deel 37 - De Franckjes

SIEL VANUIT ‘S-HEERENBERG !


Maandag 26 februari t/m zondag 11 maart.



Maandag 26 februari: De schoolvakantie is voorbij en Romek gaat weer naar school. Siel slaapt nog als ik terugkom van school dus ga ik vast wat was wegstrijken. Voor het carnavalsweekend en vorige week heb ik alleen maar gewassen en niets gestreken dus er ligt genoeg op me te wachten. Ik ben bijna klaar met de kleren van Siel en Romek als Siel wakker wordt. Hij moet maar heel even wachten. Daarna heeft mama weer alle tijd voor Siel en gaat hij lekker in bad. Vervolgens is het tijd voor de fruithap. Het is een strijd, maar er gaat wat in. Ik heb het idee dat er weer schot in de zaak zit, maar dat blijft toch afwachten. Siel en ik gaan nog even een paar boodschapjes doen en al snel doezelt Siel in slaap in de kinderwagen. Het miezelt wel een beetje, dus een regenhoes is geen overbodige luxe. Als het tijd is om Romek van school te halen, laat ik Siel even thuis in de box. ’s Middags stort ik me op de rest van de strijk- en vouwwas. Tegen de tijd dat ik Romek weer van school moet halen, ligt alles gelukkig weer gestreken en gevouwen in de kast. Als Siel na zijn middagslaapje rond een uur of half 4 uit bed komt, haal ik de kinderstoel van zolder. Misschien dat het eten dan wat beter gaat. Siel vindt het wel leuk in de kinderstoel, maar hem afleiden met speelgoed is geen succes. Dus het blad er maar af, handen vasthouden en de strijd aangaan. Maar op het laatst gaat het al veel beter en er gaat zelfs een half danoontje in. Hopelijk wint de aanhouder…! Taro is net thuis van het werk als de telefoon gaat. We horen dat de vrouw van de ex-president van de carnavalsvereniging vanmorgen is overleden. (Zij heeft daags naar Vigo’s overlijden nog een beschermengeltje voor Siel bij ons in de bus gedaan. Vlak daarna bleek dat ze een ongeneeslijke vorm van kanker had.) Kort daarna belt er nog iemand met hetzelfde bericht. Helaas mochten beschermengeltjes en kaarsjes voor haar niet meer baten. Als je zo aan je eind moet komen, is het misschien maar beter dat je toch nog onverwacht snel gehaald wordt, maar het blijft triest.

Als ik Siel na de fles een schone broek aan het aantrekken ben (en tussendoor met Romek en Taro aan het kleppen ben), voel ik opeens nattigheid. Normaal leg ik altijd een droge luier onder de natte voor ik hem afdoe, helaas deze keer niet en jawel hoor, mama wordt nat en niet alleen mama. Ook de bank moet het ontgelden. Taro, Romek en Siel komen niet meer bij van het lachen. Snel de plakkers dicht van de droge luier en dan eerst de schade opruimen. Als ik vervolgens zelf even een droge broek heb aangedaan, krijg ik van Taro en Romek te horen… je had toch net een spijkerbroek aan? Mannen…! En daar heb ik dan een heel huis vol van. Als we ooit weer een hondje aanschaffen, wordt het zeker weer een vrouwtje. Ik moet het niveau toch een beetje op pijl houden!!! Als Siel op bed ligt, beantwoord ik nog een lading mailtjes van een aantal studenten n.a.v. mijn verslag aan hen en dan ga ik naar het zwembad om samen met “mama” Tanja baantjes te gaan trekken.



Dinsdag 27 februari: Ik ben Siel nog aan het aankleden als de telefoon gaat. De fysiotherapeute kan niet op de afgesproken tijd en wil een uur later komen. Dat komt mij weer niet uit, want dan moet ik net Romek van school halen en is Siel altijd moe en hongerig en wil  het liefst zo snel mogelijk zijn fles en dan naar bed. Als ik met Siel beneden ben, belt ze terug en verschuift de afspraak naar morgenvroeg. Het fruithapje in de kinderstoel gaat weer iets beter dan gister. Ik probeer weer eens wat slappe lauwe thee in de fles en Siel drinkt zowaar 10cc. Nu de fysio toch niet komt, ga ik eens flink aan de poets. Terwijl Siel lekker in de kinderstoel aan het spelen is (meteen een goede oefening voor zijn rugspiertjes) geef ik de kamer en de keuken een goede beurt. Als Siel het beu wordt in de kinderstoel speelt hij verder in de box. Nog even van de zolder naar beneden stofzuigen (ik stofzuig elke dag, maar nog steeds kom ik confetti tegen!) en dweilen en ik ben tevreden. Siel en ik gaan even de stad in. We zijn net weer thuis als het begint te regenen. Als ik Romek op ga halen van school laat ik Siel dus maar weer lekker in de box liggen. Om voor dat kleine stukje met een regenhoes te gaan zeulen en Siel weer in zijn jas te frummelen vind ik niet zo’n strak plan. De juf loopt een stukje met Romek mee. Hij knijpt de hele morgen al zijn “slechte” oog dicht en zegt dat hij niet zo goed ziet. Thuis test ik hem even door wisselend een oog af te dekken. Dan ziet hij niet dubbel. Sinds hij die druppels heeft is het hommeles. Hij gaat er scheel van zien en dubbel. Maar even een half uurtje een plakker op zodat zijn oog tot rust komt. En ik bel meteen even de oogarts om de afspraak wat te vervroegen. Gelukkig kunnen we een paar dagen eerder en kan Romek volgende week vrijdag naar de oogarts. Als Romek weer naar school is, ga ik op internet een mooi gedichtje uitzoeken voor op de condoleancekaart die ik naar de familie Stein wil sturen. Er komen een boel emoties los. Het overlijden van Ria heeft me erg aangegrepen. Ik ben de laatste tijd toch al zo emotioneel. Alles van een jaar terug beleef ik momenteel weer opnieuw (en ik niet alleen, Taro heeft er ook behoorlijk last van). Eind maart belandde ik in het ziekenhuis en begon alle ellende pas goed. Waarschijnlijk begin(nen) ik (we) het nu pas echt te verwerken.  

Na school krijgt Romek weer een plakker op. Nu voor zeker een uur. Gelukkig gaat het al weer wat beter met het dubbelzien. Siel’s warme hap in de kinderstoel gaat weer een stukje beter. Er gaat ook bijna een half danoontje achteraan. In het begin moet ik hem even “in de houtgreep houden” maar uiteindelijk kan ik zijn handjes loslaten en hapt hij voorzichtig van de lepel. Als het eten wat gezakt is gaan we op een grote deken wat “gymnastieken”. Alleen zitten en proberen te draaien op de buik. Vanaf nu ga ik nog wat intensiever aan het oefenen. En ik zal het morgen eens met de fysio aankaarten dat ze toch iets vaker moet komen. Er zit steeds meer dan 4 weken tussen, terwijl het op advies van Nijmegen toch minimaal elke 2 weken moet zijn. Nu vind ik elke 2 weken ook niet nodig, maar om de 3 weken mag naar mijn mening toch wel.



Woensdag 28 februari: Het fruithapje wil vandaag weer niet zo lukken. Ik word er een beetje moedeloos van. Het ene moment gaat het aardig, het andere moment houdt hij zijn mond stijf dicht en schud verwoed met zijn snoetje van nee. En zie er dan maar iets in te krijgen. Ik pak de telefoon en bel het ziekenhuis. De kinderarts heeft niet voor niets gezegd dat ik te allen tijde kon bellen voor een verwijsbrief voor de logopediste als het niet wilde lukken. De kinderarts is deze week op vakantie, maar er zal doorgegeven worden dat ik een verwijsbrief wil voor Siel en het zal opgestuurd worden. We wachten wel af. De eerste stap is in ieder geval gezet. Siel zit nog in zijn kinderstoel als mijn vader op de koffie komt. Iets later arriveert mijn moeder. Ze komt regelrecht van de gym af. Ik oefen met Siel wat op het kleed. Rond kwart voor 11 staat de fysiotherapeute voor de deur. Ze vindt dat Siel behoorlijk vooruit is gegaan sinds de laatste keer dat ze hem heeft gezien. Als mijn ouders even later weg gaan, laat ik de fysio nog even de brief van Nijmegen zien. Ze beloofd me dat voordat Siel de volgende keer voor follow up moet, dat zij hem dan in de thuissituatie eerst test. Ze heeft ook de “schaal” waarnaar getest wordt. En een thuissituatie is anders dan als je “moet”. Klopt ook wel want het moment waarop Siel in Nijmegen getest werd, kwamen de logopediste en de fysio tegelijk binnen. Het was niet de fysio die Siel in Nijmegen heeft gehad, dus ze kende hem niet. En terwijl het eigenlijk al lang tijd was voor zijn fles, maar we moesten wachten omdat de logopediste dat wilde zien, werd besloten om toch maar eerst te gymmen, want misschien zou anders de flesinhoud er weer uitkomen. Dus moe en hongerig en dan nog een goed rapportcijfer halen… ja dat vraagt ook om een slechte beoordeling. Siel draait toch een paar keer zelfstandig op zijn buik. Het gaat nog niet zo vlot maar dat doet er niet toe. Hij doet het en daar gaat het toch om. Ook over het zitten is de fysio heel tevreden. Inmiddels brengt mijn vader nog even het boxkleed van mij langs dat zij nog van Romek hadden liggen. Ik heb nu steeds een deken op de grond liggen, maar dat verschuift zo snel als Siel aan het rollebollen is. Een boxkleed is toch wat handiger. Bedankt paps, voor de snelle service! Als de fysio weg is (ze komt over 3 weken terug!), leg ik Siel in de kinderwagen en ga Romek van school halen. We moeten nog even de stad in om pasfoto’s te maken van Romek en Siel. Taro moet zijn paspoort binnenkort verlengen, dus kan Siel vast in papa’s pas en van Romek moet er ook weer een nieuwe foto in. Na het brood gaat Romek buitenspelen. Het begint te onweren en te hagelen en ik weet niet waar hij precies zit. Ik wil net naar een buurmeisje bellen, als de telefoon gaat. Romek. Hij zit bij buurvrouw Ellen en is met Bo de hond aan het spelen. Hij wilde even laten weten waar hij zat, zodat ik niet ongerust hoef te zijn. Toch wel een pienter mannetje, niet waar? Om 14:00 uur komt Jeanette Huntink (een ex-collega van Furness) op de koffie. We kletsen gezellig bij. Om half 4 haal ik Siel uit bed, want Jeanette wil Siel natuurlijk nog wel even in levende lijve zien. Het is de bedoeling dat ik vanavond naar de naailes ga, maar ik ben zo verschrikkelijk ongesteld… ik zal de details achterwegen laten, maar als je niet beter zou weten (en dat weet ik met mijn cyste verleden wel) zou je denken dat het een miskraam was. De hele dag loop ik al te kronkelen van de buikpijn (en geloof mij, ik ben echt geen pieperd). Vandaar dat ik toch maar afbel. Om 2 uur te gaan kronkelen achter mijn naaimachientje vind ik niet zo’n geslaagd idee. Dan maar een week overslaan.



Donderdag 1 maart: Het fruithapje blijft een probleem, zo ook vandaag. En omdat ik bang ben dat hij eten gaat associeren met iets wat niet leuk en prettig is, hou ik het na een paar hapjes en een heel geworstel dan ook voor gezien. Ik zwabber even door de slaapkamers en ga dan met Siel even over de markt. Ik moet bij de fotograaf nog wat foto’s ophalen die Taro heeft besteld van de carnaval. Als we thuis zijn, gaan we nog wat “gymmen” op het kleed. Siel draait zich in ene zo op zijn buik. Ik wist wel dat hij het kon! Daarna krijgt Siel de fles en gaat hij nog voor ik Romek ga ophalen naar bed. Vandaag gaan Taro’s tweelingtantes Ineke en Agnes met de VUT/Pensioen en ik wil na school nog even met Romek en Siel naar de receptie. Dus gaat Siel om kwart voor 12 naar bed, zodat ik hem rond kwart voor 3 wakker kan maken en de groentehap nog even kan geven. Anders schiet dat er weer bij in. Als Romek weer naar school is, beantwoord ik wat mailtjes. Rond kwart over 2 wordt er op het raam geklopt. “Mama” Tanja staat voor het raam. Ze komt haar lenzen showen en we drinken gezellig een bakkie thee. Inmiddels is Siel ook wakker geworden. Ik geef hem zijn groentehap. Het gaat best aardig. Tanja moet Wouter ook van school halen, dus we nemen afscheid. Ik zet snel alles vast klaar en ga Romek ophalen van school. Siel krijgt zijn jas aan en gaat in de maxicosi. Dan hup naar Terborg. De receptie begon eigenlijk al om half 3, maar Romek moet tot kwart over 3 naar school en Siel moet ook gelegenheid hebben om te pitten. Iets over half 4 arriveren we in Antonia. De tantes gaan er vrijwel meteen met Siel vandoor om hem te showen aan iedereen. Romek komt even bij mama checken waar ze met Siel naar toe gaan en vermaakt zich verder opperbest. Hij is aan het dollen met Ome Gerard (Opa Franck’s broer). Om half 5 is de receptie afgelopen en ga ik met de jongens huiswaarts. We zijn bijna thuis als mijn mobiele gaat. Taro is op zoek naar mij. Hij is helemaal vergeten waar ik heen moest en denkt natuurlijk, die is weer de hort op! Ik was eigenlijk nog van plan om vanavond even naar het mortuarium te gaan en de familie Stein te condoleren, maar we schuiven door de receptie later dan normaal aan tafel en voor we alles op de rit hebben is het al zo laat, dat het niet meer loont om te gaan. Ik heb gister uit voorzorg al een kaartje gepost, dus we hebben in ieder geval iets van ons laten horen.



Vrijdag 2 maart: Als ik Romek naar school heb gebracht, geef ik de badkamer snel een goede beurt. Siel is al wel wakker, maar die moet maar even wachten. Zodra ik klaar ben mag hij lekker in het warme bad rond spetteren. Ik ben net met hem beneden als de telefoon gaat. Mijn schoonzusje is in ’s-Heerenberg en vraagt of ze op de koffie kan komen. Natuurlijk, gezellig. Terwijl Djaimon aan het spelen is met Romek’s speelgoed, doe ik met behulp van Natascha een poging Siel fruit te geven. Wel handig hoor, zo’n tante die even gek doet. Siel lacht zich een breuk en hapt toch redelijk zijn fruit naar binnen. Als ons bezoek weg is, zuig en dweil ik nog snel de kamer en de keuken en dan is het al weer tijd om Romek op te halen van school. Vrijdags heeft hij altijd de middag vrij. Als Siel op bed ligt en we onze boterhammen op hebben, ga ik onze trapkast uitmesten. Ik wil de kinderstoel er in zetten als ik hem niet gebruik, dus er moet het een en ander verschoven en opgeruimd worden. Het resultaat mag er uiteindelijk wezen. Ik ben net klaar als mijn schoonmoeder op de stoep staat. Ze heeft een boel boeketten bloemen van de tantes meegekregen vanmorgen, ze hadden er wel 30 gekregen en ja, waar laat je die allemaal? Nu krijg ik ook een boeket mee. Lief hoor en altijd fleurig voor op tafel. Ze blijft gezellig wat drinken. Helaas voor Oma heeft Siel nog geen zin om wakker te worden. Hij heeft de slaap pas uit als Oma al lang en breed thuis is. Taro belt op dat hij later thuiskomt. Het beton is weer eens veel te laat gekomen, dus dat wordt overwerken. Ik eet vast met Romek. We zijn net klaar als Taro thuiskomt. Na het eten gaat hij vlug onder de douche. Taro heeft Romek beloofd om met hem naar de open dag van de Ford Garage in Velp, waar Taro gewerkt heeft, te gaan kijken.



Zaterdag 3 maart: Taro geeft Romek om 6:00 uur zijn fles. Ik ga met de jongens naar Romek’s zwemles. Aan het eind van de les worden de briefjes voor het proefzwemmen uitgedeeld en helaas, Romek zit er niet bij. Taro is inmiddels ook op het zwembad gearriveerd en houdt Siel bij zich als ik Romek bij de douches ophaal. We gaan even bij Opa & Oma Franck op de koffie/thee. De afgelopen weken hebben we geen gelegenheid gehad bij hen aan te gaan, dus gaan we nu de schade even inhalen. Taro oefent ’s middags nog even met Romek met het fietsen. Het is net als met het zwemmen, Romek kan het best, alleen moet hij dat zelf nog doorkrijgen! ’s Avonds gaan we met mijn schoonouders en mijn ouders naar de schouwburg naar de comedy Dubbel op met John van Eerd. Taro’s tweelingtantes zijn weer bereid gevonden om te komen oppassen. Ze zijn dol op onze jongens en dat is wederzijds. En wij zijn weer gematst! Bedankt lieve tantes!!! Het wordt een leuke avond. Minpuntje is dat Siel weer is begonnen met hoesten. Maar dat krijgen we ook wel weer onder de knie!



Zondag 4 maart: Siel hoest weer behoorlijk. Net nu de gembersiroop op is. Taro gaat met Romek oefenen in het zwembad. Hij maakt ook nog even een babbeltje met de badmeester. Romek kan de borstcrawl, alleen als de badmeester hem zijn gang laat gaan en er niet continue bovenop zit, gaat Romek zijn eigen gang en maakt er een Romek-variant van. Ach het zal ooit wel tot hem door gaan dringen dat je op deze manier geen diploma haalt! Als Taro en Romek terug zijn van het zwembad heb ik de soep klaar. Als Siel op bed ligt en de soep gegeten, gaan we lekker met een lading chips op de bank een leuke film kijken. Na de film wordt nog even met de fiets geoefend. ’s Avonds gaan Romek en Siel lekker samen in een schuimbad. Ze genieten beide met volle teug. Ik roep Taro erbij om het op foto vast te leggen.



Maandag 5 maart: Siel is vandaag 11 maanden. Onvoorstelbaar dat hij over 4 weken zijn eerste verjaardag zal vieren. Na de fles van 6:00 uur krijgt Siel weer een hoestbui met als gevolg dat er weer een lading melk terugkomt.  Na de fruithap of liever gezegd een paar hapjes fruit gaan Siel en ik boodschappen in Didam bij de Nettorama. Op de terugweg rijden we nog even langs de apotheek in Elten (Duitsland) om voor Romek druppeltjes voor zijn darmen te halen. Romek heeft al heel lang last van kriebeltjes aan zijn anus en sinds hij aan deze druppeltjes is, heeft hij er geen last meer van. Nu is het flesje leeg en de kriebeltjes terug. Dus maar snel even een nieuwe fles halen en dit keer een dubbele dosis. Als Siel ’s middags op bed ligt, ga ik de was weer wegstrijken en opvouwen. ’s Avonds ga ik lekker baantjes trekken met Tanja. Ik vraag de badmeester of hij aan zijn vrouw (die babyzwemmen geeft) wil doorgeven dat ik Siel wil opgeven voor babyzwemmen. Nu het RSV seizoen zijn laatste weken ingaat, durf ik de stap aan om met zwemmen te beginnen. Romek was 11 weken toen hij begon met babyzwemmen, dus het wordt nu tijd dat Siel ook ingewijd wordt in de wereld van het zwemmen..



Dinsdag 6 maart: Ik ben net van school terug als de telefoon gaat. Annemiek van babyzwemmen belt om door te geven dat er al plek is voor Siel. Ik spreek met haar af dat ik begin april begin met babyzwemmen. Dan is het RSV seizoen voorbij en is Siel hopelijk niet meer zo vatbaar voor verkoudheden en griepjes. Ik doe snel een rondje woonkamer en keuken en haal dan Siel uit bed. Hij hoest als een verschrikkelijke. Ook vanmorgen bij de fles van 6:00 uur kreeg hij weer een hoestbui waardoor er een golfje melk terugkwam. De fruithap is weer een groot probleem. Siel kijkt me met een grote grijns aan en schut al met zijn koppie van nee, nog voor dat ik met de lepel fruit bij hem ben. Kleine dondersteen! Ik besluit om toch maar “even” naar Doetinchem te flitsen en gembersiroop te halen bij de reformwinkel. Voor we wegrijden, bel ik met mijn ouders om te vragen of het uitkomt dat Siel en ik op de thee komen als we van Doetinchem terug zijn. Er is markt in Doetinchem, dus bijna geen parkeerplaats te krijgen. Omdat het miezelt en ik het onderstel van de kinderwagen thuis heb gelaten, heb ik geen zin om een heel eind met de maxicosi te slepen. Maar we hebben geluk, na even rondjes te hebben gereden, komt er bij het gemeentehuis een plekje vrij en hoeven we niet zo ver te lopen. Ik haal meteen maar 2 flesjes gembersiroop. Iets over half 11 zijn we terug in ’s-Heerenberg en gaan we theeleuten bij Opa & Oma Weeber. Na een uurtje nemen we afscheid, want Romek heeft zo de school uit. Omdat het nog steeds regent, laat ik Siel even in de box liggen en loop snel naar school. ’s Middags regel ik met een buurvrouw, waarvan de dochter bij Romek in de klas zit, dat ze Romek om kwart over 3 meeneemt van school en bij ons afzet. Want Maria en Sibylla (Siel’s EVV-ers uit Nijmegen) willen op de koffie komen en hebben gezegd dat ze rond half 3 – 3 uur bij ons zullen zijn. Om kwart voor 3 komt Taro onverwacht vroeg thuis. Hij heeft de hele dag O.R. gehad en omdat er iets niet doorging, kon hij eerder naar huis. Komt goed uit, want hij wil Maria en Sibylla natuurlijk ook graag weer zien en spreken. Maria, Sibylla en Sibylla’s dochtertje Zoë komen tegelijk met Romek aan. Ze hebben voor Romek en Siel mooie cadeautjes meegebracht. Romek krijgt van Sibylla ook nog nieuwe doktershandschoenen, operatiemutsjes en mondkapjes. Ik had Sibylla hierom per mail gevraagd, want Romek speelt nog heel vaak met zijn ziekenhuisspulletjes en ja, dan gaat er wel eens het een en ander stuk. Lief hoor, dat ze dit voor Romek heeft geritseld. Het is leuk en prettig hen weer te zien en te spreken. Wij beseffen ons terdege dat het heel uitzonderlijk is dat we nog steeds contact hebben met onze EVV-ers en dat het niet gebruikelijk is om bij ex-patiëntjes op de koffie te komen. We koesteren het contact, zolang het mag duren! Sibylla heeft Siel tussendoor nog 2 keer gezien maar Maria heeft Siel voor het laatst gezien toen hij nog in Doetinchem lag en ze op bezoek kwam. Als Siel even later uit bed komt, heb ik het gevoel dat er wel iets van herkenning is bij hem. Gewillig laat hij zich uitgebreid bewonderen en knuffelen. Ik probeer hem tussendoor nog een groentehap te geven, maar hij wil momenteel helemaal niks van de lepel weten, dus geef ik het al snel op. Het is al bijna kwart voor 6 als we afscheid nemen. Maria & Sibylla, ontzettend bedankt voor dit bijzondere bezoek. Wij waarderen dit enorm!



Woensdag 7 maart: Siel heeft lekker geslapen vannacht. Ik heb het gevoel dat de gembersiroop zijn werk goed aan het doen is want hij hoest al stukken minder. Als ik Romek naar school breng en hem op school in zijn gymkleren heb gehesen, wil hij de juf aan de ene kant wel vertellen dat hij handschoenen, mondkapjes en mutsjes van de zusters heeft gekregen, maar aan de andere kant durft hij niet goed. Als ik weg wil gaan, begint hij te huilen. De juf vraagt wat er scheelt en ik vertel maar wat Romek eigenlijk wilde vertellen. De juf neemt hem op schoot en knuffelt hem. Ik zwaai nog even voor de raam en dan zijn de traantjes snel gedroogd. Gekke boef! Siel is wakker aan het worden als ik terug ben van school. Hij gaat lekker in bad. Omdat hij momenteel zo anti-lepelvoeding is, geef ik hem de melk in de fles die hij vanmorgen overliet. Mag eigenlijk niet opnieuw opwarmen, maar er zit nog 100 cc in en het is nog aan de lauwe kant, dus heel ietsje warm erbij en Siel heeft tenminste wat binnen. Om half 10 gaan we richting Ulft. Mama heeft een afspraak bij de homeopaat en Siel gaat gezellig mee. Terwijl mama flink “geplaagd” wordt, amuseert Siel zich kostelijk in zijn maxicosi. Terug thuis is het al weer tijd om Romek van school te halen. Ik laat Siel lekker even in de box spelen. Als hij na zijn fles naar bed gaat, gaan Romek en ik een mooi kunstwerk verven voor de jarige tweelingtantes voor morgen. Daarna gaat Romek lekker buitenspelen en maak ik een afspraak met de logopediste. Vanmorgen lag de verwijsbrief in de bus. De logopediste komt bij prematuren aan huis. We spreken af dat ze komende maandagochtend langs komt. Taro mag wat eerder naar huis omdat ze vorige week vrijdag zo laat waren. Komt goed uit, want we moeten nog stemmen en naar het gemeentehuis om voor Taro een nieuw paspoort te regelen en de kids moeten mee omdat ze in zijn paspoort moeten. Anders hadden we dat na het eten moeten doen. (Op woensdagavond is het gemeentehuis langer los). Nu kan ik rustig aan doen en komt mijn naailes ook niet in de verdrukking.



Donderdag 8 maart: Ik probeer Siel wat fruit met afgekookt water in de fles te geven. Op het eerste moment drinkt hij “vlot” 10cc weg tot hij goed in de gaten heeft wat mama in de fles heeft gedaan. Dan duwt hij resoluut de fles aan de kant met zijn handjes en krijg ik er geen drup meer in. Het weer is uitzonderlijk mooi en lekker, dus we gaan fijn even wandelen. Siel is inmiddels uit de bak van de kinderwagen aan het groeien. Hij past er bijna niet meer in en duwt met zijn voeten zo tegen de achterkant dat hij steeds bovenin de bak zit. Hij protesteert van tijd tot tijd. Dat gaat niet lang meer lukken als je het mij vraagt. Als we thuis komen, ruim ik de boodschappen op en leg Siel in de box. Snel zuig en dweil ik van boven naar onder en ga dan met Siel oefenen op het boxkleed. In het begin moet ik hem helpen, maar op het laatst heeft hij in de smiezen hoe het moet en draait hij zich zelf een paar keer op zijn buik. Hij heeft er schik ik en dat is het belangrijkste. Maar ja, wat wil je, met zo’n mama die je zo enthousiast staat aan te moedigen. Na het avondeten, gaan we naar Ulft. Taro’s tweelingtantes zijn vandaag 60 jaar geworden. Siel vermaakt zich opperbest, ondanks het feit dat hij normaal gesproken rond half 7-7 uur naar bed gaat. Precies Romek, als hij een slaapje miste of iets later naar bed ging, bleef hij ook vrolijk. En nu nog. Wij hebben gewoon schatten van kinderen!



Vrijdag 9 maart: Romek moet vanmorgen naar de oogarts, dus houd ik hem thuis. Om hem eerst te brengen voor eventjes, dan weer op te halen en voor een laatste uurtje weer terug te brengen, vind ik niet zo’n geslaagd plan. Wie weet krijgt hij wel weer druppeltjes in zijn ogen en ziet hij niet veel als hij terug is op school en dat voor een uurtje. Nee, hij mag lekker thuis blijven. De juf weet er van. Voor we gaan, geef ik de badkamer even een poetsbeurt. Daarna rijden we naar het ziekenhuis in Doetinchem. We zijn al snel aan de beurt. Ilse is het met me eens dat Romek niet dubbel en scheel moet gaan zien door de druppeltjes. De druppels zijn gewoon geen optie voor hem, daar zijn we inmiddels wel achter. Maar wat blijkt… Romek’s rechter oog is beter zijn best gaan doen en dat zou ook een reden kunnen zijn dat hij de laatste tijd zoveel dubbel ziet. Het verschil tussen beide ogen is echt zo minimaal, dat Ilse voorstelt om te minderen met plakken. Romek hoeft niet elke dag meer te plakken. Hij moet de komende 6 weken 5 dagen per week, 1 uurtje een plakker op zijn goede oog en bij voorkeur ’s avonds. Hopelijk blijft het rechter oog zijn best doen, anders krijgt hij over 6 weken alsnog een brilletje als het zicht weer verslechter. We zien het wel. Met dit resultaat zijn Romek en ik in ieder geval heel tevreden. Ilse kijkt ook nog even naar Siel’s oogjes. Ze vindt, net als ikzelf, dat hij rechter voor zich uit kijkt dan de vorige keer. Ilse wil het in de gaten houden, ze wil hem eventueel de volgende keer als Romek terug moet komen voor controle de oogjes druppelen en zo kijken of Siel ook een lui oog gaat ontwikkelen, dan kan daar nu al wat mee gedaan worden. Ze zegt dat als de oogarts in september of later wat ontdekt dat we dan zobiezo naar haar worden doorverwezen. Maar ja, als ze er nu al vast naar wil kijken… Alles wat eerder ingegrepen wordt is prima. Als we thuis zijn, krijgt Siel zijn fles en gaat lekker naar bed. Hij gaat ietsje eerder want we krijgen vanmiddag bezoek van Mieke Koster uit Didam, die via ons gastenboek contact had gezocht. Haar dochter Demi is 5 jaar geleden met 28 weken geboren. Ik ben heel nieuwsgierig hoe het met de familie Koster vergaan is de afgelopen 5 jaar en hoe het nu gaat. Om half 2 staan Mieke en Demi met een mooie bos bloemen op de stoep. Het klikt meteen, niet alleen tussen Mieke en mij maar zeker ook tussen Romek en Demi. Allebei even oud (in principe zijn ze allebei van oktober, maar omdat Demi 12 weken te vroeg is geboren is ze officieel een paar maandjes ouder). Mieke heeft foto’s van Demi meegenomen toen ze in het ziekenhuis lag, een dagboekje waar verpleging in heeft geschreven en Demi’s prematurenpampertje. Zo klein hadden ze die in Nijmegen niet! Romek en ik laten ook foto’s zien van Vigo en Siel en we wisselen ervaringen uit over en weer. Het is gewoon heerlijk om te praten met een lotgenoot. Je weet van elkaar waar je over praat, termen zijn niet vreemd, situaties soortgelijk. Het is al bijna half 5 als we afscheid nemen. Demi en Romek zijn zo lief aan het spelen met Romek’s playmobil dat ze eigenlijk nog geen zin heeft om naar huis te gaan. Ik beloof snel een keer naar Didam te komen.



Zaterdag 10 maart: Taro geeft Siel om 6:00 uur de fles. Ik ga met Romek om kwart voor 9 naar het zwembad. Siel blijft lekker bij papa thuis. Romek gaat vandaag als een speer. Als ik hem ophaal bij de douches moet ik mee komen naar de badmeester. Samen met nog 2 mama’s moeten we bij de badmeester “op het matje” komen. Romek mag alsnog vanmiddag proefzwemmen voor diploma A! Dat is nog eens nieuws! We gaan snel naar huis om papa en Siel het grote nieuws te vertellen. Terwijl ik met Siel lekker ga wandelen, het weer is super, gaan Taro en Romek samen de auto wassen. Om kwart over 3 fiets ik weer met Romek naar het zwembad. Taro komt even later na met Siel. Romek, moe van het zwemmen van vanmorgen en op van de zenuwen, want hij beseft terdege wat er op het spel staat, is meer bezig met de kindjes om zich heen dan met zijn eigen zwemmen. Ik zie de bui al weer hangen. Ik mag blijven kijken tot de banen met kleren aan zijn gezwommen. Dan mag ik met de natte boel naar beneden en voeg ik mij in de kantine bij Taro en Siel. Het duurt veel langer dan de vorige keer omdat er nu 10 kindjes voor B en 20 kindjes voor A proefzwemmen. Siel krijgt er tabak van en na dik een uur gaat Taro met Siel vast richting huis. Ik ga naar boven richting douches en spiek achter het raam (er staan meer moeders te kijken). Het is voor Romek de 2e keer, maar voor mij lijkt het wel de 4e keer. Ik ben op van de zenuwen en ik niet alleen. De moeder van Senne, het andere kindje dat de vorige keer samen met Romek niet op mocht voor diploma A, staat ook te stressen. Van de B kindjes moet er 1 iets over doen en dan zijn de 20 A kindjes aan de beurt. 16 krijgen er een vlag en jawel hoor, Romek, Senne en nog 2 kindjes moeten nog eens hun kunsten laten zien. De badmeester roept Romek toe, vanmorgen deed je het zo goed, waarom nu niet. Ik zie de bui al hangen, als de andere 2 kindjes hun vlag krijgen en Romek en Senne weer overblijven. Uiteindelijk krijgen ze allebei toch hun vlag, maar moeten wel komende dinsdag voor een extra les komen. Dat maak mij geen bal uit, het belangrijkste is dat Romek zijn vlag heeft en in principe ook zijn diploma. Want die moet ik meteen beneden bij de kassa gaan afrekenen. Ik bestel er ook een medaille bij voor Romek want die heeft hij wel verdiend. Om kwart over 5 zijn Romek en ik weer thuis. Romek kun je praktisch opdweilen. Hij is moe en alle spanning komt eruit. Hij weet niet of hij huilen of lachen moet. We hadden met de familie Schaap om 17:00 uur afgesproken om bij hen te gaan eten. We laden snel de boel in en gaan naar de Schaapjes. Siel’s groentehap is er door alle commotie helemaal bij in geschoten (papa denkt daar ook niet aan en ik had verwacht al lang en breed thuis te zijn). Maar het is al zo tijd voor de fles, dus… Romek heeft even tijd nodig om bij te komen en heeft geen zin in eten. Als er smeerkaas op tafel komt voor bij de stokbrood komt hij weer bij en stort zich op de stokbrood met kaas. Tegen de tijd dat er ijs op tafel komt, is hij weer geheel bijgetrokken en gaat uitgebreid met Daphne en Wouter spelen. Het eten is in een woord voortreffelijk. En de sfeer supergezellig. Het is al bijna half 9 als we afscheid nemen. Bedankt Schaapjes, het was geweldig!



Zondag 11 maart: Iets over tienen lopen we met de kids richting Opa & Oma Franck. Taro, Romek en ik gaan zwemmen en Siel gaat lekker met Oma wandelen. Rond 12:00 uur zijn we weer bij Opa & Oma. Als we een uurtje later thuis zijn, gaat Siel lekker door naar bed. Hij heeft bij Opa & Oma al een fles gehad. Alleen nog een schone broek en dan een paar uurtjes plat. Ik heb vanmorgen voor we gingen de kippensoep afgemaakt, dus kunnen we genieten van een heerlijk kopje soep. Daarna gaat Romek buiten in de zandbak en zoek ik op zolder het wandelwagengedeelte van onze kinderwagen op en het autostoeltje. Siel vindt het in de bak van de wagen niet meer zo leuk en met het mooie weer op komst, wordt het tijd voor wat anders. En ook de maxicosi begint aan de kleine kant te raken. We hebben alles van Romek bewaard dus het is een kwestie van op zolder achter het schot vandaan te toveren en op maat maken. Taro prutst alles weer in elkaar en ik zet ondertussen het autostoeltje vast in de auto. Daarna ga ik met Romek nog even oefenen op de fiets. Met de nadruk op even, want na 1 rondje heeft meneer er al tabak van. Mama heeft geen zin om met dit mooie weer stenders te gaan zitten maken, dus laat ik het maar en kruip achter mijn labtopje. Siel is onder invloed van het mooie wandelweer want hij pit een gat in de middag (nu lag hij er ook wat later in dan normaal). Het is al bijna half 5 als meneer het tijd vindt om eens wakker te worden. Inmiddels gaan de fruit en groentehap weer iets beter, al schud Siel zijn hoofd al van nee nog voor ik met eten bij hem in de buurt kom. Als ik dan van ja schud, is hij even zo perplex dat ik snel een hap naar binnen kan schuiven. Hij eet nog niet zoveel (als ik eerlijk moet bekennen vind ik dat andijviestampotje met rundvlees van de Olvarit ook verschrikkelijk stinken en kan me goed voorstellen dat hij daarvan moet kokhalzen), maar er gaan toch weer beetjes in. Ben benieuwd wat de logopediste er morgenvroeg van vindt. Na het eten gaan Romek en Siel lekker samen in bad. Siel spettert flink in de rondte en is het er niet mee eens dat een supernatgespetterde mama hem eruit haalt.



WORDT VERVOLGD !!