deel 29 - De Franckjes

Zoeken
Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

deel 29

Verslagen > verslagen thuis > deel25 t/m 29

SIEL VANUIT ‘S-HEERENBERG !



Woensdag 18 oktober t/m dinsdag 31 oktober:



Donderdag 19 oktober: Romek gaat vandaag met zijn klas naar het bos en ik ga mee om te helpen. Het was de bedoeling Siel in de kinderwagen mee te nemen, maar volgens de juf  liggen er behoorlijk wat boomstronken. Romek is er zo vol van dat mama meegaat, dat ik het niet over mijn hart kan krijgen om af te zeggen. Dus vraag ik mijn ouders of ze met Siel willen wandelen.. Dit is iets wat ze al zo lang willen, dus nu hebben we 2 vliegen in 1 klap. En het weer werkt ook nog eens mee. Gewapend met foto- en filmcamera gaan ze op pad, samen met mijn neefje Corné, die bij Opa & Oma logeert. Achteraf viel het met die boomstronken reuze mee en had Siel best meegekund. Opa, Oma & Corné waren in ieder geval reuze happy! En Siel… die heeft aan een stuk doorgeslapen.

’s Middags ga ik over op mijn oude flessen, waar Romek als baby ook uit dronk. De habermanflessen gaan maar tot 150cc dus tijd voor wat anders. Omdat ik het idee heb dat Siel de ingevroren melk wat minder van smaak vind, heb ik er een paar schepjes rijstebloem met vanille smaak doorheen gedaan. En dat gaat er in als pap!



Vrijdag 20 oktober: Romek heeft de eer om Brommie de beer uit zijn klas mee te nemen op zijn eerste vakantie. Tot nu toe is Brommie alleen weekendjes weggeweest, dus Romek is supertrots dat hij Brommie voor de herfstvakantie te logeren krijgt. Vanaf vandaag ga ik Siel kennis laten maken met het fenomeen “slaapzak”. Tot nu toe ligt hij nog tussen de rolletjes, zoals hij in de couv lag en later in zijn ziekenhuisbedje. Hij slaapt er goed op dus ik laat ze voorlopig nog even liggen, maar na de introductie van de slaapzak, vindt hij het nog lekkerder in zijn bed. En dat is alleen maar goed. Hij moet niet alleen van de voeding, maar (net als ikzelf vroeger) ook van de slaap groeien!



Zaterdag 21 oktober: Vandaag is het al weer een half jaar geleden dat onze Vigo overleden is. Wat vliegt de tijd….



Ik pluk Siel om half 9 uit bed want ik wil Romek graag weer eens zien zwemmen. Taro gaat met Romek vast vooruit en ik volg even later met Siel en Brommie. Ik geef Siel op het zwembad de fles, maar Siel drinkt niet zo gretig. Hij vindt het veel te interessant allemaal en kijkt zijn oogjes uit. Aan het eind van de zwemles mag Romek nog trakteren vanwege zijn verjaardag afgelopen dinsdag. Terug thuis warm ik de rest van de fles nog een keer op. Siel, weer terug in zijn vertrouwde omgeving, suttert rustig de fles leeg. Taro gaat naar de sporthal om mee te helpen met de laatste dingen opbouwen voor het concert van de “Barghse Jonges” en ik ga met mijn mannekes en Brommie even de stad in. Romek wil Brommie in een draagzak. Dat probleem is snel opgelost. Mama maakt van een sjaal een draagzak en trots loopt Romek door de stad met Brommie op zijn buik. Hij heeft er een hoop bekijks mee.

Romek kan ’s avonds niet wachten tot Taro’s tweelingtantes er zijn om te komen oppassen. Papa en mama kunnen met een gerust hart gaan genieten van het concert van de “Barghse Jonges” en ook Romek, Siel en de tantes hebben weer de avond van hun leven.



Zondag 22 oktober: Om 6:00 uur krijgt Siel voor (hopelijk) de laatste keer medicijnen door de sonde, want om half 10 haal ik het slangetje eruit. Officieel mag hij er woensdag a.s. pas uit, maar wij hebben het helemaal gehad met dat rotding en voor ons gevoel kan hij best zonder. Er gaan alleen nog medicijnen doorheen en die zijn we al een aantal weken aan het afbouwen. Eindelijk is Siel’s snoetje weer zoals toen hij geboren werd. Taro gaat helpen de boel in de sporthal weer af te breken en ik ga met Romek, Siel en Brommie naar mijn collega Maartje. Zij en haar vriend zijn een paar maanden terug verhuisd naar Duitsland. Bij Maartje op de bank drinkt Siel zomaar 50cc appel/perensap weg. Daar was ik een paar dagen terug mee begonnen, maar hij vond het maar raar spul. Nu heeft hij de smaak te pakken en is beledigt als de fles leeg is! Om half 1 heeft Siel alleen nog coffeine en die geef ik via de mond. Hij trekt wel een vies snoetje maar slikt het toch braaf door. Toen hij in Doetinchem lag, heeft hij het ook een paar keer via de mond gehad, dus dat moet geen probleem zijn. Wel “mist” hij de sonde in zijn keel. Met zijn tong maakt hij zoekende bewegingen. Is ook niet zo gek, meer dan 6 ½ maand heeft die sonde zijn leventje bepaald. Had de kinderarts ons ook al gezegd, dat Siel weer helemaal moet wennen aan het drinken en leven zonder sonde.



Maandag 23 oktober: Herfstvakantie! Zowel Romek als Taro zijn lekker een weekje vrij. We staan vroeg op en zitten al om half 9 in de auto op weg naar Leiden. We gaan een dagje naar onze vakantievrienden de Spadonnetjes. Voor het gemak laat ik de kolf en de flessenwarmer thuis en krijgt Siel de hele dag de borst. En dat gaat geweldig. Het wordt een super gezellige dag. We gaan nog even winkelen en Lin laat me kennis maken met een kledingwinkel waar ik normaal voorbij zou lopen omdat ik altijd gedacht heb dat het niets voor me was. Maar ik ben helemaal om en met een nieuwe outfit verlaat ik de winkel. Met Linda & Aldo brainstormen we over een passende nieuwe naam voor onze familiesite. We willen het omzetten in een betaalde en geregistreerde site, maar de namen franck.nl, franck.com & franck.org zijn al bezet. Uiteindelijk komen we op de naam ROVISI-FRANCK.NL. De eerste 2 letters van de namen van onze jongens Romek, Vigo & Siel.



Dinsdag 24 oktober: Vandaag doen we rustig aan omdat Romek’s verkoudheid grotere vormen begint aan te nemen. Taro moet ’s morgens naar Ede voor een vergadering met de ondernemingsraad. Terwijl Romek in een slaapzak op de bank ligt met Brommie en Siel ligt te pitten in bed, tover ik, m.b.v. schaar en lock- en naaimachine 6 ridderpakken voor het kinderfeestje van morgen in elkaar.



Woensdag 25 oktober: We slapen net als gisteren weer lekker uit en bereiden ons daarna voor op Romek’s kinderfeestje. Tussen de bedrijven door belt de maatschappelijk werkster nog even op om te checken hoe het met ons gaat. Rond 13:00 uur gaat Siel naar Opa & Oma Franck en dan kan het feest losbarsten. Om 14:00 uur komen Martijn, Yoshua, Youri, Jerome & Jan een voor een binnendruppelen. Het wordt een geweldig feest en de ridderpakken en zwaarden en schilden vallen in zeer goede aard! We sluiten het feest af met zelfgebakken pannenkoeken en de film “nieuwsgierig aapje”. Daarna breng ik in 2 keer de kleine ridders naar huis. Op de terugweg halen we Siel weer op. Opa en Oma hebben zich goed vermaakt. Oma heeft heel lang gewandeld en toen heeft Siel nog tot half 5 buiten in de kinderwagen liggen pitten. De fles gaf wat strubbelingen, maar na een telefoontje ging Taro even snel langs en toen was het klusje zo gepiept. Siel drinkt momenteel alleen de fles goed als hij in zijn wipstoeltje ligt. Ligt hij op de arm dan gaat hij zich overstrekken. Een kind met gebruiksaanwijzing zullen we maar zeggen. Terug thuis gaan we snel de boel opruimen en de jongens naar bed brengen. Moe maar voldaan ploffen we daarna op de bank. Wel vermoeiend hoor zo’n kinderfeestje, maar ook ontzettend leuk. Romek’s ridderfeestje is in ieder geval geslaagd! Ik had vanavond eigenlijk nog naailes, maar die had ik bij voorbaat al afgezegd. Heb niet meer de fut om nog creatief te zijn vandaag.



Donderdag 26 oktober: Na een bezoek aan de tandarts, zetten we Romek af bij mijn ouders. We hebben een afspraak in Nijmegen voor een afsluitend gesprek n.a.v. het overlijden van Vigo. Romek zou in eerste instantie naar mijn zus, maar die belde vanmorgen dat Corné ziek is. Wij waarderen het zeer dat ze ons hierover informeert! Om te voorkomen dat Corné Romek en daarmee eventueel Siel aan kan steken, laten we Romek voor een andere optie kiezen. Opa & Oma Weeber hebben geen plannen, dus Romek mag bij hen blijven. Samen met Opa, Oma & Brommie gaat Romek op de fiets naar Emmerich a/d Rhein. Wij gaan door naar Nijmegen. Onze afspraak is een half uur verschoven omdat de kinderarts op transport is met een tweeling. Dat geeft ons de gelegenheid de vroege dienst even met een bezoekje te vereren. We hebben bijna alle verpleging wel eens gehad, dus er zit altijd wel iemand bij die ons nog kent. Sybilla is er ook en is bij het gesprek aanwezig omdat zij bij het overlijden van Vigo was. Twee weken terug had ik haar nog aan de telefoon over vandaag en over het maken van een afspraak om een keer bij ons aan te komen samen met Maria. Terwijl we op Sybilla wachten, die met ons mee naar boven zal gaan, vermaakt Siel zich met alle bekende gezichten. Hij heeft voor iedereen een glimlach (hoe zeggen ze dat… een glimlach zegt meer dan duizend woorden!). Ze lopen allemaal met hem weg. Ook hier horen we van iedereen dat ze Siel geen extreem prematuur koppie vinden hebben. Het doet me ontzettend goed dat ze allemaal zo gecharmeerd zijn van onze Siel. Met Sybilla lopen we naar boven. Terwijl we op de kinderarts wachten, knuffelt Sybilla naar hartelust met Siel en kletsen we lekker even bij. Het gesprek met de kinderarts is kort maar zeer prettig. Wij zijn tevreden over hoe alles verlopen is rondom het overlijden van Vigo. Voor ons gevoel kunnen we het aardig een plekje geven, al zullen we hem nooit vergeten. Vigo is dan wel uit ons oog, maar zeker niet uit ons hart. En er zullen ongetwijfeld nog genoeg momentjes komen waarop wij het even moeilijk zullen hebben. Maar ja, je kind verliezen is ook niet niks…

Terwijl we praten leg ik een hongerige Siel even aan. De kinderarts complimenteert me met het feit dat ik Siel nog steeds borstvoeding geef. Iets waar ik ook ontzettend trots op ben. Siel drinkt onrustig en kort, ik heb het gevoel dat hij zich niet prettig voelt als we over zijn tweelingbroertje aan het praten zijn. Vandaar dat ik hem later nog wat sap geef,  wat hij gretig leegteut. Ik vraag Sybilla of ik een copy van de verpleegstersmappen over Vigo & Siel mag hebben met de stukjes die er steeds in werden geschreven over onze mannekes. Sybilla zal het regelen. Samen lopen we weer terug naar de afdeling. Inmiddels is de late dienst gearriveerd. Terwijl we wachten op Maria, horen we van haar collega’s dat ze vergeten is dat ze moest werken, maar ze is onderweg. Het is inmiddels al 17:00 uur en we moeten ook nog even ons fototoestel ophalen en wat eten, dus daar kunnen we helaas niet op wachten. We vinden het wel jammer dat we haar nu mislopen, maar zij zal ongetwijfeld ook balen als ze van haar collega’s zal horen over Siel. Want ook deze dienst wordt rijkelijk beloond met een reeks glimlachen van onze kleine charmeur.

In Nijmegen zit precies zo’n kledingwinkeltje als in Leiden en we kunnen het niet laten er even langs te gaan en voor mij nog een nieuw outfitje aan te schaffen (geld moet tenslotte kunnen rollen, niet waar?). We halen ons fototoestel op en gaan een hapje eten in de stad. Terug bij mijn ouders leg ik Siel weer even aan. We drinken nog wat en gaan dan met onze ventjes naar huis.



Vrijdag 27 oktober: ’s Morgens gaan we even op de koffie/thee bij de Schaapjes. ’s Middags ga ik met Romek naar de bioscoop. Samen genieten we van de nieuwste Piet Piraat film: Piet Piraat en het Vliegende Schip. Na afloop zit Brommie helemaal onder de popcorn!



Zaterdag 28 oktober: Ik ga met Siel en Brommie weer even kijken bij de zwemles. Mijn ouders zijn er ook om te kijken. Na de zwemles gaan Taro en Romek naar Ulft om Tante Tiny te helpen in de tuin. Maar het regent en alles is nat, dus i.p.v. de tuin neemt Taro de goten en rolbakken onder handen. Ik ga met Siel boodschappen in Ulft en rijdt dan door naar de tantes. Ik mag meteen aanschuiven voor de appelpannenkoeken. Terwijl ik Siel aanleg, maakt Taro de laatste rolbakken schoon. Het regent nog steeds, dus de tuin moet nog even wachten. En helaas kunnen we ook niet wandelen met Siel. Dus zijn we al op tijd weer thuis. ’s Avonds komt de familie Vink op bezoek. Romek wordt goed verwendt. Hij krijgt een bestuurbare auto en een brandweerauto van Lego.



Zondag 29 oktober: Onze laatste vakantiedag! Vannacht is de wintertijd ingegaan en kunnen we een uurtje langer uitslapen. Siel doet er dapper aan mee. Hij slaapt gewoon een uurtje langer en zelfs dan moet ik hem wakker maken voor de voeding. Ook Romek pit lekker door. Taro gaat met Romek vrijzwemmen en ik ga met Siel vast naar mijn schoonouders, die vlak bij het zwembad wonen. ’s Middags zouden we bezoek krijgen van de familie Tersteeg, maar hun jongste zoontje is super verkouden, dus Brigitte belt af. Je kunt het niet altijd voorkomen en/of vermijden, maar als je het weet is het wel zo prettig dat men er rekening mee wil houden. Ook dit telefoontje wordt dus zeer gewaardeerd door ons. We maken een nieuwe afspraak. Terwijl Siel een gat in de middag slaapt, strijk ik op zolder de was, naait Taro de stukken op zijn zwarte pak voor de komende pronkzitting en kijkt Romek naar de herhalingen van “de Club van Sinterklaas” op Jetix van vorig jaar.



Maandag 30 oktober: De vakantie zit er weer op. Romek en Brommie gaan naar school, Taro naar zijn werk en Siel en ik hebben een afspraak bij de kinderarts. Siel is goed gegroeid. Hij weegt 5260 gram en is 60 cm lang. Zijn schedelomtrek is 39 cm. De arts is zeer tevreden over Siel. Hij groeit netjes en niet te snel. Siel mag in principe over van 6 naar 5 voedingen. Ze zou graag zien dat ik overging op volledige borstvoeding, iets waar ik niet in meega. Sinds 1 ½ week heb ik Siel op een normale fles. Ze zegt zelf steeds dat ze het zo knap vindt dat we het nog steeds zonder pre-logopediste hebben gered. Mijn voeding heeft ook niet het eeuwige leven en Siel zal toch een keer aan de fles moeten. Zo kan ik ook nog eens een avondje weg niet waar? En wat zeurt ze nou, hij krijgt in die flessen toch gewoon moedermelk!

Zijn longetjes zijn schoon, de waterbreuk blijft stabiel, zijn motoriek en ontwikkeling gaan naar tevredenheid. We hoeven dus pas over 3 maanden terug te komen! Ter afsluiting moet ik nog wel even met Siel langs het lab om 2 buisjes bloed te laten prikken. Volgende week donderdag kan ik bellen voor de uitslag. Als de uitslag dan goed is, mag Siel ook van de BMF af die nog door de flessen gekolfde melk gaat.

Als ik weer thuis ben met Siel heeft meneer lekkere trek. Ik geef hem zelfgemaakte appelmoes en een lekker appel/peersapje toe. Hij moet even wennen aan het fruithapje en het eten van een lepeltje maar het gaat best goed. ’s Avonds heb ik nog een ongelukje in de keuken. Terwijl ik aan het koken ben en Taro even van het bezoek aan de kinderarts op de hoogte breng, vergeet ik heel even dat ik jus aan het maken ben en plots is daar de vlam in de pan. Snel doen we de deksel erop, zet Taro de ramen open en leg ik Siel even in zijn bedje. Dat gebeurt me dus nooit meer!



Dinsdag 31 oktober: Om 11:00 uur komt de fysiotherapeute weer langs. Ze is blij Siel eindelijk zonder sonde te zien en vindt dat hij er supergoed uitziet. Verder is ze bijzonder te spreken over de ontwikkeling van zijn motoriek. Siel mag weer even gymnastieken en ze laat mij zien wat ik de komende 2 weken met hem mag/kan oefenen. Romek is ’s middags vrij en dat komt goed uit. Ons neefje Corné is vandaag jarig. Siel gaat op tijd naar bed. Na 2 uurtjes pitten haal ik hem uit bed en gaan we richting Zevenaar. Taro komt van het werk uit ook naar de verjaardag. Weer terug thuis krijgen we telefoon van de verpleegkundige die Siel’s tweede RSV-spuit komt geven. Ze komt niet vrijdag maar donderdag. Bij de post ligt ook een dikke envelop van het Radboud Ziekenhuis in Nijmegen met een kopie van beide verpleegstersmappen. Sybilla heeft er vaart achter gezet.     WORDT VERVOLGD !!!



 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu