deel 24 - De Franckjes

Donderdag 24 augustus: Taro en ik hebben niet veel geslapen vannacht. We zijn op van de spanning. Zul je net zien, heeft Siel vannacht een dip gehad. Nog voor ik begin met kolven, grijpt Taro de telefoon en belt het ziekenhuis. Maar gelukkig, Siel heeft geslapen als een roosje en wel diploos. Joepie, dan mag hij vandaag van de monitor af. Omdat er vandaag spullen geleverd zullen worden m.b.t. de sondevoeding, blijft Taro thuis en ga ik alleen naar Siel. Taro brengt Romek naar school en ik ga iets voor 8:00 uur al richting Doetinchem. Siel ligt nog lekker te pitten. Ik leg vast schone kleertjes klaar en spullen om hem te wassen. Ook pak ik al vast wat kleertjes in. Voor die ene nacht heeft hij niet veel kleren meer nodig, hooguit iets voor als hij de boel onderpoept en/of plast. Als alles klaarligt en de gekolfde melk in de koelkast staat, trek ik de stekkers uit de monitor en neem een inmiddels wakkere Siel mee naar het aankleedkussen. De plakkers en het saturatiebandje haal ik meteen van voet en borstkast af en stop ze met de vuile was in de tas. Zo, kunnen ze die lekker niet meer gebruiken. Natuurlijk hebben ze altijd nieuwe plakkers en bandjes, maar het is het idee. De verpleegkundige komt binnen en zet de monitor op ONTSLAG !!! Eindelijk, na meer dan 20 weken gaat de monitor dan echt uit. Ik leg Siel op de weegschaal. Hij weegt 3525 gram. Ook dat loopt gesmeerd. K. komt binnen en wil met mij het evaluatieformulier, dat we gister hebben ingevuld, doornemen. Ik heb Siel net aangekleed als A. binnenkomt met de mededeling dat Taro aan de telefoon is. Zij houdt Siel voor me tegen en ik loop naar het verpleegsterskantoortje. De spullen zijn al afgeleverd, alleen hebben we bijna niks gekregen. Daar kan ik dan meteen achteraan gaan. K. noteert wat we wel hebben ontvangen en wat niet en gaat het uitzoeken. Siel ligt al lekker te drinken bij mij als F. (fysiotherapeute) binnenkomt. Ze vraagt of ik Siel morgen nog een keer in bad wil doen. Dat wil ik best, maar Siel gaat morgen WEL NAAR HUIS !!! Dat was nog niet bij haar bekend. Dan zal ze haar collega uit Ulft bellen om te regelen dat we fysiotherapie voor Siel aan huis krijgen. Ik vertel haar hoe Siel’s badavontuur afgelopen woensdag is verlopen. Het ging zelfs zo goed dat hij zijn beentjes ging bewegen in het water en zich helemaal ontspannen wat dieper in het water liet zakken. Zelfs toen hij eruit moest, ging hij niet huilen en kon ik hem makkelijk en snel afdrogen en aankleden. F. komt morgenvroeg voor we met Siel naar huis gaan nog even afscheid nemen en doorspreken wanneer de therapie aan huis begint. K. zit nog steeds bij me en terwijl Siel drinkt, bespreken wij al onze antwoorden op het evaluatieformulier. Ze is teleurgesteld over onze ervaringen van de eerste 3 weken. Sinds Siel niet meer aan de low flow ligt en de drip is gestopt, is hij alleen nog maar vooruit gegaan. Maar dat heeft ons wel 3 weken gekost. Als er meer naar ons geluisterd was en beter naar Siel gekeken dan alleen maar naar de monitor, was Siel al 2 weken eerder thuis geweest voor ons gevoel. Ook het feit dat Romek zich niet prettig voelde in Doetinchem omdat ons geadviseerd werd (in Romek’s bijzijn notabene) om Romek zoveel mogelijk thuis te houden, is iets wat ze uit gaat zoeken. Dat er geen broertjes en zusjes in de huiskamer mogen komen is een bewuste keuze van het ziekenhuis. Ze vraagt me naar namen, die ik in eerste instantie niet wil geven. Maar op haar aandringen vertel ik haar wie ons dat in het oor fluisterde en wie degene was waar ik felle discussies mee had omtrent Siel’s onterechte dippen. Ze kan zich nu goed onze teleurstelling voorstellen na die dip van afgelopen zaterdag. Volgens haar was die ook niet terecht. Het gaat ons er niet om dat we ons gelijk moeten en willen hebben, maar na 14 weken Nijmegen namen wij toch een behoorlijke bagage mee naar Doetinchem. Niet alle ouders zullen zo zijn, maar wij toevallig wel. HET BETREFT HIER WEL ONS KIND !!! En daar kan ze me geen ongelijk in geven. Het feit dat we ook zo stevig in onze schoenen staan en weten wat we wel en niet willen, is ook de doorslag geweest in de beslissing om Siel zonder monitor aan ons toe te vertrouwen. Daar zijn we ons ook wel terdege van bewust. Siel mag dan geen standaard kind zijn, wij zijn ook geen standaard ouders! Siel drinkt zich intussen naar 55cc. Ik besluit de overige 5cc niet meer bij te geven. Heb met de kinderarts gister afgesproken dat ik zelf heel goed kan inschatten of hij genoeg heeft gehad of niet en zonder die weegschaal had Siel voor mijn gevoel heel goed gedronken dus zou ik hem thuis ook niets bijgeven. Is ook niet nodig, want Siel valt tevreden in slaap. Samen met K. en A. bel ik Taro op om nogmaals te checken welke sondes we hebben gekregen en welke en hoeveel spuiten erbij zitten. T. van de keuken laat me vervolgens nog even zien hoe ik de borstvoeding met de BMF en sojavet moet klaarmaken, voor als Siel de fles krijgt. Dan ga ik terug naar Siel. Ik heb het gevoel dat Siel het prettig vindt “geen hond aan de riem meer te zijn”. Kan me daar goed wat bij voorstellen. Meer dan 20 weken lang plakkertjes op je borstkastje te voelen en een saturatiebandje om je voetje, lijkt mij ook niet je van het! Ik kolf even af, schrijf nog wat in Siel’s dagboekje en wacht op de maatschappelijk werkster. Rond half 11 komt ze binnen. Het is weer een heel fijn gesprek. Net als de vorige keer. Ook zij vindt het wel wat, ze vertelt me in ieder geval dat ze het gevoel heeft alsof we 2 vriendinnen zijn die lekker bij de open haard zitten te kletsen. Ze heeft gistermiddag nog even gecheckt wat de kinderarts gezegd had over wanneer Siel nu naar huis mocht want ze was razend benieuwd. Het lijkt in de mails dat ik heel open ben, maar ik kan mijn emoties en gevoelens beter aan mijn labtop toevertrouwen terwijl Taro de prater van ons twee is. Maar als ik met haar aan de praat ben, raakt ze iets in me, waardoor ik heel open wordt. Waarschijnlijk is dat het ook dat ik me heel happy voel als we weer een gesprek hebben gehad. We spreken af dat ze ons volgende week thuis zal bellen hoe het gaat en aan de hand daarvan een afspraak maakt. Eventueel komt ze op huisbezoek. Het is al weer kwart voor 12 als we afscheid van elkaar nemen. De voeding van 12:00 uur mag de verpleging doen. Ik heb nog het een en ander te regelen in de stad, waaronder een grote vlaai halen voor het verplegend personeel voor morgen. Rond 13:00 uur ben ik weer thuis. Taro is Romek naar school aan het brengen dus ga ik even kolven. Taro heeft vanmorgen alles van boven naar onder gestoft, gezogen en gedweild. Hij gaat even naar Arnhem om een nieuwe cd-speler te halen zodat Siel op zijn kamer naar de baby cd kan luisteren. Dat is tenslotte al een vertrouwd geluid voor hem geworden de afgelopen weken. Ik ga de badkamer en de wc een goede beurt geven en de bedden van schoon beddengoed voorzien. Dan is ons huisje helemaal klaar voor Siel’s komst! Na het avondeten haal ik mijn moeder op en rijd voor (hopelijk) de laatste avond richting Doetinchem. Siel ligt nog te slapen als we binnenkomen. Ik heb de gekolfde melk van vanmiddag thuis gelaten. Hebben we voor morgen toch niet meer nodig. Als Siel wakker is en op de weegschaal heeft gelegen, drinkt hij 45cc. Ik controleer de sonde, geef Siel zijn medicijnen en hevel de overige 15cc melk. Dan is Siel’s buikje lekker gevuld en mag hij, terwijl ik nog even afkolf, lekker bij Oma op schoot. Rond kwart voor 8 gaan we huiswaarts. Nadat ik mijn moeder heb afgezet, rijd ik door naar huis. De buurt is net klaar met het versieren. De appelboom, met alle kindjes die in onze straat geboren zijn, is bevestigt aan de carport. En Vigo en Siel hebben elk hun eigen appeltje gekregen. Een grote ooievaar prijkt in onze tuin. En er hangt een lading was onder de carport te wapperen. Angstvallig vraagt de buurvrouw of het feest morgen nog wel doorgaat. Jazeker. Morgenvroeg neem ik Siel mee! Eenmaal binnen, bel ik mijn schoonzusje Aline nog even hoe het Bjoyd gister is vergaan bij zijn eerste inentingen. Aline heeft ook de tip geprobeerd van de yoghurtcompressen op zijn beentjes en ook bij Bjoyd schijnt het te werken. Voor het slapen gaan bellen we nog een keer met het ziekenhuis. Siel ligt lekker te slapen sinds ik ben weggegaan. Bij de voeding van 21:00 uur was hij niet wakker te krijgen. Slaap lekker Siel. Morgen mogen we je eindelijk mee naar huis nemen!



Vrijdag 25 augustus: Weer hebben we beide niet veel geslapen. Eindelijk… het moment waar we zo lang naar hebben uitgekeken…! Vandaag is het dan zover. Siel mag mee naar huis. Na het kolven bellen we met het ziekenhuis. Siel heeft weer geslapen als een roosje. Nou tot zo manneke, dan komen we je halen. We houden Romek vandaag thuis. We hebben al deze afgelopen spannende weken met ons 3-en als gezin doorgemaakt, ook het ophalen van Siel doen we met ons 3-en! Gewapend met maxicosi voor Siel en taart en plakken Merci voor de verpleging rijden we naar Doetinchem. We overhandigen K. namens Siel de taart en de plakken Merci. Siel is al wakker. Snel pak ik de laatste kleertjes van hem in. Ik trek Siel een heel nieuw outfitje aan vandaag. Van peetoom Eugene heb ik, toen ik nog zwanger was van onze tweeling, 2 hele leuke setjes gekregen. Niet identiek, want daar houden wij niet van, maar toch op elkaar lijkend. Nu onze tweeling gehalveerd is, heeft Siel dus 2 nieuwe outfitjes en daar mag hij er op deze feestelijke dag een van aan. Het staat hem super stoer. Maar voor hij de kleertjes aan mag, gaat hij nog een laatste keer op de weegschaal. Hij weegt vandaag precies 3600 gram! Terwijl ik Siel aanleg, gaan Taro en Romek even langs de thuiszorg-winkel. De schroefdop voor de habermanfles is er. Nu is mijn tweede fles compleet. En voor maar een paar Euri! Helaas is het winkeltje in de hal nog gesloten. Romek wilde Siel verrassen met een ballon. Dat moet dus nog even wachten. De fysiotherapeute komt nog even langs om afscheid te nemen van ons. Ze zal via haar collega op de hoogte gehouden worden van Siel’s ontwikkelingen. We bedanken haar voor al haar tips en hulp. De kinderarts komt ook nog even langs. Hij gaat er van uit dat, als Siel zo door blijft groeien als de afgelopen weken, hij binnen een paar weken uit zijn medicijnen gegroeid is. En volgens A., die ons de aangebroken flesjes medicijnen verzameld en nog wat spuiten voor bij de sonde die hij nog in heeft mee geeft, is Siel binnen een week of 2 volledig aan de borst. We zullen zien. Het zou al mooi zijn als hij van die 7 soorten (!) medicijnen verlost zou zijn. Met die sondevoeding komt het ook wel goed. Het heeft even zijn tijd nodig, maar daar komen we ook wel uit. Wij vinden het in ieder geval super dat de arts nog even langs komt. De artsen en verpleegkundigen zijn niet bang dat Siel bindingsangst zal hebben (iets wat vaak voorkomt bij extreem prematuren). Wij hebben misschien wat mensen gekwetst door hen te weinig aandacht te geven de afgelopen 20 weken, maar alle tijd die we aan onze zoon hebben gespendeerd, komt ons nu ten goede! Ik geef aan wel bezorgt te zijn om Siel’s ontlasting. Hij heeft sinds dinsdag ijzer vanwege zijn HB gehalte en daar kan hij al een dag of 2-3 niet van poepen. De arts zegt dat Siel er aan moet wennen en als het van het weekend nog niet is gelukt dat ik dan een klismaatje kan maken van 10cc borstvoeding. Succes verzekerd. We kunnen ons vaag herinneren dat M. dat ook al eens heeft gezegd. Doen ze in Doetinchem altijd terwijl ze in Nijmegen de voorkeur geven aan een medisch klismaatje. Is in ieder geval een super tip. Is puur natuur en ik heb toch voldoende borstvoeding in de vriezer. Baat het niet dan schaadt het niet, zullen we maar zeggen. Ik ga het in ieder geval uitproberen. Misschien ook een tip voor andere moeders (moet je natuurlijk wel borstvoeding geven of nog wat in de vriezer hebben liggen) om te proberen als hun kindje een dag of wat geen ontlasting heeft! De kinderarts wenst ons heel veel geluk met Siel en hoopt ons niet vaak terug te zien op de afdeling. Taro en Romek brengen de flesjes medicijnen, de spuiten, de resterende moedermelk en Siel’s kleertjes en knuffeltjes vast naar de auto. Ondertussen kolf ik nog even af. Romek komt terug met de ballon van Nemo voor Siel. We vragen A. of we een kleine rondleiding kunnen krijgen op de afdeling, voor het geval we met Siel nog eens op de kinderafdeling belanden. Dan weten we in ieder geval wat we kunnen verwachten. Ja, ja, we blijven nog steeds tien stappen op de zaken vooruit lopen. Siel komt indien hij op korte termijn weer terug moet in het ziekenhuis waarschijnlijk gewoon weer op de neonatologie of het moet er vol liggen, maar als hij een paar maanden oud is op de kinderafdeling. Siel mag gewoon op mijn arm mee (ondanks zijn klebsiella). Dan is het echt zover. Ik trek Siel het door mijn moeder gebreide vestje aan en zet hem een mutsje van Romek op. We leggen hem voorzichtig in de maxicosi. Nog even afscheid nemen van A. en K. en dan kunnen we eindelijk met ons kostbare bezit de wijde wereld in. Siel bevalt dat gewieg in de maxicosi wel. Nog voor hij in de auto zit, ligt meneer al te pitten. Onderweg maak ik er een paar foto’s van. Eenmaal thuis leg ik Siel in zijn nieuwe wipstoel. En wat doet Siel… hij spuit zijn luier vol met een gigantische lading stinkende en heel donkere spuitpoep. Net alsof hij zeggen wil, zo nu ben ik eindelijk thuis. Hier voel ik me op mijn gemak en poepen kun je thuis altijd het best! En wat ben ik hier blij mee. Waar ik zo bezorgt om was, spuit Siel in een luier de deur uit. Met heel veel blijdschap verschoon ik zijn luier. (Maar bah, wat stinkt die poep door dat ijzer!) Taro hangt de vlag buiten en verstuurt de mail die ik gister heb gemaakt om iedereen te laten weten dat ONZE SIEL EINDELIJK THUIS IS!!! Ik plak 4 gekleurde vellen op de keukenramen met Eindelijk… Na 20 weken… Welkom Thuis Siel. Nu is ons gezin dan eindelijk compleet. Maar Romek verbetert me. Nee mama, we missen Vigo nog. Maar ik leg hem uit dat Vigo toch ook bij ons is. Weliswaar niet in levende lijve, maar wel in ons hart en in onze gedachten. Zijn opmerking raakt me wel! Om 12:00 uur leg ik voor de eerste keer thuis aan. Taro maakt de medicijnen klaar. We maken n.a.v. de medicijnkaart die we meegekregen hebben, flesjes met tijden erop en daar doen we de betreffende spuiten met medicijnen in. Siel drinkt best goed, maar omdat de tv aanstaat en Romek helemaal uit zijn dak gaat omdat zijn broertje thuis is, kan ik niet goed horen hoe Siel’s slikken zijn. Voor de zekerheid geef ik hem het beetje aangemaakte melk, dat T. van de keuken ons nog heeft meegegeven, via de sonde. Dan is zijn buikje ook echt vol en soest Siel tevreden in slaap. De buuf (Vigo’s peettante) komt nog even kijken met haar zoon. Siel is toch ook een beetje haar petekind, nu Vigo er niet meer is, fluister ik haar toe. Ik leg haar Siel even in de armen. Intussen komt TNT met een nieuwe lading spuiten. Ik check nog even met het ziekenhuis wat ze precies besteld hebben en hoor dat ik de medicijnspuiten en de medicijnen op kan halen bij onze eigen apotheek. Het zonnetje schijnt, dus een mooie gelegenheid om voor het eerst met Siel te gaan wandelen. Voor we gaan, leg ik warme hittepitjes in zijn wagen. Zodra Siel in zijn voorverwarmde wagen ligt, soest hij in een tevreden slaap. We halen de medicijnen op bij de apotheek. De spuiten zullen later komen. Wordt waarschijnlijk maandag. Maar goed dat we nog even “geshopt” hebben in het ziekenhuis bij A. en daar wat spuiten hebben meegenomen. We lopen nog even de stad in om te sparen bij Schuurman (voor de carnaval) en zetpilletjes te halen bij Kruidvat voor Siel. Onderweg komen we een boel bekenden tegen, waaronder zuster L. die met haar dochtertje aan het boodschappen is. Iedereen is blij voor ons dat Siel eindelijk thuis is. Op de terugweg krijgen we een ontiegelijke bui regen over ons heen. Siel is snel onder de regenhoes geschoven, maar wij zijn een stel verzopen katten bij thuiskomst. Ik zei het nog, zul je net zien, is Siel thuis dan hebben we alleen maar regen. Siel drinkt goed uit de fles. Wat er in blijft, krijgt hij via de hevel. Siel is helemaal los en poept weer als vanouds. We hebben het gevoel dat hij zich al helemaal thuis voelt in ons huisje. Na de voeding van 15:00 uur leg ik hem voor het eerst in zijn (voorverwarmde) bedje boven. Hij wil nog een paar keer zijn speen, maar dan is meneer ook zo vertrokken. Dat geeft ons de gelegenheid ons te storten op ons avondeten. Romek mocht beslissen wat we gingen eten wanneer Siel thuis zou komen en hij wilde een patattenfeestje. En dat wordt het dus. Met de voeding van 18:00 uur is Siel weer wakker en mag hij aan de borst. Met een volle buik valt meneer in zijn wipstoeltje in slaap. Ik neem hem met wipstoel en al mee naar boven, zodat ik Romek in bad kan doen en zelf kan kolven. Hij slaapt gewoon door als ik Romek een verhaaltje voorlees als hij uit bad komt. Romek mag nog even opblijven totdat Opa & Oma Franck komen en gaat dan naar bed. Tot de voeding van 21:00 uur mogen Opa & Oma met Siel knuffelen. Om 21:00 uur is het tijd voor een fles. Maar Siel is zo moe van alle indrukken van vandaag dat hij het na 5cc voor gezien houd en ik de rest dus maar hevel. Taro verwarmt het bedje voor en als Siel’s buikje gevuld is, breng ik hem naar bed. Dit keer heeft Siel zijn speen niet meer nodig. Hij is al vertrokken voor hij het bed geraakt heeft. Hij soest heerlijk weg in zijn warme bed en met een gevoel van geluk ga ik naar beneden. We hebben wel de babyphone aan en ik heb het nachtlampje op de babyphone op Siel’s kamer aangedaan. In het ziekenhuis was het ook niet helemaal donker en door de rolluiken is het misschien wel erg donker voor hem. Als Taro’s ouders weg zijn, kolf ik nog even af en zet de wekker op 00:00 uur. Kan ik precies een uurtje slapen voor het tijd is voor Siel’s voeding. Als de wekker af gaat, moet ik even denken wat ik ook al weer moest doen, maar automatisch loop ik naar beneden om de melk op te warmen. Siel is met geen stok wakker te krijgen, dus voor het gemak hevel ik de voeding en geef hem zijn medicijnen.



Zaterdag 26 augustus: Drie uur later doe ik hetzelfde. Wel geef ik hem een schone broek. Dat heb ik met de voeding van 00:00 uur niet gedaan. Maar zodra de voeding in zijn buikje zit en ik de sonde terugstop onder zijn truitje, spuit meneer zijn luier nog even vol met poep. Dus maar even op de commode voor nog een schone luier. Zodra ik Siel terugleg in bed, dommelt hij terug in een tevreden slaap. Met de voeding van 6:00 uur maak ik Siel wakker, verschoon zijn luier en neem hem mee naar ons bed. Daar leg ik hem aan. Na een nacht niet kolven, is de productie altijd optimaal, dus verslikt Siel zich een paar keer. Niet gigantisch, maar ik had het wel verwacht. Na 1 borst, sukkelt hij tevreden in slaap. Ik geef hem via de sonde zijn medicijnen en leg hem terug in bed. Siel slaapt gewoon verder. Om 8:00 uur moet hij zijn ijzermedicijn. Romek is inmiddels ook wakker, omdat hij naar zwemles moet. Siel kijkt even naar zijn broer, maar als ik hem zijn speen geef en de baby cd aanzet, soest hij weer terug in een diepe slaap. Ik neem een douche en ga me aankleden. Taro gaat met Romek naar zwemles. Om 9:00 uur moet ik Siel wakker maken voor zijn voeding. Ik was zijn snoet en billen en trek hem schone kleren aan. Dan moet ik nog aanmaken. Siel moet nog aan de borst en ik had Romek beloofd om hem met Siel op te halen van het zwembad. Weer drinkt Siel zich van de wereld (is net als Romek een kleine zuipschuit!). Hij protesteert even als ik hem in zijn vestje en mutsje hijs, maar zodra hij de voorverwarmde kinderwagen voelt, is hij helemaal happy en soest weer in slaap. Ik loop met de kinderwagen naar het zwembad. Binnen een mum van tijd hebben we een boel bekijks en Romek loopt te glimmen van trots. Bij thuiskomst kolf ik even en dan gaan we wat boodschapjes doen. We moeten haast dobbelen wie er met de kinderwagen mag lopen. Taro en Romek hebben de grootste strijd met elkaar. Mama wordt niet gevraagd of ze met de wagen wil lopen! En weer hebben we een hoop kijkers. Wel leuk hoor, al die belangstelling. Helaas eindigt ook dit uitstapje in een regenbui. Gelukkig niet zo gigantisch als gister, maar toch. De rest van de dag verloopt net als gister. Tussen de voeding van 15:00 uur en 18:00 uur gaat Siel boven in zijn bed en kunnen wij rustig eten. Daarna mag hij er weer uit. Mijn ouders komen naar Siel kijken. Siel krijgt een trein met zijn naam erop. Heeft Romek destijds ook gehad. Met de voeding van 21:00 uur is Siel zo moe dat ook deze reis er maar 5cc ingaat. Ik hevel de rest dus maar weer. Taro doet vannacht de voedingen van 00:00 uur en 3:00 uur. Kan ik lekker blijven liggen.



Zondag 27 augustus: Taro is het vannacht al net zo vergaan als ik de nacht ervoor. Beide voedingen sliep Siel als een roosje, dus heeft hij de voedingen maar geheveld. Ik heb beide tijden meegekregen, maar vond het best lekker dat ik er niet uithoefde. Het is iedere keer maar een half uurtje, maar toch. Om 6:00 uur is het weer mijn beurt. Taro kan helaas niet aanleggen, dat is mama’s taak! Siel drinkt zich weer helemaal van de wereld en ik kan hem zo terug in bed leggen. Om 8:00 uur geef ik hem zijn ijzermedicijn en Romek kruipt bij mij in bed. Als hij een half uurtje later boven op zolder tv gaat kijken, spring ik onder de douche. Siel ligt nog steeds te pitten. En Taro ook. Om 9:00 uur maak ik Siel wakker. Vandaag gaat hij voor het eerst in zijn eigen badje. En het is een groot succes. Ik heb echt het gevoel dat hij zich helemaal thuis voelt, want hij ligt me daar te genieten. Dat heeft hij in Doetinchem tijdens het badderen nog niet gedaan. Hij wiebelt met zijn beentjes en zwaait met zijn armpjes en trakteert mama op een heleboel gerichte glimlachen. Voor ik hem afdroog, wikkel ik hem in een supergrote badhanddoek. Dat bevalt meneer ook wel. Gekleed en geurend na Zwitsal neem ik hem mee naar beneden. Daar gaat hij nogmaals aan de borst. Binnen een mum is hij weer van de wereld. Hij heeft elke keer een volle plasluier en met regelmaat ook een spuitluier dus dat zit wel snor. Ik leg Siel in zijn wipstoeltje. Romek werpt zich op als oppasser van zijn broertje. Ik ga de badrommel even opruimen. Taro is inmiddels ook wakker en ik begin met het ontbijt. Tussendoor maak ik mijn eigengemaakte soep af. Heb gister lekker een stuk soepvlees en schenkeltje een groot gedeelte van de dag laten trekken. Mmmm, heb ik heel wat maanden geen tijd voor gehad om zelf te maken. Dat wordt smullen vanmiddag. Heerlijk, geen gehaast en gevlieg meer. Nu kunnen we uitgebreid en rustig ontbijten zonder op de tijd te letten. Siel ligt tevreden in zijn schommel, die Taro van zolder heeft gehaald. Heeft Romek bij zijn geboorte van zijn peetoom gekregen en vond het altijd helemaal geweldig. Ook Siel lijkt het prettig te vinden. Hij valt er meteen van in slaap. Na het ontbijt leg ik Siel wederom aan. Weer drinkt hij super. Om 12:00 uur begint de braderie. Het is Mechteld ten Ham Weekende in ons stadje en omdat het zonnetje schijnt willen we wel even de stad in. Maar eenmaal in de stad, begint het al weer te druppen. Dit maal hebben we ook aan ons zelf gedacht en hebben alle drie een paraplu bij ons. Maar het giet zo gigantisch, dat we rechtsomkeer maken en terug naar huis gaan. Hebben wij weer! Na het nuttigen van mijn heerlijke soepje en Siel zijn fles, waar hij 45cc uit drinkt en 20cc geheveld krijgt, doen we een nieuwe poging. Taro checkt buienradar.nl. Om half 4 komt er nog 1 bui en dan is het droog. We nemen de gok en gaan wederom gewapend met paraplu, richting stad. We hebben geluk. Het blijft droog. Het is niet zo druk als voorgaande jaren, maar dat krijg je met zo’n rotweer als vandaag. Weer komen we een boel bekenden tegen, maar dat maakt ons niet uit. We zijn supertrots dat we eindelijk onze Siel kunnen laten zien. We zijn net weer thuis en zitten te eten, als een volgende bui zich aandient. Hebben we toch nog even kunnen genieten van het zonnetje. Om 18:00 uur gaat Siel weer aan de borst. En weer is het een succes. Ik leg hem in zijn wipstoeltje. Ik heb van mijn collega Maartje, waar ik samen mee op naailes zit, voor Siel en Vigo elk een grote, zachte deken gekregen, die ze zelf heeft gemaakt en voorzien van de namen van onze jongens. Een heb ik er in Siel’s wipstoel gelegd en de ander leg ik over hem heen als ik hem mee naar boven neem. Omdat het boven wat kouder is omdat de ramen openstaan, doe ik Siel voor de zekerheid nog een mutsje op zijn bol. Siel vindt het allemaal wel best. Hij geniet van de warme dekens en soest tevreden met zijn volle buik in slaap. Ik zet Romek onder de douche en ga kolven. Taro leest Romek een verhaaltje voor en stopt hem in bed. Dan gaat hij met Siel vast naar beneden. Met tussenpozen ligt Siel te slapen in zijn wipstoel. Met de voeding van 21:00 uur is hij weer zo moe, dat hij het na 5cc voor gezien houdt. Ik hevel de rest en daarna gaat meneer lekker in zijn verwarmde bed. We mogen ons gelukkig prijzen met van die gemakkelijke kereltjes. Romek was als baby al zo makkelijk, is dat nu nog. En Siel is al net zo. Voor vannacht neem ik de voedingen weer voor mijn rekening en Taro brengt morgen Romek naar school. Hij heeft de komende 2 weken vrij, zodat we samen kunnen wennen en proberen een beetje tot rust en regelmaat te kunnen komen. We moeten gewoon wennen aan die “zee” van tijd. Niet meer steeds op de klok kijken, alleen voor de voedingen en medicijnen van Siel uiteraard. Onze auto zal nog afkickverschijnselen krijgen. We moeten komende donderdag en de donderdag erop nog voor controle bij de kinderarts en oogarts in het ziekenhuis en komende vrijdag is het as uitstrooien van Vigo. Daar hebben we mee gewacht totdat Siel thuis zou zijn. Ik tik aan mijn laatste uitgebreide van dag tot dag verslag! Uiteraard zullen er nog een boel verslagen volgen, maar niet meer over elke dag en zeker niet meer zo uitgebreid!



Hierbij willen wij iedereen bedanken voor alle reacties, mailtjes, telefoontjes, sms-jes, bloemen, kaarten en cadeautjes n.a.v. mijn verblijf in het ziekenhuis, de geboorte van onze tweeling, mijn thuiskomst uit het ziekenhuis, het overlijden van Vigo en de thuiskomst van Siel uit het ziekenhuis. Al deze blijken van medeleven, in wat voor een vorm dan ook, waren en zijn nog steeds een grote steun voor ons.



Over een paar weken is iedereen echt van harte welkom om onze Siel te komen bewonderen. Tot die tijd hopen wij nogmaals dat een ieder begrip heeft voor onze keuze om Siel en onszelf wat tijd te gunnen aan elkaar te wennen en ons leven weer enigszins op de rails te krijgen.



WORDT  VERVOLGD



Ga voor meer naar verslagen thuis!