deel 25 - De Franckjes

Zoeken
Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

deel 25

Verslagen > verslagen thuis > deel25 t/m 29

SIEL VANUIT ‘S-HEERENBERG !



Maandag 28 augustus t/m woensdag 6 september:



Onze eerste week met Siel verloopt geweldig. Siel komt ’s morgens rond 9:00 uur / 9:30 uur uit bed en mag dan “opblijven” tot na de voeding van 15:00 uur. Dan gaat hij naar bed tot de voeding van 18:00 uur en is dan weer op tot na de voeding van 21:00 uur. Dan gaat hij lekker terug naar bed om er de volgende ochtend om 9:00 uur / 9:30 uur weer uit te komen. In de uurtjes dat hij mag “opblijven” gaan we, als het weer het toelaat, lekker wandelen. Zodra de kinderwagen gaat rijden, is meneer vertrokken. Siel geniet van de buitenlucht. Er zijn 2 regendagen bij waarop we niet naar buiten kunnen. Siel vindt het dan maar niks. Hij zal wel denken, ben me daar meer dan 20 weken binnen geweest, nu heb ik de buitenlucht geroken en die wil ik elke dag ruiken. Siel is een heel tevreden mannetje. Als hij maar een volle buik en een schone luier heeft, dan horen we hem niet. Net als we in Nijmegen en later in Doetinchem al ontdekten, heeft Siel rond een uur of 19:00 uur tot een uur of 21:00 uur een knorrepottijd. Niet dramatisch, maar dan heeft hij even geen zin in rustig liggen. Dus dan is hij wat knorrig en hangerig. Maar hij is ook weer snel afgeleid en lekker knuffelen met mama doet ook wonderen. Het is net Romek, gewoon een makkelijk en heerlijk kind. Wat dat betreft zitten we gebakken met onze jongens!



Maandag 28 augustus komt er iemand van het consultatiebureau. We krijgen het groene boekje voor Siel en er zal rekening met Siel worden gehouden qua spreekuur. Op advies van Nijmegen en Doetinchem is het verstandig om met Siel niet in overvolle wachtkamers plaats te nemen. Vandaar dat we het zo kunnen regelen dat we met Siel meteen om half 9 mogen komen, dan zijn er nog geen andere kindjes geweest. Ook wordt geregeld dat Siel op tijd zijn injecties krijgt. Siel wordt nog even gewogen, de weegschaal geeft 3620 gram aan. Wij zijn tevreden omdat Siel vrijdag het ziekenhuis verliet met 3600 gram en bijna 3 dagen geen ontlasting. De mevrouw van het consultatiebureau kan zich niet zo in ons enthousiasme vinden, heb ik het gevoel. Ze probeert een groeicurve in elkaar te brouwen. Bij de a terme datum (voldragen tijd) zet ze als gewicht 865 gram neer en bij 7 weken oud 3620 gram!!! Ook maakt ze zich maar zorgen of Siel wel vitamine D binnenkrijgt, maar ik verzeker haar dat dat allemaal in de BMF zit die Siel door de borstvoeding krijgt als hij een fles drinkt. Vandaag hebben we ook voor het eerst thuis een nieuwe sonde ingebracht, want Siel vond het nodig de oude eruit te trekken. Zaten we meteen in de problemen, want de spuiten die het ziekenhuis bij onze apotheek had besteld, waren er nog niet en toen ze aan het eind van de dag toch arriveerden, pasten ze niet op de sondes die het ziekenhuis er bij besteld had. Ach ja, kleinigheidjes hou je altijd, zullen we maar zeggen.



Donderdag 31 augustus moeten we voor de eerste keer op controle bij onze kinderarts. Maar eerst wordt Siel gewogen… 3780 gram!!! 180 gram zwaarder in nog net geen week tijd. Wij hechten meer waarde aan deze meting dan de meting van afgelopen maandag. Met dit resultaat zou je haast denken dat die weegschaal van de dame van het consultatiebureau niet deugde. Omdat we buiten het gewone spreekuur een afspraak hebben omdat Siel een risicokindje is, heeft onze kinderarts ook spoedeisende hulp dienst. Als ze wordt weggeroepen, komt de kinderarts die we de afgelopen 3 weken hadden, Siel onderzoeken. Maar beide kinderartsen zijn heel tevreden over Siel. Op ons verzoek mag de nachtvoeding er eindelijk af. De overige 7 voedingen worden opgeschroefd van 65cc naar 80cc per keer. Maar dat geldt m.n. voor de flesvoedingen. Aan de borst blijft gelden, heb ik het gevoel dat hij goed drinkt, krijgt hij niks erbij. Drinkt hij voor mijn gevoel slecht, dan hevel ik standaard 30cc. Beide artsen verwachten dat Siel binnen een paar weken van zowel medicijnen als sondevoeding af is en volledig aan de borst kan. Dat is nog eens nieuws. Daar heb ik al die weken, en nu nog steeds, voor gekolfd. Siel groeit goed, hij is inmiddels 54 cm lang, zijn motoriek is goed, zijn longen kunnen meer vocht verwerken en horen super droog aan. Wij knallen bijna uit ons vel door zoveel goede berichten. Want wat zijn we hier aan toe. Het is toch een bevestiging dat we de juiste stap hebben genomen om zo daadkrachtig te zijn en ons kind daardoor mee naar huis hebben gekregen. Wat is hij in een week weer vooruit gegaan. Het heeft hem goed gedaan dat hij eindelijk naar huis mocht. En wat zijn wij trots op onze Siel en op onszelf niet te vergeten. Als Siel zijn kleertjes weer aan heeft, gaan we nog even naar de afdeling neonatologie om spuiten te regelen, want uitkoken van alle medicijnspuiten is niet echt de bedoeling. M. en M. zijn er en vinden dat je goed kunt zien dat Siel flink is bijgekomen. Altijd prettig om te horen.



Vrijdag 1 september is de dag dat we de as gaan uitstrooien van onze Vigo. We hebben hier mee gewacht totdat Siel thuis zou zijn. Wij vonden dat hij hier ook bij moest zijn. Het gaat tenslotte om zijn tweelingbroertje. Maar eerst mogen we onze sieraden in ontvangst nemen, die we hebben laten maken met een beetje as van Vigo erin. Taro heeft gekozen voor een ring, waarin aan de binnenkant de naam Vigo staat gegraveerd. Mijn keuze is gevallen op een gouden hartje aan een kettinkje. We krijgen het nummer van Vigo dat op de as heeft gelegen. Dit nummer was het correspondentienummer op alle brieven van het crematorium. Op ons verzoek zal de meneer van het crematorium Vigo’s as naar het strooiveld dragen en daar voor ons uitstrooien. We lopen met ons 4-tjes achter hem aan naar het kinderhofje. Het strooiveld van gras heeft de vorm van een luchtballon. Het mandje van de ballon, gemaakt van buxushaag, bevat een bankje waarop wij mogen plaatsnemen. Vigo’s as wordt in een cirkel uitgestrooid als symbool dat de cirkel nu rond is. Op het moment dat de meneer begint met uitstrooien, laat onze Siel even kort van zich horen…. Het is een emotioneel maar ook een heel bijzonder en mooi moment. Romek’s gedachten dwalen af naar het moment van de crematie. Weet je nog mama, de vorige keer dat we hier waren, dat we allemaal zo moesten huilen en zo verdrietig waren? Aan zijn gezichtje kan ik zien dat hij niet goed weet of hij nu blij of verdrietig mag zijn. Hij klemt zijn knuffel (die hij uit de kleine collectie knuffels van Vigo mocht uitkiezen en die hij Vigo heeft genoemd) stevig tegen zich aan. Ook voor hem is het belangrijk dat we hier samen zijn en het samen “afronden”. Hij wilde er dan ook beslist bij zijn. De meneer neemt afscheid van ons en wij mogen nog even blijven zitten.



Dag lieve Vigo !

Als de wind je meeneemt.

Zul je met storm zo dichtbij zijn.

Zal ik je voelen met mijn huid.

Ieder vleugje zal jou zijn.



’s Middags begint Romek grieperig te worden en ’s avonds is hij net een blaffende en piepende hond. Zaterdagmorgen meld ik hem ziek voor de zwemles en de hele dag ligt hij als een mak lammetje in zijn slaapzak op de bank. Zondag is hij weer wat opgeknapt en kan hij toch nog naar het verjaardagsfeestje van Myrthe. Dat geeft ons de gelegenheid lekker op de bank wat dvd’s te kijken. Siel luiert lekker met ons mee. Ik dank God voor zulke heerlijke en makkelijke kinderen.



Maandag 4 september. Het kan niet uitblijven, ook Siel begint te niezen en te proesten. Hij heeft gelukkig geen koorts, maar voor de zekerheid bellen we met het ziekenhuis om te vragen wat we Siel voor zijn snotneusje mogen geven. We mogen Otrivin halen en dat elke 6 uur geven en zelf van afgekookt water en wat zout een zoutoplossing maken en dat tussendoor geven. Mocht Siel koorts krijgen, slecht gaan drinken of erg benauwd worden, moeten we meteen bellen en langskomen. Om 11:00 uur komt de kinderfysiotherapeute aan huis. Het is een leuke dame. Ze is helemaal weg van Siel en is zeer tevreden over zijn motoriek en de vorm van zijn hoofdje. Alleen heeft Siel nu niet echt schik met haar gegymnastiek. Regelmatig trekt hij wat blauw weg. De therapeute adviseert ons vandaag rustig aan te doen met hem. We besluiten de komende 24 uur de voedingen maar te hevelen, want Siel heeft het wat benauwd. Tijdens de voeding van 12:00 uur, bij het laatste beetje, trekt meneer de sonde eruit. Met als gevolg een hele guts voeding dat terugkomt. We durven hem niet goed naar bed te doen tussen de middag. Siel slaapt veel in zijn wipstoeltje. Als ik om 18:00 uur na de voeding een poepbroek moet verschonen en hem heel even op zijn rug leg in de box, komt er weer een guts voeding omhoog. Ons plan om hem vannacht naast ons in de kinderwagen te leggen, werpen we van tafel. Toch maar gewoon in zijn bed, waar de bodem van schuin staat. Met de deur wijd open, moet het lukken. Zijn neus klinkt al wat beter en ook het niezen wordt minder. Siel heeft een rustige nacht en wij, wonder boven wonder, ook.



De volgende dag gaat het al weer zo goed met Siel dat ik vanaf 12:00 uur besluit om hem weer aan te leggen. Ook starten we weer met de fles. Het lijkt erop dat Siel zijn eerste verkoudheid thuis heeft overwonnen. Het drinken uit de fles gaat steeds beter. En ook aan de borst geef ik niks meer bij. We blijven nog wel doorgaan met het druppelen van zijn neusje, maar het hoort steeds beter aan. Ik neem hem weer lekker mee in de kinderwagen een boodschapje doen. Siel is weer als vanouds. Hij slaapt veel en als hij wakker is, is hij regelmatig aan het lachen. Ik blijf me er over verbazen, dat na zoveel verdriet en pech, we zo’n heerlijk kind mogen hebben. Aan de andere kant heb ik zo iets van, mogen wij ook ergens geluk in hebben? Dat hebben we toch best verdiend.



Komende donderdag hebben we weer een afspraak bij de kinderarts en een half uur later bij de oogarts en volgende week dinsdag krijgt Siel zijn derde inentingen voor het eerst op het consultatiebureau. We zijn blij en dankbaar dat Taro nog 2 weekjes vrij heeft gekregen nadat Siel thuis is gekomen. Zo kunnen we samen naar de eerste afspraken in het ziekenhuis, ons gezinsleven weer wat op orde proberen te krijgen en het een en ander gaan verwerken. Inmiddels is bij mij de verkoudheid ook aan het toeslaan. Al die weken heb ik er redelijk tussendoor gefietst als Taro en Romek verkouden, zwak, ziek of misselijk waren. Nu is het schijnbaar mijn beurt.



WORDT BESLIST VERVOLGD !!! Dus houd onze  nieuwe familie site in de gaten!



 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu