Hoofdmenu:
Zondag 23 juli: Na het eten ga ik weer terug naar Siel. Hij mag weer aan de borst. Na een kleine verslikking drinkt hij 30cc. De rest gaat weer via de sonde. Ik geniet nog even een tijdje van mijn ventje en keer dan huiswaarts. Voor het slapengaan bellen we nog even met het ziekenhuis en gaan dan lekker slapen.
Maandag 24 juli: Siel heeft een goede nacht gehad. De dipjes bleven beperkt tot 2 zelfherstellende. We slapen lekker uit. Romek kan nog steeds zijn draai niet vinden in het ziekenhuis en wil liever niet mee. Een belletje naar Opa & Oma Franck en Romek mag met Opa en Cheyenne mee naar het zwembad. Taro en ik gaan door naar Siel. Siel weegt 2730 gram. Na het wassen van gezicht en billen en schone kleertjes mag Siel weer op de weegschaal en dan aan de borst. En uiteraard verslikt hij zich weer even. Maar ondanks dat ene dipje drinkt hij 35cc. Ik heb de mapjes met foto’s weer meegenomen en het Volkskrant Magazine, voor de verpleging die er interesse in hebben. Er wordt grif gebruik van gemaakt. Na het voeden en het kolven proberen we de personeelskantine van dit ziekenhuis eens uit. We krijgen een pasje van de verpleging zodat we korting krijgen. De prijzen en kwaliteit zijn net als in Nijmegen goed. Na een lekker maaltje gaan we nog even naar Siel, brengen het pasje terug en gaan dan Romek ophalen. Die voelt zich niet zo lekker. Hij was vannacht ook al een beetje aan het spoken. Taro zet Romek en mij thuis af en gaat dan door de aanhanger op halen. Onze vakantievrienden uit Leiden komen morgen onze aanhanger ophalen voor hun vakantie komend weekend. Omdat wij nu toch niet gaan, hebben ze gevraagd of ze de aanhanger mogen lenen om het uit te proberen. Geen probleem. Taro rijdt er even mee langs de garage om hem te laten checken. Inmiddels is Romek weer wat aan de beterende hand. Na het eten haal ik mijn schoonmoeder op en gaan we samen naar het ziekenhuis. Siel mag weer van de monitor af aan de borst. Het is net of hij het voelt want hij gedraagt zich keurig en drinkt 25cc zonder zich te verslikken. De rest gaat via de sonde. Oma mag als tweede Siel even vasthouden. Helaas heeft Taro voor ik wegging het fototoestel uit mijn kolftas gehaald om de foto’s op onze site te zetten en niet meer teruggedaan. Ik kan het dus niet vastleggen op foto. Moet Oma snel nog maar een keer mee op herhaling. Siel luistert intussen aandachtig naar haar stem. Af en toe geeft hij haar een grote grijns. Als hij terug in bed gaat blijft hij nog een tijdje onrustig maar uiteindelijk sukkelt hij in slaap. Voor het slapen gaan bellen we nog even met het ziekenhuis. Siel slaapt lekker. Tot morgen lieverd!
Dinsdag 25 juli: 42 weken of liever gezegd, 2 weken oud! Siel heeft een drietal dipjes gehad waarvan 2 met zelfherstel. Hij heeft veel last van slijm en was vannacht erg onrustig. Taro ook, die heeft vannacht ook een paar uur beneden gezeten. Was waarschijnlijk volle maan. Ik ga even een paar broodjes halen, langs de apotheek, even kolven en de tank volgooien. Taro doet intussen thuis een rondje stofzuigen en dweilen. Rond een uur of 11 komt de Familie Spadon uit Leiden. Ze brengen voor ons alle 4 een cadeautje mee. Taro een fles drank, Romek en ik een cadeaubon en Siel een stoere spijkerbroek met shirt en een knisperende uil. Na even wat gedronken te hebben, gaan Linda en ik naar Siel. Ik neem de uil mee voor Siel. Lin heeft Siel voor het laatst gezien toen Siel een week of 4 was en net een darminfectie had. Hij was toen net een kilo en nog superklein. Ze heeft wel alle foto’s op de site gevolgd, maar foto’s geven toch een vertekenend beeld. In levende lijve is toch een tikkeltje anders. Siel weegt 2780 gram. Na een poetsbeurt en schone kleertjes mag Siel weer bij mama drinken. Hij gedraagt zich netjes en drinkt zonder te dippen 30cc. De rest gaat via de sonde. Lin vindt het een beetje eng om Siel vast te houden en omdat hij toch in slaap is gesukkeld leggen we hem in zijn bedje en gaan, met een lekkere gevulde koek uit het restaurant op de hand, huiswaarts. De mannen hebben gewacht met de broodjes dus we gaan even wat eten. Daarna ga ik kolven. Aldo en Linda zouden graag langs Obelink in Winterswijk willen om nog het een en ander aan te schaffen voor op de camping. Het is van ons uit een half uurtje rijden, dus daar kunnen we best even langs. Als we rond half 6 weer thuis zijn, bestel ik bij de frietboer wat te eten en gaan Taro en Aldo het ophalen. Tussendoor is het weer tijd om te kolven en bel ik meteen even naar het ziekenhuis om te vragen hoe het gaat. De oogarts is om half 5 geweest en was heel tevreden over Siel’s oogjes. Over 2 ½ week komt hij terug, maar is positief over wat hij heeft gezien. Siel heeft nog wel even gedipt toen hij werd gedruppeld. Om half 8 gaan de Spadonnetjes met onze aanhanger terug naar Leiden. Het was een super gezellige dag waarop we regelmatig tegen elkaar zeiden, woonden we maar wat dichter bij elkaar. Ook de kinderen onderling kunnen het goed met elkaar vinden. Ik pak mijn spulletjes bij elkaar en ga terug naar Siel. In de hal kom ik weer bekenden uit ’s-
Woensdag 26 juli: 16 weken geleden geboren! Siel heeft een viertal dipjes gehad, waarvan 2 zelfherstellend. Waarschijnlijk n.a.v. de oogarts. Hij dipt dan altijd pas een paar uur later. Nadat hij is uitgezogen gaat het beter. We doen het rustig aan. Om 10:00 uur belt zuster C. (die in Nijmegen, toen ze een paar daagjes werd bijgespijkerd en onze jongens net waren geboren, nog even voor Siel heeft gezorgd) om te vertellen dat Siel net aan de CPAP is gegaan. De dipjes van vannacht heeft de kinderarts doen besluiten hem toch weer even te ondersteunen. We zijn in ieder geval blij dat hij niet aan de low flow ligt. Romek wil graag logeren bij Opa & Oma Franck en belt hen op. Voor we naar Doetinchem gaan, zetten we Romek daar af en gaan dan door. Siel weegt 2810 gram. In een week tijd is hij 330 gram aangekomen!!! Siel ligt lekker onder zeil. Deze reis hoeft hij niet in een open couv maar zijn de slangen van de CPAP aan zijn wiegje geplakt. Hij heeft de tube al een paar keer uitgetrokken. Ik mag Siel wel aanleggen, maar hij slaapt net, dus wie ben ik om hem wakker te maken omdat ik zonodig borstvoeding moet geven. De voeding gaat dus op de drip. Rond half 1 komt de kinderarts voor ons wekelijks gesprek. Ze heeft alle andere 6 kinderartsen ingelicht dat Siel niet aan de low flow maar aan de CPAP gaat als hij het even niet meer kan trekken. Daar zijn we blij om. Het kwartje is dus wel gevallen. De bloedwaardes zijn allemaal keurig. Siel moet alleen sterker worden zodat hij het langer zonder ondersteuning kan trekken. Met Nijmegen is afgesproken dat als Siel vaker en sneller aan de CPAP moet, er dan contact met Nijmegen wordt opgenomen. Zodra de kinderarts weg is, komt de maatschappelijk werkster. De maatschappelijk werkster van Nijmegen heeft ons overgedragen aan Doetinchem. Het is een leuke Arnhemse dame met een franse voornaam en rap van de tong. Het gesprek is zeer prettig en ze geeft ons de nodige tips. Volgende week zal ze terugkomen. Inmiddels ben ik ook al over mijn kolftijd heen en is de personeelskantine dicht, dus die warme hap kunnen we hier ook vergeten. Ik ga eerst maar eens kolven. Dan nemen we afscheid van Siel en pikken in de kantine een broodje en een appelflap mee voor onderweg. Eenmaal thuis pak ik Romek’s spulletjes bij elkaar en brengen we die langs bij Opa & Oma. Romek is helemaal in zijn element en krijgt alle aandacht. Omdat Taro om 18:00 uur een afspraak heeft bij de homeopaat, eten we al vroeg een pizza en gaan we samen naar Doetinchem. Taro zet mij af en rijdt zelf door naar Ulft. Zodra hij klaar is zal hij weer naar het ziekenhuis komen. Iets over 5 ben ik dus al in het ziekenhuis. Sinds Siel aan de CPAP ligt, heeft hij geen dip meer gehad. Hij ligt net lekker te pitten na de nodige commotie te hebben veroorzaakt. Rond half 5 heeft hij de tube er weer uitgetrokken en toen dachten de verpleegkundigen, laten we Siel nu al maar gaan verzorgen en uitzuigen. En Siel dacht op zijn beurt, die dames hebben niet veel te doen, laat ik ze maar even laten zien wie Siel is. Hij spuit de hele boel onder met zijn heerlijk geurende spuitpoep. Zelfs de weegschaal zit onder (en die staat toch behoorlijk uit de richting). Als alles een beetje schoongepoetst is, vindt meneer het ook nog nodig om eens uitgebreid te plassen. Vervolgens hebben ze hem maar een schoon rompertje aangetrokken (zijn trui, broek en slofjes bleven gespaard in de strijd) en eens lekker gewassen. De tube ging er weer in en nu ligt meneer lekker onschuldig te slapen. Samen met de verpleegkundige besluit ik om dan maar om 21:00 uur aan te leggen. Siel krijgt rond 10 voor half 6 al zijn sondevoeding via de drip zodat hij over 3 uurtjes goed hongerig is. Het is maar goed dat ik een romannetje in mijn kolftas heb gestopt, want 3 uur wachten is best lang. Maar het is lekker koel met die airco aan, dus ik installeer me lekker in een gemakkelijke stoel met een flesje koud water bij de hand. Ook niet verkeerd zo’n rustmoment. Iets voor 19:00 uur ga ik even kolven. Ik werp een blik op het geboortekaartje boven Siel’s bedje en opeens zijn daar de waterlanders weer even. Tijd om het verlies van Vigo te verwerken hebben we nog niet gehad en krijgen we voorlopig ook nog niet. Maar af en toe zijn er van die momentjes, zoals nu, dat ik mijn kleine bijzondere ventje ontzettend mis en wilde dat in dit kamertje voor 2 ook daadwerkelijk onze beide kindjes zouden liggen. Het is maar goed dat de verpleging even aan het eten is en ik achter mijn scherm zit gedoken. Rond half 8 komt Taro binnenlopen en een goed uur later begint Siel wakker te worden. Siel mag van de CPAP, alleen het buisje in zijn neus blijft erin. Ik verzorg hem, leg hem op de weegschaal en leg hem aan. Hij drinkt, met een enkele verslikking, 25cc. De rest gaat via de hevel. Inmiddels heeft de verpleging wel in de gaten dat als wij er zelf zijn, wij de voeding liever via de hevel of spuit geven dan op de drip. Na de voeding gaat Siel terug aan de CPAP. En wij gaan naar huis. Het is stil in huis zonder Romek. Voor het slapengaan bellen we nog even met het ziekenhuis. Siel ligt lekker te slapen en heeft nog geen dip gehad. We springen nog even onder de douche en gaan ook lekker slapen.
Donderdag 27 juli: Mijn zwangerschapsverlof is vandaag afgelopen. In principe zou ik nu weer moeten werken! Als ik na het kolven met het ziekenhuis bel, hoor ik dat Siel tussen 1 en 5 onrustig is geweest en een viertal zelfherstellende dipjes heeft gehad. Hij zat dan ook weer goed vol met slijm. Ik kruip nog even terug in bed. Het is stil in huis zo zonder Romek. Onder het ontbijt belt Taro even naar zijn ouders om te vragen hoe het met Romek gaat. Hij heeft nog nooit langer dan 1 nacht ergens geslapen, dus het is voor zowel hem als ons zeer spannend. Hij heeft lekker geslapen, was alleen vroeg wakker omdat zijn bed nat was. Ach, ongelukjes houdt je altijd. Daarom geef ik altijd twee waterafstotend hoeslakens mee als hij ergens blijft slapen. Romek vertelt opgetogen dat het super is bij Opa & Oma. Mam, ik kom morgen pas weer thuis hoor. Geef niks lieverd, als het van Opa & Oma mag en jij vindt het leuk, dan blijf je nog maar lekker. Na het ontbijt pak ik mijn spullen en ga naar Siel. Buiten bij het ziekenhuis wacht mijn tante Ria al op mij. Het is alweer een tijdje geleden dat ze Siel heeft gezien in Nijmegen. Siel ligt nog lekker te slapen. Tante Ria heeft cadeautjes mee. Voor Siel een fotoalbum, waar we al zijn foto’s in kunnen plakken, voor Romek een supersonische bellenblaas en van mijn neef Pascal, zijn vriendin Charlotte en hun zoontjes Gijs en Tijn een rompertje en een speelzeehondje voor Siel. Zodra hij wakker wordt, mag de CPAP eraf en was en verschoon ik hem snel. Er staat inmiddels een bedje klaar. Precies zo een als waar hij in Nijmegen in heeft gelegen. C. krijgt de slangen maar niet in het kuipbedje geplakt en verwerkt, dus dit vindt ze handiger. Ik ook als ik moet bekennen. Alles beter dan dat domme kleine wiegje. Siel ligt er regelmatig onderin omdat het ding maar 2 standen heeft. Of recht of schuin en dan ook echt schuin. Hij heeft al een dik pak onder zijn billen, maar nog floept hij regelmatig naar beneden. Siel gaat weer aan de borst. Hij is wat vermoeit, maar drinkt toch 20cc. Tussendoor komt de fysiotherapeut, genaamd F., even aanwippen. Gister was ze al bij Siel maar toen sliep hij. Ze vindt hem heel wakker en vol aandacht voor zijn omgeving. Ook zij vindt dat Siel een heel mooi rond bolletje heeft. Morgen komt ze weer om mij tips en trucjes te geven hoe Siel het beste vast te houden, te wassen, aan te kleden etc., etc., zodat hij toch een goede houding heeft om goed te ademen. Nooit verkeerd natuurlijk. Een (ex-
Vrijdag 28 juli: Na het kolven bel ik met het ziekenhuis. De zuster die voor Siel heeft gezorgd vannacht is al naar huis maar haar collega moet mij van haar melden dat ze heeeeel tevreden is over Siel. Hij heeft geeeeeen dippen gehad, ondanks het feit dat hij om 3:00 uur vannacht zijn tube vol met snot en slijm had zitten en er dus langs moest ademen. Siel mag vanmorgen dus gelukkig weer van de CPAP af. Met zo’n goed nieuws kruip ik nog even terug in bed. Het is me deze week veel te warm om te poetsen, dat doen we volgende week wel weer als het wat minder warm is. Rond half 9 wordt Romek wakker en gaat lekker spelen, dus sukkel ik weer in slaap. Iets voor 10:00 uur schrik ik wakker. Het is weer kolftijd en tijd om op te staan. Zul je net zien dat de vaatwasser weer teruggebracht wordt terwijl wij nog liggen te pitten. Na het ontbijt, rijdt ik naar het ziekenhuis. Siel ligt weer relaxed zonder CPAP in zijn bedje. De fysiotherapeute is er al en komt me vertellen dat Siel vanmorgen een fles heeft leeggeteut. Hij had daarbij wel een tweetal bradies maar daar tillen ze niet zo zwaar aan. Hij schijnt het wel heel mooi te hebben gedaan. Daar houden we het dus maar op. Siel heeft vandaag het zelfde gewicht als gister, 2845 gram. Hij zal wel denken, ik kom genoeg aan in een week tijd, kan ik best een daggie overslaan. Terwijl ik het bad vol laat lopen en Siel’s kleertjes bij elkaar zoek (ik heb een setje mee dat Romek als baby ook aan heeft gehad), is de fysiotherapeute, met Siel aan het gymnastieken. Ze is helemaal enthousiast over zijn gericht kijken en luisteren naar onze stemmen. Siel sabbelt ondertussen driftig op zijn fopspeen en wil best zijn hoofd haar kant opdraaien als zij dat zo graag wil. Siel mag even van de kabeltjes (de plakkertjes op zijn lijfje blijven wel zitten) en gaat lekker in bad. Zei de verpleegkundige, de eerste keer dat ik Siel hier in bad deed, dat ik het bad lekker vol moest laten lopen, F. is van mening dat er te veel water in zit. Er moet maar een bodempje in want dat zou Siel veel prettiger vinden. Ook schijn ik hem niet goed op te pakken. Ik til eerst zijn hoofdje en dan zijn billen, volgens haar moet ik eerst zijn billen vastpakken en dan zijn hoofdje. Ik merk niet veel verschil, maar oke, ik zal er aan denken en het op haar manier doen. Wie weet waar het goed voor is. Siel is intussen boos dat hij nog steeds geen melk heeft geproefd en hapt naar alles wat voor zijn mond komt. Hij gaat op de weegschaal, weer terug aan de monitor en dan aan de borst. F. laat me met Siel alleen zodat ik lekker van hem kan genieten en zal dinsdagmorgen zelfde tijd terugkomen. Ik vind het prima. Na een kleine verslikking drinkt Siel zich naar de 25cc. De rest spuit ik langzaam in zijn sonde. Als Siel weer terug in bed is, sukkelt hij al snel in slaap. Hij rochelt nog flink van al het snot en slijm in zijn neus, maar volgens de verpleging wordt het al minder. Ik kolf nog even, haal een broodje in het restaurant en smikkel hem in de auto op voor ik naar huis rijd. Als ik thuis kom, is de vaatwasser net teruggebracht en is Taro hem aan het installeren. Het euvel schijnt verholpen. Het is dan wel een overbodige luxe zo’n vaatwasser, maar we hebben hem wel gemist. Na het warme eten hoeven we in ieder geval niet meer af te wassen, dat doet ons Mientje weer voor ons. Ik pak mijn spullen bij elkaar en vertrek naar Siel. Die ligt nog lekker ontspannen te slapen als ik binnenkom. Ik nestel me dus maar even naast zijn bedje in een lekkere stoel. Na een kwartiertje begint Siel wakker te worden en verschoon ik zijn luier. Hij gaat op de weegschaal en dan weer aan de borst. Hij drinkt voor de verandering eens zonder zijn standaard verslikking. De verpleegkundige komt tussendoor even kijken en noemt ons een schoolvoorbeeld als het op borstvoeding geven aankomt. We kunnen zo in een folder. Siel en ik doen het zo netjes! Ik krijg er tranen van in mijn ogen als ik haar woorden aanhoor, zo trots ben ik op mijn kaboutertje. Zo kan ik hem een beetje helpen zijn longetjes en conditie verder te ontwikkelen en natuurlijk de nodige vitamientjes en bouwsteentjes meegeven die vooral voor een prematuurtje zo belangrijk zijn om hem sterk te maken. Hij drinkt 35cc en de overige 10cc geef ik hem via de hevel. Ik blijf nog even met hem knuffelen en zing een boel liedjes voor hem. Hij kijkt me met zijn grote kijkers aandachtig aan en luistert geinteresseerd. Voor hij terug in bed gaat om lekker te gaan slapen, zetten we de mobiele van Nijntje even aan. Ook dit vindt meneer heftig interessant. Hij volgt Nijntje en Nina en de maan met de sterretjes met zijn oogjes. De verpleegkundige is helemaal enthousiast. Ik dek Siel lekker toe en krijg ondertussen van de verpleegkundige een lekker glaasje thee. Na nog even gekolfd te hebben, pak ik mijn spullen en ga naar huis.
Voor het slapengaan bellen weer even met het ziekenhuis. Siel is lekker aan het slapen en heeft niet gedipt. Tot morgenmiddag Siel!
Zaterdag 29 juli: Siel heeft lekker geslapen vannacht. We slapen vanmorgen niet uit, want we willen even shoppen in Nijmegen. Hadden we met de vierdaagse willen doen, maar die werd door omstandigheden afgelast. Voor we in de auto stappen kolf ik nog even. Iets voor 10:00 uur zijn we in Nijmegen. We komen ook nog een arts van het Radboud tegen. We eten er een warme hap en gaan op de terugreis even via Kronenburg in Arnhem. Ik kolf intussen in de auto. Romek heeft van onze vakantievrienden uit Leiden een cadeaubon van Bart Smits gekregen en die zit niet in Nijmegen. Hij haalt van zijn bon een spel voor de Play Station2 en wij doen het resterende geld erbij. Ik kan hier mijn bon van de Etos ook meteen benutten. Lekker geurende douchecrème. We hebben weer genoeg geld uitgegeven, nu is het tijd om naar Siel te gaan. Siel is al wakker en ligt naar zijn mobiele te kijken. Hij weegt vandaag 2880 gram. 2 Kilo zwaarder dan zijn geboortegewicht. Ik was en verschoon hem en trek hem schone kleertjes aan. Na de weegschaal gaat hij aan de borst. Hij drinkt 30cc. Tussendoor heeft hij een tweetal alarmen, maar zowel Taro als ik zijn van mening dat dit een storing moet zijn. Saturatie van 100, gewoon doorademen en een mooie roze kleur. Maar de zuster is onverbiddelijk en Siel heeft in een mum van tijd weer 2 aantekeningen op zijn lijst. Ik protesteer nog even maar het heeft geen zin. Na de resterende sondevoeding, gaat Siel terug in bed en wij naar huis. Ik zet Taro en Romek af bij Opa & Oma Franck. Romek heeft een legerbarret en een legerbodywarmer gekregen en nu wil hij die Opa laten zien. Opa heeft van zijn legertijd nog een verzameling spullen, misschien mag Romek er iets van hebben. Ik ga thuis kolven en de spullen uitpakken. Rond 20:00 uur komt mijn vriendin Brigitte langs. Ze heeft de smaak te pakken en wil graag weer mee naar Siel. Ze heeft thuis iets voor Siel in elkaar geknutseld en plakt het in het ziekenhuis in zijn dagboekje. Na een mini dipje drinkt Siel zich naar de 30cc. Na de resterende sondevoeding maakt Brigitte wat foto’s van Siel op verzoek van haar zoontje Lars. Ik op mijn beurt leg haar vast op de gevoelige plaat als ze Siel vast heeft. Als we Siel terug in bed leggen, geeft de monitor geen ademfrequentie meer weer. De zuster komt op de alarmen af en we gaan op ontdekkingsreis onder Siel’s rompertje. En jawel hoor, er zit een plakkertje los. Eenmaal vastgeplakt, doet hij weer keurig zijn werk. Ik geef bij de verpleegkundige aan dat ik niet van deze verrassinkjes gediend ben. Voor je het weet levert het Siel weer een kruis op zijn dippenlijst op. Ze gaat voor me de dippen van vanmiddag na en meent ook dat het 2 echte dippen waren. Maar, zegt ze, voedingsdippen zijn niet erg. Ik zie ze toch liever niet. Dan durf ik thuis niemand de fles te laten geven als hij zo overgevoelig is. Ikzelf weet hoe te reageren, maar bezoek schiet dan meteen in de stres. We zitten nog een tijdje tegen Siel te praten en keren dan huiswaarts. Tot morgen lieve kabouter!
Zondag 30 juli: Siel heeft een kort zelfherstellend dipje gehad in de vroege morgen. Het slijm wordt minder en de zuster vindt de foto’s van onze jongens super mooi. Ze herkent haar oud collega’s M. en S. terug van de foto’s. Ik wist wel dat M. hier in Doetinchem gewerkt had, maar van S. was ik even kwijt. Ongetwijfeld heeft ze het ons verteld, maar mijn geheugen is ook niet altijd even helder. Ik kruip nog even terug in bed. Na een lekker ontbijtje ga ik naar Siel. Hij is nog lekker aan het pitten. Ik zet de gekolfde melk in de koelkast en pak vast schone kleertjes bij elkaar. Uit zijn dippenlijst zie ik aan de tweetal voedingsdippen van 9:00 uur dat hij een fles heeft gehad. Hij weegt 2920 gram. Op naar de 3 kilo! Zodra Siel wakker is, was ik zijn snoet en billen en trek hem schone kleren aan. Na de weegschaal is het weer tijd voor de borst. Hij is best moe van zijn fles van 3 uur terug, dus houdt hij het na 25cc voor gezien. Maar hij dipt in ieder geval niet. Als ik hem op na de weegschaal terug aansluit op zijn kabeltjes geeft de monitor aan dat Siel een dip zou hebben. Niets te merken of te zien, maar de verpleegkundige (die waar ik het gister ook al mee aan de stok had) is weer onverbiddelijk. Ze gooit de voeding op de drip voor ik het in de gaten heb. Ach, ik laat het maar zo. Het is het niet waard om me er druk om te maken. Ik nestel me lekker met Siel in de stoel en geniet van mijn ventje. Als de voeding er in zit, leg ik hem terug in bed en ga nog even kolven. Intussen valt Siel in slaap en als ik mijn spullen weer ingepakt heb, ga ik terug naar huis. Tot vanavond schat! WORDT VERVOLGD !!!
P.S. Namens Siel bedankt voor de kaartjes die hij in Nijmegen (via de post) en nu in Doetinchem (via www.slingeland.nl) mocht ontvangen.