Hoofdmenu:
VERSLAG SIEL !
Woensdag 16 augustus: Siel is alweer 19 weken oud en gecorrigeerd 5 weken! Helaas heeft Siel in rust een dipje gemaakt, die niet voedingsgerelateerd was. Dus beginnen we opnieuw te tellen. De fles gaat steeds beter. Hij dipt er nog wel met regelmaat op, maar de verpleging zet de monitor er bij uit, en hij kleurt niet meer zo blauw, dus gaat hij ook niet zo diep. De ene verpleegkundige maakt er wel melding van op de lijst, de ander niet. We gaan al vroeg op pad. Om 8:00 uur zetten we Romek af bij mijn ouders. Vandaag gaan we voor het eerst een sonde inbrengen en daar willen we Romek liever niet bij hebben. Het is al spannend om te doen, je moet het tenslotte wel bij je eigen kind inbrengen en leuk is het niet om zo’n slang in je maag via je neus/keel ingebracht te krijgen. En Romek is nieuwsgierig genoeg om ons op de vingers te gaan staan kijken. Als Siel dan ook nog tegen gaat sputter, wordt het extra spannend. Opa & Oma Weeber hebben er geen probleem mee dat Romek tot vanmiddag bij hen komt, dus dat is geregeld. Rond half 9 staan we langs Siel’s bedje. Ik was hem, weeg hem (3300 gram precies) en trek hem schone kleertjes aan. C. moet naar de grote visite. Wij vragen ons af welke grote visite, want Siel is het enige kind op de afdeling. Ze is dan ook supersnel weer terug. Maar intussen legt M. ons vast de beginselen uit van het inbrengen van de sonde en C. neemt het later weer over. Taro wil het graag als eerste proberen. Ik zal vrijdag a.s. mijn beste beentje voortzetten. De nieuwe sonde zit er vrij snel en in een keer goed in, maar al met al zijn we een uur aan het klungelen en kletsen. Dus Siel, die al vroeg wakker was (had vast in de gaten wat er ging komen vanmorgen) heeft het helemaal gehad als hij om half 10 eindelijk bij mama mag drinken. Na een moeizame 15cc houdt hij het dus ook voor gezien. We hevelen de rest. Op de checklist krijgen we een boel handtekeningen, voor alles wat we onder begeleiding en zelfstandig hebben uitgevoerd. Siel is inmiddels in diepe rust, dus wij laten hem even alleen en halen een broodje in het restaurant. Die nemen we mee naar de ouderkamer en drinken daar thee en koffie. Rond 11:00 uur keren we terug naar Siel. Hij ligt nog lekker te pitten, maar naar een half uurtje wordt hij toch wakker. Tijd voor de volgende voeding. Maar toch is hij nog erg moe van ons gestuntel en na weer een moeizame 15cc, hevelen we de rest maar weer. Inmiddels is de kinderarts gekomen voor ons wekelijks gesprek. Ze zijn tevreden over Siel, alleen zijn gewicht van afgelopen week is een tegenvaller. In zijn bloed is te zien dat hij wat krap in zijn natrium zit, dus die wordt opgehoogd. Ook krijgt hij 5cc voedingsverhoging. Hij zit nu op 8 x 55cc. De rest blijft hetzelfde. Siel moet uit zijn medicijnen groeien naar mate hij groter en ouder wordt. De arts vraagt hoe het gaat met de sondevoeding en wat we met de monitor moeten. Wij geven duidelijk en zeer beslist aan dat de sondevoeding tot daar aan toe is, maar dat de monitor in het ziekenhuis blijft. Dat is duidelijke taal, zegt de kinderarts, dan weten we waar we naar toe moeten werken. Siel’s gewicht moet de komende week drastisch beter en hij moet 3 diploze (niet voedingsgerelateerde) dagen hebben, dan gaat hij van de monitor af. Hij was er bijna, maar vannacht had hij in rust een kleine daling van zijn hartslag, weliswaar met zelfherstel en van maar hele korte duur, maar hij was er. Dus begint de telling opnieuw. Siel’s HB gehalte is wat aan de krappe kant, maar de artsen willen nu nog niet overgaan op nog een bloedtransfusie. Misschien is het volgende week wel weer rechtgetrokken. En volgende week willen ze nog eens prikken op zijn weerstand. Daar heeft hij in Nijmegen een keer of 2/3 wat voor gehad, misschien is het nog een keer nodig. We worden op het hart gedrukt om Siel vooral niet te overladen met bezoek die hem ongetwijfeld allemaal heel graag van hand tot hand willen laten gaan, want dan ligt hij binnen enkele dagen weer terug op de neonatologie. En dat is niet echt de bedoeling. Omdat Taro in principe volgende week woensdag gaat werken omdat hij een afspraak met de Arbo arts heeft staan, maken we de afspraak dat we volgende week vrijdag met elkaar beslissen wanneer Siel definitief naar huis gaat. NAAR HUIS GAAN… dat klinkt ons als muziek in de oren. Wij kijken zo ontzettend uit naar dat moment, dat het ons niet snel genoeg kan gaan. Maar we moeten nog even geduld hebben, het eind is nu eindelijk in zicht. C. krijgt in ieder geval de opdracht om voldoende sondes, spuiten, plakkers, medicijnen en wat al niet meer te bestellen voor Siel, dat mocht Siel naar huis mogen, de spullen er ook daadwerkelijk zijn! De kinderarts complimenteert me tussen neus en lippen nog even door met het feit dat ik nog steeds kolf en voeding heb. Negen van de tien moeders was er allang mee gekapt of had al geen voeding meer gehad en jij hobbelt “gewoon” door. Dit compliment roert me diep. Je weet waar je het voor doet, maar af en toe een schouderklopje (in deze situatie) is nooit weg. De arts verlaat ons “kantoor” terwijl de medisch maatschappelijk werkster binnentreedt. Hebben jullie nog wel zin in een babbeltje na het gesprek met de kinderarts, anders kom ik wel een andere keer terug. Jawel hoor, kom gezellig binnen. Ons spreekuur is nog niet voorbij. Ik persoonlijk vind de gesprekken met haar erg prettig en ook Taro heeft geen problemen met haar. Ze vraagt me hoe het gesprek met de Arbo arts is verlopen en ik vertel haar dat dat morgen is. Kan daar dus nog niets concreets over melden. Als we op de klok zien dat het al weer 13:00 uur is, nemen we afscheid van haar. We moeten Romek nog ophalen bij mijn ouders, ik moet nog kolven thuis en onze vrienden uit Leiden komen rond 14:00 uur onze aanhanger terugbrengen, die ze geleend hebben voor hun vakantie. Ja, tegenwoordig leven we op de klok (haha). Ik zet Taro vast thuis af en knap door om Romek op te halen. Ik ben nog aan het kolven als de Spadonetjes binnenkomen. Ze willen op de terugweg nog even langs Obelink om nog wat spullen te halen voor de camping voor volgend jaar. Gelijk hebben ze, nu zijn ze dicht in de buurt en vanuit Leiden ga je daar niet zo 1, 2, 3 heen. Ze gaan dus op tijd weg. Voor het eten flits ik even naar Super de Boer. Vorige week waren er luiers (Huggies) in de aanbieding en uitgerekend de maat die ik wilde was op, dus heb ik 6 pakken besteld. En omdat het eind van Siel’s ziekenhuisverblijf nu in zicht komt, moeten we toch echt eens luiers in huis halen. De luiers zijn binnen, dus met 2 volle dozen keer ik huiswaarts. Na het eten, ga ik lekker douchen, lees Romek nog een verhaaltje voor het slapengaan en rijd om 20:00 uur richting schoonmama. Ja, deze keer zal ik haar niet vergeten. Ik schaam me diep, maar ze stelt me nogmaals gerust dat ze het echt, maar dan ook echt niet erg vond. Siel is al wakker als we binnenkomen. Hij heeft de vorige voeding bij A. 40cc gedronken. Ze heeft het heel rustig gedaan en hem af en toe de gelegenheid gegeven bij te tanken. Toch had hij “binnen de tijd” 40cc gedronken. Achteraf heeft ze spijt dat ze de laatste 15cc heeft geheveld. Maar ik ben haar dankbaar voor haar geduld en passie richting Siel. Omdat Siel geen zin had na de fles te gaan slapen, heeft A. hem in zijn wipstoeltje meegenomen naar het kantoortje en heeft hij lekker bij haar gezeten, terwijl zij op de computer aan het tikken was. Beide hebben genoten, zo te zien. A. is dan ook degene die van alle verpleegkundigen de meeste glimlachen van Siel in ontvangst mag nemen. Siel ziet er hongerig uit als ik hem aanleg, maar schijn bedriegt. Toch krijg ik er nog 30cc in. De overige 25cc gaan via de hevel. Ik mag van A. zelf de sonde controleren en omdat Siel tijdens het aanleggen een spuitluier had, leg ik hem terug op bed om een schone broek te geven. Oma is Siel intussen lekker aan het kriebelen. Helaas voor Oma iets te lekker, want tegen de tijd dat de sondevoeding in zijn maagje zit, is Siel helemaal van de wereld en ligt prinsheerlijk te pitten. Maar Oma is het er mee eens dat we Siel maar lekker laten liggen. A. geeft me een door haar bijgewerkte procedure over het geven van sondevoeding en het aanbrengen van een sonde mee met het verzoek het eens als “ervaren” moeder zeer kritisch te bekijken. Dat wil ik met alle liefde voor haar doen. Ze vraagt me naar het adres waar we de prematurenknuffels hebben gekocht. Ik zal even bij Taro checken (die heeft ze via internet besteld) en kom er morgenavond op terug. Ik krijg nog een dikke envelop mee over het RS-
Donderdag 17 augustus: Siel heeft een diploze nacht gehad. Met de fles wel wat gedipt, maar die is niet vermeld. Taro gaat werken en ik kruip terug in bed. Romek slaapt weer lekker tot half 9 waarna we knus samen tv gaan kijken. Rond kwart over 11 rijden we samen naar Siel. Siel is weer goed aangekomen en weegt 3355 gram. Weer 55 gram erbij. Ga zo door lieverd, dan zijn we op de goede weg. C. is er weer en is van mening dat Siel’s verslikkingen op de fles echt wel gerapporteerd moeten worden. Ze vindt het volgens mij niet prettig dat ze de monitor op dokter’s advies moet uitzetten met de voedingen, want nu kan ze niet zien hoe diep Siel gaat, maar na doorvragen van mijn kant, kom ik er achter dat hij niet echt verkleurd, dus zo diep gaat hij niet als hij zich verslikt. En lang duren de dips ook niet. C. vindt de fles gewoon niks (ook al zit daar moedermelk in), ze is helemaal voorstander van borstvoeding (dus aanleggen). Siel houdt zich netjes tijdens het aanleggen, alleen houdt hij het na 30cc voor gezien. Maar C. is helemaal happy. Ik heb de sonde alvast gecontroleerd voor ze met de melk komt die geheveld moet worden. Romek moet naar het toilet, dus gaan we om kwart voor 1 richting uitgang. C. blijft maar vragen of ik nog wat van haar wil en gaat er van uit dat ik het super eng vind om morgen een sonde bij Siel in te brengen. Hoezo eng, merk ik droog op. Het is niet het leukste werk om te doen, maar wij willen niet afhankelijk zijn en voor elk wisse wasje naar het ziekenhuis rennen. Daar hebben we al genoeg tijd doorgebracht. Na een bezoek aan het toilet gaan we huiswaarts. Ik heb een zak met krentenbollen in de auto liggen, waar we wel raad mee weten. Met een gevulde buik komen we thuis aan. Ik ga eerst even kolven, terwijl Romek met zijn Playmobile gaat spelen. Nog even beneden zuigen en dweilen en het is tijd om naar Furness te gaan. Ik heb om 14:20 uur een afspraak met de Arbo arts. Romek heeft de gameboy mee en blijft even bij Maartje zitten. Het gesprek verloopt goed en ik mag voorlopig nog thuisblijven. Omdat ik al regelmatig op kantoor heb staan kletsen, kies ik er nu voor mijn collega’s van de loods met een bezoek te vereren. De een na de ander komt even een praatje maken. Er is een collega bij die opbiecht dat hij wel alle mails leest en gelezen heeft, maar niet de moed had om wat van zich te laten horen. Ik waardeer het enorm dat hij “het lef heeft” om dit eerlijk te vertellen. Dat betekend heel veel voor mij. We begrijpen ook dat het voor iedereen moeilijk is hoe te reageren. Nogmaals, wij laten iedereen daar vrij in en zijn of haar eigen gevoel voor zich spreken. Uit alle tekenen van medeleven putten wij kracht en waarderen wij enorm. Het is en blijft een dubbel gevoel en bewijst maar weer hoe dicht vreugde en verdriet naast elkaar staan. Het is al 16:00 uur, dus kolftijd, als Romek en ik richting auto gaan. Bij thuiskomst, kolf ik en begin dan snel aan het avondeten. Toch blijft er tijd genoeg over om rustig te eten. Na het eten, ruimt Taro de boel op en rijd ik naar Siel. Hij ligt nog te pitten. Ik geef A. de procedure terug, waar ik een aantal aantekeningen heb op gemaakt. Ze is er blij mee, er staan dingen op waar zij en haar collega’s nog niet aan gedacht hebben. Ook geef ik haar het internetadres van de knuffels. Rond 18:00 uur wordt Siel wakker en gaat hij van de monitor. Na een schone broek en een bezoek aan de weegschaal drinkt hij rustig maar toch flink. Na een borst is hij helemaal toto. Het resultaat mag er dan ook wezen… 50cc! De overige 5cc krijgt hij cadeau. Die krijg ik er ook met geen mogelijkheid meer in. Siel is lekker aan het soezen en luistert met een half oor naar wat ik hem allemaal vertel. Regelmatig krijg ik een grote glimlach van hem, waar ik helemaal warm van wordt. Rond half 7 komt mijn schoonzusje Aline binnen. Ze brengt een leuk setje kleertjes mee, die haar zoontje Bjoyd al niet meer passen. Hoewel onze Siel 10 weken ouder is dan zijn neefje Bjoyd, is Bjoyd toch een behoorlijk aantal centimeters en grammen groter en zwaarder. En Siel vindt het maar wat prettig om truitjes met lange mouwtjes en broeken met lange pijpen aan te hebben. Ook krijgt Siel de letter S voor op zijn slaapkamerdeur. A. komt de medicijnen brengen en Siel hoeft nog niet terug aan de monitor. Kan hij lekker “vrij” bij Tante Aline op schoot. Aline, die op een kinderdagverblijf werkt, weet precies hoe ze Siel moet “bewerken” want binnen de kortste keren ligt meneer lekker te soezen. Het is al half 8 als ik bemerk dat de kapster inmiddels bij ons thuis gearriveerd is en dat ik echt naar huis moet. Ik leg Siel terug in bed en we lopen richting onze auto’s. Om 10 voor 8 ben ik thuis. Taro is al geknipt en Romek bijna klaar. Precies op tijd dus. Voor het slapengaan bel ik nog even met het ziekenhuis. Met de voeding van 21:00 uur was Siel erg moe, dus veel wilde hij niet uit de fles drinken. A. baalde wel dat Siel geen zin had in “een praatje”. Ik vond het maar saai, meldt ze me. Met een lach neem ik afscheid van haar. Slaap lekker allemaal!
Vrijdag 18 augustus: Siel heeft weer een diploze nacht gehad. Alleen de fles blijft een dipopwekker. Maar goed, de monitor gaat uit bij alle voedingen en aan zijn kleur zien ze iedere keer dat hij niet diep gaat. Het is meer de verslikking waardoor hij even bij moet tanken. We gaan tussen de voeding van 9:00 uur en 12:00 uur naar het ziekenhuis, dus heb ik nog even de tijd om lekker terug in bed te kruipen. Na de tank volgegooid te hebben, zetten we Romek af bij Opa & Oma Franck en knappen door naar Doetinchem. Rond half 11 zijn we op de afdeling. Met C. spreken we af dat we rond 11:00 uur, kwart over 11 de sonde opnieuw gaan inbrengen. Omdat Siel’s kamertje net een poetsbeurt krijgt, gaan we even een bakkie doen in de huiskamer cq. ouderkamer. Om 11:00 uur staan we weer langs Siel’s bedje. Siel weegt vandaag 3395 gram. De grammetjes vliegen er weer aan! We beginnen alvast met de voorbereidingen. De kaasplak is nog goed, dus die laten we zitten. Ik knip een nieuwe plakker om de sonde te bevestigen. Ook hangt Taro al een pleistertje klaar om de sonde te markeren tot waar hij ingebracht moet worden. Afgelopen woensdag hadden we dat met een pennenstreepje gedaan, maar die is amper te zien en wij zijn nog niet geroutineerd om onze vingers op de juiste plek te houden en tegelijkertijd de sonde in te brengen. Alles ligt klaar en ik begin voor het gemak alvast. Ik wil net de sonde gaan schoonspoelen (hij is net pas 2 dagen in en mag 10 dagen in en omdat hij nog schoon is, mag hij terug ingebracht worden), als C. in de gaten heeft dat we al begonnen zijn. In ene staat ze naast me. Wat dachten jullie, dat kunnen jullie ook wel alleen, roept ze uit. Natuurlijk, waarom niet, is ons antwoord. En dat is ook zo. Als een perfect team is het klusje zo geklaard. Siel is nog wat slaperig dus voor hij goed en wel in de gaten heeft wat er gaande is, zit de sonde al weer op zijn plek. Omdat Taro al “ervaring” heeft, kan hij mij precies de juiste kant oploodsen. Voldaan kijken we C. grijnzend aan. Uiteraard heeft ze nog wat tips (want het kan altijd beter), maar de basis is gelegd voor ons beiden. Siel is inmiddels goed wakker geworden, dus leg ik hem, na een schone broek en een bezoek aan de weegschaal, aan. Ook Siel is goed bij de pinken vanmorgen en binnen een mum van tijd drinkt hij aan 1 borst 55cc. In een toetje heeft hij geen trek meer. Hoeft ook niet, want hij heeft zijn volle 55cc binnen. Om mezelf te belonen voor zoveel “succes” sla ik een afkolfbeurt over. We kletsen nog wat met C., krijgen nog wat overgebleven soep om op te smikkelen en gaan dan de stad even in voor een cadeautje voor Romek’s klasgenootje Myrthe, die vanmiddag komt spelen en morgen jarig is, en om een hapje te eten. Precies om 14:00 uur ben ik weer thuis. Myrthe en haar mama Petra zitten net te wachten in de auto. Taro rijdt snel door om Romek op te halen. Vlug maak ik koffie en thee voor ons mama’s en ranja voor Myrthe. Siel krijgt een mooi fleece vestje cadeau en Romek overhandigt Myrthe alvast haar verjaardagscadeau. Omdat ik morgen ga inroomen van 9:00 uur – 21:00 uur kan ik helaas niet met Romek naar haar verjaardag komen, vandaar dat we het cadeautje nu maar geven. Na een uurtje kletsen, gaat Petra nog even wat boodschapjes doen voor Myrthe’s verjaardag. Myrthe blijft gezellig bij ons en wordt later weer door haar mama opgehaald. Na het avondeten, ruimt Taro de boel op en ga ik terug naar Siel. De oogarts is net weer geweest. Wat komt de man hier laat, verschrikkelijk gewoon. Iedere keer rond de klok van 17:00 uur. Omdat er een opname was, heeft Siel ook nog eens de voeding van 15:00 uur een dik uur later gehad. Geen wonder dat hij moest spugen tijdens het oogonderzoek. Omdat Siel de vorige keer zo slaperig was, waren zijn oogjes niet wijd genoeg, vandaar dat de oogarts vandaag terugkwam. Maar hij is nog steeds tevreden en komt volgende week donderdag nog een keer terug. Siel ligt dus nog te slapen als ik binnenkom. Ik laat hem lekker liggen, maar Siel heeft schijnbaar een ingebouwde wekker, want rond 17:30 uur wordt meneer toch wakker en wil wat te eten. Hij heeft zo te zien wel meer dan een mondje gespuugd, want zijn trui en rompertje zitten helemaal onder. Eerst een schone trui en hemd dus maar. Binnen een mum drinkt hij 45cc. Dan is de lucht er echt uit en krijg ik er geen drup meer in. Hij spuit nog even lekker zijn luier vol op mijn schoot. De rest gaat via de hevel. Is maar 10cc, dus dat is snel gepiept. Voor die tijd controleer ik zelf de sonde. Als de voeding in zijn buikje zit, krijgt hij een schone broek. De spuitpoep is uit zijn luier gelopen en hij heeft het tot in zijn nek zitten. Nog een schoon setje kleren dan maar. Daarna blijf ik nog even met hem knuffelen. Rond 20:00 uur neem ik afscheid van mijn kabouter en met een lading vuile was keer ik huiswaarts. Voor het slapengaan, bellen we nog even met het ziekenhuis. Siel ligt lekker te slapen en heeft niet gedipt. Tot morgen Siel, dan zijn we lekker lang samen!
Zaterdag 19 augustus: Siel heeft weer een diploze nacht gehad. Alleen de fles was weer een issue. Maar goed, dat horen we elke morgen vaste prik. Taro gaat even de gebruikte flesjes, speentjes en borstschelpen uitkoken. Ik maak me klaar voor vertrek. Mijn vader komt me ophalen om me naar het ziekenhuis te brengen. Hij zou eigenlijk gister mee, maar omdat wij weer gingen oefenen met sonde inbrengen, hebben we het verschoven naar vanmorgen. Siel ligt nog lekker te pitten als we binnenkomen. Ik zet eerst maar de gekolfde melk in de koelkast en breng mijn yoghydrink en toetjes naar de koelkast in de huiskamer. Zuster M. zit er ook. Haar dochter moet zobiezo nog tot maandag blijven. Als ze dan niet naar huis mag, ben ik echt teleurgesteld zegt ze me. Ik denk bij mezelf, wat moeten wij dan wel niet zijn. Haar dochter ligt dan in totaal 9 dagen in het ziekenhuis en onze Siel al 20 weken! Waarschijnlijk raadt ze mijn gedachten, want ze zegt, dat ze nu heel goed kan voorstellen hoe ik me voel. Vannacht is ze voor het eerst thuis blijven slapen i.p.v. bij haar dochter in het ziekenhuis, maar ze heeft niet goed geslapen. Kun je nagaan hoe wij ons voelen, wij moeten ons kind al bijna 20 weken achterlaten, laat ik me ontvallen. Ze heeft respect voor ons geduld. We nemen afscheid en ik ga terug naar Siel. Die is inmiddels wakker geworden en heeft honger. Eerst moet hij nog op de weegschaal (3430 gram) en gemeten (51,5 cm)! Ik laat het bad vol lopen en Siel mag lekker poedelen. Opa maakt er leuke plaatjes van. Alles wordt vastgelegd. Nog even terug op de weegschaal en Siel mag bij mama drinken. Hij drinkt 45cc, dan is de pap op. Ik ben tevreden en controleer vast de sonde. Nog 10cc hevelen en Siel’s buikje is weer gevuld. Hij mag nog even bij Opa op schoot en dan lekker slapen. Ik ga buiten in het zonnetje een paar sms-
Zondag 20 augustus: Romek wordt rond half 6 wakker. Heeft weer eens eng gedroomd over haaien. Ik troost hem en stop hem weer lekker in. Moe kruip ik weer terug in mijn bed. Maar het duurt zeker een uur voor ik weer in slaap ben (zeer slechte eigenschap van mij). Een half uur later rammelt mijn wekkertje. Tijd voor de eerste kolfbeurt van vandaag. Daarna bel ik even met het ziekenhuis. T. is zeer tevreden over Siel. De voeding van 00:00 uur heeft hij doorgeslapen en heeft ze de melk geheveld. Maar om 3:00 uur (komt niet vaak voor!) en 6:00 uur was hij klaarwakker en lag met grote ogen om zich heen te kijken. Toen heeft ze de fles aangeboden. Hij heeft heel netjes, zonder te verslikken (!) beide keren de fles halfleeg gedronken. Ik ben superblij met deze berichten. T. vond het wel prettig dat ze Siel de fles kon geven. Had ze even wat omhanden en Siel houdt wel van wat aanspraak. Alleen dat hij haar tijdens het temperaturen over haar hand heeft geplast, vond ze minder. Haha, ben ik niet de enige die hij tijdens het temperaturen te grazen neemt! Ik kruip lekker terug in bed. Ik val dit keer wat sneller terug in slaap. Romek slaapt lekker lang, het is al bijna kwart voor 9 als hij wakker wordt. Rond half 10 neem ik een lekkere douche. Taro heeft gister een nieuwe, supergrote, douchekop gekocht en dat douched best prettig, zelfs voor mijn gevoelige (mishandeld door bijna 20 weken kolven) tepels. Taro heeft een lekker ontbijtje klaargemaakt. Ik wil net naar boven rennen om mijn haar te drogen en de was op te hangen, als Taro’s peettante voor de deur staat. Ze komt onze groencontainer vullen met een boel groen. Zij heeft een supergrote tuin en dan schiet zo’n kleine groencontainer niet echt op als je van tuinieren houdt. We drinken gezellig een bakkie leut en dan ga ik door naar Siel. Siel is (misschien wel door alle inspanning van gisteren) 10 gram afgevallen en weegt 3420 gram. We meten nog even zijn schedelomtrek. Zijn we gister vergeten, 35,7 cm. Hij groeit goed. Ik was zijn billen en snoet, geef hem schone kleren en breng wat Zwitsal zalf op zijn snoet en Zwitsal haarlotion aan op zijn bolletje. T., die voor Siel mag zorgen, snuift de geur op en roept uit, mmmmm wat ruikt dat lekker. Vind ik ook, is mijn favoriete babygeurtje. Gebruikte ik bij Romek ook al en nu nog heb ik enkele Zwitsal producten voor Romek in gebruik. Siel gaat aan de borst. Hij is best wel moe en na 30cc houdt hij het voor gezien. De rest gaat via de hevel. Ze haalt een spuitje om de sonde te controleren, maar als ze terugkomt, schiet haar te binnen dat ik dat zelf wel kan. Ik was er ook al mee bezig. Als zijn buikje vol zit, leg ik Siel nog lekker even tegen me aan en hij valt als een blok in slaap. Als Siel terug in zijn bedje ligt, ga ik kolven. T. komt nog even bij me babbelen. Het gesprek wat we hebben is best prettig. Ik ruim mijn spullen op en T. haalt een pasje voor me zodat ik in de personeelskantine wat kan gaan eten. Na het eten, keer ik terug naar Siel. Hij ligt nog steeds lekker te pitten en ik nestel me weer in mijn stoel met het boek van Leontine Borsato (echt een aanrader!) Siel slaapt goed. Iets voor 15:00 uur wordt hij wakker. Tijd voor temperaturen. Ik neem hem mee naar het aankleedkussen. Probeer mezelf in te dekken door wat over zijn plassertje heen te leggen en stop de thermometer tussen zijn billen. En weer vindt Siel het nodig mama te overladen met spuitpoep en als toetje een flinke plas. Na 2 pogingen heb ik toch de temperatuur te pakken. Helaas is er toch wat plas in zijn rompertje gelopen. Heb ik weer. Ik ben Siel aan het verschonen als T. binnenkomt. Ik vertel haar dat Siel me weer te grazen heeft genomen en ze ligt dubbel. Ik moet gewoon niet meer komen met de voeding van 15:00 uur. Maar ik had vandaag geen puf om 3 keer te gaan, Daarom ben ik 2 voedingen achter elkaar ben gebleven en mijn zus gevraagd heb of ze naar het ziekenhuis wil komen, zodat ik niet tussen de voedingen door naar huis hoef om haar op te halen. Zij, haar man (Siel’s peetoom) en hun 2 kids komen nog voor mijn verjaardag en ze hebben nog wat cadeautjes voor Romek en Siel. Siel krijgt van peetoom Eugene een heleboel centjes voor op zijn spaarrekening. Zodra Siel thuis is en gesetteld is, zal ik er een voor hem openen. Wilde Eugene zelf doen, maar kreeg er nog geen tijd voor. Siel heeft iets meer zin om te drinken dan om 12:00 uur maar meer dan 30cc krijg ik er weer niet in. De rest gaat weer via de hevel. Dan mag Siel nog even bij Tante Leonie op schoot. Met het toestel van mijn zus schiet ik er wat plaatjes van. Rond 16:00 uur keren we huiswaarts. Ik ga eerst even kolven voor ik mijn verjaardagscadeau van mijn petekinderen uitpak en het cadeau van ome Eugene voor Siel. Om 19:00 uur bel ik met het ziekenhuis. C. mag weer voor Siel zorgen. Siel was best moe met de voeding van 18:00 uur. Maar heeft toch wat uit de fles gedronken. Voor het slapengaan bellen we nogmaals. Het gaat nog steeds goed met Siel. Kunnen we met een gerust hart gaan slapen.
Maandag 21 augustus: Als Taro opstaat om te gaan werken, ga ik kolven en kruip nog even een half uurtje terug in bed. Om 7:00 uur sta ik op. Voor ik me ga aankleden, bel ik even met het ziekenhuis. Siel heeft lekker geslapen vannacht en geen dipjes vertoond. Ook de fles gaat steeds beter. Ik ga terug naar boven om me aan te kleden en me op te tutten. Tussen de bedrijven door wordt Romek wakker. Hij heeft er zin in om weer terug naar school te gaan. Om kwart over 8 lopen we samen naar school. We zijn op tijd dus is er voor Romek nog plek achter de computer. Ik blijf nog even bij hem kijken en neem dan afscheid. Eenmaal thuis, pak ik onze tuf en sjees naar Doetinchem. Siel is al vanaf 8:00 uur wakker en wordt stil gehouden met zijn speen. Ik haal hem van de kabels en neem hem mee naar het aankleedkussen. Na een schone snoet en schone billen gaat Siel op de weegschaal. Balen, want meneer is verder afgevallen. Hij weegt 3380 gram. Ik ben hier niet zo blij mee en met mij de artsen ook niet. Ik geef aan dat me is opgevallen dat Siel van die hazeslaapjes heeft, toen ik bij hem aan het inroomen was afgelopen zaterdag. Volgens mij heeft hij behoefte aan meer vocht dan de 55cc per keer die hij krijgt. Ik geef dit aan bij de verpleging. Als ik Siel wil aankleden, laat er een plakker op zijn buik los. Ik roep er een verpleegkundige bij. K. is weer terug van vakantie en zegt dat ze er af mogen, want misschien mag de monitor er wel af. Dat laat ik me geen 2 keer zeggen. Als Siel zijn schone kleren aan heeft, moet hij nogmaals op de weegschaal. Dan mag hij eindelijk aan de borst. In een mum van tijd drinkt hij 50cc waarna ik er niks meer inkrijg. De verpleegkundige die voor hem zorgt komt van de kinderafdeling en kijkt hier even mee. Ze raadpleegt haar collega. Omdat Siel zoveel is afgevallen, krijgt hij er 5cc via de hevel bij. Ik geef nogmaals aan dat ik vind dat hij meer vocht nodig heeft. (Schijnbaar wordt hier wel wat mee gedaan want als ik ’s avonds terugkom is zijn voeding opgehoogd naar 60cc!, ik kan hier ook wel voor dokter gaan spelen, haha). Ik heb een afspraak staan bij de huisarts, omdat ik mijn werkzaamheden op mijn werk nog niet kan hervatten, dus heb ik niet veel tijd om bij Siel te blijven knuffelen. Siel moet toch weer terug aan de monitor. Ik ben hier echt, maar dan ook echt teleurgesteld over en protesteer dan ook van alle kanten, maar het helpt niets. Iets over tienen neem ik afscheid en tuf terug naar ’s-
Dinsdag 22 augustus: Siel heeft om 00:00 uur en om 3:00 uur gewoon doorgeslapen. Kan ook niet anders als je zo lang wakker bent geweest. Om 6:00 uur was hij weer paraat en heeft hij de helft van de fles leeggeteut. Je hoort niemand meer over de dippen op de fles. En ook de diploze nachten worden al tussen neus en lippen door gemeld. Taro zit er ook helemaal doorheen en heeft besloten thuis te blijven. We lopen echt op ons laatste tandvlees, hebben het beide helemaal gehad met dat geklepper naar Doetinchem. Vandaag gaan we ook eens flink aan de bel trekken over die rotmonitor. Heb gisteravond bij J. al aangegeven dat we een gesprek willen vandaag. We gaan ons aankleden. Intussen wordt Romek wakker. Na het ontbijt brengen we Romek naar school. We nemen het tranenkoffertje mee voor de juffen om te kijken. Heb het er gistermiddag met Juf Anne-
Woensdag 23 augustus: Siel is 20 weken oud, gecorrigeerd 6 weken! Als ik wil gaan kolven is Taro ook al wakker. We hebben allebei een beetje minder geslapen vannacht van de spanning. Taro belt naar het ziekenhuis. Siel heeft geen dippen gehad vannacht en lekker doorgeslapen om 00:00 uur en 3:00 uur met de voeding. Om 6:00 uur was hij weer wakker en heeft de helft van de fles leeggedronken. Zodra ik klaar ben met kolven ga ik me aankleden. Taro maakt beneden de rolluiken open en smeert alvast het brood. Samen brengen we Romek naar school en rijden dan door naar Doetinchem. Romek mag vanmiddag bij Myrthe eten en spelen. Petra zal hem om 15:00 uur weer netjes thuis afleveren. Dat geeft ons een hoop speelruimte in het ziekenhuis. Om 10 voor 9 staan we langs zijn bedje. Siel ligt al lekker bij D. op schoot omdat hij al een tijdje wakker is. Siel gaat van de monitor en lekker in bad. Vanmorgen is hij al gewogen en is gelukkig weer bijgekomen, 3460 gram! Dat zit in ieder geval al mee. Na het bad krijgt Siel nieuwe plakkers (!) omdat de andere loslieten. Ik leg hem aan nadat hij gewogen is. Siel drinkt goed. Ik hoor hem krachtig slikken en voel dat hij goed zuigt. Dat moet minstens 50cc zijn. En jawel hoor, ik heb er aardig kijk op, meneer drinkt 50cc. De overige 10cc gaan via de hevel. Siel mag op ons verzoek van de monitor af blijven maar we moeten wel beloven erbij te blijven! Tussendoor komt A. even kijken. Ze moet vandaag op de kinderafdeling werken, maar komt even een babbeltje maken. Ik ben blij haar te zien. Zij is van haar kant, verrast ons te zien. Voor haar gevoel had Siel al lang thuis kunnen zijn. Wij doen haar het voorval met de kinderarts uit de doeken. Ze staat met open mond te kijken en snapt er niks van. Wij zien het ook meer als een poging ons nog een laatste keer uit te testen, of we wel degelijk stevig in onze schoenen staan en niet alsnog gaan twijfelen n.a.v. haar voorstel. Het geeft ons in ieder geval een goed gevoel dat zij wel vertrouwen heeft in Siel en in ons en dat ze onze boosheid begrijpt. Ook het feit dat de dip op de fopspeen van afgelopen zaterdag zo zwaar is geteld kan er bij haar niet in. Voedingsgerelateerd en fopspeengerelateerd zouden niet meetellen volgens haar, dat zou de afspraak zijn. Als ze weg is, gaan we even wat eten halen in het restaurant en ik meld netjes bij D. dat we in de ouderkamer te vinden zijn, mocht de kinderarts zich aandienen. Van de spanning krijg ik maar met moeite mijn saucijzenbroodje en stokbroodje kaas naar binnen. Als we terugkomen, ligt Siel weer aan de monitor! Tussendoor komen de verpleegkundigen binnenlopen met van alles en nog wat. Er moet al een evaluatieformulier door ons ingevuld worden, er wordt alles in gang gezet voor het bestellen van sondes, plakkers, medicijnen etc. Opeens horen we door de intercom of de dames van West komen koffiedrinken. En dat ze hun eigen gebak mee moeten brengen. D., die niet in de gaten heeft dat wij dat gehoord hebben, komt vertellen dat ze even gaan koffieleuten. Wij geven aan dat we dat al gehoord hebben en dat als zij zorgen dat Siel mee naar huis mag, wij voor het gebak zullen zorgen. Lachend lopen ze richting koffiekamer. Als het half 12 is, komt D. met de aangebroken flesjes medicijnen en lege spuiten. We mogen zelf de boel optrekken. Rond kwart voor 12 komt onze maatschappelijk werkster binnen met de woorden dat ze gehoord heeft dat Siel naar huis mag! Ze vraagt me naar mijn gesprek met de Arbo arts. Ik ben nog tekst en uitleg aan het geven, als de kinderarts voor de deur staat. De maatschappelijk werkster maakt zich snel uit de voeten want ze weet dat de kinderarts belangrijk nieuws voor ons te melden heeft. Snel maken we een afspraak voor morgen. De kinderarts komt binnen en na veel 5-
WORDT VERVOLGD !!!