deel 32 - De Franckjes

SIEL VANUIT ‘S-HEERENBERG !



Maandag 4 december t/m maandag 18 december:



Maandag 4 december: Ik haal samen met Siel Romek om 12:00 uur op. Het is lekker weer dus heb ik Siel op de arm meegenomen. We hebben veel bekijks en Romek vindt het helemaal geweldig. Hij sleurt me mee naar de juf, want dit moet de juf echt zien. Hij glundert en als de juf ook nog eens zegt dat ze nog nooit zooooo’n mooie baby heeft gezien, geeft Romek bijna licht, zo staat hij te glimmen van trots. ’s Avonds ga ik zwemmen met Tanja Schaap en worden we aan het eind getrakteerd op heerlijke speculaas en pepernoten.



Dinsdag 5 december: (Ik zit al weer een jaartje thuis!) Ik ga met Siel naar de stoffenmarkt in Doetinchem om voor hem stof te halen voor het carnavalspak dat ik voor hem wil maken. Ook laat ik bij een snelservice de foto ontwikkelen die ik gister gemaakt heb van de jongens voor op onze kerstkaarten. Heb ik vanmiddag weer wat te freubelen!

Romek heeft Sinterklaas op school en ’s middags komen de buren nog even langs. Zij zijn Sinterklaas tegengekomen en die heeft voor Romek en Siel een pakje meegegeven. Romek krijgt Lego en Siel een supergave Teletubbies bal die geluidjes maakt als je hem rolt. Siel heeft al snel in de gaten hoe hij dat zelf kan doen en heeft de grootste schik bij sommige geluidjes. Vooral als mama ze ook nog eens na doet!



Woensdag 6 december: Precies een jaar geleden dat we hoorden (en zagen) dat we een tweeling zouden krijgen. Maar ook meteen hoorden dat een van de twee super klein was en amper vruchtwater had.

Ik ben al bijna vergeten dat het vandaag wegen is, maar als ik met een slaperige Siel bij het consultatiebureau aankom, staan we voor een dichte deur. Geen briefje, niks. Ik baal en Siel jammert van vermoeidheid. Snel sjees ik terug met Siel en stop hem lekker in bed. Ik heb gister na terugkomst uit Doetinchem de stof snel gewassen en ga vanmiddag het patroon knippen en de boel lussen. Vanavond heb ik naailes, hoef ik dat dan al niet meer te doen.



Donderdag 7 december: Als ik ’s morgens mijn mail even check voor ik Romek naar school breng, valt mijn blik op een mailtje van Judith. Judith heb ik leren kennen op de naailes en zij werkt op de HBO-Verpleegkunde in Nijmegen en geeft o.a. les aan de studenten die Jeugdgezondheidszorg als afstudeerrichting hebben gekozen. Deze studenten lopen nu stage binnen de jeugdgezondheidszorg, veelal op kinderafdelingen en verloskunde. Een van de onderdelen van haar lessen is casusbespreking, dan brengen de studenten een situatie in uit hun stage die ze moeilijk vonden. Een van haar studenten heeft nu een casus ingebracht die gaat over een moeder die na 24 weken zwangerschap bevallen is van een reeds overleden jongetje, het zusje is een dag later geboren en maakt het naar omstandigheden goed. Deze student vond het heel moeilijk om met deze situatie om te gaan (ze wist bijvoorbeeld niet of ze de moeder moest feliciteren met haar dochter). Judith moest natuurlijk gelijk aan mij denken toen ze dit las en vraagt zich af of ik nog dringende tips heb voor haar studenten. Ik hebt natuurlijk heel veel verschillende verpleegkundigen gezien, misschien dat ik haar kan laten weten wat ik belangrijk vond bij de verpleegkundigen. Wat heeft een goede kinderverpleegkundige volgens mij nodig. Judith denkt dat een persoonlijk verhaal veel beter beklijft bij de studenten als wanneer zij het hen vertelt. Een tweede vraag in het verlengde hiervan is dat volgend schooljaar er weer een nieuwe groep gaat afstuderen op deze richting. Ze gaan dan weer kijken hoe ze de terugkomdagen van de stage (dus een dagje terug op school) in gaan vullen. Ze maken soms gebruik van gastdocenten en Judith vroeg zich af of ik het zou zien zitten om in de toekomst aan deze groep studenten mijn verhaal zou willen doen, over hoe het gegaan is met zwangerschap, bevalling, het wel en wee met de jochies en zeker ook mijn ervaringen met verpleegkundigen in die tijd. Judith snapt dat dit een hele vraag is en ze zou echt begrijpen als ik dit (voorlopig) niet zie zitten maar ze wilde het me toch vragen omdat ze echt denkt dat ik de studenten veel kan leren met mijn verhaal.

Nou, ik hoef hier niet echt lang over na te denken en mail haar meteen terug dat ik daar graag aan mee wil werken. Als ik aankomend verpleegkundigen iets kan “leren” door hen mijn verhaal te vertellen, wie ben ik dan om dat te weigeren. Tenslotte heb ik ook veel mensen van informatie voorzien d.m.v. mails en daar heb ik ontzettend veel positieve reacties over gehad.

En ik ben heel erg gevleid dat ze mij daar voor vraagt!  Judith laat er geen gras over groeien en in overleg met haar collega’s wordt er een datum gepland voor mijn “gastoptreden” en wel op 14 mei komend jaar. Voor haar groep vraagt ze me of ik voor 1 februari wat op papier kan zetten. Ik op mijn beurt vraag haar of ze me voor 14 mei wel even wil helpen met hoe en wat. Ik heb dit nog nooit gedaan, weet dus niet hoe lang zoiets moet zijn en wat ik precies allemaal mag/moet vertellen. Maar het lijkt me wel een uitdaging!



Om 10:00 uur heb ik een afspraak bij Furness voor een exit interview met Azucena van Personeelszaken. Ik heb meteen mijn werkkleding, sleutels en pasje meegenomen om in te leveren. Bij binnenkomst wacht Maartje ons al op en vraagt me of Siel bij haar mag blijven tijdens mijn gesprek met Azucena. Dus Siel verhuist naar de Receptie en heeft veel bekijks van een boel vrouwelijke collega’s. Azucena vraagt me of ik af en toe nog eens op de koffie kom, wie weet is er in de toekomst nog wel een job voor me…. (al moet ik me geen illusies maken, maar dat doe ik bij Furness al lang niet meer). Ach, als dat mag, dan kom ik af en toe wel eens aanwippen. Best gezellig! ’s Middags doe ik een poging mijn mailverslagen terug te lezen, maar ik kan het niet. Binnen no time stromen de tranen over mijn wangen. Halverwege het tweede verslag, waarin de geboorte van onze jongens beschreven staat, haak ik af. Dit is nog iets te zware kost….



Vrijdag 8 december: Mijn vader komt even op de koffie en laat Siel van zijn benen glijden. Dat bevalt meneer wel. Zitten wil hij niet meer. Hij zet zich steeds af en protesteert als hij “gewoon” moet zitten. ’s Avonds als hij bij Taro zit, wil hij weer staan en glijden. Kleine boef!



Zaterdag 9 december: Taro gaat met Romek naar de zwemles en ik volg even later met Siel. Tijdens de zwemles worden we apart geroepen met de ouders van de andere kindjes uit Romek’s groepje. Romek mag volgende week proefzwemmen voor diploma A! En als hij die proef goed doorstaat, mag hij de week erop, 23 december, ’s avonds om 17:00 uur afzwemmen. Dat zou super zijn, maar we vertellen Romek nog niks, alleen dat hij mag oefenen hoe het voelt om te zwemmen met kleren aan. Want misschien gaat het hele feest wel niet door voor hem. Prompt krijgt hij de 6e sticker mee, terwijl hij de 5e sticker nog niet eens heeft gekregen! ’s Middags zetten Taro, Romek en ik de kerstboom op. Het kerststalletje blijft dit jaar op zolder vanwege plaatsgebrek. Op de plekken waar we vorige jaren onze boom plaatsten, staan het aquarium en de box. Het geeft meteen een gezellige en warme sfeer in huis, zo’n boom met ballen, lampjes en beertjes. Toch moet ik ook even wat wegslikken. Hoopte ik vorig jaar nog, dat we dit jaar met 3 kindjes en een hond onder de kerstboom zouden zitten, de realiteit is helaas anders. Ook Romek heeft het moeilijk in deze donkere dagen voor kerst. Hij mist Vigo en onze hond Bobby ontzettend, net als Taro en ik. Desondanks proberen we er een gezellige tijd van te maken. Met ons viertjes zal dat zeker lukken!



Zondag 10 december: Taro gaat met Romek zwemmen en vraagt meteen even na waarom Romek de 5e sticker niet heeft gekregen. Had hij dus al lang moeten hebben. Laten we het maar op een fout in de administratie houden. Ik ga met Siel de laatste kerstkaartjes rond brengen. Het is heerlijk weer. ’s Middags komt de familie Tersteeg op “kraamvisite”.



Maandag 11 december: Ik ga met Siel na het boodschappen even op de thee bij mijn ouders. Mijn moeder is nog wel wat verkouden, maar hopelijk krijgt Siel er niets van mee. ’s Avonds ga ik zwemmen met Tanja Schaap. Na het zwemmen vraag ik de badmeester of hij ook deze keer weer speculaas heeft (want dat was wel heeeeel lekker). Nee dat niet, maar als we even meekomen krijgen we allebei nog een handjevol overgebleven pepernoten. Dat gaat er altijd in! Als 2 giebelende schoolmeisjes staan we onze pepernoten op te peuzelen voordat we onder de douche kunnen.



Dinsdag 12 december: Siel is wat neusverkouden en om kwart voor 4 hoor ik hem rochelen. Na een paar flinke niesbuien zit zijn hele snoet onder het snot. Ik neem hem mee naar ons bed en geef hem een schone broek en wat zoutoplossing. Daarna leg ik hem even aan want hij is nu toch klaarwakker. Hij drinkt zich helemaal van de wereld en gaat lekker slapen. Iets voor 7 rochelt hij opnieuw. Ik geef hem nog wat zoutoplossing en hij sukkelt weer in slaap. Zijn neusverkoudheid zit hem niet in de weg want hij suttert de fles helemaal leeg. En sinds een week is hij super beledigd als deze leeg is. Ik moet hem dan afleiden met de Teletubbies voor de tv zodat hij niet meer aan die lege fles denkt! Na het boodschappen heeft Siel tabak van de kinderwagen, dus neem ik hem weer even op de arm om Romek van school te halen. Hij vindt het geweldig en kijkt zijn kleine oogjes uit!



Woensdag 13 december: Vandaag moeten Romek en ik wat eerder opstaan en ook Siel moet er aan geloven. Romek heeft een afspraak bij de orthoptie (een soort kinderoogarts). Ze is niet helemaal tevreden over Romek’s oogvorderingen, dus moet er gedruppeld worden. En ik had nog wel tegen de juf gezegd dat Romek rond 9:00 uur terug op school was. We gaan dus maar een half uurtje in het restaurant zitten. We zitten net als ik Kelly aan zie komen. (Kelly werkt bij Klipsch die een kantoor in het Furness gebouw hebben. En ik heb Kelly destijds gevraagd of ze ook mee wilde gaan naar zwangerschapsgym.) Haar 4 maanden oude dochtertje Meike ligt sinds een week in het ziekenhuis met hoge koorts, veel pijn en slecht drinken. Omdat ze borstvoeding geeft en het kolven niet echt wil lukken, hebben de artsen gevraagd of ze in het ziekenhuis wil blijven bij Meike. Gelukkig gaat het al wel weer wat beter met Meike. Alleen is de oorzaak van Meike’s ziek worden nog steeds niet bekend. Kelly vertelt dat ze zich nu kan voorstellen hoe wij ons voelden al die weken in het ziekenhuis als je kind zo ziek is en je “langs de kant machteloos toe moet kijken”. En Meike ligt er “pas” een week in! Iets over 9 zijn we terug bij Ilse van de orthoptie. De druppels hebben hun werk goed gedaan. Romek’s pupillen zijn ontiegelijk groot en hij ziet behoorlijk wazig. Het blijkt dat Romek’s rechteroog sinds augustus niet is verbeterd. Dat houdt in dat hij nog een tijdje moet doorplakken. Maar omdat dat een behoorlijke opgave is, heeft Ilse een andere oplossing, nl. druppelen. Romek moet 2 keer per week een druppel in zijn goede oog. Dit schijnt hetzelfde effect te hebben als de oogplakkers. We gaan het in ieder geval proberen, want die plakkers zijn ook niet alles. Die krengen zijn schreeuwend duur en plakken voor geen meter. Romek voelt zich er ook niet prettig bij als iemand hem met die plakker op ziet. Dus druppelen lijkt ons een goed alternatief. We zullen zien. Ilse vraagt hoe het met Siel gaat, waarop ik aangeef dat de oogarts tevreden is over Siel maar dat ik zelf vind dat een van beide oogjes wat trager is voor mijn gevoel. Ze vraagt me het in de gaten te houden, zij zal dat ook doen bij Romek’s volgende bezoek aan haar. Het is al half 10 geweest als ik met een zeer wazig kijkende Romek en een hongerige Siel terug naar de auto loop. Romek oppert dat de juf hem vanmorgen maar moet helpen met alles, want hij ziet het niet helemaal duidelijk. Door het getuur heeft hij zelfs al een beetje hoofdpijn. Mama heeft een oplossing. Ik rijd langs school en geef de juf door dat ik Romek vandaag thuis houdt. Het is nog maar 1 ½ uur en vanmiddag heeft hij geen school. Na de fles ligt Siel lekker te spelen in de box en Romek op de bank en heeft mama even de handen vrij om wat te naaien aan Siel’s carnavalspak.

Mijn moeder komt ’s middags even langs tijdens het bezorgen van de contactblaadjes van de kerk. Ze vertelt dat ze mijn zwager Micha met Bjoyd vanmorgen bij de dokter heeft gezien. Dus bel ik ’s avonds even met Aline om te vragen hoe het met Bjoyd is. Bjoyd had aan het begin van de week al een keelontsteking en nu is er nog een longontsteking bij gekomen. Dat is niet zo leuk. Romek heeft toen hij net een jaar was ook een lichte longontsteking gehad, dus ik weet er alles van. Ik hoop dat wij voorlopig van alle bacterietjes en virusjes verschoont blijven en rustig de feestdagen door mogen komen. ’s Avonds ga ik weer lekker 2 uurtjes naar de naailes. Leerzaam en super gezellig!



Donderdag 14 december: Siel is om half 4 klaarwakker, dus leg ik hem lekker bij me in bed en geef hem de borst. Daarna sukkelt hij weer tevreden in slaap. Maar voordat ik Romek naar school kan brengen is hij weer wakker. Ik leg hem dus even in de wipstoel met wat speelgoed en flits even naar school. Gelukkig is die dichtbij, dus ik ben binnen 5 minuten weer terug. Romek heeft nog een klein beetje hoofdpijn van de druppels van gister maar hij ziet in ieder geval weer alles. Terug thuis, gaat Siel lekker in een warm schuimbadje. Het bad vindt hij tegenwoordig helemaal geweldig en hij spettert er vrolijk op los. Mama moet regelmatig aan de kant springen om een plens water te ontwijken! Na de fles gaan Siel en ik naar Didam naar de Nettorama. En tot mijn grote vreugde is tegenover de Nettorama ook een Scapino. Kan ik meteen even waterschoentjes halen voor Romek voor het proef- en eventueel afzwemmen. Ik breng meteen nieuwe sloffen en slippers voor Romek mee. Spaart me al weer een ritje naar Doetinchem. ’s Avonds komt de kapster mij knippen en Taro voorzien van een kleurtje.



Vrijdag 15 december: Het is lekker weer dus ga ik met Siel in de kinderwagen boodschappen. Ik heb gistermiddag toen Romek op school was al de badkamer een goede beurt gegeven, dus Siel en ik kunnen lekker gaan genieten van het mooie weer. Om iets voor 12 neem ik Siel op de arm mee om Romek van school te halen. Samen met nog 3 moeders hebben we een afspraak met Romek’s juf. Volgende week donderdag is er een kerstmaaltijd ’s avonds op school en ik heb mij opgegeven om te komen helpen met het bereiden van de maaltijd. (Vorig jaar vloeide ik zo heftig dat ik daar mijn hoofd niet naar had staan). Nu gaan we even overleggen wie wat gaat maken. Ik heb voor de juf ook een kerstkaart in elkaar gefreubeld waarin we haar tevens bedanken voor de goede opvang van Romek het afgelopen jaar. De juf zwijmelt wederom helemaal weg bij het zien van Siel en vraagt of ze hem even mag vasthouden. Natuurlijk mag dat. Als we hem maar wel weer terugkrijgen, laat Romek haar weten. Ja, kom niet aan zijn kleine broertje! Terwijl hij met Philip en Lisa aan het spelen is, houdt hij de boel nauwlettend in de gaten. We bespreken even wat we gaan klaarmaken en wie wat gaat doen. Romek haalt intussen de kerstkaart uit de envelop en duwt die onder de neus van zijn juf. Die mag je wel meenemen naar huis hoor, maar mijn broertje niet, geeft hij er als commentaar bij! De mama van Edith wil Siel ook nog wel even vasthouden. Daarna nemen we afscheid van de juf en gaan snel naar huis. We hebben alle 3 honger. Nadat Siel gedronken heeft bij mama, gaat hij lekker even pitten. Hij is rond kwart voor 3 wakker. Dat komt goed uit, want ik wil nog even langs “de Woontuin”om wat kerstdecoraties te kopen. Elk jaar maak ik een kerstboompje met balletjes en lampjes voor bij de voordeur, dus heb ik steekschuim en groen nodig. Met Romek en Siel ga ik dus even naar Doetinchem. Romek vindt alles mooi en ook Siel kijkt zijn oogjes uit bij het zien van al die lampjes en horen van een boel kerstgeluidjes. Terug thuis geef ik Siel zijn fruithapje. Het eten van een lepeltje gaat per dag verschillend. De ene dag hapt hij er driftig op los terwijl hij de andere dag zijn lipjes stijf op elkaar geklemd houdt. Ach, ik maak me er niet zo druk om, komt vanzelf. Dat zien we nu wel met de fles. Hoe belabberd het in het begin ging, hoe snel hij nu de fles leeg heeft en dan zeer beledigd is.



Zaterdag 16 december: Romek is al vroeg wakker en steekt Siel ook aan. Even later liggen we dus met ons 4-tjes in het grote bed. Vandaag mag Romek proefzwemmen. We hebben Romek niet in grote lijnen verteld dat het proefzwemmen een graatmeter is voor deelname aan afzwemmen, om teleurstelling te voorkomen, maar het feit dat hij voor het eerst met kleren aan moet zwemmen, is voor hem al een spannende happening op zich. Taro gaat met Romek voorop, Siel en ik hobbelen er een paar minuten later achteraan. Oma Franck komt ook nog even kijken en neemt iets later Siel in de kinderwagen mee. Het breekt Siel nu op dat hij zo vroeg wakker was. Oma gaat even een rondje met hem lopen. Voor ons gevoel gaat het proefzwemmen best goed, alleen de borstcrawl is voor Romek’s motoriek nog iets te pittig. Ik heb hierdoor zo mijn twijfels of hij wel mag afzwemmen of niet. En dat is dus ook precies het punt waarop het feest voor Romek niet doorgaat. Samen met nog een ander jongetje mag Romek volgende week niet op voor diploma A. Als ik hem heb aangekleed, barst de teleurstelling pas goed los. Hij is ook niet gek, heeft al die andere kindjes met vlaggetjes en een brief zien lopen. Hij slaat zijn armpjes om me heen en snikt hartverscheurend, waarom hebben die kindjes wel een diploma gekregen en ik niet, ik kan toch ook zwemmen? Ik leg hem uit dat die kindjes een briefje hebben gekregen waarop staat dat ze mogen afzwemmen en dat dit nog geen diploma is. Papa en mama zijn supertrots op hem en hij heeft nu gevoeld hoe het is om met kleren aan te zwemmen. Over een paar weekjes wordt er opnieuw afgezwommen, wellicht zit hij er dan wel bij. We gaan gewoon goed oefenen op die borstcrawl en dan komt het vanzelf goed. Langzaam wordt hij weer wat rustiger en gaan we even bij Opa & Oma Franck langs om Siel op te halen. Maar inwendig is bij mij de rust nog lang niet wedergekeerd. Als moeder had ik het hem zo gegund. Ik hoop dat Romek’s zelfvertrouwen geen grote knik heeft gekregen door deze teleurstelling. Taro heeft intussen Siel’s flesje en flessenwarmer even thuis opgehaald zodat ons hongerwolfje zijn honger kan stillen. Binnen een mum is de fles leeg. Vanaf vandaag ga ik er maar eens 30cc meer in doen, want hij is iedere keer zo boos dat het op is….! ’s Middags sta ik in de keuken wat voorbereidingen te treffen voor morgenmiddag. Met mijn ouders, zus, zwager, nichtje en neefje houden we dan een gezellige middag met cadeautjes onder de kerstboom. We hebben dit jaar geen Sinterklaas gevierd met mijn ouders en zus vanwege het elk jaar zo volle programma bij ons (Sint bij Bruil, Furness, Opa & Oma Franck). De kinderen van mijn zus zijn 12 en 11, die geloven al lang niet meer. We hebben in goed overleg besloten om dit jaar tussen Sinterklaas en Kerst cadeautjes onder de boom te doen. Zelf doen we al met Sinterklaas geen cadeautjes maar met Kerst omdat we gewoonweg geen gelegenheid hebben om dan wat te doen. Dus Romek weet dat de cadeautjes onder de boom van papa en mama komen.



Zondag 17 december: Siel heeft ook vanmorgen uitgekozen om niet meer te gaan slapen na de eerste voeding. Gek hoor, aan de borst drinkt hij zich helemaal van de wereld, maar zodra hij 5 minuten in bed ligt, is hij opeens klaarwakker. Om kwart over 7 neemt Taro Siel mee naar beneden, maar ook dan wil hij niet slapen. Hij blijft zijn papa maar de hele tijd aanstaren met zijn grote kijkers. Om kwart voor 9 sta ik op en kleed me aan. Taro heeft Siel inmiddels terug in zijn bedje gelegd al is deze het hier niet mee eens. Als ik op de badkamer bezig ben, is het opeens stil in Siel’s kamer en als ik bij hem kom, heeft hij zijn oogjes nog wel open maar wrijft er driftig in. Ik geef hem zijn speen en poef… meneer valt in slaap. Ik trek de dekens maar weer over hem heen en ga naar beneden om het ontbijt klaar te maken. Dan maar geen badje vanmorgen, een nat washandje voldoet ook wel. Rond half 11 maak ik hem wakker, kleed hem aan en geef hem de fles. Die 30cc meer gaat er in als koek, maar hij blijft het ook nu niet leuk vinden als de fles leeg is. Hongerwolfje! Iets over 11 gaan we naar de buren. De buurman is jarig. Als we terug zijn, leg ik Siel aan. Binnen een mum is hij helemaal van de wereld. Taro is met Romek intussen de huzarensalade ophalen, die ik besteld heb in Zeddam. Intussen maak ik de groentesoep af en bereid wat dingetjes voor. Rond 14:00 uur komen mijn ouders, zus, zwager, nichtje en neefje (in kerstmannenpak). Het wordt een hele gezellige middag, met mooie cadeautjes, warme chocolademelk, lekkere dingen bij de koffie en een mini warm en koud buffetje à la Taro & Sandra. Wij vonden het een geslaagde middag! Het levert ons ook nog eens een oppas op voor Carnavalsmaandagavond. Ons nichtje Janine wil heel graag eens op Romek en Siel passen, dus dat is geregeld. En in de kerstvakantie komt ze Siel een keer in bad doen. Ik heb haar wel gezegd dat ze een regenpak aan moet doen, want Siel spettert er inmiddels lustig op los, hahahaha!



Maandag 18 december: Siel is dit keer wel gaan slapen na de eerste voeding, maar is wel al wakker voordat ik Romek naar school gebracht heb. Ik leg hem even in de box met wat speelgoed en flits snel naar school om Romek weg te brengen. Terug thuis gaat Siel lekker in bad. Hij spettert me daarbij behoorlijk nat, die kleine boef! Om kwart over 10 loop ik met Siel in de kinderwagen naar de tandarts. Ik heb een afspraak omdat ik een paar gaatjes heb. Het is zo mistig dat ik een afslag te vroeg af sla. (Ach, ja, zo vaak kom ik ook niet bij de tandarts). En ik heb me een beetje verkeken op de afstand lopen. Siel is in ieder geval lekker in slaap gesukkeld. En bij de tandarts is het niet druk, dus dat ik een paar minuutjes te laat ben, wordt me niet kwalijk genomen. Na een half uurtje boren en vullen, verlaat ik opgelucht de praktijk van de tandarts en wandel rustig terug naar huis met Siel. Siel pit nog lekker dus laat ik hem in de gang verder slapen. Intussen vouw ik vast wat was op. Als het tijd is om Romek van school te halen, wandel ik met de kinderwagen naar school. ’ s Middags belt Tanja op of ik mee ga zwemmen vanavond, maar helaas moet ik afzeggen. Ik ben weer eens gigantisch aan het vloeien (het lijkt wel precies een jaar terug!), terwijl ik pas ongesteld ben geweest. Ik had goede hoop dat na de bevalling er een regelmaat in zou komen, maar helaas pindakaas. Ach ja, ik heb een paar maandjes geluk gehad, nu begint het feest weer.



WORDT VERVOLGD !!!