Hoofdmenu:
SIEL VANUIT ‘S-
Donderdag 7 september t/m vrijdag 15 september:
Donderdag 7 september: Vandaag hebben we een afspraak met de kinderarts en de oogarts. Rond half 3 zijn we in het ziekenhuis. We gaan even bij de neonatologie langs. Ik vraag K. me te helpen Siel’s oogjes te druppelen. W. komt ook nog even naar Siel kijken. Een kwartier later zijn we op de poli voor onze afspraak. We druppelen Siel’s oogjes nog een keer. Terwijl we met een blote Siel staan te wachten tot hij gewogen kan worden, komt er een bekende voorbij. A. werkt op de kinderpoli en wil Siel wel vast voor ons wegen. Het resultaat is een beetje teleurstellend. Siel weegt 3850 gram. “Maar” 70 gram aangekomen in een week tijd dus. Maar goed, dat kan verschillende oorzaken hebben. Ik wikkel Siel in een grote cape en we nemen plaats in de wachtkamer. Het loopt een beetje uit. Na 3 kwartier zijn we nog niet aan de beurt. En we hadden een kwartier geleden al bij de oogarts moeten zijn. A. belt voor ons naar de oogarts om te vertellen dat we vertraagd zijn. Ondertussen leg ik Siel toch maar even aan. Het is al ruim over etenstijd en hij laat blijken honger te hebben en niet langer te willen wachten. Terwijl ik nog aan het voeden ben, komt de kinderarts eraan. Taro neemt Siel van me over en loopt vast naar haar spreekkamer. Zodra ik de boel weer achter slot en grendel heb gestopt, ga ik hen achterna. De kinderarts is ook van mening dat Siel’s gewicht wat minnetjes is. Ze vraagt ons of we vinden dat hij meer vocht nodig heeft voor ons gevoel. Ik biecht op dat ik hem al 5cc meer geef dan hij mag hebben. Hij doet het er goed op en volgens mij lust hij er nog wel wat erbij. Siel mag over op 6 voedingen en we mogen de flessen langzaam van 90cc naar 100cc opschroeven. En zodra hij de 4 kilo gepasseerd is, mag hij naar 105cc. Komisch hoor, eerst houden ze het zolang tegen om over te gaan op 7 voedingen en nu in 2 weken tijd van 8 naar 7 naar 6 voedingen! De kinderarts had vernomen dat we afgelopen maandag gebeld hadden m.b.t. Siel’s verkoudheid. Ze is van mening dat we er goed aan hebben gedaan om Siel voor 24 uur te ontzien en zijn voedingen hebben geheveld via de sonde. Waarschijnlijk is die verkoudheid er ook de “boosdoener” van dat Siel’s gewicht wat minder is. Al zijn energie heeft hij er voor nodig om er van op te knappen. De medicijnen blijven nog even zoals ze zijn. Siel is er langzaam aan het uitgroeien. En om nu naast overgang van 7 naar 6 voedingen en ophoging van vocht ook nog de medicatie te schrappen, dat is een beetje te veel van het goede. De kinderarts controleert Siel nog even. De verkoudheid blijft beperkt tot het neusgedeelte. Zijn longetjes zijn schoon. Ze ontdekt nog een waterbreukje bij een van zijn balletjes. Dit kan uitmonden in een liesbreuk (een vaak voorkomend euvel bij prematuren), maar voelt vooralsnog niet zo aan. Wel moeten we het goed in de gaten houden. Eventueel moet Siel er aan geholpen worden. Over de vorm van zijn hoofdje blijft ze enthousiast. Als je mensen vertelt dat Siel een extreem prematuur is, zal niemand je geloven, is haar mening. Ik glunder van trots, na deze woorden. Goed zo Siel, laat iedereen maar van jou versteld staan. Mogen wij ook een beetje geluk hebben na zoveel narigheid? Omdat ik zelf sinds gisteren een behoorlijke verkoudheid onder de leden heb en niet weet hoe Siel daarop zal reageren, krijgen we van de kinderarts vast een receptje mee voor een zoutoplossing dat ook medicijnen bevat. Er zit een hogere dosis in dan normaal zal worden voorgeschreven. Het zou ontzettend zonde zijn als Siel om een “simpel” verkoudheidje opgenomen zou moeten worden in het ziekenhuis, is haar mening. En dat zijn wij uiteraard met haar eens. We moeten “pas” over 3 weken terugkomen. Dat is een hele goede stap! Een week voor die tijd moet ik met Siel even langs het lab om zijn bloed te laten prikken. Ik kleed Siel weer lekker aan en we gaan binnendoor naar de oogarts. Lang hoeven we niet te wachten. De oogarts neemt ons mee naar een kamertje waar Siel op een onderzoekstafel kan liggen. Hij vraagt me hem te helpen Siel zo rustig mogelijk te houden en zijn hoofdje recht. Het onderzoek stelt niet veel voor en ik vraag me af waarom ze in Nijmegen zo moeilijk deden over het aanwezig zijn van de ouders tijdens dit onderzoek. Het klemmetje is niet zo’n leuk gezicht, maar Siel is al behoorlijk door de wol geverfd en geeft geen kik. Gelukkig zijn zijn oogjes goed gedruppeld en kan de arts het prima zien. Hij is super tevreden over wat hij ziet. Met als resultaat… we hoeven pas over een jaar met Siel voor controle terug te komen! Het is al half 5 als we op de terugreis zijn, maar we zijn heel blij met de behaalde resultaten. We halen Romek op, die door Opa & Oma Franck van school is gehaald, en doen wat makkelijks te eten vanavond.
Vrijdag 8 september: Taro gaat op pad voor een bureau cq. computermeubel voor Romek’s slaapkamer. Hij haalt er ook meteen een stoere stoel bij. Als alles geïnstalleerd is, heeft het kamertje weer een hele andere uitstraling. Wat wordt Romek toch al weer groot. Hij is maar wat trots op zijn eigen bureautje met zo’n vet coole stoel erbij. Ik maak een nieuw schema met voedingstijden en schuif wat met de medicijnen om alles aan te passen aan 6 voedingen. ’s Avonds komen Micha, Aline & Bjoyd en Wilfried, Natascha, Cheyenne & Djaimon met een groot cadeau voor Siel. Siel krijgt een houten loopfietsje en van peettante Natascha nog centjes voor op zijn spaarbankrekening. Komt dat even goed uit, die heb ik vandaag net geopend samen met Siel.
Zaterdag 9 september: Taro gaat met Romek naar zwemles. Hij doet weer super goed zijn best. Afgelopen woensdagmiddag ben ik nog met hem gaan vrijzwemmen en dan oefenen we altijd eerst even. Hij zwemt vandaag onder water door het gat heen! ’s Middags heeft Romek een kinderfeestje en gaan wij met Siel in de tussentijd naar Obelink op zoek naar een nieuwe tent voor komende zomer. Door alle gebeurtenissen van de afgelopen maanden is het er niet van gekomen. Helaas is de tent waar we voor gingen, niet meer te krijgen. We moeten wachten tot de nieuwe collectie begin volgend jaar. Na de voeding van 16:00 uur is Siel lange tijd uit zijn hum. Misschien hebben we de voeding te snel opgehoogd en moeten we even een pas op de plaats doen. Rond 21:00 uur keert de rust terug in mijn ventje en laat hij zich gewillig in bed leggen.
Zondag 10 september: We ontbijten heel relaxed en gaan dan even op verjaardagsvisite bij de Familie Schaap. Het is heerlijk weer en Siel geniet in zijn kinderwagen. Siel is weer helemaal terug van even weggeweest. Hij lacht geregeld van oor tot oor en probeert er ook geluid bij te produceren. Het is net of het mooie weer hem nieuwe energie geeft. Gelukkig begint mijn verkoudheid wat af te nemen, al heb ik nog veel last van hoofdpijn, kriebelhoest en een loopneus. Maar bovenal, Siel lijkt er geen hinder van te ondervinden. Na de voeding van 13:00 uur gaat Siel lekker naar bed. Drie uur later moet ik hem wakker maken voor zijn voeding. Het is dat hij elke voeding medicijnen moet, anders had ik hem nog even lekker laten liggen. Maar dan komen we in de problemen met de volgende medicijnen. Er zijn er een aantal die niet tegelijk met elkaar gegeven mogen worden en er is een medicijn dat een uur voor de volgende voeding gegeven moet worden. Ja, ja, na het op de klok werken toen Siel nog in het ziekenhuis lag, moeten we nu de tijd steeds in de gaten houden qua medicijnen en voedingstijden. Ach, alles went! Terwijl Siel lekker ligt te pitten, zet Taro de tuin en de vijver op kop om alles al behoorlijk winterklaar te maken en strijk en vouw ik de was weg. Romek speelt lekker met buurmeisje/klasgenootje Maaike.
Maandag 11 september: Taro begint sinds 27 maart voor het eerst weer met een volle werkweek. En ik, ik “sta er weer alleen voor”. Als ik Siel rond 5:00 uur even hoor knorren en ik hem zijn speen geef, kom ik niet meer in slaap. Ik heb het gevoel een buikgriep onder de naad te hebben. (Achteraf gezien is dit gewoon spanning. Nu moet ik het overdag allemaal alleen klaren en daar moet ik ook weer een ritme in zien te vinden). Om 6:00 uur maak ik Siel wakker voor zijn voeding aan de borst. Als hij zich van de wereld heeft gedronken, leg ik hem terug in bed en kolf nog even af. Taro is inmiddels vertrokken naar zijn werk. Voor een half uurtje kruip ik terug in bed. Ik breng Romek naar school en haal rond kwart over 9 Siel uit bed. Na de fles, die hij half leeg teut, leg ik hem in de kinderwagen en ga snel even langs de supermarkt. Terug thuis, zet ik Siel in de wagen in het zonnetje. Ik wil net de was gaan ophangen als de fysiotherapeute arriveert. Ik haal Siel uit de wagen, trek zijn jasje en mutsje uit en geef hem aan Tineke Stok. Ze doet wat oefeningen met hem en laat me zien hoe ik zelf ook met hem kan oefenen. Na al dat gegym is Siel k.o.. Zodra Tineke weg is, trek ik Siel zijn jasje en mutsje weer aan en leg hem terug in de kinderwagen. Deze is lekker warm van de zon en Siel dommelt rustig verder. Kan ik de was mooi even ophangen. Dan is het al weer tijd om samen met Siel Romek van school te halen. Romek vindt het super als hij ziet dat Siel erbij is. Trotser dan hij, kan er geen één broer zijn! Huppelend loopt hij achter de kinderwagen, steeds vragend, heeft die mijn broertje al gezien en die? Terwijl Romek en ik smullen van onze bammetjes, mag Siel aan de borst. Als Romek om 13:00 uur weer naar school moet, nemen we Siel in de kinderwagen weer mee. Terug thuis kan ik hem zo overpakken van de kinderwagen in zijn bedje. Snel maak ik de medicijnen voor 24 uur klaar en een pan macaronie voor vanavond en ga dan met een warme kop thee, een koek en een flesje water lekker op bed liggen. De bedoeling is een boekje te lezen, maar het enige wat ik doe is huilen, huilen en nog eens huilen. Alle spanning komt eruit. Wat had ik graag mijn beide ventjes bij me gehad. (Het is ook net alsof ik overal mama’s met tweelingen tegenkom als ik ga boodschappen, terwijl die er voorheen ook al waren). Na een uurtje huilen kan ik er weer tegenaan. Voor ik Romek van school haal, ga ik nog even kolven. Siel ligt lekker te pitten, dus ik flits snel naar school en terug. Een uurtje later komt de Familie Schaap even naar Siel kijken. Vlak erna komt Taro thuis. De eerste werkdag was zwaar!
Dinsdag 12 september: Siel moet vanmorgen om half 9 op het consultatiebureau zijn voor zijn derde inentingen. Hij kan dus niet uitslapen tot kwart over 9. Na het ontbijt met Romek haal ik Siel uit bed. Ik geef hem een half zetpilletje. Om kwart over 8 lopen we met Siel in de kinderwagen naar school. Romek weet dat mama met Siel naar het bureau moet en dus niet heel lang in de klas kan blijven rondhangen. Om 5 voor half 9 arriveren we op het bureau. Siel heeft over belangstelling niet te klagen. Schijnbaar is een prematuur een attractie op zich! De oh’s en ah’s zijn ontelbaar, evenals “wat een gaaf kind”. De kinderarts uit Doetinchem had ons al “gewaarschuwd” dat het consultatiebureau niet veel prematuren kent. Siel wordt gewogen. Hij weegt 3975 gram! Dat is mooi weer 125 gram erbij sinds vorige week donderdag. Siel is 54 cm lang, de vorige keer in het ziekenhuis was het plusminus 54 cm. We mogen vrijwel meteen doorlopen naar de arts. Ze kan er niet over uit dat dit een extreem prematuur is. (Zei de kinderarts in Doetinchem afgelopen donderdag ook al. Als je mensen vertelt dat Siel een extreem prematuur is geweest, zal niemand je geloven.) Wat een mooi bolletje. Geen afgeplatte zijkanten. Ja, ja, zelfs prematuren kunnen mooi zijn! We hebben niet voor niets steeds op de rolletjes zitten te hameren en zijn er in Doetinchem zelf mee doorgegaan. Siel’s longen zijn in orde. Het navelbreukje kan ze nergens terugvinden (is ook niet veel meer van te zien) en van het waterbreukje wil ze het liefst een liesbreuk maken. Maar als ik zeg het toch echt een waterbreukje is en ze ook niks in de lies kan ontdekken, moet ze me gelijk geven. Als Siel op zijn buik moet, duwt hij zich flink met zijn armpjes omhoog. Hij is al behoorlijk stevig in zijn nek. Wauw, roept de arts uit. Dit had ze niet verwacht. Terug op zijn rug, wil Siel haar best nog even een flinke glimlach geven. Iets wat Romek altijd bij haar vertikte! Dan komen de spuiten op de proppen. Maar Siel, door de wol geverfd, is de prikken snel vergeten. Nou, dat maak ik niet vaak mee, roept de arts uit. Normaal gaan ze hier gillend de deur uit, het is ook zo’n vies spul. Ach, merk ik op, Siel is al zo vaak lek geprikt. Een infuus prikken is pijnlijker dan zo’n “simpel” prikje. De arts vraagt me nog of we Siel ook voor de controles op het bureau willen of alleen via de kinderarts in Doetinchem. Nee hoor, van ons mag Siel best ook gecontroleerd worden op het bureau. Volgende maand mag Siel dus terugkomen. Hij wordt hier gewoon beschouwd als een baby van 5 maanden en zo wordt zijn groeicurve ook gemaakt! Voor ik Siel weer aankleed, smeer ik yoghurt op zijn bovenbeentjes en plak er een gaasje overheen. Dat doe ik de rest van de dag bij elke verschoning van luier. En ook dit keer werkt het. Geen koorts, geen dikke plekken, geen pijnlijke beentjes. Supermiddel! ’s Middags loop ik met Siel in de kinderwagen en Romek huppelend langs de kinderwagen naar mijn werk. Romek heeft vanmiddag vrij. Ik heb weer een afspraak met de Arbo arts. Er staan verscheidene collega’s ons op te wachten. Voorlopig mag ik nog even thuis blijven. Op 10 oktober volgt een nieuw gesprek.
Woensdag 13 september – zaterdag 16 september: Het is nog steeds mooi weer en Siel (en ik) geniet er met volle teug van. Na het boodschappen zet ik de kinderwagen lekker buiten onder het scherm (als ik Siel in de gang zet is hij zo wakker, maar buiten kan hij zo 1 ½ tot 2 uur liggen pitten). Woensdagmorgen komt mijn moeder met haar buurvrouw op de koffie en bak ik met Romek ’s middags appeltaart voor mijn schoonvader die donderdag jarig is. Vrijdag is Siel’s peetoom Eugene jarig. M.u.v. donderdag (hij heeft volgens mij een “regeldag”.
’s Morgens is hij om 8:00 uur wakker en ’s middags al om 14:45 uur. Maar het is mooi weer, dus ik ga lekker veel wandelen) slaapt Siel ’s morgens tot een uur of 9, kwart over 9 en na de voeding van 13:00 uur gaat hij lekker naar bed tot de voeding van 16:00 uur. Na de voeding van 19:30 uur gaat hij terug naar bed. De voeding van 23:00 uur drinkt hij nog niet zo veel en moet ik het meeste hevelen omdat hij te moe is en dan slaapt hij door tot de voeding van 6:00 uur. Meestal moet ik hem dan wakker maken. Na de voeding gaat hij dan terug tot 9:00 uur, kwart over 9. Voor de rest slaapt hij veel in de kinderwagen of in de wipstoel in de box. Romek was als baby (en nu nog) ontzettend makkelijk, maar Siel is nog makkelijker heb ik het idee. Het drinken uit de fles gaat overdag al steeds beter. Van de 100cc drinkt hij gemiddeld zo’n 80cc zelf. Aan het begin van de week was het nog de helft!
Als ik Siel vrijdagavond om 22:00 uur zijn ijzer wil geven, heeft hij in zijn slaap de sonde er uitgetrokken. Die was toch al aan vervanging toe en als een volleerd team hebben we binnen een poep en een zucht een nieuwe ingebracht.
Zaterdagmorgen gaat Taro weer met Romek naar zwemles. Als ze terug zijn, hang ik nog snel even de was op buiten en dan gaan we naar Waddinxveen. Taro heeft op internet gezocht naar de bewuste tent die we graag wilden hebben en we hebben er in Waddinxveen een gereserveerd. Wel een eindje rijden, maar goed, dan heb je ook wat. Eindelijk hebben we onze felbegeerde tent en helemaal compleet. Siel slaapt lekker in de maxicosi en op de terugweg stoppen we even op een parkeerplaats om een broodje te eten en kan ik Siel even aanleggen. De medicijnen neem ik inmiddels “standaard” mee. Omdat Siel al zoveel geslapen heeft in de auto, krijg ik het niet over mijn hart om hem thuis meteen weer in bed te leggen. Dus leg ik hem in de kinderwagen en loop even naar “Duimeland” voor een vliegengaas voor over de kinderwagen. Siel ligt met dit mooie weer regelmatig buiten in de kinderwagen en met al die wespen en muggen wil ik niet riskeren dat Siel gestoken wordt. Na het avondeten gaan Romek en Siel samen in bad. Beide genieten van het warme water en een heleboel sop. Romek vindt het helemaal geweldig om samen met zijn kleine broertje in bad te gaan. En Siel kijkt zijn oogjes uit. Heerlijk om mijn ventjes zo te zien genieten!
WORDT VERVOLGD !!!