00 uur ook nog eens nodig om te gaan spugen, maar dit komt waarschijnlijk omdat hij ontzettend gulzig zijn fles leegteut. Beetje dom! Romek knapt in de loop van de dag weer op, bij Taro gaat het wat minder snel. Tussen de bedrijven door haal ik Siel’s RSV-spuit op bij de apotheek. ’s Avonds laat ik de zorg voor de kinderen aan Taro over en ga lekker 2 uurtjes naar de naailes.



Donderdag 2 november: Romek is weer zo ver opgeknapt dat hij naar school kan. Taro doet het nog effe kalm aan. Terwijl ik met Siel bij mijn ouders op de thee ben, belt Taro dat de verpleegkundige die Siel zijn 2e RSV-spuit komt geven al is gearriveerd. Een uur eerder dan afgesproken! Geluk voor haar dat Taro thuis is, anders had ze voor een dichte deur gestaan. Ik race met de kinderwagen naar huis. Siel hoeft niet te worden gewogen omdat hij afgelopen maandag al is gewogen. Scheelt al weer een uit- en aankleedbeurt. Siel geeft amper een kik en heeft ook de rest van de dag nergens last van. Hij is zelfs niet slaperiger dan anders, zoals de vorige keer.



Vrijdag 3 november: ’s Avonds gaat Siel eerst bij Romek in een schuimbad (zie de foto’s op de site) en daarna bij Taro onder de douche. Het is de eerste keer dat Siel onder de douche gaat en het bevalt hem wel. Romek wil er ook bij. Het wordt een echt mannenfeestje onder de douche!



Zaterdag 4 november: Na de zwemles van Romek komt mijn zus hem ophalen samen met mijn nichtje. Omdat Romek’s dagje Zevenaar in de herfstvakantie niet door kon gaan omdat Corné ziek was, mag hij vandaag mee. Taro en ik gaan met Siel de Goed Heiligman een handje helpen met inkopen doen. Op de terugweg rijden we even langs Taro’s zusje om wat af te geven. ’s Avonds gaan we met ons 3-en Romek weer ophalen in Zevenaar. Hij heeft het super naar zijn zin gehad!



Zondag 5 november: (Vandaag is het precies een jaar geleden dat we ontdekten dat we zwanger waren. De roze / blauwe wolk duurde in totaal 2 weken, toen begon ik te vloeien om 11 weken later pas weer op te houden!) Taro heeft Generale Repetitie voor de pronkzitting van komend weekend. Romek en ik brengen Siel langs Opa & Oma Franck en gaan dan samen zwemmen. Het zonnetje schijnt, dus Oma gaat lekker met Siel wandelen. Hij scoort nog een schaap als Oma even bij haar zus langs gaat. Bij terugkomst pit hij nog effe lekker door in de kinderwagen. Hij zit net aan zijn sapje als Romek en ik terugkomen van het zwembad. We drinken nog wat en gaan dan naar huis. De rest van de dag doen we lekker rustig aan. Siel pit een gat in de middag en Romek is lekker aan het knutselen.



Maandag 6 november: Taro gaat weer aan het werk, Romek naar school en Siel lekker in bad. Vanaf vandaag halveer ik de coffeine. Siel laat zobiezo de helft steeds uit zijn mond lopen, dus ik vind de hele dosis verspilde moeite. Omdat er inmiddels krimp begint te komen aan de ingevroren gekolfde melk, ga ik Siel vast wennen aan flessenvoeding. Hij krijgt 100cc nutrilon en 100cc gekolfde melk met 3 schepjes rijstebloempap in zijn 3 flessen. De andere 3 voedingen gaat hij nog lekker aan de borst. Hoewel het vroege tijdstip van 6:00 uur

’s morgens, geniet ik intens van dit voedingsmoment. Mijn kleine kaboutertje tegen me aan gekruld lekker aan het genieten van mama’s melk…. en ook de andere 2 keren dat hij bij mama mag drinken kan ik nog niet missen. Zolang Siel wil en er nog genoeg melk zit, blijf ik er mee doorgaan. Wel ben ik van plan om, zodra de ingevroren melk op is, te stoppen met kolven. Daar heb ik zo langzamerhand tabak van en het schiet er daardoor ook steeds meer bij in. ’s Middags komt de kapster mijn haren knippen. Ik ga eens gek doen en laat voor het eerst in mijn leven mijn haren verven. Sharon mag zich helemaal uitleven, zolang het maar geen rood wordt. Ik ben heel tevreden over het resultaat. En ook Romek en Taro keuren Sharon’s kleurkeuze goed! ’s Avonds komen Remco & Jessica op “kraamvisite”.



Woensdag 8 november: Om 13:00 uur ga ik met Siel even bij het consultatiebureau langs om te wegen. Siel heeft de afgelopen week wat minder gedronken. Hij laat steeds wat in zijn flesjes zitten. Dat is ook wel aan het resultaat te zien. Siel weegt 5360 gram, wat inhoud dat hij “maar” 90 gram is aangekomen sinds vorige week maandag. Hoewel lichtelijk teleurgesteld, maak ik me er ook weer niet echt druk om. In het ziekenhuis heeft hij ook wel weken gehad dat  hij wat minder aankwam. Wij hebben ook wel eens dagen dat we wat minder zin in eten hebben. Zolang hij maar niet afvalt en dat doet hij niet, dus… Na zijn middagslaapje vindt Siel kennelijk ook dat zijn groei wat opgekrikt moet worden, want hij suttert in een mum van tijd zijn fles met 200cc leeg! Hij kijkt me er heel tevreden bij aan, net alsof hij wil zeggen, zie je wel dat ik het kan! Omdat Taro vanavond moet oefenen voor het Raad van Elf optreden voor komend weekend, ga ik niet naar de naailes. Zelfs bij de laatste fles gaat Siel helemaal los. Is hij normaliter te slaperig om moeite te doen voor zijn fles, deze reis gaat er 150cc met gemak in, maar dan is ook echt de koek op en valt hij voldaan in slaap.



Donderdag 9 november: Tussen half 3 en half 4 kan ik naar het ziekenhuis bellen voor de uitslag van Siel’s bloed. Ik word teruggebeld door de kinderarts. Ze kan me melden dat Siel een HB-gehalte van 7,3 heeft (perfect dus) en dat de zouten en mineralen ook prima zijn. Op mijn vraag hoelang ik met de coffeine moet doorgaan, zegt ze dat dat een beetje koffiedik kijken is. Ik merk tussen neus en lippen op dat ik de dosis zelf al gehalveerd heb. Ze vraagt me hoe hij erop reageert, waarop ik naar waarheid alleen maar zeggen kan dat ik geen veranderingen zie. Eerst adviseert ze me om met een gehalveerde dosis nog een week of 2-3 door te gaan, maar als ik verder nog laat weten dat Siel niet echt gemotiveerd is om zelfs de gehalveerde dosis compleet door te slikken en er vaak nog de helft uit laat lopen, krijgen we groen licht om volledig te stoppen. Hieperdepiep… vanaf vandaag is Siel dus officieel MEDICIJNLOOS!!!

Romek is inmiddels weer zo superdesuper verkouden, dat hij loopt te blaffen en proesten met als niet te voorkomen resultaat dat Siel ook begint te hoesten en niezen. Ik geef hem wat neusdruppeltjes en check of hij koorts heeft, wat niet het geval is. Gelukkig blijft hij wel drinken, al hoewel… de voeding van 22:00 uur vindt hij niet interessant genoeg om zijn mond open te doen. Ik leg hem maar terug in bed en zie wel wanneer hij honger begint te krijgen. En dat is dus rond een uur of 1 ’s nachts. Ik kruip met Siel in mijn bed en leg hem lekker aan. Hij suttert rustig zijn buikje vol en gaat weer lekker slapen. Taro is opbouwen voor de pronkzitting van morgen en zaterdag en komt pas rond kwart over 2 in de morgen thuis.



Vrijdag 10 november: Taro heeft vrij vandaag vanwege de pronkzitting. Ik ga voor Siel een homeopatisch hoesdrankje halen, want hij moet flink hoesten. Toch blijft hij goed drinken en heeft hij voldoende plasluiers. Als hij slaapt en drinkt hoor je hem ook niet zwaar ademhalen, alleen als hij goed wakker is moet hij veel niezen en hoesten. Taro gaat in Ede even de schommel ophalen die we besteld hebben. Wilden we al heel lang een schommel in de tuin. Romek is ’s middags vrij van school en gaat met Taro naar de sporthal. Tussen de bedrijven door haal ik de bloemen voor vanavond voor de Raad van Elf op bij de bloemist, strijk ik Taro’s smokingoverhemden, en leg t-shirts, handschoenen, sokken, zakdoeken, manchetknopen en mosterd klaar voor vanavond, morgenmiddag en morgenavond. Na 2 uurtjes pitten, pluk ik Siel uit bed, leg hem in de kinderwagen en ga nog wat laatste dingen regelen in de stad. De voeding van 16:00 uur vindt Siel niet echt de moeite waard. Van de 200cc drinkt hij er maar 60cc. Gelukkig drinkt hij om 19:00 uur aan de borst wel weer goed. De hoeveelheid kan ik niet controleren, maar als borstvoedende moeder weet ik meestal wel of hij goed gedronken heeft of niet. Inmiddels is Taro’s tante Ineke gearriveerd die vanavond op onze jongens zal passen. Voor de zekerheid geef ik Siel toch maar een half zetpilletje. Het wordt een hele leuke avond en ook tante Ine, Romek en Siel hebben zich vermaakt.



Zaterdag 11 november: Taro en Romek gaan naar de zwemles en ik volg met Siel niet veel later. Na de zwemles blijven Romek en Taro in de sporthal om te helpen alles weer klaar te maken voor de kinderpronkzitting van vanmiddag. Normaal ga ik ook altijd kijken naar de kinderpronkzitting, maar vanwege de mensenmassa en met het oog op mogelijk RSV bacterietjes, blijf ik met Siel thuis. Romek gaat met Taro mee en geniet met volle teug.

’s Avonds “moet” Taro weer naar de pronkzitting en ben ik met de kids thuis. Ik heb

‘s middags appelflappen gemaakt en zodra Siel op bed ligt, houden Romek en ik een feestje. Of liever gezegd Romek houdt een feestje, want ik heb de knollen op en lig al half en half te pitten. Dus als Romek om 20:00 uur naar boven gaat, ga ik met hem mee. Romek denkt in eerste instantie dat ik een grapje maak als ik zeg dat mama ook naar bed gaat. Maar als we samen aan de wastafel onze tanden staan te poetsen, vindt hij het wel raar dat mama tegelijk met hem naar bed gaat. Ik stop Romek lekker in en kruip zelf ook onder de wol. Om 23:00 uur sta ik weer op om Siel een fles te geven. Een uurtje later dan normaal, maar dat heb ik bewust gedaan. Na de fles kruip ik terug in mijn bedje. Taro komt rond half 2 in de morgen thuis.



Zondag 12 november: Taro gaat afbreken in de sporthal en heeft aansluitend een afbreekfeest. Ik ga met Romek zwemmen om te oefenen. Het was de bedoeling Siel langs Opa & Oma Franck te brengen, maar omdat het prutweer is, belt mijn schoonmoeder op om te zeggen dat ze wel naar ons komt. Met dit weer wordt wandelen niks en kan Siel lekker in zijn eigen omgeving blijven. Romek en ik hebben afgesproken met Tanja, Daphne & Wouter Schaap om te gaan zwemmen. Wouter zit bij Romek op zwemles en gaat ook oefenen. Intussen houdt Siel Oma flink bezig. Steeds als hij in haar armen ligt, sukkelt hij in slaap. Maar als Oma hem in een verwarmde kinderwagen legt zodat hij even kan slapen, doet hij prompt zijn oogjes weer open. Na 3 keer houdt Oma het voor gezien en gaat ze lekker met Siel op de bank zitten knuffelen. Als Siel tussen de middag een tukje doet, vouw ik de was op en is Romek aan het knutselen. Taro komt rond kwart over 5 weer thuis. Het pronkzittingweekend zit er weer op!



Maandag 13 november: Voor de zekerheid maak ik een afspraak bij de huisarts om Siel’s longetjes te laten luisteren. Als de fysiotherapeute om 11:00 uur langskomt, voelt ze eerst een rocheltje in zijn longen, maar als hij flink hoest is het weer weg. Ze is heel tevreden over Siel’s vorderingen. Hij ontwikkelt zich goed voor een baby van gecorrigeerd 4 maanden. Af en toe rolt hij zelf al op zijn zij en heeft niet veel hulp nodig als ze met hem oefent op de bank van zij naar buikligging. Siel heeft de laatste dagen wat nieuws ontdekt. Met zijn voetjes zet hij zich af en hobbelt binnen een mum van tijd naar boven. Voor je het weet ligt hij overdwars of bovenin de box. Zo probeert hij zich ook op zijn zij te rollen. Komisch gezicht, zo’n kleine vent aan de hobbel! Om 12:00 uur haal ik Romek van school en we lopen snel door naar de huisarts, waar we om 12:10 uur een afspraak hebben. Uit voorzorg heb ik ons brood voor tussen de middag al gesmeerd en klaarstaan in de koelkast. Geen overbodige luxe want het loopt weer eens uit. Om 10 over half 1 zijn we pas aan de beurt. De huisarts hoort een boel gekraak in Siel’s longetjes en belt voor de zekerheid met onze kinderarts. Omdat Siel nog steeds geen koorts heeft en voor de rest geen zieke indruk maakt, hoeven er geen stappen te worden ondernomen. We mogen het neusdruppelreceptje van de kinderarts gaan gebruiken, maar dat deden we al. Mocht hij benauwt worden de komende dagen dan moeten we meteen het ziekenhuis bellen. Vrijdagmorgen moeten we terugkomen bij de huisarts om nog een keer naar Siel’s longetjes te laten luisteren. We zien wel waar het schip strand. Ik ben blij dat Siel geen koorts heeft en gewoon vrolijk en actief is. Hij drinkt alleen wat minder aan de fles, maar ja, wat wil je, als je neus zo verstopt zit. Om 5 voor 1 zijn we weer thuis en eten we snel onze boterhammen. Tussendoor leg ik Siel aan. Om 10 over 1 breng ik Romek snel naar school en ga dan verder met voeden. ’s Avonds ga ik met Tanja Schaap baantjes zwemmen. Gezellig en geen overbodige luxe voor mijn luie spieren!



Dinsdag 14 november: Net als gister is Siel vandaag weer heel erg aan het hoesten en proesten, maar vooralsnog geen koorts en langzaam begint de eetlust weer wat terug te komen. Hij drinkt al weer meer uit de flessen. Ik ga met Siel even op de thee bij mijn ouders en neem meteen de laatste ingevroren melk mee die bij hen in de vriezer ligt. Nog 1 la vol en dan zijn we er doorheen! ’s Middags, als Romek naar school is en Siel op bed ligt, kruip ik op zolder achter mijn naai- en lockmachine en ga verder met een trui voor Romek Ook ’s avonds als de jongens naar bed zijn en Taro naar de carnavalshal, ga ik nog een anderhalf uurtje naaien.



Woensdag 15 november: De smeerbeurten met “Luuf” en de zetpilletjes, neusdruppeltjes en keeldruppeltjes beginnen hun vruchten af te werpen. Ik heb het idee dat het weer wat beter gaat met Siel’s verkoudheid. Hij drinkt steeds meer uit de flessen en hoest en proest niet meer zoveel. ’s Morgens ga ik met Siel naar de homeopaat voor mezelf. En als Siel tussen de middag op bed ligt ga ik met Romek oefenen op de fiets in de straat voor ons huis. Dat heb ik al een paar keer gedaan en rechte stukken gaan al heel goed. Romek heeft zijn oefenvestje aan, met op de rug een handvat om hem vast te houden. Opeens heeft Romek de slag te pakken en lukken de bochtjes ook. Ook het zelf starten op de fiets gaat al steeds beter. Ik blijf halverwege de straat staan en hoef er niet meer steeds achteraan te rennen. Romek glundert van trots en hij niet alleen…! Want wat ben ik trots op mijn grote vent. Eindelijk kan hij dan echt fietsen! Al is hij er zelf nog niet helemaal van overtuigd.

’s Avonds ga ik op tijd naar de naailes, omdat ik vorige week overgeslagen heb.



Vrijdag 17 november: Om half 11 heb ik een afspraak met Siel bij de huisarts. Helaas hoort de huisarts nog steeds gekraak in Siel’s longetjes. Maar Siel is aan de beterende hand dus nog steeds geen actie nodig. Ik moet wel nog een keer terugkomen als ik denk dat de verkoudheid helemaal over is. De huisarts wil dan luisteren hoe de longetjes dan klinken.  Als Romek van school komt eten we een boterham, gaat Siel naar bed en gaan wij weer oefenen op de fiets. Na een kwartiertje doe ik Romek zijn oefenvestje uit, want die is niet meer nodig. Samen met een kindje uit zijn klas fietst Romek van de een naar de andere waterplas en crost er lekker doorheen. Ongemerkt draait hij bochtjes met gemak. Ook het zelf starten gaat steeds beter. Ik sta er een beetje als Jan met de korte Achternaam bij, maar dat maakt niet uit. Romek is er nu ook van overtuigd dat hij wel degelijk kan fietsen. Omdat mijn ouders nog een (grotere) fiets van Corné hebben staan, gaan we zodra Siel wakker is, even bij hen langs. Romek heeft een uitgesproken mening over hoe zijn nieuwe fiets eruit moet zien, dus laat ik hem zelf maar bepalen of het deze fiets of een hele nieuwe wordt. Maar de fiets voldoet aan zijn eisen, dus Opa gaat hem helemaal in orde maken voor Romek. ’s Avonds ga ik naar Real in Rees (Duitsland). In de folder staat een truck en formule 1 wagen van de Lego, die Romek graag wil kopen van zijn verjaardagsgeld. (Hij wilde eigenlijk het ziekenhuis van de Playmobil maar hij heeft ook al de brandweerkazerne met auto, boot, helicopter en accessoires, het politiebureau met auto’s en accessoires, 2 piratenboten met bijbehorende eilanden en accessoires, een vliegtuig, een touringcar en nog wat klein grut van de Playmobil. Zo groot wonen we nu ook weer niet. En Siel komt over een tijdje ook met zijn speelgoed. Als hij bij wijze van het ridderkasteel van de Playmobil wil, kan ik niet tegen hem zeggen, daar hebben we geen plek voor want je broer heeft al genoeg staan.) Helaas voor Romek is de truck uitverkocht, maar een belletje naar huis en we gaan voor de brandweerkazerne met auto’s en helicopter van de Lego. Ik sta net aan de kassa om de boodschappen en de Lego af te rekenen als Taro belt om te zeggen dat Siel weigert de fles te drinken. Hij zal wel denken, 19:00 uur is borst tijd en geen fles en 1 keer in de week (woensdagavond is mijn naailesavond) is meer dan genoeg om van mijn ritme af te wijken. Dus mama sjeest zo snel mogelijk naar huis waar met smart op mama wordt gewacht. Romek vanwege de Lego en Siel vanwege mama’s borst. Terwijl Taro aan de slag gaat met het opbouwen van de brandweerkazerne, suttert mijn kleine kabouter tevreden aan mama’s borst. Mijn mannen zijn weer tevreden.



Zaterdag 18 november: In de vroege morgen is in de straat achter ons huis de waterleiding gesprongen dus als we opstaan hebben we geen water. Na de zwemles haal ik voor de zekerheid maar een paar pakken water, want we hebben nog steeds geen water. Daarna kruip ik met mijn knulletjes voor de tv in afwachting van de intocht van Sinterklaas. Taro gaat aan de slag met de schommel. Tussendoor haalt hij bij zijn ouders water om het cement aan te maken. Rond half 3 ga ik met een als zwarte Piet verklede Romek naar de sporthal. Dit jaar is het 80-jarig bestaan van het St. Nicolaas comite in ’s-Heerenberg en is er groots uitgepakt met een intocht in de sporthal. Om half 5 keer ik met Romek huiswaarts. Siel is net wakker en Taro heeft de schommel staan. We hebben intussen nog steeds geen water. Voor het gemak was ik de jongens met Zwitsal bijdehandjes. Het is al half 8 geweest als er eindelijk weer water door de leidingen stroomt. Meer dan 12 uur zonder water… dan besef je weer eens hoe vaak we water gebruiken.



Zondag 19 november: Sinterklaas heeft vannacht ons huis bezocht en iets voor Romek & Siel in de gang achtergelaten. De wortels die Romek namens hem en Siel in zijn schoenen heeft gedaan, hij heeft voor Siel een schoen van zichzelf neergezet, heeft Americo lekker opgesmikkeld. We doen het lekker rustig aan. Het was de bedoeling dat de Familie Zoethout op visite zou komen. Hun zoontje Asschwinn is een dag ouder dan Siel en ook te vroeg geboren. Asschwinn lag in de couv naast Siel. Maar afgelopen vrijdag belde Greta om door te geven dat na hun zoontje ook zij verkouden aan het worden zijn. En met het oog op Siel besluiten we om het bezoek uit te stellen. Siel is net weer herstellende van zijn verkoudheid, dus is het niet zo slim om het dan weer op te gaan zoeken. We kunnen hem niet constant in een glazen kooitje zetten en hem overal tegen beschermen, maar al je het van te voren weet, is voorkomen beter dan genezen, niet waar? We zitten nu niet echt te springen om aan het begin van de winter al terug te moeten keren in het ziekenhuis! Na een relaxed ontbijtje (niet helemaal waar, want i.p.v. de pan met eieren aan te zetten om te koken, draait Taro de plaat aan onder de pan met vuile flesjes en spenen, die wachten om uitgekookt te worden. Weer staat onze keuken in de kwalm en kunnen we weer een pan wegmiepen, inclusief spenen, een borstkolfschelp en aventfles. Ach ja, kleinigheidjes blijf je houden, zullen we maar zeggen!), gaan we even bij Taro’s ouders langs. Ik moet nog een belastingformulier ingevuld hebben waar ik niet uitkom, en mijn schoonvader is daar superhandig in. Terug thuis slaapt Siel een gat in de middag. Met Romek bak ik van de laatste appels van Tante Tinie nog een stel appelflappen. Tussen neus en lippen door vertelt hij me dat hij Paul (Messing) heeft gezien in de sporthal gisteren tijdens de intocht van Sinterklaas. Ja mam, hij was gewoon geschminckt als zwarte Piet. Op mijn vraag hoe hij daarbij komt, zegt hij, hij heeft dezelfde neus! Hoezo bijdehand! Terwijl de appelflappen in de oven staan stort Romek zich eerst op de schommel en vervolgens op de bult zand (die van de gesprongen waterleiding) in de straat achter ons.



Maandag 20 november: Iets over tienen rijd ik met Siel naar mijn ouders. Mijn vader wordt vandaag geopereerd aan een liesbreuk in het ziekenhuis in Zevenaar. Ik heb aangeboden hen naar Zevenaar te brengen. Na de thee brengen we eerst Nina, een bij mijn ouders logerend hondje, naar ons huis en gaan dan door naar het ziekenhuis. Vervolgens gaan mijn moeder, Siel en ik naar mijn zus, die in Zevenaar woont. Mijn moeder blijft vannacht daar. Ik eet een bammetje mee, geef Siel de borst en knap dan terug naar huis. Ik kan Siel zo overpakken van de maxicosi naar een snel even voorverwarmd bedje. Met Nina haal ik een uurtje later Romek van school. Romek mocht tussen de middag bij buurmeisje/klasgenootje Maaike een boterhammetje mee eten. Taro moet al vroeg op pad. Vanavond is de conclaaf, wat inhoudt dat de nieuwe prins voor komend carnavalsjaar gekozen wordt door de leden van de carnavalsvereniging. Ik bel nog even naar mijn zus om te checken hoe de operatie van mijn vader is gegaan. Gelukkig is alles goed verlopen.



Dinsdag 21 november: Taro heeft vandaag vrijgenomen. Doet hij elk jaar de dag na de conclaaf, want meestal wordt het nachtwerk. Hij heeft gisteravond nog even met Paul gepraat over Romek’s ontdekking. Het blijkt dat Romek hem gevraagd heeft of hij Paul was! Nadat ik Romek naar school heb gebracht, ga ik door naar mijn werk. Vandaag gaan we namens de Pernsoneelsvereniging de cadeautjes voor Sinterklaas inpakken die ik besteld heb. Tussendoor heb ik nog een gesprekje met Personeelszaken. Samen met Taro heb ik besloten om een punt achter mijn job te zetten. In principe moet ik per 1 januari a.s. weer beginnen, maar geestelijk ben ik er nog niet aan toe, al denkt de arbo arts daar anders over. En ik ben niet het type om me per 1 januari weer ziek te gaan melden. Vandaar dat ik mijn ontslag indien. Siel is geen kind voor een kinderdagverblijf vanwege zijn medische geschiedenis en om me in allerlei bochten te gaan wringen voor een bedrijf waar ik het al heel lang niet meer naar mijn zin heb, vind ik ook geen strak plan. Om 12:00 uur haal ik samen met hondje Nina, Romek weer op van school. Als Romek ’s middags weer naar school is, Siel in zijn bedje ligt en Taro naar de tandarts, kruip ik weer even achter mijn naai- en lockmachine. Tussendoor belt mijn zus om te vertellen dat ze pa weer hebben opgehaald en mijn ouders vanavond weer thuis komen. Om kwart over 6 breng ik Nina terug naar mijn ouders. Er wacht mij nog een verrassing, ik krijg een nieuwe waterkoker en kruimeldief. Lief hoor, en echt welkom, want die waren pas gesneuveld.



WORDT VERVOLGD !!!





 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu