deel 23 - De Franckjes

Zoeken
Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

deel 23

Verslagen > verslagen Doetinchem > deel 22 t/m 24

VERSLAG SIEL !



Woensdag 16 augustus: Siel is alweer 19 weken oud en gecorrigeerd 5 weken! Helaas heeft Siel in rust een dipje gemaakt, die niet voedingsgerelateerd was. Dus beginnen we opnieuw te tellen. De fles gaat steeds beter. Hij dipt er nog wel met regelmaat op, maar de verpleging zet de monitor er bij uit, en hij kleurt niet meer zo blauw, dus gaat hij ook niet zo diep. De ene verpleegkundige maakt er wel melding van op de lijst, de ander niet. We gaan al vroeg op pad. Om 8:00 uur zetten we Romek af bij mijn ouders. Vandaag gaan we voor het eerst een sonde inbrengen en daar willen we Romek liever niet bij hebben. Het is al spannend om te doen, je moet het tenslotte wel bij je eigen kind inbrengen en leuk is het niet om zo’n slang in je maag via je neus/keel ingebracht te krijgen. En Romek is nieuwsgierig genoeg om ons op de vingers te gaan staan kijken. Als Siel dan ook nog tegen gaat sputter, wordt het extra spannend. Opa & Oma Weeber hebben er geen probleem mee dat Romek tot vanmiddag bij hen komt, dus dat is geregeld. Rond half 9 staan we langs Siel’s bedje. Ik was hem, weeg hem (3300 gram precies) en trek hem schone kleertjes aan. C. moet naar de grote visite. Wij vragen ons af welke grote visite, want Siel is het enige kind op de afdeling. Ze is dan ook supersnel weer terug. Maar intussen legt M. ons vast de beginselen uit van het inbrengen van de sonde en C. neemt het later weer over. Taro wil het graag als eerste proberen. Ik zal vrijdag a.s. mijn beste beentje voortzetten. De nieuwe sonde zit er vrij snel en in een keer goed in, maar al met al zijn we een uur aan het klungelen en kletsen. Dus Siel, die al vroeg wakker was (had vast in de gaten wat er ging komen vanmorgen) heeft het helemaal gehad als hij om half 10 eindelijk bij mama mag drinken. Na een moeizame 15cc houdt hij het dus ook voor gezien. We hevelen de rest. Op de checklist krijgen we een boel handtekeningen, voor alles wat we onder begeleiding en zelfstandig hebben uitgevoerd. Siel is inmiddels in diepe rust, dus wij laten hem even alleen en halen een broodje in het restaurant. Die nemen we mee naar de ouderkamer en drinken daar thee en koffie. Rond 11:00 uur keren we terug naar Siel. Hij ligt nog lekker te pitten, maar naar een half uurtje wordt hij toch wakker. Tijd voor de volgende voeding. Maar toch is hij nog erg moe van ons gestuntel en na weer een moeizame 15cc, hevelen we de rest maar weer. Inmiddels is de kinderarts gekomen voor ons wekelijks gesprek. Ze zijn tevreden over Siel, alleen zijn gewicht van afgelopen week is een tegenvaller. In zijn bloed is te zien dat hij wat krap in zijn natrium zit, dus die wordt opgehoogd. Ook krijgt hij 5cc voedingsverhoging. Hij zit nu op 8 x 55cc. De rest blijft hetzelfde. Siel moet uit zijn medicijnen groeien naar mate hij groter en ouder wordt. De arts vraagt hoe het gaat met de sondevoeding en wat we met de monitor moeten. Wij geven duidelijk en zeer beslist aan dat de sondevoeding tot daar aan toe is, maar dat de monitor in het ziekenhuis blijft. Dat is duidelijke taal, zegt de kinderarts, dan weten we waar we naar toe moeten werken. Siel’s gewicht moet de komende week drastisch beter en hij moet 3 diploze (niet voedingsgerelateerde) dagen hebben, dan gaat hij van de monitor af. Hij was er bijna, maar vannacht had hij in rust een kleine daling van zijn hartslag, weliswaar met zelfherstel en van maar hele korte duur, maar hij was er. Dus begint de telling opnieuw. Siel’s HB gehalte is wat aan de krappe kant, maar de artsen willen nu nog niet overgaan op nog een bloedtransfusie. Misschien is het volgende week wel weer rechtgetrokken. En volgende week willen ze nog eens prikken op zijn weerstand. Daar heeft hij in Nijmegen een keer of 2/3 wat voor gehad, misschien is het nog een keer nodig. We worden op het hart gedrukt om Siel vooral niet te overladen met bezoek die hem ongetwijfeld allemaal heel graag van hand tot hand willen laten gaan, want dan ligt hij binnen enkele dagen weer terug op de neonatologie. En dat is niet echt de bedoeling. Omdat Taro in principe volgende week woensdag gaat werken omdat hij een afspraak met de Arbo arts heeft staan, maken we de afspraak dat we volgende week vrijdag met elkaar beslissen wanneer Siel definitief naar huis gaat. NAAR HUIS GAAN… dat klinkt ons als muziek in de oren. Wij kijken zo ontzettend uit naar dat moment, dat het ons niet snel genoeg kan gaan. Maar we moeten nog even geduld hebben, het eind is nu eindelijk in zicht. C. krijgt in ieder geval de opdracht om voldoende sondes, spuiten, plakkers, medicijnen en wat al niet meer te bestellen voor Siel, dat mocht Siel naar huis mogen, de spullen er ook daadwerkelijk zijn! De kinderarts complimenteert me tussen neus en lippen nog even door met het feit dat ik nog steeds kolf en voeding heb. Negen van de tien moeders was er allang mee gekapt of had al geen voeding meer gehad en jij hobbelt “gewoon” door. Dit compliment roert me diep. Je weet waar je het voor doet, maar af en toe een schouderklopje (in deze situatie) is nooit weg. De arts verlaat ons “kantoor” terwijl de medisch maatschappelijk werkster binnentreedt. Hebben jullie nog wel zin in een babbeltje na het gesprek met de kinderarts, anders kom ik wel een andere keer terug. Jawel hoor, kom gezellig binnen. Ons spreekuur is nog niet voorbij. Ik persoonlijk vind de gesprekken met haar erg prettig en ook Taro heeft geen problemen met haar. Ze vraagt me hoe het gesprek met de Arbo arts is verlopen en ik vertel haar dat dat morgen is. Kan daar dus nog niets concreets over melden. Als we op de klok zien dat het al weer 13:00 uur is, nemen we afscheid van haar. We moeten Romek nog ophalen bij mijn ouders, ik moet nog kolven thuis en onze vrienden uit Leiden komen rond 14:00 uur onze aanhanger terugbrengen, die ze geleend hebben voor hun vakantie. Ja, tegenwoordig leven we op de klok (haha). Ik zet Taro vast thuis af en knap door om Romek op te halen. Ik ben nog aan het kolven als de Spadonetjes binnenkomen. Ze willen op de terugweg nog even langs Obelink om nog wat spullen te halen voor de camping voor volgend jaar. Gelijk hebben ze, nu zijn ze dicht in de buurt en vanuit Leiden ga je daar niet zo 1, 2, 3 heen. Ze gaan dus op tijd weg. Voor het eten flits ik even naar Super de Boer. Vorige week waren er luiers (Huggies) in de aanbieding en uitgerekend de maat die ik wilde was op, dus heb ik 6 pakken besteld. En omdat het eind van Siel’s ziekenhuisverblijf nu in zicht komt, moeten we toch echt eens luiers in huis halen. De luiers zijn binnen, dus met 2 volle dozen keer ik huiswaarts. Na het eten, ga ik lekker douchen, lees Romek nog een verhaaltje voor het slapengaan en rijd om 20:00 uur richting schoonmama. Ja, deze keer zal ik haar niet vergeten. Ik schaam me diep, maar ze stelt me nogmaals gerust dat ze het echt, maar dan ook echt niet erg vond. Siel is al wakker als we binnenkomen. Hij heeft de vorige voeding bij A. 40cc gedronken. Ze heeft het heel rustig gedaan en hem af en toe de gelegenheid gegeven bij te tanken. Toch had hij “binnen de tijd” 40cc gedronken. Achteraf heeft ze spijt dat ze de laatste 15cc heeft geheveld. Maar ik ben haar dankbaar voor haar geduld en passie richting Siel. Omdat Siel geen zin had na de fles te gaan slapen, heeft A. hem in zijn wipstoeltje meegenomen naar het kantoortje en heeft hij lekker bij haar gezeten, terwijl zij op de computer aan het tikken was. Beide hebben genoten, zo te zien. A. is dan ook degene die van alle verpleegkundigen de meeste glimlachen van Siel in ontvangst mag nemen. Siel ziet er hongerig uit als ik hem aanleg, maar schijn bedriegt. Toch krijg ik er nog 30cc in. De overige 25cc gaan via de hevel. Ik mag van A. zelf de sonde controleren en omdat Siel tijdens het aanleggen een spuitluier had, leg ik hem terug op bed om een schone broek te geven. Oma is Siel intussen lekker aan het kriebelen. Helaas voor Oma iets te lekker, want tegen de tijd dat de sondevoeding in zijn maagje zit, is Siel helemaal van de wereld en ligt prinsheerlijk te pitten. Maar Oma is het er mee eens dat we Siel maar lekker laten liggen. A. geeft me een door haar bijgewerkte procedure over het geven van sondevoeding en het aanbrengen van een sonde mee met het verzoek het eens als “ervaren” moeder zeer kritisch te bekijken. Dat wil ik met alle liefde voor haar doen. Ze vraagt me naar het adres waar we de prematurenknuffels hebben gekocht. Ik zal even bij Taro checken (die heeft ze via internet besteld) en kom er morgenavond op terug. Ik krijg nog een dikke envelop mee over het RS-virus. Siel komt, omdat hij een extreem prematuur is, in aanmerking voor de RS spuiten die aan huis worden gegeven. We nemen afscheid van A.. Ik vind haar zo’n schat, echt zo’n M. type. Ben dan ook blij dat ze morgenavond weer voor Siel mag zorgen. Tot morgen kleine lieverd!



Donderdag 17 augustus: Siel heeft een diploze nacht gehad. Met de fles wel wat gedipt, maar die is niet vermeld. Taro gaat werken en ik kruip terug in bed. Romek slaapt weer lekker tot half 9 waarna we knus samen tv gaan kijken. Rond kwart over 11 rijden we samen naar Siel. Siel is weer goed aangekomen en weegt 3355 gram. Weer 55 gram erbij. Ga zo door lieverd, dan zijn we op de goede weg. C. is er weer en is van mening dat Siel’s verslikkingen op de fles echt wel gerapporteerd moeten worden. Ze vindt het volgens mij niet prettig dat ze de monitor op dokter’s advies moet uitzetten met de voedingen, want nu kan ze niet zien hoe diep Siel gaat, maar na doorvragen van mijn kant, kom ik er achter dat hij niet echt verkleurd, dus zo diep gaat hij niet als hij zich verslikt. En lang duren de dips ook niet. C. vindt de fles gewoon niks (ook al zit daar moedermelk in), ze is helemaal voorstander van borstvoeding (dus aanleggen). Siel houdt zich netjes tijdens het aanleggen, alleen houdt hij het na 30cc voor gezien. Maar C. is helemaal happy. Ik  heb de sonde alvast gecontroleerd voor ze met de melk komt die geheveld moet worden. Romek moet naar het toilet, dus gaan we om kwart voor 1 richting uitgang. C. blijft maar vragen of ik nog wat van haar wil en gaat er van uit dat ik het super eng vind om morgen een sonde bij Siel in te brengen. Hoezo eng, merk ik droog op. Het is niet het leukste werk om te doen, maar wij willen niet afhankelijk zijn en voor elk wisse wasje naar het ziekenhuis rennen. Daar hebben we al genoeg tijd doorgebracht. Na een bezoek aan het toilet gaan we huiswaarts. Ik heb een zak met krentenbollen in de auto liggen, waar we wel raad mee weten. Met een gevulde buik komen we thuis aan. Ik ga eerst even kolven, terwijl Romek met zijn Playmobile gaat spelen. Nog even beneden zuigen en dweilen en het is tijd om naar Furness te gaan. Ik heb om 14:20 uur een afspraak met de Arbo arts. Romek heeft de gameboy mee en blijft even bij Maartje zitten. Het gesprek verloopt goed en ik mag voorlopig nog thuisblijven. Omdat ik al regelmatig op kantoor heb staan kletsen, kies ik er nu voor mijn collega’s van de loods met een bezoek te vereren. De een na de ander komt even een praatje maken. Er is een collega bij die opbiecht dat hij wel alle mails leest en gelezen heeft, maar niet de moed had om wat van zich te laten horen. Ik waardeer het enorm dat hij “het lef heeft” om dit eerlijk te vertellen. Dat betekend heel veel voor mij.  We begrijpen ook dat het voor iedereen moeilijk is hoe te reageren. Nogmaals, wij laten iedereen daar vrij in en zijn of haar eigen gevoel voor zich spreken. Uit alle tekenen van medeleven putten wij kracht en waarderen wij enorm. Het is en blijft een dubbel gevoel en bewijst maar weer hoe dicht vreugde en verdriet naast elkaar staan. Het is al 16:00 uur, dus kolftijd, als Romek en ik richting auto gaan. Bij thuiskomst, kolf ik en begin dan snel aan het avondeten. Toch blijft er tijd genoeg over om rustig te eten. Na het eten, ruimt Taro de boel op en rijd ik naar Siel. Hij ligt nog te pitten. Ik geef A. de procedure terug, waar ik een aantal aantekeningen heb op gemaakt. Ze is er blij mee, er staan dingen op waar zij en haar collega’s nog niet aan gedacht hebben. Ook geef ik haar het internetadres van de knuffels. Rond 18:00 uur wordt Siel wakker en gaat hij van de monitor. Na een schone broek en een bezoek aan de weegschaal drinkt hij rustig maar toch flink. Na een borst is hij helemaal toto. Het resultaat mag er dan ook wezen… 50cc! De overige 5cc krijgt hij cadeau. Die krijg ik er ook met geen mogelijkheid meer in. Siel is lekker aan het soezen en luistert met een half oor naar wat ik hem allemaal vertel. Regelmatig krijg ik een grote glimlach van hem, waar ik helemaal warm van wordt. Rond half 7 komt mijn schoonzusje Aline binnen. Ze brengt een leuk setje kleertjes mee, die haar zoontje Bjoyd al niet meer passen. Hoewel onze Siel 10 weken ouder is dan zijn neefje Bjoyd, is Bjoyd toch een behoorlijk aantal centimeters en grammen groter en zwaarder. En Siel vindt het maar wat prettig om truitjes met lange mouwtjes en broeken met lange pijpen aan te hebben. Ook krijgt Siel de letter S voor op zijn slaapkamerdeur. A. komt de medicijnen brengen en Siel hoeft nog niet terug aan de monitor. Kan hij lekker “vrij” bij Tante Aline op schoot. Aline, die op een kinderdagverblijf werkt, weet precies hoe ze Siel moet “bewerken” want binnen de kortste keren ligt meneer lekker te soezen. Het is al half 8 als ik bemerk dat de kapster inmiddels bij ons thuis gearriveerd is en dat ik echt naar huis moet. Ik leg Siel terug in bed en we lopen richting onze auto’s. Om 10 voor 8 ben ik thuis. Taro is al geknipt en Romek bijna klaar. Precies op tijd dus. Voor het slapengaan bel ik nog even met het ziekenhuis. Met de voeding van 21:00 uur was Siel erg moe, dus veel wilde hij niet uit de fles drinken. A. baalde wel dat Siel geen zin had in “een praatje”. Ik vond het maar saai, meldt ze me. Met een lach neem ik afscheid van haar. Slaap lekker allemaal!



Vrijdag 18 augustus: Siel heeft weer een diploze nacht gehad. Alleen de fles blijft een dipopwekker. Maar goed, de monitor gaat uit bij alle voedingen en aan zijn kleur zien ze iedere keer dat hij niet diep gaat. Het is meer de verslikking waardoor hij even bij moet tanken. We gaan tussen de voeding van 9:00 uur en 12:00 uur naar het ziekenhuis, dus heb ik nog even de tijd om lekker terug in bed te kruipen. Na de tank volgegooid te hebben, zetten we Romek af bij Opa & Oma Franck en knappen door naar Doetinchem. Rond half 11 zijn we op de afdeling. Met C. spreken we af dat we rond 11:00 uur, kwart over 11 de sonde opnieuw gaan inbrengen. Omdat Siel’s kamertje net een poetsbeurt krijgt, gaan we even een bakkie doen in de huiskamer cq. ouderkamer. Om 11:00 uur staan we weer langs Siel’s bedje. Siel weegt vandaag 3395 gram. De grammetjes vliegen er weer aan! We beginnen alvast met de voorbereidingen. De kaasplak is nog goed, dus die laten we zitten. Ik knip een nieuwe plakker om de sonde te bevestigen. Ook hangt Taro al een pleistertje klaar om de sonde te markeren tot waar hij ingebracht moet worden. Afgelopen woensdag hadden we dat met een pennenstreepje gedaan, maar die is amper te zien en wij zijn nog niet geroutineerd om onze vingers op de juiste plek te houden en tegelijkertijd de sonde in te brengen. Alles ligt klaar en ik begin voor het gemak alvast. Ik wil net de sonde gaan schoonspoelen (hij is net pas 2 dagen in en mag 10 dagen in en omdat hij nog schoon is, mag hij terug ingebracht worden), als C. in de gaten heeft dat we al begonnen zijn. In ene staat ze naast me. Wat dachten jullie, dat kunnen jullie ook wel alleen, roept ze uit. Natuurlijk, waarom niet, is ons antwoord. En dat is ook zo. Als een perfect team is het klusje zo geklaard. Siel is nog wat slaperig dus voor hij goed en wel in de gaten heeft wat er gaande is, zit de sonde al weer op zijn plek. Omdat Taro al “ervaring” heeft, kan hij mij precies de juiste kant oploodsen. Voldaan kijken we C. grijnzend aan. Uiteraard heeft ze nog wat tips (want het kan altijd beter), maar de basis is gelegd voor ons beiden. Siel is inmiddels goed wakker geworden, dus leg ik hem, na een schone broek en een bezoek aan de weegschaal, aan. Ook Siel is goed bij de pinken vanmorgen en binnen een mum van tijd drinkt hij aan 1 borst 55cc. In een toetje heeft hij geen trek meer. Hoeft ook niet, want hij heeft zijn volle 55cc binnen. Om mezelf te belonen voor zoveel “succes” sla ik een afkolfbeurt over. We kletsen nog wat met C., krijgen nog wat overgebleven soep om op te smikkelen en gaan dan de stad even in voor een cadeautje voor Romek’s klasgenootje Myrthe, die vanmiddag komt spelen en morgen jarig is, en om een hapje te eten. Precies om 14:00 uur ben ik weer thuis. Myrthe en haar mama Petra zitten net te wachten in de auto. Taro rijdt snel door om Romek op te halen. Vlug maak ik koffie en thee voor ons mama’s en ranja voor Myrthe. Siel krijgt een mooi fleece vestje cadeau en Romek overhandigt Myrthe alvast haar verjaardagscadeau. Omdat ik morgen ga inroomen van 9:00 uur – 21:00 uur kan ik helaas niet met Romek naar haar verjaardag komen, vandaar dat we het cadeautje nu maar geven. Na een uurtje kletsen, gaat Petra nog even wat boodschapjes doen voor Myrthe’s verjaardag. Myrthe blijft gezellig bij ons en wordt later weer door haar mama opgehaald. Na het avondeten, ruimt Taro de boel op en ga ik terug naar Siel. De oogarts is net weer geweest. Wat komt de man hier laat, verschrikkelijk gewoon. Iedere keer rond de klok van 17:00 uur. Omdat er een opname was, heeft Siel ook nog eens de voeding van 15:00 uur een dik uur later gehad. Geen wonder dat hij moest spugen tijdens het oogonderzoek. Omdat Siel de vorige keer zo slaperig was, waren zijn oogjes niet wijd genoeg, vandaar dat de oogarts vandaag terugkwam. Maar hij is nog steeds tevreden en komt volgende week donderdag nog een keer terug. Siel ligt dus nog te slapen als ik binnenkom. Ik laat hem lekker liggen, maar Siel heeft schijnbaar een ingebouwde wekker, want rond 17:30 uur wordt meneer toch wakker en wil wat te eten. Hij heeft zo te zien wel meer dan een mondje gespuugd, want zijn trui en rompertje zitten helemaal onder. Eerst een schone trui en hemd dus maar. Binnen een mum drinkt hij 45cc. Dan is de lucht er echt uit en krijg ik er geen drup meer in. Hij spuit nog even lekker zijn luier vol op mijn schoot. De rest gaat via de hevel. Is maar 10cc, dus dat is snel gepiept. Voor die tijd controleer ik zelf de sonde. Als de voeding in zijn buikje zit, krijgt hij een schone broek. De spuitpoep is uit zijn luier gelopen en hij heeft het tot in zijn nek zitten. Nog een schoon setje kleren dan maar. Daarna blijf ik nog even met hem knuffelen. Rond 20:00 uur neem ik afscheid van mijn kabouter en met een lading vuile was keer ik huiswaarts. Voor het slapengaan, bellen we nog even met het ziekenhuis. Siel ligt lekker te slapen en heeft niet gedipt. Tot morgen Siel, dan zijn we lekker lang samen!



Zaterdag 19 augustus: Siel heeft weer een diploze nacht gehad. Alleen de fles was weer een issue. Maar goed, dat horen we elke morgen vaste prik. Taro gaat even de gebruikte flesjes, speentjes en borstschelpen uitkoken. Ik maak me klaar voor vertrek. Mijn vader komt me ophalen om me naar het ziekenhuis te brengen. Hij zou eigenlijk gister mee, maar omdat wij weer gingen oefenen met sonde inbrengen, hebben we het verschoven naar vanmorgen. Siel ligt nog lekker te pitten als we binnenkomen. Ik zet eerst maar de gekolfde melk in de koelkast en breng mijn yoghydrink en toetjes naar de koelkast in de huiskamer. Zuster M. zit er ook. Haar dochter moet zobiezo nog tot maandag blijven. Als ze dan niet naar huis mag, ben ik echt teleurgesteld zegt ze me. Ik denk bij mezelf, wat moeten wij dan wel niet zijn. Haar dochter ligt dan in totaal 9 dagen in het ziekenhuis en onze Siel al 20 weken! Waarschijnlijk raadt ze mijn gedachten, want ze zegt, dat ze nu heel goed kan voorstellen hoe ik me voel. Vannacht is ze voor het eerst thuis blijven slapen i.p.v. bij haar dochter in het ziekenhuis, maar ze heeft niet goed geslapen. Kun je nagaan hoe wij ons voelen, wij moeten ons kind al bijna 20 weken achterlaten, laat ik me ontvallen. Ze heeft respect voor ons geduld. We nemen afscheid en ik ga terug naar Siel. Die is inmiddels wakker geworden en heeft honger. Eerst moet hij nog op de weegschaal (3430 gram) en gemeten (51,5 cm)! Ik laat het bad vol lopen en Siel mag lekker poedelen. Opa maakt er leuke plaatjes van. Alles wordt vastgelegd. Nog even terug op de weegschaal en Siel mag bij mama drinken. Hij drinkt 45cc, dan is de pap op. Ik ben tevreden en controleer vast de sonde. Nog 10cc hevelen en Siel’s buikje is weer gevuld. Hij mag nog even bij Opa op schoot en dan lekker slapen. Ik ga buiten in het zonnetje een paar sms-jes versturen. Als ik terugkom, is Siel nog steeds wakker. Uiteindelijk gaat hij toch maar een uurtje pitten. Ik pak mijn romannetje en ga er eens lekker voor zitten, onder het genot van yoghydrink en een glaasje thee. Bemerk plotseling dat ik helemaal vergeten ben af te kolven. Omdat de schoonmakers net bezig zijn, heb ik niet zo’n trek. Dan maar een sla-overtje. Rond half 12 wordt Siel weer wakker en heeft honger. Weer drinkt hij bij mama 45cc. Dat gaat goed. Ik ben net aan het hevelen als Taro en Romek binnenkomen. Zuster L. komt even kletsen tot het tijd is om een hapje te gaan eten. Dat doen wij ook. Taro haalt het pasje op en we gaan richting personeelskantine. Als we na een lekkere maaltijd terugkomen bij Siel, ligt deze lekker te pitten. Taro gaat met Romek naar huis en ik ga verder met mijn romannetje. Siel is deze keer goed moe. Het is al bijna 15:00 uur als hij wakker wordt. Tijd om te temperaturen. Gebeurd 2 keer daags, om 6:00 uur en om 15:00 uur. Ik neem Siel mee naar het aankleedkussen. Maar goed ook, want de thermometer zit er net in of ik krijg een lading spuitpoep om mijn oren. De poep zit tot aan de overkant van het bad. L. komt kijken maar trekt zich bij het zien van “de chaos” snel terug. Ik kom wel weer wanneer het veilig is, roept ze nog snel. Inmiddels vond Siel het ook nog nodig om te plassen. Resultaat… weer een rompertje nat. Trui en broek zijn gelukkig buiten schot gebleven. Als ik na 3 pogingen eindelijk de temperatuur heb gemeten, maak ik Siel’s billen schoon en trek hem alvast een schone luier aan. Na een schoon rompertje kan hij terug in zijn kleren, op de weegschaal en aan de borst. Maar eerst maak ik snel even de boel schoon. Siel is duidelijk moe van al het spektakel. Hij drinkt gretig maar na 25cc heeft hij de pap op. De overige 30cc gaan via de hevel. Inmiddels heeft de wisseling van de wacht plaatsgevonden en komt A. bij ons kijken. We staan nog wat te praten als Siel, nog niet eens in slaap, wat te hard op zijn speen zuigt en een brady zou hebben. Hij zakt net onder de 70, zijn minimum en zijn saturatie blijft steken op 96 (minimum 87). Hij verkleurt niet, blijft alert om zich heen kijken, maar A. staat al met de rode pen paraat. Ik merk droog op, nou Siel, we beginnen weer opnieuw! Ik zal erbij vermelden dat hij te hard op zijn fop zoog, meldt A.. Ik protesteer nog zachtjes dat hij net zijn voeding binnen heeft en dat het misschien een opboering was van melk. A. probeert me wijs te maken dat Siel daar helemaaaaaal geen last van heeft. Waarop ik aangeef dat hij daar medicijnen voor krijgt. Ze somt het hele rijtje medicijnen dat Siel krijgt op en komt uit op de Zantax. Ja, inderdaad, geeft ze toe. Je hebt gelijk. Misschien dat de kinderarts het morgen wel ziet als een voedingsdip en hij toch van de monitor af mag op korte termijn. Ik baal verschrikkelijk en ga maar even afkolven. Ik koop een broodje gezond in het restaurant en ga buiten Taro bellen. Ook hij baalt stevig. We zien wel morgenvroeg. Misschien wordt het wel gezien als voedingsdip en mag hij snel van de monitor af. Na terugkomst, kruip ik achter mijn labtopje met een kop cup-a-soup (uiteraard champignon) en tik wat aan mijn verslag. Siel is onrustig en rond 17:30 uur wakker. Weer mag hij aan de borst. Ik heb straks wat aan de late kant afgekolfd en kan merken dat mijn borsten niet echt gevuld zijn. Kan ik ook merken aan Siel, hij zuigt zich een ongeluk maar er komt niet veel uit. Na toch nog 35cc houd ik het maar voor gezien. Als ik afkolf, komt er ook niet bijster veel meer uit. Zie wel, lag aan mij. Ik ga even naar buiten om een frisse neus te halen en keer dan terug naar Siel. Hij slaapt lekker. Snel werp ik een blik op zijn lijst. Gelukkig niet nog meer dippen gehad. Ik kruip nog weer even achter mijn labtopje. Vervolgens pak ik nog even een boek. Nog een keer aanleggen en dan zit mijn “taak” er weer op voor vandaag. Wat is de tijd snel gegaan. Taro komt rond 20:30 uur binnen. Siel slaapt nog en ik maak hem rond 21:00 uur wakker. Hij heeft er aan de ene kant wel zin in maar aan de andere kant ook weer niet. Toch drinkt hij nog 25cc. De rest gaat via de hevel. Ik ben best tevreden over het resultaat van vandaag, alleen die ene dip had van mij niet gehoeven hoor, Siel! Moe maar voldaan keer ik huiswaarts. Taro gaat nog even naar de verjaardag van Mike, zijn kameraad en de peetoom van Vigo. Ik kolf en neem nog een lekkere douche. Dan tuimel ik in mijn bedje. Ik heb net de lamp uitgedaan als Taro ook binnendruppelt. Welterusten allemaal, mama heeft de knollen op!



Zondag 20 augustus: Romek wordt rond half 6 wakker. Heeft weer eens eng gedroomd over haaien. Ik troost hem en stop hem weer lekker in. Moe kruip ik weer terug in mijn bed. Maar het duurt zeker een uur voor ik weer in slaap ben (zeer slechte eigenschap van mij). Een half uur later rammelt mijn wekkertje. Tijd voor de eerste kolfbeurt van vandaag. Daarna bel ik even met het ziekenhuis. T. is zeer tevreden over Siel. De voeding van 00:00 uur heeft hij doorgeslapen en heeft ze de melk geheveld. Maar om 3:00 uur (komt niet vaak voor!) en 6:00 uur was hij klaarwakker en lag met grote ogen om zich heen te kijken. Toen heeft ze de fles aangeboden. Hij heeft heel netjes, zonder te verslikken (!) beide keren de fles halfleeg gedronken. Ik ben superblij met deze berichten. T. vond het wel prettig dat ze Siel de fles kon geven. Had ze even wat omhanden en Siel houdt wel van wat aanspraak. Alleen dat hij haar tijdens het temperaturen over haar hand heeft geplast, vond ze minder. Haha, ben ik niet de enige die hij tijdens het temperaturen te grazen neemt! Ik kruip lekker terug in bed. Ik val dit keer wat sneller terug in slaap. Romek slaapt lekker lang, het is al bijna kwart voor 9 als hij wakker wordt. Rond half 10 neem ik een lekkere douche. Taro heeft gister een nieuwe, supergrote, douchekop gekocht en dat douched best prettig, zelfs voor mijn gevoelige (mishandeld door bijna 20 weken kolven) tepels. Taro heeft een lekker ontbijtje klaargemaakt. Ik wil net naar boven rennen om mijn haar te drogen en de was op te hangen, als Taro’s peettante voor de deur staat. Ze komt onze groencontainer vullen met een boel groen. Zij heeft een supergrote tuin en dan schiet zo’n kleine groencontainer niet echt op als je van tuinieren houdt. We drinken gezellig een bakkie leut en dan ga ik door naar Siel. Siel is (misschien wel door alle inspanning van gisteren) 10 gram afgevallen en weegt 3420 gram. We meten nog even zijn schedelomtrek. Zijn we gister vergeten, 35,7 cm. Hij groeit goed. Ik was zijn billen en snoet, geef hem schone kleren en breng wat Zwitsal zalf op zijn snoet en Zwitsal haarlotion aan op zijn bolletje. T., die voor Siel mag zorgen, snuift de geur op en roept uit, mmmmm wat ruikt dat lekker. Vind ik ook, is mijn favoriete babygeurtje. Gebruikte ik bij Romek ook al en nu nog heb ik enkele Zwitsal producten voor Romek in gebruik. Siel gaat aan de borst. Hij is best wel moe en na 30cc houdt hij het voor gezien. De rest gaat via de hevel. Ze haalt een spuitje om de sonde te controleren, maar als ze terugkomt, schiet haar te binnen dat ik dat zelf wel kan. Ik was er ook al mee bezig. Als zijn buikje vol zit, leg ik Siel nog lekker even tegen me aan en hij valt als een blok in slaap. Als Siel terug in zijn bedje ligt, ga ik kolven. T. komt nog even bij me babbelen. Het gesprek wat we hebben is best prettig. Ik ruim mijn spullen op en T. haalt een pasje voor me zodat ik in de personeelskantine wat kan gaan eten. Na het eten, keer ik terug naar Siel. Hij ligt nog steeds lekker te pitten en ik nestel me weer in mijn stoel met het boek van Leontine Borsato (echt een aanrader!) Siel slaapt goed. Iets voor 15:00 uur wordt hij wakker. Tijd voor temperaturen. Ik neem hem mee naar het aankleedkussen. Probeer mezelf in te dekken door wat over zijn plassertje heen te leggen en stop de thermometer tussen zijn billen. En weer vindt Siel het nodig mama te overladen met spuitpoep en als toetje een flinke plas. Na 2 pogingen heb ik toch de temperatuur te pakken. Helaas is er toch wat plas in zijn rompertje gelopen. Heb ik weer. Ik ben Siel aan het verschonen als T. binnenkomt. Ik vertel haar dat Siel me weer te grazen heeft genomen en ze ligt dubbel. Ik moet gewoon niet meer komen met de voeding van 15:00 uur. Maar ik had vandaag geen puf om 3 keer te gaan, Daarom ben ik 2 voedingen achter elkaar ben gebleven en mijn zus gevraagd heb of ze naar het ziekenhuis wil komen, zodat ik niet tussen de voedingen door naar huis hoef om haar op te halen. Zij, haar man (Siel’s peetoom) en hun 2 kids komen nog voor mijn verjaardag en ze hebben nog wat cadeautjes voor Romek en Siel. Siel krijgt van peetoom Eugene een heleboel centjes voor op zijn spaarrekening. Zodra Siel thuis is en gesetteld is, zal ik er een voor hem openen. Wilde Eugene zelf doen, maar kreeg er nog geen tijd voor. Siel heeft iets meer zin om te drinken dan om 12:00 uur maar meer dan 30cc krijg ik er weer niet in. De rest gaat weer via de hevel. Dan mag Siel nog even bij Tante Leonie op schoot. Met het toestel van mijn zus schiet ik er wat plaatjes van. Rond 16:00 uur keren we huiswaarts. Ik ga eerst even kolven voor ik mijn verjaardagscadeau van mijn petekinderen uitpak en het cadeau van ome Eugene voor Siel. Om 19:00 uur bel ik met het ziekenhuis. C. mag weer voor Siel zorgen. Siel was best moe met de voeding van 18:00 uur. Maar heeft toch wat uit de fles gedronken. Voor het slapengaan bellen we nogmaals. Het gaat nog steeds goed met Siel. Kunnen we met een gerust hart gaan slapen.



Maandag 21 augustus: Als Taro opstaat om te gaan werken, ga ik kolven en kruip nog even een half uurtje terug in bed. Om 7:00 uur sta ik op. Voor ik me ga aankleden, bel ik even met het ziekenhuis. Siel heeft lekker geslapen vannacht en geen dipjes vertoond. Ook de fles gaat steeds beter. Ik ga terug naar boven om me aan te kleden en me op te tutten. Tussen de bedrijven door wordt Romek wakker. Hij heeft er zin in om weer terug naar school te gaan. Om kwart over 8 lopen we samen naar school. We zijn op tijd dus is er voor Romek nog plek achter de computer. Ik blijf nog even bij hem kijken en neem dan afscheid. Eenmaal thuis, pak ik onze tuf en sjees naar Doetinchem. Siel is al vanaf 8:00 uur wakker en wordt stil gehouden met zijn speen. Ik haal hem van de kabels en neem hem mee naar het aankleedkussen. Na een schone snoet en schone billen gaat Siel op de weegschaal. Balen, want meneer is verder afgevallen. Hij weegt 3380 gram. Ik ben hier niet zo blij mee en met mij de artsen ook niet. Ik geef aan dat me is opgevallen dat Siel van die hazeslaapjes heeft, toen ik bij hem aan het inroomen was afgelopen zaterdag. Volgens mij heeft hij behoefte aan meer vocht dan de 55cc per keer die hij krijgt. Ik geef dit aan bij de verpleging. Als ik Siel wil aankleden, laat er een plakker op zijn buik los. Ik roep er een verpleegkundige bij. K. is weer terug van vakantie en zegt dat ze er af mogen, want misschien mag de monitor er wel af. Dat laat ik me geen 2 keer zeggen. Als Siel zijn schone kleren aan heeft, moet hij nogmaals op de weegschaal. Dan mag hij eindelijk aan de borst. In een mum van tijd drinkt hij 50cc waarna ik er niks meer inkrijg. De verpleegkundige die voor hem zorgt komt van de kinderafdeling en kijkt hier even mee. Ze raadpleegt haar collega. Omdat Siel zoveel is afgevallen, krijgt hij er 5cc via de hevel bij. Ik geef nogmaals aan dat ik vind dat hij meer vocht nodig heeft. (Schijnbaar wordt hier wel wat mee gedaan want als ik ’s avonds terugkom is zijn voeding opgehoogd naar 60cc!, ik kan hier ook wel voor dokter gaan spelen, haha). Ik heb een afspraak staan bij de huisarts, omdat ik mijn werkzaamheden op mijn werk nog niet kan hervatten, dus heb ik niet veel tijd om bij Siel te blijven knuffelen. Siel moet toch weer terug aan de monitor. Ik ben hier echt, maar dan ook echt teleurgesteld over en protesteer dan ook van alle kanten, maar het helpt niets. Iets over tienen neem ik afscheid en tuf terug naar ’s-Heerenberg. Ik zet mijn auto onder de carport en loop naar de huisartsenpraktijk. Eenmaal weer terug thuis, ga ik kolven en daarna de was opvouwen. Dan is het al weer tijd om Romek van school te halen. Samen eten we gezellig een boterham en voor ik hem terug breng naar school ga ik nog even kolven. Als Romek weer op school zit, ga ik op zolder alvast wat was wegstrijken. Nog even wat boodschapjes doen en Romek komt al weer van school. Samen drinken we wat en eten er een lekkere koek bij. Dan krijg ik “les” van Romek in het omgaan met de Playstation. Het lijkt of hij er al jaren mee speelt, terwijl we hem nog niet zo lang geleden hebben aangeschaft. Hij doet me het een en ander voor, het enige wat ik kan doen is er met zinnig verstand naar kijken. Wat wordt mijn ventje toch al groot, zeker als ze op school zitten! Rond kwart over 4 ga ik naar beneden om met het avondeten te beginnen. Een uur later en met een gevulde buik, keer ik terug naar Siel. Hij ligt flink te huilen als ik binnenkom. Hoort dan niemand mijn kind huilen?!?! Doet die intercom het niet of zo? Boos trek ik de stekkers eruit zodat Siel van de monitor gaat. Dan komt er vast wel iemand. En jawel hoor, binnen een paar tellen komt J. eraan. Ik vraag waarom ze Siel laat huilen. Haar collega had al gezegd dat ze Siel hoorde huilen via de intercom, maar opeens was hij stil. Ja, toen stond ik al naast hem. Ik blijf nog even mopperen. Heb het helemaal gehad hier met die rotmonitor. Het wordt tijd dat Siel naar huis komt en we ons normale leefpatroon weer een beetje terugkrijgen. J. kan er ook niks aan doen. Zij is geen dokter en kan ook niets aan de monitor veranderen. Dat weet ik ook wel, maar ik heb na 20 weken (+ die weken die ik ervoor in het ziekenhuis heb gelegen) genoeg ziekenhuis gezien voor een hele lange tijd. Ik heb het gehad, ik ben op, moe. Noem maar op. Ik geef Siel snel een schone broek, leg hem op de weegschaal en leg hem aan. Hij drinkt 35cc. De rest gaat via de hevel. Ook mag ik de medicijnen zelf geven. Moet ik tenslotte ook nog leren. Als Siel zijn buikje weer vol heeft, geef ik hem nog eens een droge broek, omdat de luier al weer behoorlijk vol zit. Geen wonder dat hij zoveel afvalt, hij plast en poept als een bezetene. Op een papieren handdoekje schrijf ik een berichtje voor Joyce dat Siel 2 flinke plasluiers heeft gehad. Uiteindelijk sukkelt hij in slaap en keer ik huiswaarts. Als we voor het slapengaan bellen, horen we van J. dat Siel dus niet echt in slaap gevallen was. Hij is lange tijd onrustig geweest en heeft ze met hem op de arm gezeten. Hij sliep toen het tijd was voor de voeding van 21:00 uur. Ze heeft hem nog wel even wakker gemaakt, maar echt zin had Siel niet in de fles. Het merendeel is dus via de sonde naar binnen gegaan.



Dinsdag 22 augustus: Siel heeft om 00:00 uur en om 3:00 uur gewoon doorgeslapen. Kan ook niet anders als je zo lang wakker bent geweest. Om 6:00 uur was hij weer paraat en heeft hij de helft van de fles leeggeteut. Je hoort niemand meer over de dippen op de fles. En ook de diploze nachten worden al tussen neus en lippen door gemeld. Taro zit er ook helemaal doorheen en heeft besloten thuis te blijven. We lopen echt op ons laatste tandvlees, hebben het beide helemaal gehad met dat geklepper naar Doetinchem. Vandaag gaan we ook eens flink aan de bel trekken over die rotmonitor. Heb gisteravond bij J. al aangegeven dat we een gesprek willen vandaag. We gaan ons aankleden. Intussen wordt Romek wakker. Na het ontbijt brengen we Romek naar school. We nemen het tranenkoffertje mee voor de juffen om te kijken. Heb het er gistermiddag met Juf Anne-Maro over gehad. Als Romek wat gekozen heeft om de morgen mee te beginnen, nemen we afscheid. Nog even zwaaien voor het raam en dan vlug door naar Siel. Siel is al wakker als we bij hem langs zijn bedje staan. Volgens de verpleegkundige nog niet zo lang, maar hij was wel wakker. Snel kleren uit, billen en snoet wassen en dan op de weegschaal. Een spannend moment… maar gelukkig is hij weer 45 gram aangekomen en weegt 3425 gram! Dat gaat in ieder geval weer de goede richting op. De schone kleren mogen weer aan, nog een keer op de weegschaal en dan mag Siel weer aanvallen. Sinds hij naast de 2 keer borstvoeding ook 4 keer fles aangeboden krijgt, is hij een stuk vermoeider als hij aan de borst gaat. Ook nu drinkt hij “maar” 30cc. Maar goed, dat is nog altijd de helft, de rest gaat via de hevel. Er wordt ons even “droog” voorgedaan hoe we medicijnen moeten optrekken. Ik mag ze zelf door de sonde spuiten. Daarna volgt de voeding. Als ik later nog even afkolf en vervolgens de schelpen van de flesjes draai, stoot ik uitgerekend het volste flesje om. Helaas pindakaas, dat was dus verspilde moeite. Ach ja, voor alles moet een eerste keer zijn, niet waar? Na de visite komt de kinderarts binnen. Wij steken meteen van wal. Waarom mag Siel nog steeds niet van die monitor? Vanwege die ieniemienie dip van zaterdag dus. Maar over de diploze nachten wordt niet gepraat. Nee, stelt ze ons voor dat Siel overdag thuis is en ’s nachts in het ziekenhuis aan de monitor. Dan word ik echt pissig. Wat is dat nu voor een voorstel. Het is alles of niets. Hoe haalt ze het in haar bolle hoofd om zoiets voor te stellen. Kan me niet voorstellen dat ouders daar mee instemmen. Ze is tevreden over Siel aan de borst. Dat is toch wel het beste voor hem. Vraag ik meteen of zij dan iets kan voorschrijven voor het feit dat ik niet altijd genoeg voeding heb voor Siel. De borstvoeding is wel weer iets toegenomen, maar niet wat ik er van verwacht. Rust is haar advies. Moet ze mij eens vertellen hoe dat tijdens 20 weken ziekenhuis te realiseren is. Als Siel dadelijk thuis is en Romek naar school, dan kan ik eens een uurtje of 2 op bed gaan liggen. Krijg ik nu toch geen tijd voor. Heb ook geen kraamtijd gehad. Ik ben precies 1 keer met de rolstoel via de lift naar Siel geweest in Nijmegen. Toen ging Vigo aan het donderen en heb ik de rolstoel en lift overgeslagen en ben naar boven “gerend”. Moet ze vooral met zo’n stom voorstel aankomen, van overdag thuis en ’s nachts ziekenhuis. Nee, daar krijg je rust mee!!! Ze vraagt ons wanneer we denken dat Siel naar huis mag. Ik roep gelijk VRIJDAG en Taro HET LIEFST GISTEREN! Ze heeft inmiddels wel in de gaten dat we het helemaal gehad hebben. De beslissing zal morgen pas vallen in de grote visite. Want normaal gaan baby’s naar huis zonder coffeine en die heeft Siel nog steeds. Durven we dat wel aan, is het niet beter als we Siel in de wagen of een bedje naast ons bed leggen. Laten we de deur wel open als hij in zijn eigen bedje blijft. Hier wordt je toch moedeloos van. Het is voor ons duidelijk, met deze kinderarts valt niet te praten. We moeten nog maar even geduld hebben en het gesprek met onze eigen kinderarts afwachten morgen want dit schiet niet op. We blijven nog even lekker met Siel knuffelen en gaan dan, met een lekker broodje uit het restaurant op de hand, richting ’s-Heerenberg. Op de terugweg gaan we even bij Taro’s ouders theeleuten. Mijn schoonmoeder vraagt of er vanavond nog iemand meegaat. Nee hoor, wil je mee dan? Dat wil ze wel. Prima, ik kom je wel ophalen. Echt waar hoor, zal me niet meer gebeuren om haar te vergeten op te halen. Zal ik van Taro nog wel vaak te horen krijgen dat ik zijn moeder ben vergeten! (haha). Na het avondeten ga ik dus met schoonmama terug naar Siel. Hij is weer wakker. Ik trek de stekkers van de monitor eruit en binnen een mum van tijd komt de verpleegkundige aanlopen. Ze meldt me dat Siel sinds de voeding van 15:00 uur amper een half uurtje heeft geslapen. Ik merk op dat Siel gewoon naar huis wil. Eens wat anders zien dan ziekenhuis. J. reageert daar niet echt op. Snel een schone broek, op de weegschaal en aan de borst. Hij drinkt 40cc. Ik controleer de sonde (gister is de sonde die wij hebben ingebracht gesneuveld, de schroefdop lekte. Nu zit er weer een gewone in en die is kort dus makkelijker te controleren op voeding) en geef de medicijnen vast. De rest van de voeding gaat via de hevel. Dan mag Siel weer lekker bij Oma op schoot. Oma kriebelt en kriebelt, maar Siel is vandaag niet in de stemming voor gekriebel. We leggen hem in bed en Oma kriebelt verder. Maar het werkt niet. Ik haal Siel er weer even uit. Als hij weer rustig is, leg ik hem terug in bed. Zo staan we samen nog een tijdje te kriebelen en over zijn buikje te wrijven. Als we iets over 8 weggaan, lijkt het erop dat hij in slaap sukkelt, maar voor we door de deuren heen zijn, “zwaait” hij ons uit. Als we voor het slapengaan nog even bellen, horen we van J. dat Siel om 20:55 uur nog wakker was. Ze ging dus maar de fles halen en toen ze terug kwam, lag meneer prinsheerlijk en heel onschuldig te slapen!



Woensdag 23 augustus: Siel is 20 weken oud, gecorrigeerd 6 weken! Als ik wil gaan kolven is Taro ook al wakker. We hebben allebei een beetje minder geslapen vannacht van de spanning. Taro belt naar het ziekenhuis. Siel heeft geen dippen gehad vannacht en lekker doorgeslapen om 00:00 uur en 3:00 uur met de voeding. Om 6:00 uur was hij weer wakker en heeft de helft van de fles leeggedronken. Zodra ik klaar ben met kolven ga ik me aankleden. Taro maakt beneden de rolluiken open en smeert alvast het brood. Samen brengen we Romek naar school en rijden dan door naar Doetinchem. Romek mag vanmiddag bij Myrthe eten en spelen. Petra zal hem om 15:00 uur weer netjes thuis afleveren. Dat geeft ons een hoop speelruimte in het ziekenhuis. Om 10 voor 9 staan we langs zijn bedje. Siel ligt al lekker bij D. op schoot omdat hij al een tijdje wakker is. Siel gaat van de monitor en lekker in bad. Vanmorgen is hij al gewogen en is gelukkig weer bijgekomen, 3460 gram! Dat zit in ieder geval al mee. Na het bad krijgt Siel nieuwe plakkers (!) omdat de andere loslieten. Ik leg hem aan nadat hij gewogen is. Siel drinkt goed. Ik hoor hem krachtig slikken en voel dat hij goed zuigt. Dat moet minstens 50cc zijn. En jawel hoor, ik heb er aardig kijk op, meneer drinkt 50cc. De overige 10cc gaan via de hevel. Siel mag op ons verzoek van de monitor af blijven maar we moeten wel beloven erbij te blijven! Tussendoor komt A. even kijken. Ze moet vandaag op de kinderafdeling werken, maar komt even een babbeltje maken. Ik ben blij haar te zien. Zij is van haar kant, verrast ons te zien. Voor haar gevoel had Siel al lang thuis kunnen zijn. Wij doen haar het voorval met de kinderarts uit de doeken. Ze staat met open mond te kijken en snapt er niks van. Wij zien het ook meer als een poging ons nog een laatste keer uit te testen, of we wel degelijk stevig in onze schoenen staan en niet alsnog gaan twijfelen n.a.v. haar voorstel. Het geeft ons in ieder geval een goed gevoel dat zij wel vertrouwen heeft in Siel en in ons en dat ze onze boosheid begrijpt. Ook het feit dat de dip op de fopspeen van afgelopen zaterdag zo zwaar is geteld kan er bij haar niet in. Voedingsgerelateerd en fopspeengerelateerd zouden niet meetellen volgens haar, dat zou de afspraak zijn. Als ze weg is, gaan we even wat eten halen in het restaurant en ik meld netjes bij D. dat we in de ouderkamer te vinden zijn, mocht de kinderarts zich aandienen. Van de spanning krijg ik maar met moeite mijn saucijzenbroodje en stokbroodje kaas naar binnen. Als we terugkomen, ligt Siel weer aan de monitor! Tussendoor komen de verpleegkundigen binnenlopen met van alles en nog wat. Er moet al een evaluatieformulier door ons ingevuld worden, er wordt alles in gang gezet voor het bestellen van sondes, plakkers, medicijnen etc. Opeens horen we door de intercom of de dames van West komen koffiedrinken. En dat ze hun eigen gebak mee moeten brengen. D., die niet in de gaten heeft dat wij dat gehoord hebben, komt vertellen dat ze even gaan koffieleuten. Wij geven aan dat we dat al gehoord hebben en dat als zij zorgen dat Siel mee naar huis mag, wij voor het gebak zullen zorgen. Lachend lopen ze richting koffiekamer. Als het half 12 is, komt D. met de aangebroken flesjes medicijnen en lege spuiten. We mogen zelf de boel optrekken. Rond kwart voor 12 komt onze maatschappelijk werkster binnen met de woorden dat ze gehoord heeft dat Siel naar huis mag! Ze vraagt me naar mijn gesprek met de Arbo arts. Ik ben nog tekst en uitleg aan het geven, als de kinderarts voor de deur staat. De maatschappelijk werkster maakt zich snel uit de voeten want ze weet dat de kinderarts belangrijk nieuws voor ons te melden heeft. Snel maken we een afspraak voor morgen. De kinderarts komt binnen en na veel 5-en en 6-en komt het hoge woord eruit… Siel mag aan het eind van de week naar huis. We mogen nog een dag bepalen. Omdat morgen de oogarts nog komt en alle medicijnen nog besteld moeten worden, geven wij aan dat we voor vrijdagmorgen gaan. Mocht de boel nog niet compleet zijn dan gaan we voor uiterlijk zaterdag, maar onze voorkeur is vrijdagmorgen. De kinderarts geeft aan dat onze standvastigheid en kalmte en het feit dat we ons kind zo goed kennen en hij zo goed op ons reageert, de doorslag was voor hun besluit om Siel mee naar huis te geven, zonder monitor. Omdat hij nog coffeine blijft houden, hij moet uit zijn medicijnen groeien, komt het veel voor dat er dan een monitor mee naar huis gaat, maar omdat wij daar fel op tegen zijn en zijn voorkeur ook uitgaat zonder monitor nemen we zo’n rotding niet mee. Geeft ook nog meer storing dan de ziekenhuismonitor al doet, bekend hij. Nou, dan hoef ik dat ding helemaaaal niet in huis! We zullen ook de BMF en soja vet voor door de borstvoeding mee naar huis krijgen. Hier moeten nog een boel machtigingen voor worden gegeven aan de verzekering en een en ander geregeld, maar dat is niet ons probleem. Er is voor volgende week donderdag alvast een afspraak voor ons gemaakt bij onze eigen kinderarts, die dan terug is van vakantie. Maakt ons ook niet uit. Al moeten we 2 keer per week terugkomen, als Siel maar naar huis mag. Ik vraag of het de bedoeling is dat Siel tot vrijdag aan die monitor blijft. De arts is van mening dat dat niet eerlijk is. Als Siel zich vandaag en vannacht nog even netjes gedraagt, mag morgen de monitor eraf (zul je net zien dat hij dan gaat dippen!). Ik ga dus vandaag nog eens “een goed gesprek aan” met mijn zoon, zodat hij niet van die streken gaat vertonen. Het is al weer half 1 als de kinderarts afscheid neemt met de woorden, ik zal de deur wel even sluiten, kunnen jullie even uit jullie dak gaan. Daar hoeft voor ons die schuifdeur niet voor dicht. Iedereen mag het horen… ONZE SIEL MAG VRIJDAG NAAR HUIS !!!!! Het was onze bedoeling hem nog zelf een fles te geven, maar meneer is nog zo van de wereld, dat D. dat mag doen. En als hij blijft slapen, moet ze de voeding maar hevelen. We willen nog even wat dingetjes regelen in de stad, vandaar dat we afscheid nemen van Siel. In de auto op weg naar de stad bellen we onze ouders om hen op de hoogte te stellen van het heuglijke nieuws. Taro heeft wel trek in iets, maar ik zit nog vol van de broodjes van zo straks. Terwijl hij dus wat naar binnen werkt, ga ik op het toilet bij Ben Melgers even kolven. Als ik klaar ben gaan we onze inkopen doen en dan snel naar huis. Klokslag 15:00 uur wordt Romek thuisgebracht. Hij heeft het prima naar zijn zin gehad en ook Myrthe (en haar mama) vond het leuk. Romek mag te allen tijde nog een keer terugkomen. Altijd prettig om te horen, natuurlijk. Na het avondeten ga ik terug naar Siel. Hij ligt verdrietig te snikken en zijn ogen zijn een beetje opgezwollen en rood. Zodra ik de stekkers uit de monitor heb getrokken, staat A. achter me. De oogarts is langs geweest, vandaar die gezwollen en rode oogjes. Waarschijnlijk heeft hij er lucht van gekregen dat Siel vrijdag naar huis mag en heeft gedacht, voor het vogeltje gevlogen is, moet ik hem nog een keer plagen. Maar hij is weer tevreden weggegaan. Siel’s ogen zijn nog steeds stabiel en naar tevredenheid. Dat is in ieder geval positief. Over 2 weken moet Siel op controle komen. Gepoogd wordt er een combi bezoek met de kinderarts van te maken, mocht Siel na de afspraak volgende week, de week erop weer terug moeten komen bij de kinderarts, maar voor het geval dat niet lukt of niet hoeft, krijg ik vast de oogdruppels mee en schrijft A. op mijn verzoek de instructies nog even op papier. Ik verschoon Siel’s luier en leg hem op de weegschaal. Hoeft van de kinderarts eigenlijk niet meer, maar goed. Eenmaal thuis zet ik er ook geen meer neer, maar nu staat hij er toch. Eigenlijk heb ik ook nu geen weegschaal nodig, want voor mijn gevoel drinkt Siel zo goed en zo krachtig, dat ik een boon moet zijn wil er geen 50cc in zitten. En weer laat mijn moederinstinct me niet in de steek. Meneer heeft binnen 10 minuten 55cc naar binnengewerkt. A. vraagt of ik die overige 5cc geheveld wil. Heb met de kinderarts vanmiddag afgesproken dat als ik vind dat Siel goed heeft gedronken dat ik niets meer bij hevel als Siel eenmaal thuis is. En als hij voor mijn gevoel een beetje heeft lopen sabbelen dat ik hem dan standaard 30cc erbij geef via de hevel. Maar Siel heeft supergoed zijn best gedaan, dus die 5cc mag van mij achterwege blijven. A. is het er mee eens en ik mag de sonde controleren en de medicijnen geven. Dan gaat ze eten. Siel mag van de monitor afblijven totdat ze er weer is. Omdat hij in zo korte tijd zo goed heeft gedronken en ik thuis ga afkolven, kan ik lekker met hem tutten. Ik zing een boel liedjes voor hem en hij luistert aandachtig. Hij krijgt sinds gister wat ijzer erbij omdat zijn HB gehalte wat krapjes is. Vandaar dat hij gisteravond ook zo onrustig was en nu net zo. Heeft vandaag ook nog geen ontlasting gehad. Ik ga met hem dansen en neurie een liedje. Binnen een mum ligt hij te soezen, totdat ik hem terug in bed leg. Dan begint hij weer te knorren. Ik sta weer even met hem te dansen als A. komt kijken. Ze adviseert me hem even een thermometer in zijn billen te stoppen. Wil bij Siel nog wel eens helpen. Ik probeer het maar meer dan windjes komt er niet uit. Dus maar een schone luier aan en verder dansen. Uiteindelijk leg ik hem in bed en knuffel hem daar nog even. Niet lang daarna soest hij in slaap en neem ik afscheid. Gedraag je vannacht, mijn kleine kabouter. Dan ben je morgen van die rotmonitor verlost!



WORDT VERVOLGD !!!

 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu