2008 - De Franckjes

januari 2008:

Als ik dit schrijf, hebben we de carnaval al weer achter de rug. Uitgebreid verslag hierover volgt in het dagboek van februari, maar ben je nieuwsgierig, kijk dan alvast naar de foto’s op onze site. Tipje van de sluier kan ik oplichten, voor Romek was het weer de ultieme carnaval!


Bobby:Bobby begint het nieuwe jaar goed. Prompt op 1 januari wordt ze voor de eerste keer loops. Omdat we niet op een VUBARA zitten te wachten, laat ik Maartje meteen weten dat Brum de komende weken even niet kan komen. Ik wil best een keer een nestje jongen maar dan wel van 2 Westies en niet van een Westie en een Mops (hahahaha). Bobby heeft het goed te pakken, is er ook best ziek van. Gelukkig is na 3 weken in een broekje rondlopen het euvel verdwenen en is Brum weer heel welkom bij ons.



Oogarts Romek:

Op 9 januari heeft Romek om 13:15 uur een afspraak staan bij Ilse van de Orthoptie. Het plakkeren alleen in het weekend heeft toch zijn vruchten afgeworpen, want Romek is 2 regels vooruit gegaan met zijn rechter oog. Hij hoeft dus nog steeds geen bril. Aansluitend wordt hij nog gedruppeld en gaan we samen even wat drinken in het restaurant. Na een half uurtje zijn we terug bij Ilse en controleert ze zijn oogsterkte weer eens. Daar is niets in veranderd sinds de laatste keer. We spreken af dat we weer 3 maandjes gaan plakkeren en zullen in april weer terugkomen.



Voetbal:

Op 9 januari begint de voetbaltraining weer. Had ik nog niet verwacht, ik had gedacht na de carnaval weer, maar goed… Romek is inmiddels aan zijn maillot gewend en mama heeft nog een muts en handschoenen aangeschaft, dus hij kan de kou trotseren. Er is een selectie geweest in zijn groep, de wat ervarene jongetjes zijn doorgegaan naar F6. Wij hebben er voor gekozen om Romek nog tot de zomer bij de K-tjes te laten. Hij heeft net amper 3 maandjes gevoetbald en heeft nog tijd nodig om het spelletje te leren kennen.



Siel’s loopvorderingen:

Siel begint steeds beter aan de hand te lopen. Hij zwabbert niet meer zo als een dronken mannetje en loopt steeds vaker kleine stukjes los van Taro naar mij en andersom. Alleen, zodra hij het in de gaten heeft, raakt hij in paniek en gaat om zich heen zoeken of laat zich op zijn billen vallen.



Als ik op 11 januari met Siel Romek van school ga ophalen, is Siel zo onder de indruk van zichzelf van hetgeen hij zoeven had laten zien (even ervoor liet hij zichzelf van de tafel los om vervolgens naar mij toe te waggelen) dat hij een beetje overenthousiast wordt en meent te kunnen rennen aan mama’s hand. Maar Siel houdt geen rekening met stoeptegels die los kunnen liggen en floep… meneer ligt op zijn giecheltje. Het gevolg, 2 tanden behoorlijk door zijn onderlip (op 2 plaatsen) en een geschaafde kin. Een lip bloed toch al heftig, dus het lijkt al snel een klein slagveld. In stilte hoop ik dat Romek vandaag eens snel naar buiten komt en gelukkig gebeurt dat ook. Inmiddels hebben we al veel bekijks en de oh’s en ah’s en wat zielig zijn niet van de lucht. Romek trekt wit weg bij het zien van zijn gewonde en hevig  huilende broertje. Snel gaan we naar huis waar een koude natte washand wonderen doet. Inmiddels is het bloeden gestopt en na een schoon gewassen snoetje lijkt de schade aanzienlijk minder erg. (Siel blijkt een goed gezond manneke want een dag of 2 later is er al bijna niks meer van te zien.) De val heeft het durven lopen gelukkig niet geschaad, want Siel loopt zo los rond de tafel naar Taro toe om hem zijn gewonde snoetje te laten zien. We staan allebei met open mond te kijken.



Verder kom ik onze fysiotherapeute een keer tegen als ze bij Romek uit school komt wandelen. Ze roept verbaast uit “hij loopt”! Waarop ik lachend antwoord “wel aan de hand, maar nog niet los”. (Ze zal wel gedacht hebben, dat kind loopt en de moeder belt maar niet). Volgens haar komt dat wel, het zal niet lang meer duren. Ik hoop het maar, kan het alleen maar toejuichen, want het enige wat Siel momenteel wil is lopen, lopen en nog eens lopen. Als hij in de wandelwagen moet, protesteert hij flink. Als hij eenmaal (vastgesnoerd) zit is het ook prima, maar de een voor de andere keer kost het wel wat meer moeite om hem vast te krijgen. Het zou een stuk makkelijker worden als hij helemaal los loopt. Traplopen kan meneer in ieder geval al wel. Voor je het weet is hij boven en kijkt me dan met een grote grijns aan. Ja, onze kleine boef verlegt zijn grenzen maar al te graag!



Carnaval:

Op 11 en 12 januari is het weer pronkzitting. Omdat onze goede vriend Erik Schaap een van de adjudanten is, wordt ik voor de 2e avond uitgenodigd aan de genodigdentafel. Gelukkig is ons buurmeisje Rianne bereid om een avondje op te komen passen, dus ga ik lekker 2 avondjes carnavallen. Tussen de bedrijven door ga ik met de kids nog even naar 3 verjaardagen. Op zaterdag 12 januari is Romek’s peetoom Ome Wilfried jarig, daar gaan we ’s morgens even een bakkie doen en een taartje eten. Zondag 13 januari gaan we naar de verjaardag van Wouter Schaap en ’s middags na Siel’s slaapje gaan we naar mijn petekind Janine want die is die dag jarig. En voor je het weet is het weekend weer voorbij.

Op 19 januari ga ik met de Raad van Elf mee naar een pronkzitting in Elten. Zijn we nog nooit geweest, daar wil ik dus wel bij zijn. Het is een leuke avond, loopt alleen een beetje uit. Om half 2 gaan we naar huis terwijl dan net de finale aan de gang is. Ach ja, kleinigheidjes houd je altijd (hahaha).



Kinderarts Siel:

Op 17 januari  heeft Siel om 10:30 uur een afspraak staan bij de kinderarts in Doetinchem. Hij hoeft niet naar de weegkamer omdat de kindjes maar tot 1 ½ jaar gewogen geworden. Vind ik wel jammer want ik ben benieuwd wat hij weegt. Maar eenmaal bij de kinderarts mag ik toch met Siel op de weegschaal omdat hij de laatste keer in oktober op het consultatiebureau is gewogen. Helaas weegt Siel nog steeds 10 kilo. Hij is dus aan de lichte kant. Waarschijnlijk heeft hij de bouw van mij, ik ben ook nog steeds 10 kilo te licht. De kinderarts vraagt of ik Siel niet kan vetmesten. Maar hij eet al zo goed en hij is juist verzot op vla, kwark en taart. Hij voelt zich er goed bij, dus voor ons gevoel is er geen reden om ons druk te maken. De kinderarts geeft ook aan dat Siel sinds de laatste keer meer is gaan beweging. Hij is gaan bilschuiven, begint nu te lopen aan de hand, dat kost ook een hoop energie, daar zou het volgens haar ook aan kunnen liggen. In ieder geval ligt hij met zijn lengte (83 cm) midden in de groeicurve, dus groeien doet hij in ieder geval. Nu alleen ook nog in de breedte. Ze is zo tevreden over Siel (en - met ons - verwonderd dat hij nog steeds niet in het ziekenhuis heeft gelegen voor het een of ander) dat hij nog maar 2 keer per jaar hoeft terug te komen. Wel wrijft ze me nog eens in dat prematuren tot een jaar of 8 problemen (kunnen) houden met hun longen, dus we zijn nog uit de gevarenzone. En … voegt ze er nog aan toe, met een jaar of 4-5 kunnen er gedrags-, leer-, en of concentratieproblemen optreden omdat hij veel zuurstof heeft gehad aan het begin van zijn leventje. Wij kunnen ons daar niet druk om maken. Hoofdzaak is dat Siel het tot nu toe zo goed doet en dat hij voor ons gevoel lekker in zijn vel zit. Verkoudheden lost hij zelfstandig op en dat is alleen maar in zijn voordeel. Tot nu toe heeft hij nog geen antibiotica hoeven hebben of aan het zuurstof gemoeten in het ziekenhuis.(Dit in tegenstelling tot Mick, Senne en Levi, de kindjes die bij Siel in het ziekenhuis lagen en waar we nog contact mee onderhouden. Rond sinterklaas hadden Mick & Senne allebei het RS en belandde Mick er mee in het ziekenhuis aan het zuurstof. Eenmaal uit het ziekenhuis kreeg hij het nogmaals en moest bijna weer het ziekenhuis in. En begin deze maand ontvingen we uit Veenendaal het bericht dat Levi tijdens de wintersportvakantie in Oostenrijk, tussen kerst en oud en nieuw, 4 dagen in Oostenrijk in het ziekenhuis heeft gelegen met middenoorontsteking en een longontsteking. En meteen een kuurtje antibiotica voor 2 weken kreeg. Waar het aan ligt ligt het aan, maar wij zijn bijzonder gelukkig en blij dat dit Siel tot nu toe allemaal is bespaard gebleven, terwijl hij van alle kindjes waar we nog contact mee hebben, de jongste qua zwangerschapsweken was, de belabbertste longen had en het langst in het ziekenhuis heeft gelegen.) Laten we het er maar op houden dat Siel een ontzettend goede beschermengel heeft die dag en nacht over hem waakt!



Ziek:

Half januari begint Romek weer te hoesten en te proesten. Omdat ik de 17e met Siel naar de kinderarts moet, kan Romek niet thuis blijven. Als ik hem van school haal, heeft hij zo’n kleur en loopt hij zo te blaffen dat ik met hem naar de juf ga en hem afmeldt voor de middag. Hij heeft dan ook nog schoolzwemmen en met zo’n blaf is dat niet handig. De juf geeft mama groot gelijk. Er zijn een boel kindjes ziek, de juf heeft het zelf ook. Ik mag Romek lekker thuishouden. Hij ligt de hele middag onder een deken op de bank tv te kijken. ’s Avonds wil Romek nog wel even naar de kijkmiddag op school. Het is deze keer tot 18:00 uur dus papa kan ook eens mee. De meester zegt al tegen Romek dat hij de volgende dag lekker in zijn bedje moet blijven en ook de juf geeft ons dit advies. Als we ’s avond al bewust vroeg naar bed gaan omdat ik het een en ander verwacht, Siel is ook wat knorrig omdat er bij hem de 4 ontbrekende hoektandjes tegelijkertijd aan het doorkomen zijn, vinden we Romek in een bespuugd bed. Hij heeft zo moeten hoesten dat alles eruit is gekomen. Geen verkeerde keuze dus dat vroeg naar bed gaan. De volgende dag wil Romek wel weer naar school, maar mama vindt het verstandiger om hem lekker thuis te houden. Ik bel de babyzwemles van Siel af en we gaan lekker met ons 3-tjes voor de tv hangen. Ik bel Romek’s vriendje ook af waar hij die middag zou gaan spelen. En het bowlen van de voetbal op zaterdag is ook nog te veel van het goede voor Romek. Het duurt tot ruim na het weekend voor hij zijn eetlust weer een beetje terug heeft. Hopelijk blijven de virussen en bacteriën voorlopig uit onze buurt, de afgelopen 3 maanden was het elke keer raak, dus liever nu even niet meer.






februari 2008:



Al weer een maand voorbij. Wat vliegt de tijd. Mijn excuses dat het weer even geduurd heeft voordat er een dagboek klaar was, maar ik heb mijn ogen ontstoken en zie dus niet zoveel. Siel heeft deze maand weer een aantal vorderingen gemaakt. Zo drinkt hij sinds half februari met een rietje en kan hij inmiddels op de bank klimmen. Inmiddels weet hij ook hoe hij er zonder vallen weer af kan komen.



Carnaval:

Begon voor Taro de carnaval al op dinsdag 29 januari, Romek’s carnaval begint op vrijdag 1 februari. Hij mag verkleed naar school om daar carnaval te vieren. Uiteraard gaat hij, net als vorig jaar, verkleed als Raad van Elf / Prins Carnaval. Dansmarietjes Aniek en Tine willen maar wat graag met onze prins op de foto. Is Romek eerst nog wat verlegen, de dag erna, tijdens het kindercarnaval wordt hij al wat losser. Dit keer willen er 3 dansmarietjes met hem op de foto. Tine, Jantien & Aniek zijn niet bij Romek weg te slaan en ook Siel laat zijn charmes los op de dames. Een foto van de 3 dansmarietjes met zowel Romek als Siel is dan ook zo een feit. Romek “regelt” met de voorzitter van de Raad van Elf dat hij na het kindercarnaval met de Raad van Elf mee mag naar een laatste kroegbezoek van deze morgen. En een van de Raadleden regelt voor hem dat hij maandag met de kinderoptocht de gehele optocht mee mag op de wagen. Onze boef glundert van oor tot oor. Helemaal als een ander Raadlid hem tijdens het bezoek aan kroeg “de Snor” zijn colbert aantrekt. Een grotere glimlach als er dan op zijn snoetje verschijnt, bestaat er niet. Samen komen vader en zoon terug uit de stad. Beiden kleden zich even om en dan wordt er verder gefeest in de buurt. De straatversiering hangt inmiddels en het is tijd voor een hapje en een drankje. Terwijl Siel lekker een middagdutje doet, ga ik ook even lekker meefeesten. Op zondag krijgen we visite. De familie Zoethout komt de optocht bij ons bekijken. Hun zoontje Aschwinn heeft langs Siel in Nijmegen gelegen en is ook te vroeg geboren. Ze zijn heel erg onder de indruk van de optocht, die dik een uur duurt! Het is heel gezellig en leuk om weer even met de Zoethoutjes bij te kletsen. Rond kwart voor 6 gaan ze weer richting huis en ga ik snel een stampotje maken. Taro komt 3 kwartier later thuis en na het eten gaan de kids snel in bad en maken wij ons op om samen te gaan carnavallen. Taro heeft de zondag- en de maandagavond geen programma dus kunnen we samen op pad. Op beide avonden komen Taro’s tweelingtantes Ineke & Agnes oppassen.  Op maandag is Romek de ongeduld zelve. Mam, wanneer komt papa mij ophalen voor de optocht? Al vroeg mag hij zijn pak al aan en als Taro belt dat ze met de Raad van Elf- en de Prinsenwagen op weg zijn van de jeugdprins naar de stad, pluk ik Siel snel uit bed en gewapend met regenhoes en paraplu (want uitgerekend vandaag moet het gaan regenen) gaan we wachten op de afgesproken plek waar de wagens voorbij komen. Nadat Romek op de wagen staat, gaan Siel en ik naar mijn ouders. De grote optocht op zondag komt bij ons voor de deur, maar de kinderoptocht op maandag is een kortere versie en komt niet bij ons voor de deur. Daarom ga ik altijd kijken bij mijn ouders, waar de optocht wel langs komt. Gelukkig wordt het droog zodra de optocht begint te trekken. Romek straalt, geniet, glundert. Hier kan hij weer een jaar op teren. Na de optocht laat ik Siel even bij mijn ouders en ga Romek uit de stad ophalen. Het liefst blijft hij bij Taro en de Raad van Elf, maar dat kan niet. Uiteindelijk krijg ik hem toch mee, uitgebreid vertellend over de belevenissen op de wagen. We gaan nog even wat drinken bij mijn ouders en dan op naar huis. De tantes komen weer en Taro en ik gaan nog een paar uurtjes feesten. De volgende dag ben ik al weer vroeg in de weer. De Raad van Elf komt bij ons ontbijten, dus dat betekend eieren met spek bakken. Het wordt een gezellige boel. Siel staat in de box te springen en roept steeds “ALAAF”. Romek geniet ook vol op. Als de heren hun programma vervolgen, ruim ik de boel op. Siel gaat vroeg naar bed voor een middagslaapje en ’s middags ga ik met mijn knullen naar de kindercarnaval. Weer is Romek tussen de dansmarietjes te vinden en Jantien en Tine komen vragen of ze binnenkort met Romek mogen koekjes bakken. (Ik vind het prima en zie ze wel verschijnen.) Aansluitend lopen we mee met de rommeloptocht. Romek heeft zich weer een plek weten te vergaren tussen de dansmarietjes. Aan elke hand een dansmarietje en maar stralen, onze kleine charmeur. Na de rommeloptocht volgt het popverbranden van de kinderen en dan is voor ons de carnaval voorbij. Nog een suikerspin en dan op naar huis. Samen met Romek haal ik ’s avonds de carnavalsversiering van de muren en ramen. Taro belt iets over middernacht. Het popverbranden van de grote prins is ook voorbij en ik haal hem snel met de auto even op. Het was weer een geslaagd carnaval en helemaal voor Romek. Hier kunnen we weer een jaar op teren.



Romek’s rapport:

Op vrijdag 8 februari krijgt Romek zijn rapport. Op de school waar hij op zit, krijgen ze i.p.v. 3 keer maar 2 keer per schooljaar een rapport. We zijn erg benieuwd naar de resultaten omdat hij toch een klas heeft overgeslagen. Maar Romek doet het super. Allemaal voldoendes en ruimvoldoendes en voor zijn toetsen heeft hij 1xA en 3xB scores. Wat zijn we trots op hem. Een paar dagen later hebben we rapportbespreking met de juf en die is ook heel positief over Romek. Ze verwacht dat hij zo door blijft gaan en denkt zelfs dat hij nog wel iets beter gaat. Het is natuurlijk koffiedik kijken, maar ze verwacht niet dat het nu in een keer slechter gaat. We wachten het wel af. Voor ons doet hij het geweldig en we zijn supertrots op hem!



Leiden:

Op zondag 10 februari gaan we een dagje naar de Spadonnetjes in Leiden. De keren dat we naar Leiden gingen, vertrokken we met mooi weer uit ’s-Heerenberg en was het bewolkt of regenachtig in Leiden, maar vandaag zijn de goden ons goed gezind. Het is een stralende dag. Perfect om naar het strand te gaan. Omdat we al een keer (in de mist) naar het strand van Katwijk zijn geweest, gaan we vandaag naar Noordwijk. Hier zijn ook de winkeltjes op zondag geopend. We wandelen heerlijk in het zonnetje op het strand en Siel doet intussen een lekker middagdutje in de kinderwagen. Na een heerlijke dag en een superlekkere maaltijd (dat kun je wel aan Linda overlaten) gaan we iets over zessen richting huis. Linda, Aldo, Timo & Branco… bedankt voor een superleuke dag en tot snel!



Ziek:

Vanaf dinsdag 12 februari zijn we weer onder invloed van een boel vervelende virusjes. Als Siel wakker wordt heeft hij zijn hele bed onder gespuugd. De rest van de dag blijft hij van tijd tot tijd spugen. Er heerst buikgriep dus ik ga er maar van uit dat het vanzelf weer overgaat. De dag erna wordt de diaree erger en erger. Ik ben alleen nog maar aan het wassen, bed verschonen en Siel weer fris maken. Als ik woensdagavond van de naailes kom, ligt het hele bed vol diaree. Om kwart over 10 ’s avonds plant ik hem met zijn slaperige koppie onder de douche. De volgende dag begint de diaree wel erge vormen aan te nemen. De pap komt er binnen 10 minuten aan de onderkant weer uit. Het loopt zo uit zijn luier. Iets voor tienen bel ik toch maar de huisarts. De assistente begrijpt maar niet waarom ik me zo’n zorgen maak. Zo geduldig mogelijk leg ik haar voor de … x uit dat Siel een prematuur is die extra vatbaar is voor alles en nog wat en dat ik bang ben voor uitdroging. Het is toch niet normaal als je er van boven wat instopt en het er binnen 10 minuten aan de onderkant weer uit komt. Onze eigen huisarts zit vol, maar binnen de huisartsenpraktijk is er nog een andere arts die wel een gaatje voor ons heeft. Gelukkig neemt hij mijn bezorgdheid wel serieus. Siel wordt van top tot teen nagekeken en wat blijkt… er zijn al uitdrogingsverschijnselen. Maar goed dat mama’s gevoel zich ook dit keer niet in de steek heeft gelaten. We krijgen een receptje voor O.R.S. en keren huiswaarts. Siel drinkt het vieze goedje goed (hij is natuurlijk al het nodige gewend dus dat scheelt). Via de hyves in een gesprek met Linda uit Leiden, krijg ik de tip om Siel cola zonder suiker te geven. Dit schijnt ook te helpen tegen diaree. Dat gaan we dus maar proberen. Langzaam aan kruipt Siel uit zijn dalletje. Tot zaterdag blijft hij af en toe spugen en de diaree houdt aan tot maandag. Maar alles wordt steeds minder en de eetlust neemt weer toe. Vanaf maandag wil Siel alleen nog maar “happen, happen en nog eens happen”. Hij moet de schade van bijna een week niet eten weer inhalen. Is Siel dus net aan de beterende hand, maandag ’s avonds begint Taro. Hij komt ziek thuis van het werk en kruipt na een snel kippensoepje en een warme douche, meteen in bed. Niet veel later is het bij hem ook kassa. Ach ja, we zitten nog helemaal in het ritme, dus een volgende zieke kan er ook nog wel bij. De rest van de week ligt Taro ziek op bed (en is de wc pot zijn grootste vriend, hahaha). Gelukkig blijven Romek en ik buiten schot, al spuugt Romek ook een avondje zijn bed onder, maar het blijft bij deze ene keer. Nu hoop ik dat we voorlopig even geen ziektes oplopen in huize Franck.



Romek bij de tandarts:

Tussen de buikgriepjes door moet Romek naar de tandarts om een gaatje in zijn kies te laten vullen. Het is de achterste kies en omdat die volgens de tandarts als laatste wisselt vindt hij het verstandig om er een vulling in te stoppen. Oma Franck komt even op de zieke Siel passen. De tandarts is van mening dat het wel zonder verdoving kan. Romek is een bikkel en geeft geen krimp. De tandarts is dan ook een supervent en legt alles heel goed uit. Binnen no time is Romek’s kies weer opgelapt en verlaten we opgelucht de tandartspraktijk. Ik heb Romek beloofd dat als hij niet huilt bij de tandarts dat hij dan wat leuks mag uitzoeken, dus we wippen meteen even bij de Blokker langs om iets van Pokemon in te slaan.



Romek gaat koekjes bakken met dansmarietjes Tine & Jantien:

De dansmarietjes later er geen gras over groeien. Vlak na de carnaval krijg ik al een mailtje en een afspraak is zo gemaakt. Op vrijdag 15 februari gaat het dan gebeuren… Romek gaat koekjes bakken bij ons thuis met de dames. Als Tine & Jantien net binnen zijn en beginnen met het maken van het deeg, wordt Siel wakker. Helaas voor mij heeft hij zijn bed weer onder gespuugd, dus ik laat de dames weten dat ze alle benodigdheden maar uit de kasten moet pakken want ik moet eerst een bed verschonen en Siel onder de douche zetten. Eenmaal met Siel weer onder is het deeg al klaar en kan er begonnen worden met het echte werk… het maken van de koekjes. Mama heeft een keur aan vormpjes, dus de ene creatie naar de ander wordt op het bakpapier gelegd. Mijn taak ik om de koekjes in de over te stoppen en er gebakken weer uit te halen. Als al het deeg is gevormd, gaan de dames nog even lekker op de bank met de jongens. De mobiele telefoons komen op tafel, nummers worden uitgewisseld, en er worden een boel leuke foto’s gemaakt met Romek’s digitale camera. Als een echte prof laat Romek zich gewillig op de foto zetten door de dames. En ook de zieke Siel geniet. Hij mag met de mobiele telefoon van Tine spelen. (Van ons mag hij dat niet, maar ja, als zij dat toelaat… ). Als de dames uiteindelijk naar huis gaan, beloven ze snel nog eens terug te komen om wat anders met Romek in elkaar te brouwen.



Avondje Amphion:

Op zaterdag 23 februari gaan Taro en ik een avondje Amphionen. We gaan naar Marc-Marie Huijbrechts. Het is een grandioze voorstelling waarbij we de hele avond dubbel liggen. Marissa, dansmarietje van 2 jaar terug, wil graag komen oppassen. (Ja, wij hebben wat met dansmarietjes.) Romek vindt het in ieder geval helemaal geweldig en heeft ook een leuke avond.



Bezoekje aan de familie van Mierlo in Ravenstein:

 
Op zondag 24 februari bezoeken we de familie van Mierlo in Ravenstein. Hun tweeling Mick & Senne hebben ook bij Siel in Nijmegen gelegen en zijn ook te vroeg geboren. Mick heeft sinds mei 2007 tot half februari 2008 een sonde gehad omdat hij niet goed groeide en ook voedingsproblemen heeft. Nu mag hij het zo proberen. Die dingen die hij laat zien zijn voor ons heel herkenbaar. Door de sonde ligt het wurgreflex (kokhalzen) heel erg voorin de mond. Ook Mick heeft erge moeite met stukjes. Mick & Senne kunnen allebei al lopen. We gaan met ons allen een wandelingetje maken naar een speeltuintje in de buurt. Siel wandelt dapper mee aan de hand. Hij loopt heel stabiel, het kwartje moet alleen nog vallen dat hij alleen durft te lopen. Maar we weten zeker dat het uiteindelijk best een keer gaat lukken (al kan het mij niet snel genoeg af zijn, want de hele dag met Siel aan mijn vingerkootje door het huis te hobbelen gaat op den duur behoorlijk vervelen). We eten nog lekker broodjes en Siel krijgt zijn pap en dan gaan we huiswaarts. We hebben met Leslie en Raymond een aantal data geprikt en die mail ik door naar ons clubje van de NICU. Net als vorig jaar willen we een reunie houden als onze jongens (Levi, Aschwinn, Siel, Mick & Senne) 2 jaar zijn geworden. Na wat vijven en zessen komen we uit op zondag 18 mei a.s.. Dan treffen we ons in dierentuin Burgers Zoo in Arnhem. Het is toch wel bijzonder om zo nog contact met elkaar te hebben. En het is ook prettig, want je hebt vaak maar aan een half woord genoeg, we hebben allemaal het zelfde meegemaakt, het schept toch een band. Je weet waar de ander over praat, wat de ander voelt en doormaakt. Uniek dus en hopelijk een langdurige vriendschap! Meer hierover in het dagboek van mei a.s.!



Romek’s voorjaarsvakantie:

In Romek’s voorjaarsvakantie zou hij gaan logeren bij mijn ouders. Maar mijn moeder wordt vrijdags voor de vakantie aan haar knie geopereerd dus is het niet zo’n geslaagd idee om dan een logeetje te hebben. Maar Romek zou Romek niet zijn als hij een andere oplossing heeft. Hij regelt zelf dat hij bij de tantes van Taro in Ulft mag komen logeren. Dinsdags als we even bij mijn schoonouders op de koffie/.thee gaan, mag hij al blijven om met Opa en nichtje Cheyenne te gaan vrijzwemmen en vanaf woensdag mag hij logeren bij de tantes. Hij heeft de tijd van zijn leven. Zo gaan ze o.a. met hem naar de speeltuin in Engbergen, met de trein naar Arnhem en zwemmen in het zwembad van Ulft. Op vrijdag komt hij weer terug. Als de tantes weer naar huis gaan, staat Romek bij de voordeur te huilen. Terwijl ik hem troost vertel ik hem, dat het helemaal geen schande is dat hij een beetje verdrietig is. Het is een goed teken dat hij het leuk heeft gehad en dan mag je best verdrietig zijn dat het afgelopen is. Maar Romek heeft al een vervolg afspraak gemaakt om in de grote vakantie te komen logeren. En niet alleen hij heeft genoten, ook de tantes kijken uit naar de volgende logeerpartij.



Gastcollege:

Eind februari krijg ik per mail weer een uitnodiging voor het geven van een gastcollege in Nijmegen aan de HAN. Het gaat net als vorig jaar weer op 14 mei plaatsvinden. Ik ben zeer vereerd dat ik wederom ben gevraagd en dat de studentes het vorig jaar zeer gewaardeerd hebben dat ik mijn verhaal ben komen doen. Dus we gaan er nog een keer voor. Meer hierover in het dagboek van mei a.s.!



Tot slot voor degene die het nog niet mee hebben gekregen, vanaf eind maart heb ik weer een

job. Nieuwsgierig…. lees er alles over in het dagboek van maart!






maart  2008:



Ook deze maand was er weer genoeg te beleven. Wilma, een goede vriendin van ons, werd begin van de maand 50 en we waren uitgenodigd voor een heerlijk koud en warm buffet. Verder hebben we nieuwe foto’s laten maken van onze jongens (binnenkort te bewonderen op onze site). Romek had een projectafsluiting over het thema Sprookjes op school. Met ons gezinnetje zijn we ’s avonds op school wezen kijken naar alles wat er mee te maken had.

Op paaszaterdag waren we uitgenodigd door onze goede vrienden Erik & Tanja Schaap om met hen uit te gaan eten bij de Griek in Duitsland. Na een heerlijke maaltijd zijn we nog een afzakkertje gaan nemen in Bergh-City. (Erik & Tanja… bedankt voor de heerlijke en gezellige avond !) Op woensdag 26 maart werd mijn schoonmoeder 65 en n.a.v. het feit dat mijn schoonvader in september ook 65 is geworden, werden we door mijn schoonouders uitgenodigd om op 29 maart uit te gaan eten bij Juffrouw Tok in Diddam met het hele gezin. De kip Pirri Pirri was behoorlijk pittig maar super lekker en de kids genoten na het eten van een bezoek aan de ballenbak. Prima locatie om met kids heen te gaan! (O)pa & (O)ma, nogmaals bedankt !

Verder is Romek deze maand druk aan het wisselen. Onder en boven zijn er “fietsenrekjes” ontstaan. Ik kan nog niet echt aan die “gaten” in zijn mond wennen.



Bobby:

Op 1 maart wordt onze hond Bobby 1 jaar. Uiteraard vieren we dit met een lekkere vlaai en krijgt Bobby een nieuwe halsband cadeau voor haar verjaardag en een paar lekkere kauwbotjes.

Op 3 maart mag ze lekker naar de kapper. Aan het eind van de middag kunnen we haar weer ophalen en ziet ze er weer lekker fris en fruitig uit.



Voetbalwedstrijden:

Vanaf 1 maart beginnen voor Romek de voetbalwedstrijden weer. De komende maanden staan we (bijna) elke zaterdag op het voetbalveld. De ene keer ga ik met Romek, de andere keer Taro. Bij de thuiswedstrijden gaat Siel gezellig mee om zijn grote broer aan te moedigen. Tot nu toe hebben ze alles nog gewonnen.



Schoolarts:

Op 4 maart mag Romek het spits afbijten bij de schoolarts. Hij weegt 21,5 kilo en is 123,7 cm lang. Romek is de eerste van de hele rij kindjes die bij de schoolarts moeten komen en de enige van groep 3. De andere kindjes uit groep 3 zijn vorig jaar al aan bod geweest in groep 2, maar omdat Romek toen officieel in groep 1 zat en groep 2 heeft overgeslagen, mag hij nu op bezoek bij de schoolarts. Het onderzoek verloopt erg rommelig. De arts en de assistente werken voor het eerst samen en zijn duidelijk nog niet op elkaar ingespeeld. De schoolarts is tevreden over Romek. Het ene piepje waar Romek niet meteen op reageerde tijdens de gehoortest ziet ze wel door de vingers. Romek’s motorische ontwikkeling heeft nog wat haperingen maaaaar de arts denkt dat dat wel goed komt. Ik vind het maar een komisch tante. De kinderarts slaat helemaal dicht als ze hoort van Vigo & Siel. Ze begrijpt niet dat Romek geen problemen heeft overgehouden aan deze hele situatie. Het feit dat hij een groep heeft overgeslagen zegt toch al genoeg. Hij is gewoon heel goed opgevangen door de kleuterjuffen destijds en wij blijven er bij dat onze openheid en eerlijkheid (op een kinderlijke wijze) naar Romek toe hebben bijgedragen dat hij de hele situatie op een gezonde manier (heeft) verwerkt. Na het onderzoek leveren Siel en ik Romek weer netjes bij zijn klas af en gaan we even op theeleutvisite bij mijn vriendin Brigitte. We wippen voor die tijd even bij de bloemist aan om 5 witte roosjes te kopen. Brigitte’s zoontje  Tymo is 5 jaar terug op 13 februari ook te vroeg geboren en heeft de bevalling helaas niet overleeft. Het was de bedoeling dat Siel en ik op 13 februari even aan zouden wippen maar toen had Siel net die fikse buikgriep onder de leden en om met een kind op visite te gaan waar het van onder en boven tegelijk uit komt is niet zo’n strak plan. Terwijl Brigitte en ik theeleuten en lekker bij kletsen, speelt Siel heel leuk met het oppaskindje van Brigitte.



Mijn nieuwe job!:

Op maandag 3 maart mail ik naar de Yunio dat ik me wil aanmelden als gastouder. Omdat ik het formulier niet weggestuurd krijg, mail ik na mijn bezoek aan Brigitte nog eens naar de Yunio en vlak erna wordt ik teruggebeld. Omdat er een tekort aan gastouders in ’s-Heerenberg is en ik aangeef via Brigitte te hebben vernomen dat er vraagouders zijn wiens kind binnenkort naar dezelfde school gaat als Romek en dat die school dus bij ons 2 minuten verwijderd is, willen ze graag deze week nog een intakegesprek met mij. Deze vindt een paar dagen later op vrijdag 7 maart plaats. Tijdens deze intake komt mijn contactpersoon meteen met de bewuste vraagouders voor de dag. Het gaat om een meisje van bijna 4 (die na de zomervakantie dus naar Romek’s school gaat) en een jongetje van bijna 2,5. Het lijkt me wel wat dus mijn contactpersoon gaat mijn gegevens doorgeven aan de vraagouders. Aan het eind van de middag belt de vader al op om een afspraak te maken om kennis te maken. Daags erna op zaterdag 8 maart vindt de kennismaking plaats. Het is een leuk gezin en de kindjes hebben het meteen naar hun zin bij ons met al het speelgoed. Als ze na 1 ½ uur weer vertrekken willen de kids niet meer naar huis (altijd een goed teken). Zowel wij als de vraagouders hebben er een goed gevoel bij dus de boel wordt in gang gezet. Op maandag belt de Yunio om te vertellen dat woensdag 12 maart het koppelingsgesprek zal plaatsvinden bij mij thuis. Die bewuste woensdag komen de ouders en mijn contactpersoon om alles op papier te zetten en afspraken te maken.  De week erop, op dinsdag 18 maart, komen de kindjes proefdraaien voor een halve dag. De vraagouders hebben nog een dubbele wagen die ik mag lenen, dus dat is een prima oplossing voor Siel en Brycen (het jochie van bijna 2,5). Voor Delphine (het meisje van bijna 4) is er een kiddyboard die ik aan de buggy kan hangen waar ze op kan staan, mocht ze moe worden. Het proefdraaien verloopt super en de week erop, op dinsdag 25 maart komen Delphine & Brycen voor het eerst de hele dag. Inmiddels zijn ze 3 hele dinsdagen geweest en gaat het nog steeds prima. De kindjes voelen zich al aardig thuis bij ons en ook Siel vindt het gezellig dat hij speelkameraadjes heeft. Zo verdien ik toch een paar centjes bij terwijl ik ook thuis ben voor Romek & Siel. En (ik verwacht) rond eind september krijgen we er nog een oppaskindje bij want de buren hebben gevraagd of ik op hun aanstaande eerste kindje zou willen oppassen. Voorlopig is dit wel een ideale job voor mij!



Romek mee naar babyzwemmen:

Op vrijdag 21 maart (Goede Vrijdag) heeft Romek vrij en omdat het babyzwemmen gewoon doorgaat, mag Romek mee zwemmen. Het is 3,5 jaar geleden dat hij er voor het laatst was en hij kan er zich dan ook niet veel meer van herinneren. Voor we gaan hebben Taro en ik Romek goed ingeprent dat dit bad niet geschikt is om in te duiken omdat het niet erg diep is en dat hij rustig moet doen in de buurt van de kleine kindjes. Maar Romek weet zich prima te gedragen en mag voor juf Annemiek allemaal “klusjes” doen. Ze vindt het ook heel leuk om hem na 3,5 jaar weer terug te zien. Romek vindt het helemaal geweldig tussen het kleine grut en ook Siel vindt het super dat zijn grote broer mee mag doen.



Romek appelflappen bakken met dansmarietje Aniek:

Op vrijdag 21 maart komt dansmarietje Aniek gezellig freubelen met Romek en ook een beetje met Siel. Ze beginnen met het schilderen van eitjes voor de Pasen. Siel en Romek krijgen van Aniek elk een eierhouder met verf en een lekkere chocolade paashaas. Siel vindt het helemaal geweldig. Er belandt meer verf op het tafelkleed dan op het ei maar dat mag de pret niet drukken (zie de foto’s op onze site). Als Siel op bed ligt en we tussendoor lekkere broodjes hebben gegeten, gaan Aniek en Romek samen appelflappen bakken. Het wordt een hele geslaagde morgen/middag die zeer zeker voor herhaling vatbaar is.



Pasen:

Voor eerste paasdag hebben we Taro’s 3 vrijgezellen tantes uitgenodigd. We gaan met ons allen wokken/gourmetten. Het wordt een hele geslaagde dag. Op tweede paasdag bezoeken we onze wederzijdse ouders en dan is het paasweekend al weer voorbij.



Siel’s loopprobleem:

Op 18 maart spreek ik onze fysiotherapeute bij school en ze beloofd om de week erop op 25 maart langs te komen. Inmiddels is mij opgevallen dat als ik Siel zo in een open ruimte zet hij dan in paniek raakt en of mijn vinger gaat zoeken of zich meteen op zijn billen laat zakken. De fysio oppert dat hij misschien de diepte niet kan zien of dat er een lichamelijk probleem is. Het is in ieder geval geen evenwichtsstoornis want daarvoor doet hij te veel. Ze is van mening dat Siel eens grondig nagekeken moet worden en ze maakt de papieren klaar voor de kinderarts. Gelukkig kan ik er binnen een week al tussen en wel op maandag 31 maart. Die bewuste maandag check ik wel eerst bij het ziekenhuis om te vragen of ik met Siel wel mag komen want vanaf 25 maart tot 28 maart heeft Siel bijna 40 graden koorts en verschijnen er op zaterdag 29 maart vlekjes op zijn buik en rug wat duidt op de 6e ziekte. Op internet kan ik niet achterhalen of het echt zo besmettelijk is, maar we lichten voor de zekerheid wel Natascha en Aline in omdat we met de hele familie zijn wezen uiteten en hun kinderen het misschien ook kunnen krijgen. Gelukkig mag ik met Siel wel naar het ziekenhuis komen. De kinderarts kijkt Siel helemaal na maar kan niks lichamelijks ontdekken. Hij heeft nooit geen hersenbloedingen gehad, dus ze ziet ook geen aanleiding om hem door de MRI te doen. Ze doet een paar testjes om zijn kleine hersentjes te checken en volgens haar doen die het ook prima. Op het gebied van “:de diepte niet kunnen zien” kan ze me niks zinnigs vertellen. (Inmiddels ben ik met Siel bij de oogarts geweest, die hem getest heeft. Volgens de oogarts moet Siel alles kunnen zien dus ook de diepte.) Siel is officieel ook nog geen 2 jaar dus hij heeft nog een tijdje. Waarschijnlijk is het toch “het niet durven”. De kinderarts kan me alleen een “rollator” adviseren. Ze denkt dan aan zo’n babygevalletje vanaf 6 maanden. We gaan er naar op zoek, maar het blijken lage dingen te zijn waarbij Siel meteen op zijn billen gaat zitten en geen stap vooruit zet. Inmiddels hebben we via de thuiszorg een kinderrollator mogen lenen en ik moet zeggen, Siel vindt het helemaal geweldig. Het is een heel koddig gezicht om hem achter dat ding te zien sjouwen. Hij staat af en toe ook al los en wandelt daarna relaxed door. Dus hopelijk ziet hij in die 8 weken dat we hem mogen lenen het licht en gaat hij uiteindelijk zelfstandig lopen. (Houdt de site in de gaten voor foto’s van Siel achter zijn rollator!)




april  2008



Al weer een maand voorbij. Een maand die voor ons heel dubbel is en blijft. De verjaardag van Siel en eigenlijk ook van Vigo en Vigo’s sterfdag 16 dagen later. Men zegt dat de pijn op den duur zal slijten, maar het verdriet om het verlies van ons ventje zal altijd blijven bestaan. We zijn dan ook heel blij dat er toch een aantal mensen aan Vigo’s verjaardag en sterfdag hebben gedacht! Aan het eind van de maand heeft Romek lekker een paar daagjes vrij. Gelukkig wordt het weer steeds beter, dus het is echt genieten! En ondanks de verdrietige momenten deze maand, sluiten we de maand supergoed af! Nieuwsgierig… lees dan snel verder!



Oppaskindjes:

Op dinsdag 1, 8, 15, 22 en 29 april komen de oppaskindjes Delphine & Brycen bij ons.

En op maandag 7 april heb ik nog een inwerkcursus in Zelhem van de Yunio. Aan het eind van de maand ben ik door mijn “proeftijd” heen. Het klikt nog steeds van beide kanten dus voorlopig blijven de kindjes elke dinsdag komen.



Amphion:

Op woensdag 2 april ga ik met Romek naar de schouwburg. Er speelt een voorstelling met Peter Faber en het stuk heet “Kroon aan de kapstok”. Voor aanvang van de voorstelling staat Peter Faber alle kindjes op te wachten bij de ingang van de zaal en geeft ze allemaal persoonlijk een hand. Aan het eind zwaait hij iedereen weer uit en krijgen de kinderen een door hem tijdens de voorstelling getoverd belletje dat betrekking heeft op de voorstelling.

Op dinsdag 15 april gaan Taro en ik samen naar de schouwburg. Thomas Acda en Paul de Munnik spelen er een grandioze voorstelling die bestaat uit zang en cabaret.





Verjaardagen Taro & Siel:

Op vrijdag 4 april viert Taro zijn 36e verjaardag. Hij heeft de hele dag vrij en gaat met Siel en mij mee naar babyzwemmen om te kijken en foto’s te maken. Vanaf half 3 kan er gefeest worden. Komt normaal iedereen overdag, dit keer komt het grootste gedeelte ’s avonds. Maar dat mag de pret niet drukken, met wat schuiven en stapelen komen we een heel eind en wordt het een leuke dag. Als alle visite weg is, gaan we de boel in orde maken voor het volgende feest. Ik versier het hele huis met 2-tjes en we hangen nog wat andere slingers op. Want… op zaterdag 5 april wordt onze Siel al weer 2 jaar. Gelukkig komt de verjaardagsvisite van Siel aardig verdeeld over de dag. Romek heeft om 11:00 nog een voetbalwedstrijd in Zevenaar dus Taro en Romek vieren vanaf ’s middags mee. Siel wordt goed verwend en we zijn blij dat er ook door een aantal aan Vigo wordt gedacht!



Lieve Vigo,



Kindje van 2,

hoe had je er nu uitgezien?

Kindje van 2,

had je al kunnen lopen misschien?

Kindje van 2,

Zou je ook blonde krulletjes hebben gekregen?

Kindje van 2,

Hoeveel had je nu moeten wegen?

Kindje van 2,

We houden zoveel van jou.

Het doet dan ook verschrikkelijk veel pijn,

Dat jij nooit een kindje van 2 zult zijn…



Papa, Mama, Romek & Siel xxx



Oogarts:

Op woensdag 9 april heeft Romek om 15:45 uur een afspraak bij de Orthoptie. Ilse is net bevallen van haar 2e kindje dus krijgen we een vervanger. Toevallig is het een vriendin van onze buren en hebben we haar al eens eerder gezien. Ze weet ook dat Siel afgelopen weekend jarig was. Romek’s ogen zijn het zelfde gebleven als de vorige keer. Hij zit net niet tegen een bril aan. Dus de komende 4 maanden blijven we maar weer plakken. Ik vraag de oogarts of ze ook even naar Siel wil kijken omdat de fysio meende dat Siel de diepte niet kon zien. Maar naar een paar testjes is ze van mening dat Siel alles moet kunnen zien. In ieder geval hebben we nu uitgesloten dat zijn loopprobleem aan zijn ogen zou kunnen liggen.



Siel’s kinderrollator:

Voor we naar de Orthoptie gaan halen we bij de thuiswinkel een kinderrollator op voor Siel. Dit op advies van de kinderarts maar omdat alle babykarretjes veel te laag zijn voor Siel, heeft mijn vader bij de thuiszorg geïnformeerd of er een kinderrollator bestond. Toevallig waren er vanmorgen 2 soorten binnengekomen dus Siel gaat er een uitzoeken. We kiezen er een met 4 wieltjes. Eerst kijkt Siel nog wat onwennig, maar als Romek samen met hem gaat rondcrossen is het ijs gebroken en sjeest hij zo met het ding weg. Een koddig gezicht om hem achter dat ding te zien rondsjouwen (kijk voor de foto’s op onze site). Inmiddels laat hij zich al meer los, blijft regelmatig zelfstandig even staan en loopt steeds vaker ieniemienie stukjes los. We mogen de rollator 8 weken gratis lenen, dus hopelijk ziet hij in die 8 weken eindelijk het licht!



Naailes:

Op woensdag 9 april heb ik mijn laatste naailes. De juf stopt er mee, dus ik ook. Ik heb me aangemeld om bij haar privé verder te gaan, dus hopelijk is er in september een plekje vrij voor me. Vanaf nu kan ik wel weer lekker mee met Romek naar zijn voetbaltrainingen.



Barbeknoeien:

Sinds half april zijn we de trotse eigenaar van een buitenbarbecue. Dankzij onze overkapping kunnen we de laatste 2 weekenden van april al lekker buiten brutselen en braden. De eerste keer bakken we nog buiten en eten we binnen, maar de dag erna, op zondag eten we ook al lekker buiten. Opa & Oma Weeber die toevallig aan komen waaien eten gezellig een speklapje mee. Het tweede weekend kunnen we tot half 10 ’s avonds buiten vertoeven en komen Opa & Oma Franck lekker mee barbeknoeien. Heerlijk dat buitenleven, we krijgen al echt de vakantiekriebels!



Vigo’s 2e sterfdag:

Maandag 21 april was het al weer 2 jaar geleden dat onze Vigo stierf. Gelukkig zijn er een aantal mensen die samen met ons even stil staan bij dit verdrietige feit.



Soms lijkt de zon minder fel te stralen.

Soms lijkt het blad minder groen.

Soms loop ik door het huis te dwalen.

En weet niet wat ik moet zeggen of doen…

Ook al hoor ik de vogels wel fluiten.

Jij blijft voor altijd zo klein…

Even heb ik je mogen dragen.

Even heel dichtbij je kunnen zijn.

Soms weten mensen veel.

Soms weten we niets.

En vragen “WAAROM?”

Het antwoord verstilt, omdat er geen antwoord is…



Twee jaren zijn er nu voorbij.

Maar nog steeds leef je voort in mij.

Jouw gemis voel ik nog iedere dag.

Toch is het soms net of ik je even voelen mag.

Ik zie dat als een groot geschenk.

De tintelingen in mijn lichaam als ik aan je denk.

Ik weet zeker dat jij vanaf boven naar me kijkt.

En op die manier mijn leven toch verrijkt.

Vandaag is een dag met een traan en een lach.

Omdat ik zeker weet, dat ik jou ooit weer tegenkomen mag.



Liefs,   mama xxx



Afsluiting van de maand:

De maand april wordt supergoed afgesloten, want… op 30 april (Koninginnedag) durft Siel het rond half 6 ’s avonds eindelijk aan om los te gaan lopen. Ik lig onder de zonnebank, Taro zit op de bank een computerspelletje te doen en Romek speelt in de tuin. Opeens loopt Siel van de kamer naar buiten naar Romek toe en dan is het ijs eindelijk gebroken…

SIEL LOOPT !!! Het is altijd een speciaal moment als je kindje gaat los lopen, maar met Siel’s voorgeschiedenis is dit moment voor ons extra speciaal. Wat zijn we trots, blij en gelukkig. Voor foto’s van dit bijzondere moment kijk snel op onze site.






mei  2008:



Er is weer een boel gebeurd deze maand. Inmiddels loopt Siel al weer een kleine maand en het gaat steeds beter. De tuin en ons huis zijn in tussen vertrouwd terrein voor hem, daarbuiten heeft hij mama’s vingerkootje af en toe nog wel nodig, maar dat mag ook. Beter zo dan dat hij meteen de straat op gaat rennen, niet waar? Voor hem is een heel nieuwe wereld open gegaan en daar geniet hij met volle teug van. En hij niet alleen. Het is een genot om te zien dat hij steeds vrijer wordt in het lopen en hoe trots hij daarbij op zichzelf is. Het is niet alleen een nieuwe mijlpaal maar ook weer een stukje loslaten. Aan het eind van de maand gaat dan eindelijk ook de box uit huis. De box, het wipstoeltje en de loopkar verhuizen een deurtje verder naar onze buren die over 5 weken papa & mama hopen te worden (van ons toekomstige oppaskindje). Ook word ik aan het eind van de maand door een moeder van school gevraagd of ik interesse heb in nog 3 oppaskinderen voor de maandag en de donderdag voor tussen de middag, na school en in de schoolvakanties. Meer hierover in het dagboek van juni!



Al weer 11 jaar getrouwd:

Op vrijdag 9 mei waren we al weer 11 jaar getrouwd. Taro neemt een halve dag vrij. Siel gaat op tijd naar bed zodat we rond een uur of 2 met de kids wat leuks kunnen gaan doen. We willen naar Speeltuin Schöneveld in Doetinchem. Mijn vriendin Brigitte heeft daar al jaren een abonnement op en Romek is er ook al eens met een kinderfeestje geweest. Ook wij besluiten om er een gezinsabonnement te nemen. Voor maar 22 Euro kunnen we een heel jaar gebruik maken van de speeltuin, terwijl je normaal 2,50 Euro per persoon aan entree moet betalen. Met 2 keer heb je het abonnement er dus al uit. Het weer is superwarm en de jongens genieten intens. Naar een paar uurtjes spelen gaan we nog even langs Kobus in Zeddam om lekkere pannenkoeken te eten. Rond kwart voor 8 haal ik (dansmarietje van dit jaar) Aniek op. We hebben vanavond nog een feestje. Een van de mannen van de Raad van Elf viert zijn 50e verjaardag en Aniek was bereid om een avondje te komen oppassen. En omdat we heel zuinig zijn op goede oppas, haal en breng ik haar. Het wordt een leuk feest waarbij we worden getrakteerd op salsa les. En ook Aniek heeft het naar haar zin gehad. We babbelen nog gezellig een uurtje na en rond kwart voor 2 breng ik haar weer naar huis. Over een paar uurtjes begint er weer een feest!



Al weer 40 jaar getrouwd:

Op zaterdag 10 mei zijn mijn ouders 40 jaar getrouwd. We beginnen de dag met een ontbijt bij hen thuis verzorgt door de kinderen en kleinkinderen. Ook vandaag is het weer ons goed gezind dus we kunnen lekker buiten vertoeven. Opa & Oma krijgen van ons allemaal een nieuwe tv (zo’n hele platte) voor op hun slaapkamer en een foto van de kinderen en kleinkinderen op canvas. Tussen de middag gaat Siel lekker slapen en ook Romek wordt een uurtje naar boven verbannen om te rusten. Rond half 5 zijn we weer terug bij mijn ouders al waar we worden getrakteerd op heerlijk chinees eten. De kinderen krijgen een lekker frietje met frikandel. Na het eten gaan we naar huis omkleden en als tante Ineke & tante Agnes er zijn om op Siel te passen gaan Taro, Romek en ik naar het feest. Romek is helemaal hoteldebotel omdat dit zijn eerste feest is waarbij hij tot het eind mag blijven. Het wordt een hele leuke avond. Rond 00:00 uur heeft Romek het even moeilijk maar het blijkt meer van de honger dan vermoeidheid. Naar een 2-tal broodjes is hij weer helemaal boven Jan en danst hij verder tot 00:30 uur. Wij wachten het handenschudden niet meer af en gaan na de koffie en broodjes met Romek huiswaarts. Bedankt pa & ma voor een grandioos feest en op naar de 50 jaar!



Moederdag:

Op zondag 11 mei is het niet alleen Pinksteren maar ook Moederdag. Gister hebben we al een cadeau afgegeven voor mijn moeder, want na zo’n late avond (of terwijl vroege morgen) willen we natuurlijk wel lekker uitslapen. Uiteraard heb ik zelf ook moederdag en we willen ook nog even bij Taro’s moeder aan. Van Taro en de jongens krijg ik een nieuwe Noa (mijn oude is helaas gesneuveld toen hij uit de kast viel) en Romek heeft een mooi glaasje beschilderd op school waar een waxinelichtje in zit. Ook heeft hij er op school een brief bij geschreven in schrijfletters (lieve mama, ik vind je heel lief,  je kook leker, liefs mama, kusen van romek). Na het ontbijt gaan we bij mijn schoonmoeder langs en de rest van de dag genieten we van het mooie weer en sluiten af met een overheerlijke barbecue in eigen tuin.



Gastcollege:

Op woensdag 14 mei mag ik weer een gastcollege geven in Nijmegen op de Hogeschool over onze ervaring rondom onze te vroeg geboren kinderen en het overlijden van een van hen. Rond een uur of 11 komen Tante Ineke & Tante Agnes om op de jongens te passen. Terwijl een van de tantes Romek van school gaat halen en de ander bij Siel blijft, ga ik richting Nijmegen. Onderweg eet ik mijn bammetjes op. Ik ben blij dat ik ook dit keer mijn navigator mee heb, want hoewel ik de weg naar Nijmegen nooit maar dan ook nooit meer zal vergeten, uitgerekend nu zijn ze met de weg bezig en moet ik een totaal andere kant op dan ik gewend ben en dan is zo’n TommieTommie wel behoorlijk handig. Gelukkig ben ik ruim op tijd vertrokken, dus ook ruim op tijd op de plaats van bestemming. Ik meld me bij de receptie en niet veel later word ik opgehaald. Ik krijg nog even gelegenheid om een babbeltje met mijn oude naaimaatje te maken die hier docente is en mij vorig jaar heeft benaderd om een gastcollege te gaan geven. Terwijl we naar de groep studenten lopen door het immens grote gebouw, hoor ik van mijn begeleidster dat mijn gastcollege van vorig jaar ontzettend goed is ontvangen en ook naadloos aansloot op hetgeen een verpleegkundige over het onderwerp kwam vertellen. Over een bepaald onderwerp wordt dus door een verpleegkundige/arts en een gastdocent verteld, dat wist ik ook niet. En omdat het zo goed op elkaar aansloot heeft de school hier hele hoge cijfers voor gekregen. Door de zenuwen heb ik niet goed meegekregen hoe dat nu precies zat met die cijfers en van wie ze die kregen, maar het doet me wel goed te horen dat mijn verhaal zo goed ontvangen is en voldoende informatie bevatte. Omdat mijn begeleidster nog het een en ander moet regelen voor het gastcollege dat na mij wordt gegeven, vraagt ze mij of ik het erg vind het college te geven zonder docentes erbij. Ach, vorig jaar ging het zo geweldig, dat lukt je vast wel, zegt ze me. Ik heb er geen moeite mee als ze maar wel op tijd terug is om te helpen bij het laten zien van de foto’s die ik heb meegebracht. Ik ben niet zo’n computertechneut, dus ik wil geen computer van slag maken door mijn gestuntel. Ze beloofd om een kwartier voor het einde terug te zijn anders willen de studentes mij wel helpen hiermee.  Net als vorig jaar zijn het weer een 20-tal studenten en wat ik heel erg leuk vind is dat er dit jaar een jongeheer bij zit. Mijn verhaal wordt weer met veel interesse gevolgd. Ik zie zelfs dat er bij een enkeling een traantje wordt weggeveegd. Net als vorig jaar ben ik de eerste paar minuten weer op van de zenuwen, maar eenmaal bezig gaat het steeds beter. Als ik bijna klaar ben met mijn verhaal, komt mijn begeleidster weer terug in het lokaal en helpt met het laten zien van de foto’s. Ook dit jaar maken de foto’s weer heel veel indruk. Na nog wat vragen te hebben beantwoord, neem ik afscheid van de studentes en terwijl ik naar de uitgang wordt begeleid door mijn begeleidster, vraagt ze me of ik volgend jaar weer zou willen komen. Net als vorig jaar luidt mijn antwoord: Als ik met mijn verhaal aankomend verpleegkundigen iets kan “leren en/of bijbrengen”, wie ben ik dan om dat te weigeren. Ik vind het een hele eer dat ik weer mocht komen en kom volgend jaar graag weer terug!



Reunie Nicu:

Op zondag 18 mei houden we onze 2e Nicu-reunie van de te vroeg geboren kindjes die bij Siel op de Nicu in Nijmegen lagen en waar we nu nog contact mee hebben. Dit jaar gaan we met ons allen naar Burgers Zoo in Arnhem. Rond 10:00 uur ontmoeten we de families Smit en van Mierlo en een half uurtje later voegt de familie Zoethout zich ook bij ons en kunnen we ons bezoek aan de dierentuin beginnen. Net binnen, laten we ons met ons allen op de foto zetten. Het is een zonnige maar ook frisse dag maar we genieten allemaal. Ik heb een lekkere aardbeienroomcake gebakken en meegebracht voor bij de koffie. Zelfs de kids komen er even voor uit de speeltuin en binnen mum van tijd is de cake dan ook helemaal op. Het is prettig elkaar weer te zien en te spreken en ervaringen uit te wisselen. Siel zit niet veel in de wagen en komt ogen en oren te kort. Vooral Burgers Ocean vindt hij helemaal het einde. Hij gunt zich dan ook geen tijd om een tukje te doen. Het wordt een geweldige dag (voor foto’s kijk op de site). Volgend jaar als Levi, Aschwinn, Siel, Mick & Senne 3 jaar zijn willen we naar Kernwasser Wunderland in Kalkar (Dld)!



Consultatiebureau:

Op maandag 19 mei mag Siel weer naar het consultatiebureau. We hebben een afspraak rond een uur of 4 dus Romek gaat mee. Als Siel op de weegschaal zit ben ik ontzettend benieuwd wat hij weegt… 11 kilo en 380 gram! Eindelijk van die 10 kilo af. Hij is 87,5 cm lang. Met zijn lengte middenin de groeicurve, met zijn gewicht net boven de onderlijn maar hij groeit goed mee dus wat willen we nog meer. Siel moet van blokjes een torentje bouwen, de blokjes opruimen in een doosje en bij een pop neus, ogen, mond, haren, handen, voeten en buik aanwijzen. Dat doet Siel allemaal netjes. Ik beantwoord de vragen van de verpleegkundige en haar conclusie is dat Siel alles doet wat een 2-jarige moet doen/kunnen. Ons bezoek is kort, want ja, als je weinig kennis van prematuren hebt, wat kun je er dan over zeggen. Als we vragen hebben moeten we ons maar weer tot de kinderarts wenden. We maken een nieuwe afspraak voor oktober en dan keren we huiswaarts.  



Orchideenhoeve:

Op zaterdag 24 mei gaan we een dagje uit met Taro’s peettante Tante Tiny naar de Orchideenhoeve. Om half 10 halen we haar op en gaan dan richting Flevoland. Rond 11 uur zijn we op de plaats van bestemming en na een kopje koffie en een saucijzenbroodje gaan we beginnen aan onze toer. Niet allen Tante Tiny, Taro en ik genieten van de prachtige bloemen een aankleding, ook Romek (natuurliefhebber bij uitstek) en Siel (beginnend natuurliefhebber) genieten van al het moois dat de hoeve ons te bieden heeft. Sinds begin april is er ook een vlindertuin geopend die ook weer is aangekleed met de prachtigste orchideen. Na een paar uur rond te hebben gelopen, eindigen we in het winkelgedeelte. Uiteraard gaan we niet weg zonder het een en ander te hebben gekocht. Ook voor onze buuf Brigitta, die net als vandaag altijd bereid is om Bobby uit te laten als we een dagje weg zijn, en die helemaal verzot is op orchideen, brengen we wat van deze prachtige planten mee. Omdat het pas half 2 is gaan we door naar Urk. Hier eten we een lekker visje en wandelen door het prachtige plaatsje. Uiteraard mag een bezoekje aan de zee en het strand niet ontbreken. Het weer is geweldig, zonnig maar niet te warm en zeker niet koud. Voor we Tante Tiny thuis af zetten gaan we lekker uit eten bij Juffrouw Tok in Didam. Het was een geweldige dag en we hebben allemaal genoten (voor foto’s, zie onze site).  



Communie:

Op zondag 25 mei doet nichtje Cheyenne haar Eerste Heilige Communie. Omdat we Siel niet mee willen nemen naar de kerk mag Siel tijdens de kerkdienst bij buurvrouw Ellen blijven. Na de kerk halen we hem weer op. Hij is echt in dubio, zal ik meegaan met papa en mama of bij buurvrouw Ellen blijven. Ook Ellen heeft genoten van het oppassen. Tussen de middag gaat Siel even een tukje doen in zijn campingbedje. Het wordt een leuke dag met een heerlijk warm en koud buffet.





juni 2008:




Weer een maand voorbij. Nog een paar weekjes en we gaan lekker op vakantie naar de Beerze Bulten! Siel gaat steeds beter lopen. Schoof hij eerst na een val op zijn billen naar een punt waar hij zich aan kon vasthouden om overeind te komen, nu kan hij zelfstandig omhoogkomen als hij op zijn billen beland. Ook het babbelen begint steeds grotere vormen aan te nemen. Zo kan hij inmiddels zeggen: Siel, Romek, opa, oma, buurman, Bo (hond van de buren), Bikkel (hond van de andere buren), Bob (van Bob de bouwer en van Bobby), mauw (een poes), baby, mooi, siets (fiets). Ook gaat hij steeds meer “zinnetjes” van 2 woorden zeggen: mauw nou, mauw niet, mama siets (fiets), getty Bobby (gekkie Bobby). Nu hij kan lopen is er ruimte om andere dingen te ontwikkelen, zoals het praten.

Deze maand ontving ik ook mijn allereerste bekeuring voor te hard rijden. Toen ik 14 mei jl. naar Nijmegen reed voor het gastcollege en ik onverwachts anders moest rijden door wegwerkzaamheden, heb ik een iets te vlotte 50 gereden (omdat ik geen idee had waar ik zat en hoe ik moest rijden en bang was te laat te komen, geen excuus maar toch…) en ben toen schijnbaar geflitst. Jammer van het geld, maar ja, kleinigheidjes blijf je houden.



Voetbaltoernooi:

Op zondag 1 juni had Romek zijn eerste toernooi in Lobith/Tolkamer. Taro, Siel en ik gingen mee om hem aan te moedigen. Het weer was zonnig en het toernooi heel leuk. Uiteindelijk gingen alle teams naar huis met de eerste prijs, al hadden ze dat zelf niet in de gaten. Iedereen van het team mocht de beker een weekje in huis hebben. Een mooie afsluiting van een leuk seizoen voetballen. Na de zomervakantie gaat Romek naar de F-jes.



Al weer 40 jaar getrouwd:

Op zaterdag 7 juni zijn mijn schoonouders 40 jaar getrouwd. We gaan met het hele gezin (Natascha, Wilfried, Cheyenne & Djaimon, Micha, Aline & Bjoyd, Taro, Romek, Siel & ik en Opa & Oma uiteraard) een gezellige dag uit naar Ouwehands Dierenpark in Rhenen op kosten van kinderen en kleinkinderen. De dag wordt begonnen met taart en koffie bij ons thuis en van daaruit vertrekken we met 3 auto’s naar Rhenen. Het weer is aan het begin iets aan de frisse kant, maar al snel kunnen de jassen uit en genieten we van het mooie dierenpark en een warm zonnetje. Opa en Oma trakteren de kinderen op een mooie familiefoto die ’s morgens bij de ingang van ons is gemaakt en de kleinkinderen mogen allemaal wat uitzoeken in het winkeltje. Rond een uur of 5 zijn we weer thuis. Siel is in de auto in slaap gevallen dus die leg ik even voor een uurtje op bed. In de tussen tijd gaan we douchen en omkleden voor het eten. Wij, de kinderen en aanhang, nemen pa & ma nog mee uit eten naar de chinees in Zeddam. De kleinkinderen blijven allemaal thuis. De tantes uit Ulft komen oppassen. Het eten is grandioos en een mooie afsluiting van een heel gezellige en leuke dag! Pa & Ma, op naar de 50!



Vaderdag:

Op zondag 15 juni is het Vaderdag en kermis in ons stadje. Taro wordt verwend met een lekker geurtje, een door Romek op school geverfde kleerhanger en tekeningen en knutsels van Siel. (Siel heeft, toen hij met de communie van Cheyenne bij buurvrouw Ellen was, samen met haar een mooie tekening gemaakt voor vaderdag en ik heb samen met Siel en de oppaskindjes ook nog een ballon in elkaar geknutseld.) Na het ontbijt gaan we bij mijn ouders langs en aansluitend naar mijn schoonouders. Dan is het echt tijd voor Siel om te gaan slapen. Na 2 uurtjes, haal ik hem eruit en gaan we nog even over de kermis.



Oppaskindjes:

Wegens aanhoudende communicatieproblemen met de ouders van Delphine & Brycen, besluit ik half juni om te stoppen met de opvang. Officieel heb ik 4 weken opzegtermijn en daar wil ik me aan houden, maar de ouders besluiten daarop om per direct te stoppen. Ik ben heel flexibel en er kan een heleboel bij ons, maar ik houd van duidelijkheid en het naleven van afspraken. En dat moet wel van 2 kanten komen. (Bij mijn laatste job is me ook een hoop toegezegd en beloofd en boog ik me altijd in allerlei bochten om dingen te realiseren en uiteindelijk eindigde ik met niets en ik heb me altijd voorgenomen dat me dat nooit maar dan ook nooit meer zal gebeuren en zeker niet in een oppasjob.) Ik vind het heel jammer dat het na 3 maanden spaak is gelopen, ook omdat de kids het zo naar hun zin hadden bij ons. Maar ja, als de klik er niet meer is, dan houdt het op.



In Romek’s vakantie komt Yunio een nieuwe koppeling doen en begin ik op maandag 23 juni met 3 nieuwe kinderen. Dilara is bijna 8 en zit bij Romek in de klas, haar tweelingzusjes Yasmin & Susan zijn 5 en zitten in de kleuterklas. Tot de zomervakantie komen de meiden op maandag en donderdag na school tot half 6 en blijven bij ons warm eten. In de vakantie komen ze 2 hele dagen en na de zomervakantie waarschijnlijk ook tussen de middag een bammetje eten. De meiden hebben het erg naar hun zin bij ons en ik vind zo’n groot gezin aan tafel best gezellig.



Met de komst van de nieuwe oppaskids op de maandag en de donderdag heb ik ook afscheid genomen van Brum, de hond van mijn vriendin Maartje. Mijn bedoeling was na de zomervakantie te stoppen maar met de onverwachte eerdere uitbreiding op oppasgebied heb ik het iets moeten vervroegen. Na de zomervakantie komt de kleine van de buren er ook nog bij en zij hebben ook een hond. Drie honden en een boel oppaskids, dat wordt me toch iets te veel van het goede. Zie het als een job, met het enige verschil dat ik niet buitenshuis werk maar gewoon thuis. Toch vond ik het een moeilijke beslissing en we zullen Brum dan ook zeker missen. Maartje, nogmaals bedankt voor de gigantisch grote en supermooie bos bloemen toen je Brum voor de laatste keer kwam ophalen. We houden zeker contact!



Doordat ik wat verlaat ben met mijn verslag kan ik inmiddels wel melden dat vanmorgen, zondag 6 juli, ons nieuwe oppaskindje is geboren. Een mooi klein meisje dat de naam Liz heeft gekregen! Dave & Ellen, gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter en heel veel geluk, liefde & gezondheid toegewenst samen met Liz!



Waterpokken:

Op donderdag 19 juni verschijnen er blaasjes bij Siel in zijn nek… de waterpokken zijn gearriveerd! Romek die met zijn 6 ½ jaar nog steeds geen waterpokken heeft gehad, probeert angstvallig uit de buurt van zijn broertje te blijven. Maar ja, de eventuele besmetting is dan toch al geschied. Siel ondervindt gelukkig niet veel hinder van de vlekjes. Hij zit ook niet gigantisch vol. De meeste zitten in zijn nek en sporadisch 1 of 2 op armen en/of benen en een enkele in zijn gezicht. Een week lang gaat Siel elke avond in een badje met havermout. Deze tip heb ik jaren terug eens gelezen in het tijdschrift “Kinderen” en ik heb het destijds uitgeknipt en altijd bewaard. Havermout in een hydrofiel washandje doen, washandje dichtbinden. In het warme water leggen, flink uitknijpen zodat het water troebel wordt en het kind er in badderen. Niet afspoelen onder de douche. Gewoon de huid droogdeppen. Hierdoor drogen de blaasjes sneller in en heeft het kind minder jeuk. Verder heb ik nog Calendulan crème van VSM die ik na het bad en tussendoor op de vlekjes smeer. Het werkt in ieder geval wel, want Siel krabt niet en heeft geen last van jeuk. Helaas kunnen we niet daags erna naar babyzwemmen. Romek mocht mee omdat hij vakantie had, maar ja, met waterpokken kun je niet aankomen met al die kleine kindjes. Romek baalt als een stekker maar begrijpt het ook wel. Hij mag lekker twee daagjes logeren bij mijn ouders dus dat maakt veel goed. In het weekend blijkt dat Siel de waterpokken heeft gekregen van zijn neefje Djaimon. Het zal dus wel weer heersen. Tot nu toe heeft Romek het nog steeds niet gehad…



Leiden komt een dagje aanwaaien:

Op zaterdag 21 juni komen de Spadonnetjes uit Leiden een dagje naar ons stadje. Altijd heel gezellig als we elkaar weer treffen. Er zijn wat problemen met hun pc, dus Taro kijkt er tussen de bedrijven door even naar. Romek vermaakt zich opperbest met Timo & Branco. Als Siel zijn middagslaapje heeft gehad, gaan we lekker wandelen rondom Kasteel Huis Bergh en de Plantage. Omdat het weer mooier en beter is als voorspeld en verwacht, besluiten we, tijdens het nuttigen van een heerlijk ijsje, om toch even langs de supermarkt te gaan en spullen in te slaan voor een barbecue. (Linda is echt een culinair wonder dus ik probeer een paar van haar kunsten af te kijken en hoop dat ik ze me nog kan herinneren tegen de tijd dat ik het zelf in praktijk ga brengen.) Binnen no time hebben we van alles in elkaar geflanst en kan het brouwen en brutselen beginnen. Omdat de Spadonnetjes morgen nog afspraken elders hebben, blijven ze dit keer niet slapen en gaan rond half 8 naar huis. Want vanavond is de voetbalwedstrijd tussen Nederland en Rusland en die willen ze thuis voor de buis zien. Na het eten keren ze dus huiswaarts. Het was een hele leuke dag!



Kinderarts:

Op woensdag 25 juni is het weer tijd voor Siel’s bezoekje aan de kinderarts in Doetinchem. Op maandag bel ik even met het ziekenhuis om te checken of ik met Siel en zijn waterpokken wel mag komen, maar men verzekerd mij dat hij met ingedroogde blaasjes gewoon mag komen en naar een apart kamertje wordt gebracht. Ik wil liever een andere afspraak maar goed, ik vind het prima. Dus op de bewuste woensdag melden we ons rond een uur of 3 bij de balie, dat heet, Romek staat met Siel op de gang (want dat moest) en ik meld Siel aan. Meteen moet ik terug naar de gang en kijkt de mevrouw aan de balie of er een kamertje vrij is. We moeten over de gang naar het kamertje en daar wachten op de kinderarts. De kinderarts komt binnendoor en vindt Siel’s waterpokken reuze meevallen. Ze onderzoekt hem, weegt hem 11 kilo en 400 gram (hij is door een wat mindere eetlust vanwege de waterpokken iets afgevallen, maar hij is in ieder geval over de 10 kilo grens heen waar ze de vorige keer zo over viel) en meet hem (nog steeds 87,5 net als een maand terug op het bureau). Ik moet een aantal vragen beantwoorden en ze komt tot de conclusie dat hij in principe gewoon doet wat een kind van zijn leeftijd moet kunnen. We hoeven pas over een half jaar weer terug te komen. De kinderarts vindt het verstandiger als ik met de kids in het kamertje blijf zitten en via de telefoon die er staat een afspraak maak. Ik vind het prima. De kinderarts verdwijnt gewoon weer via de binnendeur!?!?! De mevrouw aan de balie kan nog geen afspraak maken want ze heeft nog geen agenda voor over een half jaar. Dus moet ik over een paar maanden zelf maar een telefonische afspraak maken. Ik moet in de gang blijven wachten en dan komt zij naar ons toelopen met het ponskaartje!?!?! Ik vind het maar een lachertje. Ik had liever gewoon een andere afspraak gemaakt, maar goed. Zoals ik al eerder zei, kleinigheidjes houd je.



juli 2008:

Als ik dit schrijf is onze kampeervakantie op de Beerze Bulten alweer een
week voorbij. Maar wat hebben we een grandioze 2 weken gehad. Het weer was
ons goed gezind en we hebben ons super vermaakt.



Meesters & Juffendag:

Op woensdag 2 juli had Romek Meesters & Juffendag op school. Op deze dag
vieren alle meesters en juffen hun verjaardag en gaan ze leuke dingen doen.
Romek’s groep en groep 4 gingen samen naar de Zandbulten in Stokkum. Een
paar dagen ervoor had de juf mij gevraagd of ik ook wilde rijden. Natuurlijk
doen we dat. Om 9:15 uur meldden Siel en ik ons op school om de kids naar de
Zandbulten te brengen en om 11:45 uur gingen we hen weer ophalen. De dag
werd opgeluisterd door een warm zonnetje en het werd een geslaagde dag. Weer
terug bij school nam Romek nog een vriendje mee naar huis om te spelen.
Vanwege het warme weer had ik voor ik de kids ging ophalen al snel het badje
opgeblazen en gevuld met water, dus na de boterham hebben de jongens zich
prima vermaakt met water!



Rapport Romek:

Op vrijdag 4 juli krijgt Romek zijn rapport mee van school. Hij heeft heel
goed zijn best gedaan en mag over naar groep 4! We zijn heel trots op onze
knul.



Oppaskindje eindelijk geboren:

Zoals ik al in het verslag van juni kon berichtten, werd op zondag 6 juli
ons nieuwe oppaskindje geboren. (Mijn gevoel liet me niet in de steek want
ik voorspelde een meisje en dat het dit weekend geboren zou worden.) Twee
dagen later gaan Siel en ik samen met een trotse buurman en nieuwbakken papa
naar de kleine Liz kijken. Omdat Liz uiteindelijk werd geboren met een
keizersnede, moeten moeder en dochter een paar daagjes in het ziekenhuis
blijven. Het is een prachtig klein meisje en Siel praat alleen maar over
“baby lief”, “baby mooi”, “baby Liz”. Toeval wil dat de buurvrouw 2 huizen
verder op dezelfde dag bevalt van ook een prachtige dochter genaamd Demi in
hetzelfde ziekenhuis. Ook Demi moet nog een paar daagjes met haar mama in
het ziekenhuis blijven, dus Siel en ik grijpen de gelegenheid aan om ook bij
hen even aan te wippen. Als Ellen en Liz een paar dagen later weer thuis
zijn gaan Taro, Romek, Siel en ik nog een cadeautje langsbrengen en een
beschuit met muisjes eten. Siel, - die wel eens muisjes op brood, maar nog
nooit een beschuit heeft gehad - stort zich helemaal op deze lekkernij en
laat geen kruimeltje liggen. Maar als mama even de kleine Liz op schoot mag,
is het uit met “baby lief”. Toen ze in het ziekenhuis lekker in haar bedje
lag was het allemaal mooi en prachtig, maar nu ze bij mama op de arm ligt,
is het toch heel andere koek. Uiteindelijk geef ik Liz aan haar papa en mag
Siel bij mama op schoot. De rust keert weer terug bij ons ventje. Die
periode heeft Romek ook gehad, dat niets of niemand bij mama op schoot mocht
alleen hij. Komt allemaal goed! In de week voor onze vakantie moet de
buurman ook nog werken en laten Siel en ik hun hondje Bo tussen de middag
uit. Siel, die helemaal verzot is op Bo, vindt dat helemaal geweldig net als
onze eigen hond Bobby.



Ulftse Kermis:

Op zondag 13 juli is het weer tijd voor de Ulftse Kermis. Zoals elk jaar is
de gehele familie uitgenodigd bij de tantes in Ulft. We beginnen met
koffie/thee en 3 soorten taart. Allemaal zelf gemaakt door Tante Tiny. Het
weer is ons vandaag weer goed gezind want de hele dag kunnen we lekker met
ons allen buiten zitten. Tussen de middag gaat Siel even slapen in zijn
campingbedje. ’s Middags worden we verwendt met 2 soorten soep, diverse
salades, vis, vlees, gehaktballetjes, sausjes, vruchten, appelmoes en nog
veel meer en als toetje heerlijke puddingen en ijs. Alles weer zelfgemaakt
door Tante Tiny. Na het eten gaan we met een heel stel naar het centrum naar
de Kermis. Rond een uur of 7 nemen we afscheid. Romek moet morgen weer naar
school. Volgend jaar heeft hij meer geluk, dan begint de zomervakantie een
week eerder dan dit jaar en hoeven we niet zo op de tijd te letten. Bedankt
tantes, voor een fantastische dag!



Oppaskinderen:

Op de laatste dag voor onze vakantie krijg ik van mijn 3 oppasmeiden een
doos lekkere bonbons omdat ze me zo’n lieve oppas vinden en omdat ze het zo
naar hun zin hebben bij ons. Ik moet even wat wegslikken op het moment
suprème, vind het een ontzettend lief gebaar!



Eindelijk Vakantie !!!:

Op vrijdag 18 juli heeft Taro al vakantie, Romek moet ’s morgens nog naar
school, maar ze mogen allemaal spelletjes meebrengen, dus de morgen vliegt
voorbij. We halen alle spullen vast van de zolder en zetten alles in de
gang. Als Siel op bed ligt, pakken we de aanhanger in. ’s Middags breng ik
samen met Romek Bobby weg naar pension Van Gaalen. Romek blijft het een
moeilijk moment vinden, maar hij ziet ook dat Bobby niet eens meer omkijkt
naar ons als ze meegenomen wordt. Ze komt hier al als pup van een maand of
4, ze kent er iedereen en heeft het er beter dan als we haar meenemen naar
de camping. Dan moet ze de hele dag aangelijnd en kunnen we niet met ons
4-tjes naar het zwembad want je kunt een hond niet alleen laten in een tent.
Zeker niet als het super warm is. En dat beseft Romek zich ook wel. Hij weet
ook dat ze het er heel goed heeft en dat we Bobby niet zo maar ergens
achterlaten als we zelf niet het gevoel hebben dat het wel goed zit. Maar ik
begrijp zijn gevoelens ook wel. Ik had vroeger op vakantie ook altijd
heimwee naar de hond. Het liefst nam ik ook altijd de hond mee. Vandaar ook
dat we dit jaar hebben besloten om zijn vogeltje Mickey niet ook op vrijdag
naar Oma & Opa Franck te brengen maar op de dag van vertrek pas. En dat is
op zaterdag 19 juli. Na het pakken van de box op de auto en de kofferbak
gaan we met Mickey naar Opa & Oma Franck. Daar drinken we wat en dan gaat
onze vakantie echt beginnen. Romek en Siel hebben van ons als
vakantiecadeautje dvd schermpjes gekregen voor in de auto. Siel kijkt zijn
ogen uit. Met open mond staart hij naar Piet Piraat op het kleine schermpje
aan mama’s stoel. Samen met Romek zingt hij enthousiast mee met de liedjes
en vermaken ze zich met een leuke film. Onderweg hebben we veel regen maar
eenmaal op de camping, breekt het zonnetje door en kunnen we onze tent droog
opzetten. Als we 2 uurtjes later moe maar voldaan neerploffen in onze
vakantiestoel breekt de regen goed los. Het kan ons niet deren, wij hebben
de boel staan en onze vakantie is begonnen! Zondags hebben we afwisselend
een bui en is het weer droog en maandags een dag met wat meer regen. Maar we
gaan ’s morgens lekker shoppen en tegen de tijd dat we terug op de camping
zijn wordt het steeds droger. Vanaf dan hebben we af en toe nog een (flinke
onweers-)bui maar vooral zon, heel veel zon. We vermaken ons prima. In het
begin zijn we nog wel eens in het giga konijnenhol te vinden (een soort
binnenpret maar dan in het klein) of in het binnenbad maar naarmate het weer
zich verbeterd gaan we veel naar de speeloase waar Romek met een netje
visjes vangt en Siel de mooiste zandtaartjes bakt en naar het buitenbad. Op
woensdagmiddag laat ik me lekker verwennen in de beautysalon met een total
body hot stone massage en op donderdagmorgen is het Taro’s beurt voor een
total body massage. Heerlijk zo’n verwennerij tijdens je vakantie! Romek
heeft intussen al een aantal vriendjes gemaakt en vooral Tim die tegenover
ons staat is favoriet. Tim is 8 jaar en een zelfde soort kind als onze
Romek. Het klikt dus prima en regelmatig gaan ze samen naar de speeloase,
naar het giga konijnenhol, naar het zwembad of voetballen. Op vrijdag komen
Opa & Oma Franck ons met een bezoekje vereren. Siel vindt het geweldig dat
Opa & Oma zomaar op onze vakantie zijn. De rest van de vakantie blijft hij
Opa & Oma roepen als we in de buurt van de slagboom en de parkeerplaats
komen. Met Opa & Oma gaan we lekker barbeknoein. Omdat Romek het zo geweldig
vindt op deze camping, besluiten we om onze plannen om volgend jaar naar
Oostenrijk te gaan nog een jaartje in de ijskast te zetten en nog een
laatste keer te boeken op deze camping.Gelukkig is het plekje waar we nu
staan volgend jaar nog vrij dus een reservering is snel gemaakt. Na een week
op de camping komen onze vrienden de familie Schaap ook een weekje kamperen.
Vorig jaar hebben ze 3 dagen en 2 nachten bij ons gelogeerd op de camping om
het kamperen uit te proberen en nu gaan ze zelf een weekje. Ze komen vlak
bij ons te staan met hun bungalowtent. In onze tweede week op de camping
struinen we wat braderieen en rommelmarkten af. Een paar schoenen hier, wat
shirtjes daar. Ach daar is vakantie voor om geld uit te geven, niet waar? En
het zijn allemaal nuttige dingen dus wat maakt het uit. Verder liggen we met
regelmaat aan en in het zwembad. Ook Siel kan er geen genoeg van krijgen. Op
donderdag breken we vast ons luifel af want ze melden wisselvallig weer voor
vrijdag. Officieel mogen we hier tot zaterdag blijven staan maar dan moeten
we voor 11:00 uur van de camping af en dan moet je zo haasten. Vandaar dat
we net als vorig jaar op vrijdag weggaan, dan hebben we in principe de hele
dag. Donderdag is het weer nog super maar in de vroege morgen van vrijdag
barst er een fiks onweer los gepaard met hevige regenbuien. Het regent door
tot half 9. We ruimen alles binnen op zodat alleen de buitentent nog staat.
Maar als Erik Schaap een sms-je van zijn moeder krijgt die op buienrader
heeft gekeken en ons komt melden dat er rond half 12/12 uur een bui aankomt,
besluiten we de boel in te pakken en thuis verder te laten drogen. Het
begint al te druppen als we de stokken er aan het uithalen zijn. Siel, die
bang is dat we hem vergeten en daarom met alle geweld vast in de auto wilde
zitten, is intussen in slaap gesukkeld. Taro rijdt met de auto en aanhanger
naar voren en ik loop met Romek binnendoor met de laatste afvalzak. Romek is
verdrietig omdat onze kampeervakantie over is en vraagt waarom we geen 3
weken kunnen kamperen. Dat maakt het afscheid er niet minder om en zijn
vriendje Tim gaat zaterdag ook weg, maar ik begrijp het wel. Ook ik had
vroeger moeite om afscheid te nemen van een heerlijke kampeervakantie maar
ja, er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Iets over 12 melden we
ons af bij de receptie en gaan we richting ’s-Heerenberg. Dag Beerze Bulten,
tot volgend jaar. Dan komen we nog een keer terug! Rond half 2 zijn we weer
thuis en pakken we de boel uit de box, aanhangwagen en kofferbak. De tent
willen we in eerste instantie drogen bij mijn schoonouders in de garage maar
omdat het zonnetje goed doorgebroken is, leggen we de tent op de
parkeerplaats achter ons huis. In een goed uur is de hele tent kurkdroog en
kan hij weer voor een jaartje op zolder.

Gelukkig heeft Taro nog 2 weekje vakantie en gaan we nog genoeg leuke dingen
doen. Maar daarover meer in het dagboek van augustus!


 

augustus 2008:




Zoals al vermeld in het dagboek van vorige maand, kwamen we op 1 augustus terug van 2 heerlijke weekjes kamperen. ’s Avonds halen we Romek’s vogel Mickey op, die mocht logeren bij Opa & Oma Franck en een dag later Bobby, onze hond, die in het pension verbleef. En dan is ons gezin weer “voltallig”. Taro heeft nog 2 volle weken vrij dus nog genoeg te doen en te genieten.



Open Dag Ajax:

Op dinsdag 5 augustus gaan Taro en Romek in gezelschap van buurman Dave en buurjongen Rik naar de Open Dag van Ajax. Om 7:00 uur vertrekken ze en dezelfde tijd ’s avonds zijn ze weer terug. Het is een grandioze dag. Romek scoort nog een nieuw Ajax trainingsshirt, Ajax voetbalkousen en een nieuwe cap. En niet alleen Romek geniet van deze bijzondere dag. Ook Dave, Rik en Taro genieten. Deze dag is voor herhaling vatbaar, dus wie weet, volgend jaar weer! (Kijk ook eens bij de foto’s van deze dag)



Zwemmen met Aniek bij Bahia:

Op vrijdag 8 augustus gaan we een paar uurtjes zwemmen bij Bahia in Bocholt. We hebben (dansmarietje) Aniek uitgenodigd om met ons mee te gaan. Tussen het zwemmen door genieten we van een heerlijke maaltijd in het restaurant. Het is een geslaagd uitje!



Al weer 35!:

Op dinsdag 12 augustus mocht ik mijn (alweer) 35e verjaardag vieren. Was het in de morgenuurtjes nog wat fris met hier en daar een spettertje regen, de goden waren me de rest van de dag goed gezind. De gehele dag hebben we lekker buiten kunnen zitten onder de overkapping onder het genot van een heerlijk zonnetje. Men zegt wel eens: je krijgt wat je verdient….!



Follow-up 2 jaar in Nijmegen:

Daags naar mijn verjaardag maakten we onze opwachting in Nijmegen. Omdat we wel een paar uurtjes onder de pannen waren in het ziekenhuis, wilde Romek liever niet mee. Hij mocht bij de buren blijven (al heeft de buurvrouw hem niet veel gezien, want hij zat met buurjongen Rik meer bij ons thuis dan bij hen, hahahahaha). Voor we met ons eerste onderzoek begonnen, wipten we nog even snel aan bij de Nicu. Van te voren hadden we met onze (ex-)EVV-ers gemaild wie er aanwezig zou zijn. S. had het geluk om die morgen te mogen werken en was heel benieuwd hoe Siel het zou doen en hoe hij er uit zou zien. Ook de rest van de oude bekenden die we troffen waren erg onder de indruk van onze Siel. Voor hen ook altijd weer leuk om te zien waar ze al die moeite voor gedaan hebben en om te weten hoe het in de tussen tijd is vergaan. Daarna haasten we ons naar de poli voor onze eerste afspraak. Die was bij de kinderarts. Dezelfde als vorig jaar. Ze begint meteen over het uiterst belabberde rapport van de follow up van een jaar geleden dat zij toen klakkeloos ondertekende zonder het zorgvuldig door te hebben gelezen. Daar zullen we het maar niet meer over hebben, zegt ze. Verder meldt ze ons dat het daarna nooit meer is voorgekomen. (Zou ook niet zo fraai zijn.) Siel weegt 11,5 kilo en is 90,7 cm lang (in 2 maanden tijd 3 cm gegroeit!) Lengte, gewicht en schedelomtrek alles binnen de norm voor de leeftijd. Conclusie van het lichamelijk onderzoek: SIEL IS EEN GEZONDE PEUTER !

Daarna is het van 10:00 uur tot 11:00 uur de tijd voor het onderzoek door de fysiotherapeute en de logopediste. Wij zijn verheugd dat de logopediste een oude bekende van ons is. Zij behandelde Siel op de Nicu met het drinken aan de borst en het finger feeden. Zowel de fysiotherapeute als de logopediste beginnen ook weer over het belabberde rapport van vorig jaar. Beide hebben er ook geen goed woord voor over. Wij kunnen alleen maar zeggen dat we hopen dat het volgende rapport een beter beeld geeft over de ontwikkeling van Siel. Vandaar ook dat beide aan het eind al met zekerheid kunnen zeggen wat er van hun gedeelte in het verslag zal komen te staan.

Conclusie van het fysiotherapeutisch onderzoek: De motoriek van Siel is kwalitatief voldoende maar kenmerkt zich wel door een mild sturingsprobleem en wat verhoogde tonus in de benen. De motoriek is kwantitatief met name voor de grof motorische ontwikkeling nog vertraagd. Advies: voortzetting van de kinderfysiotherapie.

Conclusie van het logopedisch onderzoek: Op taalbegrip scoort Siel voldoende. De opdrachtsgerichtheid is nog wat wisselend, maar voldoende voor zijn leeftijd. Op ontwikkeling van de zinnen scoort Siel voldoende. Hij gebruikt met name drie- en meerwoorduitingen in de spontane spraak. Op actieve woordenschat scoort Siel voldoende.  De indruk van de articulatie (de uitspraak) is nog matig. Siel laat regelmatig nasale klanken horen. Hoe langer de uitingen worden van Siel, hoe minder de verstaanbaarheid wordt. De indruk van de mondmotoriek is voldoende.

Siel is een ondernemende peuter, de taalontwikkeling is voldoende, maar de spraakontwikkeling is nog matig. Ze vermoedt dat de zwakke verstaanbaarheid waarschijnlijk steeds minder zal worden, aangezien Siel pas sinds enkele maanden meer is gaan spreken en zich meer oefent en is het voorlopig niet noodzakelijk om logopedische begeleiding op te starten.

Zoals elk onderzoek loopt ook dit onderzoek uit. Er wacht nog een onderzoek bij de psycholoog. Siel is moe maar doet toch nog aardig mee. Conclusie van het psychologisch onderzoek: Tijdens het onderzoek reageert Siel heel vrolijk en communicatief. Hij heeft veel interesse in het testmateriaal. Aan het einde van de testochtend is hij erg moe waardoor hij een aantal testitems weigert. Er konden wel voldoende items worden afgenomen. Siel blijkt te functioneren op een normaal ontwikkelingsniveau. Ouders signaleren geen significante emotionele en/of gedragsproblemen.



De algemene conclusie van het gehele onderzoek: Siel functioneert binnen de norm van de leeftijd op het gebied van de spraak-taalontwikkeling en de mentale ontwikkeling. De motoriek (met name de grove motoriek) is nog wat vertraagd. Advies, fysiotherapie opnieuw in te schakelen en de ontwikkeling goed te volgen en bij twijfel contact opnemen met Nijmegen.



Wij zijn heel tevreden over deze resultaten en over het rapport. Pas over 3 jaar (op de leeftijd van 5 jaar) moeten we terug komen. Er van uitgaand dat Siel in die tussentijd gewoon gezond mag en kan doorleven zonder ziekenhuisopnames nemen we voorlopig afscheid van het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen.



We gaan nog even een hapje eten in het centrum van Nijmegen en wat rondneuzen in wat winkels. Op de terugweg naar huis wippen we even bij toys-a-rus aan en trakteren Siel op een heuse tractor met aanhanger. Hij heeft vandaag zo goed zijn best gedaan (en Romek is op de Ajax Open Dag al goed verwend) dat hij dat echt verdiend heeft.



Voorbereidingen kamperen volgend jaar:

Omdat Romek volgend jaar in een eigen tentje wil liggen, hebben we onze 1 maal gebruikte 4- persoons (pup)tent op internet gezet. Deze is veel te groot voor de kids om in te slapen en als bijzettentje te gebruiken. Binnen no time is de tent verkocht en op zondag 10 augustus komt er iemand uit Leiden (wij hebben wat met Leiden, hahahaha) om hem op te halen. Vandaar dus dat we op donderdag 14 augustus een bezoek brengen aan Obelink in Winterswijk en voor Romek een 2-persoons tentje aanschaffen. We maken meteen de balans op voor wat we verder nog willen aanschaffen en wat dat gaat kosten. Net terug van vakantie, begint het - bij het zien van zoveel moois - al weer te kriebelen. Wij blijven erbij: kamperen is (voor ons) het mooiste wat er is!



Al even oppassen op Liz:

Op vrijdag 15 augustus mag ik onverwachts al even een paar uurtjes oppassen op buurmeisje Liz. Ellen blijkt een fikse borstontsteking te hebben die uitgemond is in een abces. Liz komt in de kinderwagen dus ik ga lekker even met haar naar de stad. Dat “even” wordt uiteindelijk 1 ½ uur want ik kom overal bekenden tegen die me vragen “iets te hebben gemist”. (Hahahaha, ik heb er niet een tussen de soep en de aardappels op de wereld gezet.) Binnen no time is madame in slaap gesukkeld waarna ze heerlijk nog een paar uurtjes doorpit in de wagen onder onze overkapping. Ze slaapt nog steeds al Ellen en Dave terugkomen van het ziekenhuis. Wat een heerlijk kind, zo waren die van ons ook altijd. Ik kijk er naar uit om echt op haar te gaan passen. Waarschijnlijk vanaf half oktober, zoals het er nu naar uit ziet.



Oppassen:

Op maandag 18 en donderdag 21 augustus komen Dilara, Suzan & Yasmin de hele dag bij ons. Op maandag 25 en donderdag 28 augustus komen Suzan & Yasmin alleen, Dilara is die week naar de Kivada (Kindervakantiedagen). Het weer zit niet echt mee, maar we vermaken ons prima. Zo bakken we koekjes en appelflappen en kleien en verven we en ontdekken de meiden een heleboel superleuke dvd’s in onze verzameling. De dagen vliegen voorbij. Druk maar ook heel gezellig.



Oogarts Romek:

Op woensdag 20 augustus heeft Romek een afspraak bij de Orthoptie bij Ilse. We zijn het plakkeren naar 3 jaar inmiddels goed beu en ik wil eigenlijk voorstellen om voorlopig te stoppen. Maar Romek blijkt toch weer 20% vooruit gegaan te zijn. Het “luie” oog ziet nu al weer voor 80% dus toch de moeite waard om nog effe door de zure appel heen te bijten. We maken een afspraak voor oktober voor zowel Romek als Siel. Siel moet ook voor sterkte meting bij Ilse zijn, dus doen we 2 vliegen in een klap omdat beide dan gedruppeld moeten worden.



Voetbal:

Ook op woensdag 20 augustus begint het nieuwe voetbalseizoen weer. Blijkt dat ze de training een kwartier hebben vervroegd. Maar omdat we niet de enige zijn die dit ontgaan is, trainen ze gewoon door tot 19:00 uur. Vanaf 13 september beginnen de wedstrijden weer en staan we elke zaterdagmorgen thuis of uit aan de zij lijn mee te joelen!



Verjaardagen / Kraamvisite:

Op vrijdag 22 augustus is Maartje (mijn vriendin en ex-collega en het baasje van ons ex-oppashondje Brum) jarig. Ze viert het op zondag maar dan hebben we andere plannen dus kom ik met Romek en Siel nu even een bakkie doen. Romek, Siel en ik zijn blij om Brum weer te zien. Op zaterdag 23 augustus gaan we na Siel’s middagslaapje op kraamvisite bij Remco, Jessica en Demi. Zij hebben pas een Nintendo Wii aangeschaft en Romek mag er ook mee oefenen. Brengt hem meteen op een idee om te gaan sparen voor dit leuke hebbedingetje, want er hangt wel een behoorlijk prijskaartje aanvast.

Op zondag 24 augustus is Linda Spadon uit Leiden jarig. Als verrassing kruipen we rond kwart over 10 in de auto en knappen naar Leiden. Na ons surprise bezoek rijden we door naar Noordwijk voor een kort bezoekje aan het strand. Weer terug thuis (inmiddels al rond een uur of 5) laten we Bobby snel uit voor een plasje/poepie en gaan dan door naar…



Romek’s logeerpartij”

… Ulft. Romek heeft met de tantes afgesproken om een paar daagjes te komen logeren. Dus hup koffer in de auto en door naar Ulft. Op dinsdag komt hij weer thuis, vol van leuke verhalen en verblijdt met leuke cadeautjes.



Het laatste weekend van augustus is het Mechteld ten Ham weekend in ons stadje en hebben we op zaterdag 30 augustus nog een personeelsfeestje van Taro’s werk. Nog een dagje uitslapen en dan is de schoolvakantie echt afgelopen! Hoor ik van veel ouders dat ze blij zijn dat de vakantie is afgelopen, onze jongens kunnen zich nog prima vermaken, slapen lekker uit en vervelen zich niet echt. Ik moet er dan ook erg aan wennen dat die 6 weken al weer voorbij zijn en dat het uit is met het uitslapen en relaxen. Ach ja, aan alles komt een eind (helaas maar waar)!



september 2008:


September was een drukke maand. Romek’s voetbalwedstrijden zijn weer begonnen, we gingen een weekendje weg, aansluitend belandde mijn moeder in het ziekenhuis en verbleef 10 dagen lang in het ziekenhuis in Arnhem. Intussen ging het oppassen op maandag en donderdag gewoon door. Ben in mijn dagboek van augustus helemaal vergeten te vermelden dat Siel eigenlijk vanaf 17 september naar de peuterspeelzaal kon. We hadden hem toen we terug kwamen van onze vakantie opgegeven (en duidelijk vermeldt dat Siel een extreem prematuur is met een vertraagd motorische ontwikkeling) maar een kleine 1 ½ week later belden ze al op dat Siel 4 weken later kon starten. In eerste instantie had ik ja gezegd (ze belden net op een donderdag dat ik de meiden de hele dag had, dus er renden 5 kids door de tuin en ik was gewoon overrompelt). Maar na er een heel weekend niet van te hebben geslapen heb ik op maandag de boel geannuleerd. Siel loopt al aardig maar is nog snel uit balans gebracht, het praten gaat al wel steeds beter maar is nog met regelmatig onduidelijk (zeker op het moment dat ze belden) en Siel heeft nog moeite met het alleen drinken uit een beker. We hebben aangegeven dat Siel vanaf januari naar de peuterspeelzaal gaat. Dus we wachten een nieuwe oproep wel weer af. Inmiddels gaat het babbelen Siel steeds beter af.

’s Morgens roept hij luidt “Broer, wakker worden!” en als hij een vieze neus heeft is het van “Mama, neusje bah! Ook is hij vies van een poepie in zijn broekie. Dan roept hij “Mama, broek bah! of Mama, poep!” Als we Bobby uitlaten, commandeert Siel steevast “Bobby, plas! of Bobby, poep!” En tijdens het lopen “Bobby, kom!” Maar als hij te veel of te snel wil vertellen dan gaat het over op abracadabra taal. Maar hij praat elke dag beter en meer en we hebben er alle vertrouwen in dat hij het onder de knie gaat krijgen. De logopediste in Nijmegen verwachtte dat Siel binnen een half jaar goed en duidelijk zou kunnen praten en het ziet er naar uit dat ze gelijk krijgt.



Weer naar school:

Op maandag 1 september beginnen de scholen weer. Hoor ik veel moeders roepen dat ze blij zijn dat de kids weer naar school moeten omdat ze zich vervelen, bij Romek merk ik daar niks van. Hij vermaakt zich nog prima en ook ik moet erg wennen om er weer vroeg uit te moeten. Zowel Romek als ik vinden er dus nog niks aan, maar goed, eenmaal weer bezig dan zit het ritme er ook weer zo in. Romek heeft 2 lieve juffen en hij vindt zijn draai al snel in groep 4. Op dinsdag wordt hij meteen getoetst door zijn oude juf van groep 3. Bij het afsluitende rapport bleek dat Romek met het lezen stil was blijven staan en de juf heeft dit niet in de gaten gehad dus hebben we met de juf afgesproken dat we de hele vakantie zouden oefenen zodat Romek bij het begin van groep 4 op het juiste niveau zou zitten. Ze zou er dan voor zorgen dat Romek opnieuw getoetst zou worden en als de uitslag goed was dan zou het matigje op zijn rapport verandert worden in een voldoende. En ons oefenen heeft vruchten afgeworpen. Op de bewuste dinsdag komt Romek na school dolblij met zijn rapport aanrennen. De matig voor lezen is een voldoende geworden en er staat een dikke “GOED ZO!” achter! Oefening baart kunst, niet waar?



Bron spuiten:

Op maandag 1 september doen we een poging om een bron te spuiten voor een puntstuk. Helaas komen we – tot 2 keer toe – niet verder dan 4 meter. De grond in onze tuin leent zich niet om een bron te spuiten. Voorlopig stellen we het puntstuk dus maar even uit tot het voorjaar en gaan dan op zoek naar een andere manier.



Taro 3 dagen op cursus:

Op woensdag 3, donderdag 4 en vrijdag 5 september heeft Taro cursus van de ondernemingsraad van het werk en verblijft 2 nachtjes in een heel chique hotel. Romek biedt zich aan om naast mama te komen liggen in bed, zodat mama niet alleen ligt. Nu is Taro al een draaikont, maar Romek is geen haar beter. Dus veel nachtrust krijgt mama niet. Op woensdag zitten we met ons 3-en aan het avondeten en gaan we met ons 3-en naar voetbaltraining. Ook de donderdag is “stil”. Vanaf het moment dat Taro wegrijdt is Romek helemaal van slag. Iedere keer dat Taro belt (voor het slapengaan van de kids en als we wakker worden), maakt dat hij na het gesprek in snikken uitbarst. Donderdagavond als de meiden blijven eten is ook wennen. Normaal zorgt Taro dat Romek en Siel hun eten op het bord krijgen en ik verzorg de meiden, maar nu ben ik voor 5 kids druk. Omdat we op vrijdag een weekendje weg gepland hebben mag Taro op vrijdag eerder naar huis. Zodat we op tijd kunnen vertrekken. Omdat ik dus geen auto heb, heb ik de eerste babyzwemles voor de zomervakantie al afgemeld. Als Romek naar school is ga ik de tassen pakken en rond een uur of 10 komt mijn vader om met de auto naar het hondenpension te rijden want Bobby moet nog worden weggebracht. Lastig hoor als je geen auto hebt. Dan merk je pas hoe vaak/snel je een auto pakt voor ieder wissewasje. Rond 12 uur is Taro thuis en haalt Romek op als verrassing. Siel ligt dan al op bed en rond een uur of 2 gaan we richting Zevenaar. Het weekendje weg kan beginnen!



Weekendje weg met de familie Weeber begint goed maar eindig wat minder:

Het weekend van 5-6-7-8 september gaan we met mijn ouders en zus met man en kids een weekendje weg naar Landal Greenparcs Park Sandur in Emmen. Wij rijden vast vooruit om in te checken en de bedden op te maken. Als we net klaar zijn arriveren mijn ouders en zus met aanhang. We gaan lekker een frietje eten met zijn allen en daarna gaat Taro met Romek, Janine & Corné nog even zwemmen. De volgende dag, zaterdag, gaan we na het ontbijt naar Emmen Dierenpark. Hier kom ik nog een bekende van babyzwemmen tegen. Het weer is ons goed gezind, want het zonnetje komt er lekker door. Het wordt een prachtige dag. Op de terugweg gaan we in een Van der Valk hotel lekker uit eten. Op zondag gaan Taro, ik, Romek, Siel, Janine & Corné het zwembad verkennen. Siel heeft er niet zo’n zin in. Is later die dag ook aan diaree (waar hij de hele week na thuiskomst ook last van blijft houden. Later blijkt dat er 3 kiezen tegelijk aan het doorkomen waren, vandaar dat hij zulke dunne luiers had en wat hangerig was). Na Siel’s middagslaapje gaan we met ons allen bowlen. Als avondeten gaan we in het huisje steengrillen. ’s Avonds spelen we onderling een flink partijtje vier-op-een-rij. Mijn zus meent mij even in te kunnen maken, maar dan kent ze mij nog niet. Wie wordt er dus ingemaakt… niet ik maar zij (hahaha). Siel hangt voor het slapen gaan lekker tegen peetoom Eugène aan. Als wij later ook naar bed gaan is Siel warm en hangerig dus ga ik nog een half uurtje terug naar beneden met hem. Als ik hem eindelijk weer terug in bed heb, hoor ik onder geroezemoes. Mijn moeder, die al een afspraak heeft staan bij de reumatoloog en al heel lang klachten heeft in haar gewrichten, staat helemaal op kop en vergaat van de pijn. Rond een uur of 2 staat mijn zwager op onze kamer met de mededeling dat ze met mijn moeder naar het ziekenhuis in Emmen gaan. Ik blijf voor de buis hangen tot ze terugkomen. Men vermoedt een gewrichtsreuma en omdat mijn moeder steeds moet overgeven van de pijn heeft ze zwaardere medicatie gekregen voor de pijn. Advies van Emmen om de afspraak van vrijdag 12 september zo snel mogelijk te vervroegen. Als we na een aantal uurtjes allemaal weer in bed liggen, heeft Siel alles ondergepoept. Dus hem maar verschoont en tussen ons in verder proberen te slapen. ’s Morgens zijn we al vroeg wakker en om half 9 bellen we de huisarts in ’s-Heerenberg. Rond een uur of 9 gaan mijn vader en zus met mijn moeder in de auto richting het ziekenhuis in Zevenaar. Na wat onderzoeken komen ze uit op een acute spierreuma en omdat er in Zevenaar geen afdeling reumatologie is, gaat mijn moeder per ambulance naar Arnhem naar het Rijnstate Ziekenhuis. Daar beginnen ze met een fikse kuur pretnison. Na 10 dagen ziekenhuis mag mijn moeder weer naar huis. De pijn is aardig onder controle en men is al begonnen met het afbouwen van de pretnison. Mocht de pijn erger worden dan kan ze zo naar de poli in Zevenaar om daar bloed te laten prikken en binnen een half uur weten ze of er te snel wordt afgebouwd met de pretnison of niet. Verder zal ze therapie krijgen waaronder warmwaterbaden.



Oudercommissie:

Op dinsdag 9 september heb ik mijn eerste vergadering van de oudercommissie van de school van Romek. Een paar maanden terug ben ik hiervoor gevraagd en heb ingestemd om na de zomervakantie mee te gaan draaien. Ik flits nog snel even een uurtje naar het ziekenhuis naar mijn moeder en precies op tijd ben ik terug voor de vergadering. Elke maand hebben we een vergadering en regelen dingen als Sinterklaas, Kerst, Carnaval en schoolreizen/kampen. Ik vind het erg leuk om mee te mogen helpen/regelen/beslissen met de diverse dingen op school.



Romek ziek:

Op donderdag 11 en vrijdag 12 september is Romek ziek. Ook een van oppaskids blijkt ziek te zijn dus haal ik na school alleen de tweeling op die bij ons blijven eten. Gaat het in de loop van de donderdag eerst wat beter met Romek, vanaf een uur of 2 / half 3 kakt hij weer helemaal in en moet ’s nachts zelfs spugen in bed. Dus bel ik vrijdagmorgen de tweede babyzwemles van Siel en mij ook maar af. Romek is belangrijker dan het zwemmen. Mama maakt een lekker bedje op de bank voor hem en samen met Siel en Bobby nestelen we ons lekker voor de buis. Later gaat Romek vanwege het bezoek van de Yunio over de koppeling met Liz in ons bed tv kijken en dat bevalt hem best wel. Als Siel op bed ligt kruip ik bij Romek in bed en val in slaap. Na zo’n gebroken nacht met Romek ben ik daar even aan toe. Ik schrik wakker als de postbode voor de deur staat. Het hele weekend blijft Romek nog hangerig en heeft niet veel eetlust maar maandags gaat hij gewoon weer naar school en komt langzaamaan de eetlust weer terug.



Koppeling met Liz:

Op vrijdag 12 september vindt de koppeling plaats met Liz door de Yunio. Omdat Romek ziek is, wordt hij naar boven verbannen. Geen virusjes verspreiden als het niet nodig is. Romek mag lekker in het grote bed voor de tv. Alle afspraken worden op papier gezet en er moeten de nodige handtekeningen gezet worden. Vanaf 21 oktober zal ik op Liz gaan passen. In oktober zijn het 4 dagen en in november een dag of 5. Ik heb er zin in, weer zo’n klein hummeltje. Lekker wandelen en tutten. Ik kijk er naar uit!



Eugène 40 jaar:

Op zaterdag 13 september viert de man van mijn zus zijn 40e verjaardag. Officieel wordt hij op 15 september 40 maar hij viert het de 13e. (Komt mij goed uit want op 15 september is een info avond op de school van Romek en daar wil ik graag heen.) Mijn zus heeft een uitgebreid warm en koud buffet gemaakt voor een man of 30. Mijn moeder wilde dat het feest gewoon door zou gaan ondanks dat zij in het ziekenhuis ligt. Tussen de bedrijven door gaat mijn vader naar het ziekenhuis. Romek is nog wat hangerig en heeft niet veel eetlust maar hij geniet wel. Net als Siel. Op mijn vraag of mama vandaag jarig is, roept hij “NEE, ome gène!” Ome Eugène is Siel’s peetoom en Siel heeft dan ook een mooie ballon in elkaar geknutseld samen met mama. Rond een uur of 8 gaan we met onze ventjes weer naar huis. Het was een super leuk feest!

 

Gezinsuitbreiding:

Sinds zondag 14 september hebben we gezinsuitbreiding! Na ons bezoek met het hele gezin aan oma in het ziekenhuis loop ik bij thuiskomst langs ons aquarium en zie… een 5-tal algeneterbabietjes op de ruit zitten. Ik waarschuw Taro en we gaan ze eruit proberen te halen. Taro start vast ons oude aquariumpje op die we op de zolder in de schuur hebben staan. We hebben nog een broedbakje die we in het aquarium hangen en daar onze gevangen buit in stoppen. Taro spit het internet af op zoek naar info. Het blijkt dat de algeneters (L-nummers) eitjes leggen (kunnen er wel 100 zijn!) en het mannetje broed ze uit. Het eitje wordt het visje en het laatste stukje wat van het eitje overblijft eet het visje op. Dan gaan ze op zoek naar eten en verlaten het nest. Volgens de info op internet blijken onze visjes dan al een dag op 12-14 te zijn. We moeten ze voeden met groenvoer (spinazie, sla, spitskool, komkommer) om het darmstelsel goed op gang te laten komen. Ik ga een paar dagen later ook nog even bij onze vissenwinkel langs om meer te weten te komen. Het blijkt dat we de juiste aanpak hanteren en ze adviseren om de kleintjes een aantal weken in de broedbak te laten zitten waarna ze overgeplaatst kunnen worden naar het andere aquarium die een aantal weken nodig heeft om goed op te kunnen starten. Inmiddels zijn we een 3 weken verder en hebben we nu 20 visjes in ons bakkie zitten. Elke avond blancheer ik sla en krijgen ze nieuw groenvoer. Ze groeien als kool. Nog een weekje en ze gaan naar hun nieuwe verblijf. Ik heb er een paar foto’s van proberen te maken. Houdt de site met de foto’s in de gaten, want als het wat is komen ze daar op te staan en kunnen jullie ons kroost bewonderen.



Fysiotherapie Siel:

Op woensdag 17 september heb ik met Siel om 11:00 uur een afspraak bij de fysiotherapie in Ulft. Omdat Siel inmiddels 2 is, komen ze niet meer bij ons aan huis en moeten we dus naar haar toe. We oefenen met stippen van de Ikea, die ik later ook mee naar huis krijg. Siel moet over een balkje lopen en over die stippen en steeds wordt de ruimte ertussen wat groter. En hij moet leren te springen van de stip. Vanaf nu komen we elke 1-2 weken hier bij de fysio. Heeft Siel bij de fysio moeite met de stippen, als Romek ze thuis op de grond legt, loopt hij zo achter hem aan over de stippen heen. Moet dus eigenlijk Romek gewoon meenemen naar de fysio, alleen beetje moeilijk want Romek moet gewoon naar school (hahaha). Ook hier geldt: oefening baart kunst!



Oogarts / Dierenarts / Naailes:

Op donderdag 18 september heb ik een afspraak bij de oogarts. Mijn vader biedt aan om even op Siel te passen. Ik was op 12 september bij Specsavers voor een nieuwe bril en daar kregen ze mijn sterkte niet goed. Dus stuurden ze me door naar de oogarts. Ik mocht al wel wat monturen uitzoeken die ik leuk vind en die leggen ze voor me apart. Ik heb de afgelopen 2 jaar zo vaak mijn ogen ontstoken gehad dat ik voorlopig genoeg heb van mijn lenzen en voor een nieuwe bril ga, want mijn oude dateert van 5 jaar terug. De oogarts krijgt een oog al voor 100% op sterkte, het rechter oog wijkt nog wat af (maar ja, dat heb ik altijd gehad, heeft mijn moeder ook en ook Romek’s probleemoog is rechts, dus het zal wel erfelijk zijn). Ik krijg voor 4 weken druppels mee omdat mijn ogen door de ontstekingen erg droog en rood zijn en moet daarna terugkomen waarna ik gedruppeld wordt om de sterkte goed te meten. Daarna kan ik een bril gaan uitzoeken. Wordt dus vervolgd…



’s Middags heb ik om 10 voor 2 een afspraak bij de dierenarts met Bobby. Siel gaat op tijd naar bed zodat hij fris en fruitig is voor ons ritje naar Velp. Ik heb het vermoeden dat Bobby kennelhoest heeft, maar het blijkt een fikse verkoudheid / griep. Bobby krijgt een spuit en voor een week medicijnen mee. Gelukkig gaat het al snel beter met haar en is ze inmiddels weer helemaal de oude.



’s Avonds heb ik mijn eerste naailes van 19:30 – 21:30 uur bij de juf aan huis. De juf van de Volksuniversiteit is er mee gestopt en heeft me uitgenodigd bij haar thuis verder te gaan. Samen met een naaimaatje zit ik nu op de donderdag om de 2 weken op privé naailes. Lekker even wat voor mezelf, tegelijkertijd nuttig en aangenaam.



Een middagje speeltuin:

Op vrijdag 19 september ga ik met Romek, Siel en Romek’s vriendje Luuk naar de speeltuin in Doetinchem. Omdat ik de afgelopen 1 ½ week met regelmaat de kids mee naar het ziekenhuis heb gesleept hebben ze nu wel wat afleiding verdient. Siel gaat vroeg naar bed zodat we rond een uur of 1 kunnen gaan. Het weer is prima voor een middagje speeltuin en Siel zit 2 ½ uur alleen maar te scheppen en te wroeten in de zandbak. Voor hem de ultieme manier om de middag door te komen. Afwisselend zit ik wat in een krantje te lezen of schep druk mee met Siel op de rand van de zandbak. Romek en Luuk komen af en toe aanwaaien voor wat te drinken of een snack maar voor de rest hoor of zie ik ze niet. Rond 4 uur rijden we weer naar huis (nu al, het is nog veel te leuk!) en een half uurtje later lever ik Luuk weer netjes thuis af.



Kinderfeestje:

Op zaterdag 20 september heeft Romek een kinderfeestje van Luuk. Brengt mij op een idee om al vast na te gaan denken over Romek’s kinderfeestje de volgende maand! Zo heb je het gehad en zo sta je er weer voor. Ben altijd weer blij als het achter de rug is. Dit jaar krijgen we hulp van dansmarietje Aniek, die aanbiedt om te komen helpen. Altijd prettig een extra paar handen en ogen bij dat grut. We zullen het internet eens af gaan spitten voor ideetjes.



Raad van Elf feest:

Op zaterdag 27 september, het laatste mooie weekend voor de herfst echt zijn intrede doet, is er het jaarlijkse Raad van Elf feest. Taro, Bart-Jan en ik zei de gek organiseren het dit keer. Na Romek’s voetbalwedstrijd gaan we de boel versieren. Als lokatie hebben we gekozen voor de Blokhut van de scouting in Zeddam. Daar zit Bart-Jan bij. Een aantal jaren terug toen we het ook organiseerden hebben we het feest bij ons in huis en tuin gedaan, maar dit keer dus iets geheel anders. De afgelopen dagen heb ik drank besteld en boodschappen gedaan. Nu gaan we alles zover klaarzetten en kan het feest beginnen. Rond een uur of 4 komt de oppas in de vorm van de tweelingtantes Ineke en Agnes. Voor onze jongens altijd een feest. Ze nemen Romek, Siel en Bobby mee naar het bos en gaan lekker een frietje eten. Om half 5 begint het feest. De groepen worden bekend gemaakt, iedereen krijgt een kaart om zijn nek en moet zijn/haar fiets versieren en de teamcaptain krijgt een mooie boog op zijn/haar fiets. Dan gaat de stoet naar Zeddam alwaar in de trend van koninginnendag een aantal spelletjes gedaan moeten worden die dan op de kaart worden afgevinkt. Aansluitend vindt het feest plaats onder het genot van een barbecue voorzien van lekkere salades, sauzen, vruchtjes en stokbrood met kruidenboter. Iets over 12 gaan de laatste naar huis en is het feest afgelopen. Niet alleen de jongens hebben genoten, ook de tantes hebben een leuke avond gehad. De volgende dag gaan we de boel schoonmaken en opruimen. Romek en Siel doen vrolijk mee. Het was een geslaagd feest en de reacties zijn zeer positief. Fijn te horen dat iedereen het zo naar zijn zin heeft gehad!

2008:


Oktober is ook al weer voorbij. De tijd vliegt, het was dan ook weer een drukke maand. Herfstvakantie, oppassen, Romek’s verjaardag en kinderfeestje, weekendje bezoek, concert Jan Smit, bezoekjes aan fysiotherapie, oogartsen en consultatiebureau. Gelukkig kregen we er deze maand nog een uurtje extra bij door het ingaan van de wintertijd. Nog een paar weken en we kunnen de kerstboom al weer van zolder halen.

Siel’s woordenschat breidt zich met de dag uit. Het worden al kleine zinnetjes. Hij is net een papegaai, hij praat echt alles na wat je zegt.

Met onze gezinsuitbreiding, de 20 babyvisjes, gaat het super. Inmiddels zijn ze verhuisd naar een eigen aquarium die op het zoldertje boven de schuren staat. Ze groeien als kool en als ze 3-4 cm zijn gaan ze naar de vissenwinkel in Oud-Zevenaar waar we altijd onze vissen kopen. Zij willen ons kleine grut maar al te graag overnemen.

Als ik dit verslagje schrijf is het 3 november en is er al weer het nodige gebeurt. In de vroege ochtend van 2 november vond iemand het schijnbaar grappig een spoor van vernielde auto’s achter te laten waaronder helaas ook onze auto. Gelukkig is het bij ons alleen beperkt tot een paar kapotte achterlampen, anderen kregen te maken met deuken, krassen en ingeslagen achterruiten. Wat bezielt iemand om andermans eigendommen te vernielen. De “slachtoffers” worden er niet beter van en het kost weer handen vol geld om de boel te repareren. De politie is iemand op het spoor en hopelijk krijgen ze de persoon in kwestie te pakken.



Fysiotherapie Siel:

Op woensdag 1 oktober, 8 oktober en 22 oktober heeft Siel een afspraak bij de fysiotherapie en tuffen we braaf richting Ulft. Siel maakt vorderingen. Spelenderwijs doet hij wat de fysio van hem vraagt, al gaat het niet altijd vol overgave. Maar ja, wat wil je met een boefie van 2 ½ jaar. Hoofdzaak is dat hij er plezier in blijft houden en dat hij vooruitgaat. Hij kan inmiddels al zelfstandig een klein sprongetje maken en grote stappen maken over iets heen gaat ook steeds beter. Siel is een kind die over alles nadenkt voor hij iets gaat doen, dus als hij 3 blokken met een ballon moet omschieten is hij zo gehaaid om de blokken dicht tegen elkaar te zetten en de ballon er vlak achter, zodat hij zeker weten de 3 blokken met 1 schop om heeft. Hoezo uitgekookt?



Consultatiebureau Siel:

Op maandag 6 oktober heeft Siel om 8:45 uur een afspraak bij de kinderarts van het consultatiebureau. Hij weegt 11,9 kilo en is 91,5 cm lang. Siel bouwt braaf met blokjes een torentje en benoemd plaatjes. De kinderarts noteert zoals altijd trouw alle afspraken met de diverse artsen en kan zich er niets bij voorstellen dat de conclusie van de follow up van Nijmegen uitwijst dat Siel’s motorische ontwikkeling vertraagd is. Als ik haar een paar voorbeelden opnoem waarin Siel achter ligt, roept ze dat hij dat toch pas met 4 jaar moet kunnen. Maar als ze het gaat nakijken komt ze er achter dat Siel die dingen toch wel zou moeten kunnen op deze leeftijd. Toch blijft ze erbij dat er volgens haar geen vertraging is. Maar goed dat ik haar – ook bij Romek al – nooit echt serieus heb genomen. De volgende keer heeft Siel officieel een oogtest, maar omdat hij onder behandeling is bij de Orthoptie, mag ik van haar ook de afspraak afzeggen en voor 3 jaar en 9 maanden een afspraak maken want dan krijgt Siel de voorlopig laatste prikken. Maar zegt ze, misschien vind je het wel leuk om het gewicht en de lengte te weten, dan mag je gewoon komen, voor de gezelligheid. De volgende afspraak staat op 4 mei en als ik thuis mijn agenda check, zie ik dat Romek dan vakantie heeft en ik de 3 meiden waarschijnlijk de hele dag heb. Geen goed plan om dan ook nog eens voor een onzinbezoekje naar het bureau te rennen. Die afspraak bellen we dus t.z.t. lekker af.



Romek’s ervaringen als keeper:

Omdat de keeper van de F5 (Romek’s voetbalteam) op vakantie is, is Romek gevraagd om de wedstrijd van 11 oktober te keepen. Romek, die altijd al keeper wilde zijn, heeft er mee ingestemd. Hij mocht de keepershandschoenen van Daan lenen. Dus stonden Siel en ik Romek aan te moedigen in de buurt van het doel. Hij bracht het er goed van af want ze wonnen met 7-2. De 2 doelpunten die er in gingen waren er een van een teamgenoot die de bal erin schopte en de andere was Romek zelf. Hij hield de bal tegen, maar deze ketste via zijn been alsnog in het doel. Ook tijdens de training de woensdag erop mag Romek keepen. Brengt ons op een idee om voor Romek’s verjaardag keepershandschoenen te kopen. Mocht de gelegenheid zich dan voordoen, kan hij altijd invallen, want… na deze wedstrijd is Romek gepromoveerd als reserve-keeper! Inmiddels heeft hij op zaterdag 1 november nog een wedstrijd gekeept omdat Daan ziek was. Een pittige wedstrijd maar… gewonnen met 7-6 !



Concert Jan Smit:

Op zondag 12 oktober gaan we naar Jan Smit! We hebben voor Romek’s verjaardag 3 kaartjes gekocht voor het concert in de Rijnhal te Arnhem. Opa & Oma Franck passen op Siel. Het begint om 15:00 uur maar we rijden er al op tijd heen. Om kwart over 1 halen we Tanja & Daphne Schaap op die met ons meegaan. Daphne is ook in oktober jarig en heeft ook kaartjes voor haar verjaardag gekregen. Het is nog betrekkelijk rustig als we aankomen, dus kunnen we heerlijk rondneuzen tussen de merchandising. We kopen de single van Monique Smit en de 3J’s want in de pauze is er gelegenheid om te laten signeren en met hen op de foto te gaan. We komen de ouders van Jan & Monique ook tegen net als Ome Cor, de chauffeur van Jan. Om klokslag 15:00 uur begint het concert met 3 nummers van Monique Smit en aansluitend spelen de 3J’s het voorprogramma tot de pauze rond een uur of 4. Daarna haasten we ons naar boven voor een signeersessie met de 3J’s en Monique Smit. Op ons verzoek signeert Monique ook een kaart met haar afbeelding voor Siel (zie de foto’s). We zijn precies op tijd terug voor het concert van Jan Smit. Romek is zo onder de indruk van het feit dat hij met de 3J’s en Monique Smit op de foto is geweest, dat hij de eerste 2 nummers van Jan Smit beduusd op zijn stoel blijft zitten. Daarna trekt hij bij en swingt en zingt hij net zo hard als wij. Taro en Romek krijgen de gelegenheid om tussendoor vlak bij het podium te komen zodat we hele mooie foto’s hebben kunnen maken van Jan. Rond kwart voor 6 is het concert afgelopen en druipen we langzaam af richting auto. Wat een grandioze ervaring, wat was het mooi. Eenmaal thuis is Siel dolgelukkig met zijn foto van Monique. De foto krijgt een mooi plaatsje op het schapje boven de commode en krijgt met regelmaat een kusje van Siel! En Romek heeft het nog bijna elke dag over het fantastisch mooie concert..



Herfstvakantie:

Van 13 tot 17 oktober is het herfstvakantie.

Op maandag komen de 3 oppasmeiden de hele dag. Als Tanja met Daphne en Wouter even een koppie thee komt doen, komen we op het idee om samen naar de speeltuin in Doetinchem te gaan. Ik heb een luxe probleem, ik kan geen 5 kids in mijn tuf kwijt, maar Tanja biedt een plekje aan in haar auto dus kunnen we toch een paar uurtje speeltuinen. Want vandaag is het weer nog heerlijk zonnig en de voorspelling voor de rest van de week is minder, dus nemen we het er lekker van. Terwijl de kids lekker aan het spelen zijn, roddelen wij heerlijk op een bankje in het zonnetje.

Op dinsdag gaan we Liz in bad doen en een flesje geven, want over een weekje gaan we echt op Liz passen. Omdat Liz de fles niet meer van harte wil, is het handig om even te kijken hoe ik een en ander moet aanpakken. Ellen komt op het idee om Liz ook lekker in bad te doen, een idee waar ik zeker geen nee op zeg. Romek en Siel vinden het geweldig en ik ook. Het flesje gaat heel goed en Ellen heeft er een goed gevoel bij. Dat was ook de opzet, het is natuurlijk een hele stap om weer te gaan werken en je kind bij iemand anders achter te laten. En zij werkt in het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen dus kan niet zo maar zeggen in de middagpauze ik ga effe checken. We spreken af dat ze gewoon moet bellen als ze daar behoefte aan heeft.

Op woensdag heb ik om 9:45 uur een afspraak bij de oogarts en worden mijn ogen gedruppeld. Taro neemt een paar uurtjes vrij om met ons mee te gaan, want met wazige ogen vol verdoving is het niet handig om zelf te rijden. Zo als gewoonlijk loopt het bij de oogarts weer lekker uit maar gelukkig dat Taro erbij is zodat hij de kids bezig kan houden.

Donderdag wordt een boodschappen- en taarten bak dag. Want…

op vrijdag wordt onze grote knul al weer 7 jaar.



Deze week doen Taro en Romek ook mee aan de zwemvierdaagse. Voor Taro de tigste keer (we zijn de tel kwijt geraakt) en voor Romek de eerste keer. Op maandag, dinsdag en donderdagavond en op vrijdagmorgen (ja, op zijn verjaardag voor het bezoek komt!) gaan ze baantjes trekken. Taro moet er 20 en Romek 10. Aan het eind van de rit krijgen beide een oorkonde en een door Romek zo felbegeerde medaille. Volgend jaar weer!



Romek al weer 7 jaar:

Op vrijdag 17 oktober wordt onze grote knul al weer 7. Terwijl Romek en Taro nog de laatste baantjes trekken in het zwembad voor de zwemvierdaagse, maak ik hapjes en zet de boel klaar. Want vanaf 11 uur is het feest! De hele dag door krijgt Romek bezoek. Maar wel zo dat wij (papa & mama) er ook nog wat aan hebben. Het is een gezellige drukte en Romek, die ook dit jaar weer centjes heeft gevraagd aan iedereen, wordt goed verwend. Van ons heeft Romek dus de kaartjes voor het concert van Jan Smit gekregen en als kleinigheidje op zijn verjaardag nog de keepershandschoenen. En van Siel een doos Playmobile.

’s Avonds gaat Romek voor het eerst naar discozwemmen samen met nichtje Cheyenne. De meeste visite is toch al geweest en het is ter afsluiting van de zwemvierdaagse. Taro brengt ze en ik haal ze weer op. Dit wil Romek wel elke vrijdag, maar ja, hij heeft normaal op zaterdagmorgen altijd vroeg een wedstrijd en dan is het niet verstandig de avond ervoor tot 21:00 uur te gaan zwemmen. Maar dat begrijpt hij ook wel. Hij is nog jong, hij krijgt nog genoeg gelegenheden om te gaan discozwemmen!



Van zijn centjes heeft Romek inmiddels de felbegeerde Nintendo Wii gekocht!



De Leidsche Sleuteltjes komen een weekendje Achterhoeken:

Op zaterdag 18 en zondag 19 oktober is de familie Spadon uit Leiden op bezoek. ’s Morgens flitsen we eerst even naar SpecSavers om voor mij eindelijk een nieuwe bril en zonnebril op sterkte uit te zoeken. Rond de middag komen de Spadonnetjes binnendruppelen. ’s Avonds gaan we lekker met zijn allen wokken en gourmetten. Doet het altijd goed bij de kids en voor de papa’s en mama’s ook lekker. Het is al in de vroege uurtjes als we gaan slapen. Zondags beginnen we met een uitgebreid ontbijt. Ik reserveer een bowlingbaan zodat we, als Siel de slaap uit heeft, lekker een uurtje kunnen gaan bowlen. Daarna nog een frietje en snack en dan gaan de Spadonnetjes richting het westen van ons land. Bij hen begint de herfstvakantie nu, maar voor Romek eindigt het. Morgen is het weer vroeg dag en moet hij weer naar school. Als de Spadonnetjes weg zijn, ga is nog “effe” 34 appelflapjes bakken voor Romek’s traktatie voor morgen. Taro helpt me door de appels te schillen en in stukjes te snijden. Zo hebben we 3 bakplaten later heerlijk geurende en lekker uitziende appelflapjes. Nog een vlaggetje erin en de traktatie is klaar.



Romek trakteren op school:

Op maandag 20 oktober breng ik om kwart over 10 de traktatie naar school. Iedereen is enthousiast over de flapjes, er is een kindje die vraagt waarom ze niet groter zijn (hahaha). De juffen en meesters die Romek afgaat vinden zijn flapjes ook lekker. Er blijven er nog 3 over, maar daar weten Romek en Siel wel raad mee!



En dan eindelijk oppassen op Liz:

Vanaf dinsdag 21 oktober pas ik dan eindelijk officieel op Liz . Om 6:30 uur krijg ik van Ellen de babyphone. We hebben besloten om Liz gewoon lekker in haar eigen bedje te laten liggen. Mocht het niet goed gaan, kan ze altijd nog bij ons in het campingbedje. Zo blijft ze in haar eigen ritme. Vind het ook niet zinvol om om deze tijd al met zo’n kleintje rond te sjouwen. Deed ik met die van mij ook niet. Rond half 10 gaan Siel en ik haar in bad doen en aansluitend nemen we haar mee om bij ons thuis een flesje te geven. Het gaat prima. Tussendoor belt Ellen om te vragen hoe het gaat. Tussen de buien door gaan Siel en ik met Liz wandelen in de wagen, laten we Bobby & Bo (de hond van de buren) uit en halen we Romek op van de gym bij de sporthal. De juf komt ook even een blik in de wagen werpen want Romek heeft het de hele morgen over niets anders gehad dan over Liz. Na haar slaapje krijgt Liz weer een fles met mama’s gekolfde melk erin. Ook deze gaat er in als pap. Met Siel en Liz haal ik Romek op van school. Rond kwart over 4 wordt Liz weer door haar papa opgehaald. Ik heb een schriftje omgedoopt tot oppasschriftje van Liz waar ik de dag in beschrijf. Dave & Ellen vinden dit een leuk idee en zijn heel enthousiast. Ook woensdag 22 oktober is Liz de hele dag bij ons. De dag begint voor Ellen niet zo leuk want hun auto gaat kaduk dus neemt ze uiteindelijk onze auto mee. Ik vraag mijn vader of ik hun auto mag lenen want Siel moet wel naar fysio. Liz gaat gezellig mee. Op vrijdag moet Ellen extra werken en heb ik Liz een paar uurtjes ’s middags. De week erop komt ze een hele dag en een middag. Het gaat supergoed en we hebben er allemaal een goed gevoel bij. In November en December komt Liz ook een hele vrijdag en mag ik met haar gaan babyzwemmen. Ellen en Liz zitten in dezelfde groep als Siel en ik en we rijden vanaf deze maand dan ook samen naar het zwembad in Braamt. Ik heb mijn vader gevraagd of hij dan met Siel wil zwemmen zodat ik met Liz kan zwemmen. Vind het een hele eer dat ik met haar mag zwemmen! En opa vindt het leuk om met Siel te zwemmen, met Romek is hij destijds ook een paar keer mee in het water gegaan dus het is niet vreemd voor hem.



Kinderfeestje Romek:

Op zaterdag 25 oktober viert Romek zijn kinderfeestje. Het feestje begint om half 2 en we krijgen hulp van (dansmarietje) Aniek. Siel mag er ook bij zijn. Hij is wat eerder naar bed gegaan zodat hij het feestje ook kan meemaken. Romek heeft 4 vriendjes en 1 vriendinnetje uitgenodigd. Als iedereen binnen is, gaan we cakejes versieren en daarna verstoppen de kids hun kadootjes voor Romek die hij dan moet gaan zoeken. Als alles is gevonden en uitgepakt, gaan we buiten (want we hebben ook dit jaar weer mazzel met het weer) een 3-tal spelletjes doen. Nog een zakje chips en wat te drinken en we vertrekken richting bowlingbaan alwaar we een uurtje gaan bowlen. Daarna staat de friet met snack voor ons klaar en een ijsje toe. Rond 5 uur breng ik alvast 4 kids naar huis. Daarna pik ik Romek, Taro, Siel en nog een vriendje op die bij het zwembad afgezet moet worden. We gaan nog even naar de verjaardag van Daphne die woensdag jarig is maar het nu alvast viert. En dan lekker lui op de bank. Lekker vooruitzicht is dat we vannacht een uurtje langer kunnen pitten want de wintertijd gaat in. Helaas wordt het toch een kort nachtje voor mij want Romek wordt ziek, spuugt zijn hele bed onder en na de boel te hebben verschoond ga ik met Romek beneden op de bank maar een film kijken. Hij moet nog verscheidene keren spugen maar naar 2 uurtjes beneden wagen we het terug te keren naar bed en valt Romek toch nog lekker in slaap.



Wintertijd:

Siel heeft gelukkig geen problemen om een uurtje langer te slapen. Wordt hij door de week rond 6 uur altijd wakker als Taro opstaat, nu er niemand uithoeft, pit hij lekker door tot 8 uur terwijl het dan in zomertijd 9 uur is, dus dat is heel prettig! We luieren deze eerste dag in wintertijd lekker op de bank, want Romek is nog zo lamlendig dat hij nergens voor te porren is. Het weekend erop, 1 en 2 november, krijgen Siel en ik te maken met buikgriep. Het hangt in de lucht want je hoort er veel mensen over. Gelukkig beperkt het zich bij alleen met fikse buikpijn van 4 dagen lang maar Siel moet een keer flink spugen. Zijn eet- en drinkgewoonte heeft er niet echt onder te lijden, dus is hij snel weer boven Jan.



Romek & Siel bij de Orthoptie:

Op dinsdag 28 oktober hebben Romek & Siel om kwart voor 4 en 4 uur een afspraak bij de Orthoptie. Omdat Liz bij ons is, gaat ze gezellig mee. Ik haal Romek iets eerder van school en tuf dan met 3 kids richting Doetinchem. De oogjes worden gecontroleerd. Romek heeft plus-ogen en is weer vooruit gegaan. Zijn “luie” oog ziet nu al weer voor 90%. Ilse probeert een brilletje bij Romek maar dat weigeren zijn ogen. Conclusie: een bril heeft voor Romek dus geen meerwaarde. Romek mag minder gaan plakkeren. I.p.v. 5 uurtjes in het weekend mag hij nu terug naar 3 uurtjes 1 dag in de week! Siel blijkt mijn ogen te hebben wat inhoudt dat hij min-ogen heeft. Zijn ogen zijn door de vroeggeboorte aan de kleine kant. Waarschijnlijk komt hij in de toekomst op een bril. De kids hebben zobiezo een kans om een bril te krijgen omdat ik brildragend ben, dus het wil niet zeggen dat het bij Siel specifiek aan zijn vroeggeboorte ligt. Het is een feit dat zijn ogen wat aan de kleine kant zijn door zijn vroeggeboorte, maar ach ja, als een bril het enige is wat Siel aan zijn vroeggeboorte overhoudt, then so be it! Aansluitend worden beide jongens gedruppeld. Siel wil de druppels liever bij mama op schoot krijgen, dus doen we dat. Nog even 20 minuutjes wachten en we kunnen terug naar binnen. Ilse meet de sterkte bij beide jongens en dan kunnen we met wazige oogjes gaan. Liz heeft zich heel goed gehouden, alleen als Ilse de lampen uitdoet voor het onderzoek na het druppelen, schrikt ze en zet het op een huilen. Maar eenmaal in de auto dommelt ze lekker in slaap en terug thuis brengen we haar snel naar haar papa die al thuis is. Siel blijft nu onder controle bij de orthoptie en heeft samen met Romek over 3 maanden weer een afspraak.



Eindelijk een nieuwe bril:

Romek heeft op 30 oktober een studiedag en de oppasmeiden zijn thuis bij hun papa, dus lekker uitslapen en ’s morgens mijn brillen ophalen. Het heeft nog een paar dagen langer geduurd omdat de glazen nog niet binnen waren, maar vandaag mag ik ze dan echt ophalen. Wel even wennen hoor, die nieuwe glazen. Mijn cilinders zijn sterker geworden en dat merk ik wel. Maar de volgende dag ben ik er al aan gewend. Ik heb meteen een zonnebril op sterkte genomen. Hoef ik niet meer een gewone zonnebril over mijn eigen bril te doen. Vanaf nu dus geen bruine maar een donkerblauwe bril!



Avondje Amphionnen:

Op donderdag 30 oktober gaan Taro en ik een avondje Amphionnen. We gaan naar de klucht “De flat van Jet”. Een avondje lachen en genieten. Het wordt laat maar het is de moeite waard!  





november 2008:




Van alle kanten komen een hoop reacties op het feit dat men mij met een kinderwagen heeft zien lopen. Nu ben ik nooit overdreven dik zwanger geweest, en het zou gekund hebben, maar… nee hoor, ik heb er geen baby tussen de soep en aardappels uitgepoept, dit is een “leenbaby”, onze kleine Liz!

Was Romek eind oktober ziek, het eerste weekend van november zijn Siel en ik de klos. Siel moet spugen en ik loop 4 dagen met een gigantische buikpijn.

Siel heeft het steeds vaker over Vigo. Hij weet dat er een beetje as van Vigo in het hartje zit dat ik aan een kettinkje draag en als de naam Vigo valt, zoekt hij dat hangertje steeds op en roept dan “Vigo”, of “broer Vigo”. Ook geeft hij het hangertje, net als Romek, met regelmaat een kusje en als hij gaat slapen pakt hij het hartje vast en zegt dan “daag Vigo, slaap lekker”.

Vanaf 9 januari gaat Siel dan eindelijk naar de peuterspeelzaal! Hij gaat, net als Romek destijds, op de woensdagmorgen en de vrijdagmiddag. Ben benieuwd hoe dat zal gaan, want Siel is (en daar ben ik zelf grote schuldige aan) een ontzettend mama’s sikkie.



Fysiotherapie Siel:

Op woensdag 5 november en woensdag 26 november ga ik met Siel weer naar de fysiotherapie. Hij doet goed zijn best, al heeft hij er niet altijd evenveel zin in. Maar het resultaat mag er zijn, Siel’s grove motoriek gaat met kleine stapjes vooruit!



Oppassen:

Deze maand weer een aantal hele dagen en middagen op Liz gepast en natuurlijk op de maandag- en donderdagmiddag de andere 3 oppasmeiden (die helemaal verzot zijn van kleine Liz). Op vrijdag 14 november mocht ik zelfs met Liz naar babyzwemmen. Liz en mama Ellen zitten bij Siel en mij in de groep en we rijden ook altijd samen naar babyzwemmen. Ik had mijn vader dus gevraagd of hij meewilde om met Siel te zwemmen, dan zou ik Liz onder mijn hoede nemen. Mijn vader is al vaker mee geweest toen Romek nog op babyzwemmen was, dus hij wist van de hoed en de rand. Ik vond het heel spannend en ontzettend leuk dat ik met Liz mocht gaan babyzwemmen. Het ging ook supergoed. Liz was lekker ontspannen en als Opa maar gek bleef doen dan vond Siel het ook best. Op vrijdag 19 december mag ik nog eens met Liz zwemmen. Kijk er nu al naar uit!

Ook de studiedag van Romek op woensdag 19 november stond helemaal in het teken van Liz. Hij had er zelfs een vriendje voor afgezegd die gevraagd had of hij wilde komen spelen. Helpen Liz in bad doen, Liz een flesje geven, achter de kinderwagen lopen, met Liz knuffelen… De hele dag was het Liz voor en Liz achter. En niet alleen bij Romek, ook Siel doet mee. Zo zit ik met Liz op schoot en Romek en Siel elk aan een kant. Romek houdt het handje van Liz vast en roept “Liz is mijn vriendinnetje”, waarop Siel roept “nee, Liz is mijn vriendje”! Liz heeft met haar bijna 5 maanden in ieder geval al 2 vriendjes te pakken (hahaha)! (zie de foto’s)



Voetballen Romek:

Romek vindt zowel het voetballen als het keeper heel leuk maar hij weet dat Daan de keeper van het team is en hij de reserve keeper. Hij wil niet weg uit dit team anders zou hij na de kerst naar een ander team kunnen om daar keeper te zijn. Maar de trainers zijn best blij met het feit dat ze nu met 2 keepers “zitten” dus wordt besloten in overleg met Daan dat er de ene helft door Daan en de andere helft door Romek gekeept zal worden als de wedstrijdsituatie dit toelaat. Want Daan durft meer als keeper en Romek voetbalt beter. Romek is dus nu niet alleen officieel 2e keeper, maar krijgt ook keeperstraining sinds deze maand. Door deze nieuwe situatie besluiten we om voor Romek een keepersbroek en een keepersshirt te kopen als kerstcadeautje maar hij mag er nu al wel gebruik van maken.



Kinder EHBO:

Op woensdag 5, 12 en 19 november heb ik een cursus kinder EHBO verzorgt door Yunio kinderopvang. Samen met vriendin Brigitte, die ook oppaskids via Yunio heeft, volg ik 3 avondjes van 19:30 uur tot 22:00 uur info en praktijk. Heel leerzaam, maar ik hoop het nooit in de praktijk te hoeven brengen. Aan het eind ben ik heel trots dat ik mijn certificaat in ontvangst mag nemen.



Romek’s schoolvorderingen:

Op maandag 10 november hebben we een 10 minutengesprekje over Romek bij zijn juf. Romek doet goed zijn best. De juf is tevreden. Ze vindt het leuk om te zien dat Romek in de klas heel rustig is en tijdens de gymlessen bloedfanatiek is. Dat had ze niet achter hem gezocht.



Gezinsuitbreiding:

Zijn we de 20 babyvisjes op het zoldertje nog aan het grootbrengen, 2 maanden na deze gezinsuitbreiding krijgen we er nog 5 bij. Deze zijn een stuk kleiner dan de eerste serie en ik zie ook al wat dode visjes rondzweven. Van deze 5 overlijdt er uiteindelijk nog een. We hebben dus 4 kleintjes erbij. Ik wist niet dat ons vissenechtpaar familie van de konijntjes was (hahaha)!



Pronkzitting:

Op vrijdag 14 en zaterdag 15 november nemen we weer afscheid van prinscarnaval en is Taro druk met de voorbereidingen. Ik ga alleen de vrijdagavond. Zaterdags moet ik er al weer vroeg uit om met Romek naar een voetbalwedstrijd te gaan. Taro neemt Siel mee naar de hal. Na de wedstrijd breng ik Romek, die al flink baalde, naar de sporthal en wil Siel weer mee terug naar huis. Voor de kinderpronkzitting nog even naar de intocht van de Sint op tv kijken en dan door naar de sporthal voor het afscheid van de jeugdprins. Siel, die al vroeg op was en zijn middagslaapje heeft overgeslagen, valt na een uurtje al bijna op mijn schoot in slaap, dus hijs ik hem in zijn jas en leg hem thuis lekker op bed. ’s Avonds als Taro naar de 2e avond is, mag Romek opblijven om met mij naar “Ik hou van Holland” te kijken. Maar het programma is nog niet begonnen of ik lig al te pitten. Als het al lang afgelopen is en ik opeens een ander programma ontdek is Romek’s verklaring, “ach je lag zo lekker te slapen!”



Sneeuwpret:

Het weekend na de pronkzitting wordt Romek’s voetbalwedstrijd afgelast omdat er een boel sneeuw is gevallen. Siel, die nog niet eerder bewust kennis had gemaakt met het verschijnsel sneeuw, is helemaal hoteldebotel. Hij roept de hele tijd “neeuw, neeuw, neeuw”! (zie de foto’s).



Sinterklaas:

Vanaf maandag 3 november zijn onze boefies weer in de ban van “de Club van Sinterklaas”. Elke morgen om kwart voor 8 wordt er een nieuwe aflevering gekeken en het liefst elke avond om 5 voor half 6 de herhaling. En vanaf 12 november ook nog eens het Sinterklaasjournaal om 10 over half 6. Dus we switchen van de ene zender naar de ander!

Op 15 november kijken we de intocht op tv en mogen de jongens ’s avonds hun schoen zetten. Op na de intocht in ’s-Heerenberg op 22 november mogen ze ’s avonds hun schoen zetten. Op zaterdag 29 november komt de Sint bij Bruil (Taro’s werkgever). Een aantal weken ervoor heeft iemand van de organisatie mij gebeld of Siel bij de Sint durft te komen. Ik geef aan dat Siel wel met mama durft te komen en dat hij nog geen liedje kan zingen want hij is 2. We beloven wat te knutselen voor de Sint. Maar in alle druktes vergeet ik dat dus. Het schiet me de 29ste ’s morgens pas weer te binnen. Romek heeft gelukkig geen wedstrijd, dus zet ik de jongens aan het kleuren. Ik heb nog pietjes van de Lidl liggen, die gaan de kids kleuren en ik knip en plak het op een papiertje. Hebben we toch wat voor de Sint. Het wordt een leuke middag. Siel en ik gaan naar de Sint en omdat Siel nog geen liedje kan zingen mag mama dat doen. Tot 2 keer toe doet de microfoon het niet en uiteindelijk zegt de Sint dat de kinderen in de zaal beter kunnen zingen dan mama (en bedankt maar weer!) In ieder geval heeft de Sint weer mooie cadeautjes voor iedereen meegebracht en aan het eind fluistert piet me in  dat ik wel heel mooi heb gezongen (zie, toch iemand met kennis!) (zie foto’s).





december 2008:




Alweer de laatste maand van dit jaar!  



En wat is er weer veel gebeurd in het afgelopen jaar. Siel die eindelijk leert lopen en daarna echt begint te praten. En wat doet hij het op gebied van gezondheid nog steeds super goed.

Romek die al weer in groep 4 zit en in april zijn eerste heilige communie gaat doen.

De tijd vliegt. Komend jaar wordt Romek al 8 en Siel 3 en is het ook al weer 3 jaar geleden dat we afscheid moesten nemen van Vigo.

In deze laatste maand van het jaar komt het gemis van Vigo weer wat meer naar boven. Het sluimert het hele jaar door wel, met verjaardagen, feestjes, foto’s die gemaakt worden. Zonder Vigo is ons gezin gewoon niet compleet en dat zal altijd zo blijven. Maar rond Sinterklaas en vooral rond Kerst is het gemis extra groot.

Nu je uit m'n leven bent
weg uit mijn bestaan
niemand ooit de reden kent
waarom jij moest gaan
zou het lot je leven leiden dan
zijn je wegen al bepaald

iemand waar je zo van houdt
raak je zomaar kwijt
jouw verhalen tegen mij
zijn verleden tijd
zou het lot je leven leiden dan
zijn de wegen al bepaald
alles is veranderd sinds
jij hier niet meer bent

ik lees je naam in de sterren
overal waar ik ga, ben of sta
fluisterend hoor ik van verre
jouw geluid, je leeft nog elke dag

kan ik verder zonder jou
staat de tijd nu stil
was je nog maar even hier
is alles wat ik wil
alle vragen die 'k je stellen wou
dingen waar ik nog mee zat
weet dat ik je missen zal
en dat ik van je hou

ik lees je naam in de sterren
overal waar ik ga, ben of sta
fluisterend hoor ik van verre
jouw geluid, je leeft nog elke dag

(Tekst: Jan Smit)





Verder kreeg deze maand onze goede vriend Mike (en Vigo’s peetoom) een niertransplantatie. Een week later ben ik met de jongens even naar Nijmegen gesjeesd om op ziekenbezoek te gaan. Inmiddels is Mike weer thuis en verloopt het herstel voorspoedig. Ook werd onze buurman Toon Ruikes 50 jaar. Dus tussen de bedrijven door nog even een pop en kleding geregeld, zodat we namens de buurt een Abraham konden zetten.



Bobby:
Eind november, begin december is onze Bob weer een paar weekje loops. Maar met een broekje voorzien van een inlegkruisje gaat het prima en kan ze gewoon haar gang gaan. Als het allemaal weer achter de rug is, gaat ze lekker voor een knipbeurtje naar de kapper zodat ze helemaal fris en fruitig is voor de kerst.



Sinterklaas:

Op woensdag 3 december komt Sinterklaas bij MVR. Rond kwart voor 7 wordt de training onderbroken en gaan alle pupillen naar de kantine voor een gezellig samenzijn met Sint en zijn pieten. Romek moet ook nog even bij de Sint komen. Als het afgelopen is, komt Romek naar mij toe en roept dat een van de pieten “vet veel”op Aniek leek. Ik wimpel het een beetje af met dat ik achteraan stond en het niet goed heb kunnen zien, maar hij blijft er bij dat het Aniek was. Hoezo bijdehand! We stellen Aniek in ieder geval wel op de hoogte mocht Romek er tegen haar over beginnen.

Op vrijdag 5 december komt Sint op school. Ik heb namens de oudercommissie geregeld dat Sint met de brandweerwagen wordt gebracht. Uiteraard wil ik deze opkomst graag aanschouwen dus heb ik me afgemeld voor babyzwemmen en ga met Siel kijken bij school (zie foto’s op de site). Het verloopt geweldig en een uurtje later ga ik samen met Siel de brandweer even een bedankje brengen namens de oudercommissie.

’s Avonds staat er onder het eten nog onverwacht een piet op de stoep. Romek (die toch zo aan het twijfelen is over het bestaansrecht van de Sint) & Siel zijn zo onder de indruk dat van eten niet veel meer terecht komt. Rond half 7 staat er nog een zak voor de voordeur met een cadeau voor Romek en een voor Siel.

Op zaterdag 6 december komt Sint nog bij Opa & Oma Franck en dan is het echt tijd dat de Sint weer naar Spanje vertrekt met zijn pieten. Wat zijn onze knullen verwend de afgelopen weken, daar kunnen ze weer een jaar op teren!



Kinderarts Doetinchem:

Op donderdag 4 december heeft Siel weer een controle afspraak bij de kinderarts in Doetinchem. Siel weegt inmiddels 12,4 kilo en is 93,5 cm lang. Hij is in een half jaar een kilo aangekomen en bevindt zich qua gewicht nog steeds aan de onderkant van de groeicurve, maar hij groeit, dus zeurt ze er dit keer niet over. Ze is het met me eens dat Siel de bouw van mij heeft. Siel eet goed en zit lekker in zijn vel, dus niks om je druk over te maken. (Ik ben ook 10 kilo te licht). De kinderarts blijft versteld staan van zijn gezondheid en het feit dat hij nog steeds geen longproblemen heeft. Ze waarschuwt me toch vooral uit te kijken met het RS-Virus dat heerst van oktober tot april en zijn pieken heeft met herfst-, kerst- en voorjaarsvakantie. Het feit dat Siel nog steeds een voorkeur met eten en tekenen voor links heeft, blijft haar verbazen. Terwijl de fysiotherapeute weer beweerd dat het tijdens de zwangerschap al bepaald is of iemand links- of rechtshandig is en bij 9 van de 10 tweelingen er altijd een links is, blijft de kinderarts erbij dat hij nog geen voorkeur mag hebben. Mij maakt het niet uit, een kind moet toch ergens mee eten en tekenen, wat is er mis met links. Die tijd hebben we gehad! Dat Siel volgens de oogarts misschien ooit aan de bril komt, wijdt ze resoluut aan zijn vroeggeboorte, maar daar ben ik het niet mee eens. Ik heb ook slechte ogen, dus de kans zit er zobiezo in dat onze kids ooit aan de bril komen. Oke, Siel’s ogen zijn aan de kleine kant en dat komt wel door zijn vroeggeboorte, maar daar is verder niks mis mee.

De kinderarts is in ieder geval zo onder de indruk van Siel’s gesteldheid dat we niet meer elk half jaar maar nu om het jaar hoeven terug te komen. Joepie, alweer een mijlpaal bereikt !



Siel wil graag zindelijk worden:

Vanaf 4 december besluit Siel dat hij het tijd vind om een met zindelijkheidstraining te beginnen. Hij wil steeds op het potje en naar een paar dagen gaat hij ook op de grote wc (met of zonder verkleiner, het maakt hem niet uit). Tuurlijk gaat het nog wel eens mis, maar de wil is er en hij redt het vaak om ¾ van de dag droog te zijn en af en toe een nacht! We zijn super trots om hem. Alles wat we opvangen is meegenomen en hij wil het zelf heel graag dus gaan we daar graag in mee!



Voetballen Romek:

Op zaterdag 6 december heeft Romek zijn laatste wedstrijd voor de winterstop. Omdat Daan ziek is, mag Romek de hele wedstrijd keepen. Er moeten eigenlijk nog 2 wedstrijden worden ingehaald, maar uiteindelijk hoeft dat niet.

Op zaterdag 13 december is er weer de jaarlijkse pupillenavond van MVR. We hebben afgesproken met de ouders van Romek’s teamgenootjes dat we bij elkaar gaan zitten. Romek’s team doet nog een liedje dat het succes van de avond wordt. Onze verlegen Romek ontpopt zich tot ieders verbazing tot een muziek zangtalent! (zie foto’s op onze site). Aan het eind van de avond gaan we met een paar leuke prijsjes naar huis: een fonduestel, een paar voetbalsokken voor Romek, een pak koekjes en… de hoofdprijs, een accuboormachine!

Op woendag 17 december is de laatste training van dit jaar.



Kerst op school:

Vanaf maandag 8 december ben ik met regelmaat op school te vinden. De oudercommissie regelt de versiering binnen en buiten de school voor de kerst en we bereiden een kerstbuffet voor, waar ik samen met 3 anderen heel intensief mee bezig ben. Er moet een hoop voor geregeld en gebeld worden en Siel gaat trouw iedere keer mee. Tegen de tijd dat het kerst is heeft hij een “trauma” van school, maar hij houdt zich steeds prima. Iedereen staat versteld dat hij zich zo keurig gedraagt en zich goed kan vermaken. Ik ben heel trots op mijn ventje. En Romek is maar wat trots op zijn mama, die hij steeds in school tegenkomt! Het is een drukke maand en er komt heel wat bij kijken, maar het eindresultaat is een grandioos kerstbuffet die bij jong en oud in de smaak valt. Daar doen we het tenslotte voor!



Oppassen:

Ook deze maand heb ik Liz met regelmaat en ook de 3 andere meiden komen graag. Op maandag 15 december heb ik alleen Dilara omdat Yasmin & Suzan naar de oogarts moeten. Dilara wil graag blijven eten, dus passen we onze maaltijd aan zodat ze gezellig mee kan eten (want de meiden mogen geen varkensvlees). Als ze is opgehaald, staat ze plots weer voor de deur met een groot kerstpakket. Ik vind het zo lief, dat ik er een beetje emotioneel van wordt. Ik beloon Dilara met een dikke kus.

Het oppassen en het zwemmen met Liz op 19 december gaat niet door want papa Dave is die dag zelf vrij. Maar nu heeft Dave wel de gelegenheid om zelf met Liz te gaan zwemmen en dat gaat heel goed. Na een paar drukke weken ben ik ook wel happy met mijn onverwachte dagje “vrij”. De rest van de maand heb ik geen een van de kids dus lekker 2 weken vakantie!



Fysiotherapie Siel:

Op woensdag 17 december heeft Siel voor het laatst fysiotherapie. Omdat Siel in januari naar de peuterspeelzaal gaat, vindt de fysio dat we er voorlopig maar mee moeten stoppen. Mocht ik fysio nodig vinden, dan kan ik altijd bellen. Ze vindt dat Siel in goed op zijn benen staat om mee te kunnen met de kindjes op de peuterspeelzaal!  Ik vind het ook wel lekker, even geen geklepper naar de fysio elke 1 tot 2 weken. We houden Siel in ieder geval goed in de gaten en als we twijfel trekken we wel weer aan de bel!




Kerstvakantie:

Na een boel drukke weken hebben we lekker 2 weekjes vrij. Taro en Romek zijn veel in de carnavalshal te vinden alwaar ze druk zijn met de voorbereidingen van de pronkzitting van januari en het komende carnaval. Romek voelt zich als een vis in het water tussen al die “carnavalsmensen”. Op Kerstavond ligt er voor ons allemaal een cadeautje onder de kerstboom. We maken er met ons viertjes een gezellige avond van. Op eerste Kerstdag gaan we ’s morgens even op de koffie bij (opa) Jan & (oma) Lijs. Ook hier ligt er voor de jongens een cadeautje onder de boom. Voor Siel een trui en voor Romek een vest. Na Siel’s middagslaapje gaan we lekker met ons viertjes fonduen. De jongens vinden het super gezellig en eten allebei heel goed. ’s Avonds gaan we kaarten bij de buurtjes. Tweede Kerstdag gaan we ’s morgens bij Opa & Oma Franck op visite en na Siel’s middagslaapje gaan we naar mijn zus en haar gezin in Zevenaar. Mijn ouders zijn er ook en we doen pakjes onder de boom (omdat we van onze kant met Sinterklaas niks gedaan hebben). Iedereen wordt weer ontzettend verwend en na de pakjes worden we getrakteerd op een heerlijk buffetje verzorgt door mijn zus. De dagen tussen Kerst en Oud & Nieuw verlopen rustig. Op 30 december help ik oliebollen bakken met mijn zus bij mijn ouders thuis. Gezellig en super lekker!

Oudjaarsdag zijn Romek en Taro veelal buiten te vinden. Ondanks de kou wordt er grif vuurwerk afgestoken. Tussen de bedrijven door vernemen we dat (oma) Lijs vanmorgen over de drempel is gestruikeld en haar heup heeft gebroken. Die heeft “een goede roets maken” iets te letterlijk opgevat (hahaha). Ze wordt ’s middags nog geopereerd en we houden telefonisch contact de komende dagen. In het nieuwe jaar gaan we haar snel bezoeken. ’s Avonds steken Taro en Romek rond half 8 vuurwerk af voor Siel en mag Siel sterretjes aansteken. Hij vindt het geweldig. Daarna gaat Siel lekker naar bed. Romek mag voor het eerst opblijven. Met ons 3tjes maken we er een gezellige avond van. Als het 00:00 uur gaan Taro en Romek het laatste vuurwerk afsteken en dan heeft Romek echt de knollen op. Hij gaat rond half 1 naar bed en slaapt tot half 11 uit! Helaas is bij Siel het uitslapen er een beetje af. Hij slaapt de klok wel rond maar dan is de koek ook op. Mama gaat dus lekker met hem naar beneden tv kijken en een kopje thee leuten. We hebben weer een heel jaar voor ons! Ben benieuwd wat 2009 ons gaat brengen, ach we laten ons wel verrassen. Als alles in de gastouderopvang bij het oude blijft dan hebben we er vanaf oktober weer een oppasbaby erbij. En met de carnaval en de zomervakantie voor de deur hebben we weer genoeg om naar uit te kijken.



Wij wensen iedereen heel veel geluk, liefde & gezondheid toe voor 2009!