VERSLAG SIEL !
Zondag 4 juni: (Eerste Pinksterdag) Siel heeft het vannacht weer beter gedaan dan gisternacht, meldt de verpleegkundige (die al een aantal nachten voor Siel mag zorgen) als ik rond half 8 bel. Ze heeft 2 dipjes geteld die hij zelf heeft hersteld. Wij zijn blij dit te horen. We hebben om 9:00 uur afgesproken met Tante Tiny (Taro’s peettante) om nog een keer terug te gaan naar de tuinen van Appeltern. We zijn al 2 weekenden aan het gaan, maar het weer liet het niet toe. Vandaag beloofd het KNMI ons beter weer, dus trekken we er met ons 4-en op uit. Romek wil graag mee. Toen we afgelopen september al eens naar Appeltern zijn geweest, vond hij het al geweldig en ook deze keer wil hij erbij zijn. Appeltern ligt 25 kilometer van Nijmegen. We gaan dus eerst lekker even langs Siel. Siel weegt vandaag 1512 gram! Het verschil tussen vorige week zondag en vandaag is 144 gram. Siel gaat als een speer. Hij krijgt net zijn voeding, dus mag ik het overnemen. Ik ruik een verdacht geurtje uit de couv komen. Als zijn voeding in zijn buikje zit, geef ik hem een schone broek. Geen overbodige luxe, want zijn luier zit goed vol. We gaan even een bakkie doen en dan door naar Appeltern. Inmiddels is het zonnetje goed aan de hemel gaan staan en begint het al lekker aangenaam te worden. De tuinen zijn weer prachtig. In het voorjaar staan er weer andere dingen in bloei dan in het najaar, vandaar dat we graag nog een keer terug wilden. Om 13:00 uur en 16:00 uur zoek ik even een toiletje op om te gaan kolven. Ja, dat gaat gewoon door. Taro belt tussendoor nog een keer met het ziekenhuis om te vragen hoe het Siel is vergaan aan de low flow. (Gisteravond heeft hij er 5 kwartier op gelegen en het was nog niet zo’n succes). Ook nu is het binnen een uurtje bekeken. Siel heeft er duidelijk nog geen zin in. H. verteld dat ze, voordat Siel terugging aan de infant flow, nog een foto van hem heeft gemaakt. Wat lief! We genieten van de tuinen en het zonnetje en kopen nog een paar mooie planten voor thuis. Rond half 5 / 5 uur gaan we terug naar Siel. Aan zijn couv heeft H. een envelop gehangen met daarop Voor Romek van “Bert”. Romek en H. zijn altijd met elkaar aan het donderjagen en noemen elkaar steeds Bert & Ernie. Het blijkt dat H. 2 foto’s heeft gemaakt, een voor Romek en een voor ons (die ze op de low flow machine heeft gezet). Onze foto geef ik aan Tante Tiny. Heeft ze alvast een foto van Siel zonder toeters en bellen. Want Siel had ook zijn sonde er weer eens uitgetrokken! We drinken nog wat en gaan dan door naar Ulft (onderweg genieten we van een lekker patatje in onze favoriete cafetaria) waar de andere tantes ons opwachten met Tante Tiny’s zelfgebakken appeltaart. Dat gaat er wel in. Rond 21:00 uur keren we moe maar voldaan naar huis. Als ik om 23:00 uur bel met het ziekenhuis, horen we dat Siel de volle 2 uur aan de low flow heeft gelegen en hierbij maar 2 keer heeft gedipt. De verpleegkundige is heel tevreden over Siel en oppert dat Siel morgen misschien wel 2 x 4 uur aan de low flow kan. Nou, dat zien we morgen wel. Wij zijn al blij dat het deze reis goed is gegaan. We laten ons verrassen.
Maandag 5 juni: (Tweede Pinksterdag) Siel is vandaag precies 2 maanden oud. Hij heeft een goede nacht gehad, weer beter dan gisternacht. Ik ga met Romek een uurtje vrij zwemmen. Dat is er de laatste weken behoorlijk bij in geschoten. Maar we moeten het toch maar weer eens oppakken. In het zwembad treffen we Opa Franck. Romek vertelt trots dat hij zijn 4e sticker heeft behaald. Rond 11:00 uur gaan we richting Nijmegen. Siel heeft vanmorgen al even aan de low flow gelegen en het ging niet onaardig. Hij is 10 gram aangekomen en weegt 1522 gram. Rond 14:00 uur gaat hij nogmaals aan de low flow. Mijn zus, haar man (Siel’s peetoom) en de kids komen op bezoek. Corné moet in de huiskamer blijven, hij is nog geen 12 jaar. Janine brengt tekeningen mee die alle achterneefjes en -nichtjes van Siel gister gemaakt hebben op de familie-Weeber-dag in het westen van ons land. Lief hoor, dat jullie aan ons (en Vigo) gedacht hebben gisteren. Om 15:00 uur ga ik lekker een uurtje met Siel buidelen. Het gaat goed aan de low flow. Siel is zo veel aangekomen (van zondag tot zondag 144 gram) dat zijn onrijpe beenmerg en daardoor het bloed dat even niet kan verwerken. Zijn HB gehalte is wat aan de lage kant, dus krijgt hij een bloedtransfusie. Het infuusje zal er daarna weer uitgehaald worden. Als we ’s avonds om 22:00 uur bellen, vertelt H. dat ze Siel vanaf 20:00 uur gewoon weer aan de low flow heeft gelegd. En hij doet het zo goed dat ze hem er nog even aan wil laten liggen. Om 00:00 uur zal hij er weer afgaan of eerder mocht hij flink gaan dippen. Ook gaat ze voorstellen Siel over te laten gaan op 8 voedingen. Elke 2 uur is ons schrokkopje klaarwakker omdat hij snakt naar meer. Misschien dat als hij wat meer krijgt, hij steeds 3 uurtjes kan pitten. Omdat hij inmiddels 3 pond is, schijnt het te kunnen. We zijn blij verrast. Het gaat steeds beter aan de low flow en we hadden niet verwacht dat hij er vanavond nogmaals aan gelegd zou worden. En dat hij al over zou kunnen op 8 voedingen hadden we al helemaal gedacht. Super Siel, ga vooral zo door.
Dinsdag 6 juni: 35 weken oud! Siel heeft gisteravond tot 00:00 uur aan de low flow gelegen en het ging super goed. 2 Dipjes waarvan 1 zelfherstellend. En daarna was hij aan de infant flow de rest van de nacht diploos. Het ziet er naar uit dat Siel het begint te snappen. Taro gaat naar zijn werk en ik ga met Romek naar Siel. Eerst gaan we mijn moeder ophalen, die wil graag weer mee. S. mag weer voor Siel zorgen. Hij ligt aan de low flow en doet het best netjes. Hij weegt vandaag 1571 gram! Weer 49 gram aangekomen. S. heeft een drietal foto’s gemaakt van Siel (omdat het een bijzondere dag is vandaag nl. 06-06-06). Ze vertelt ons dat Siel zijn oogjes goed open had, maar nadat zij het fototoestel erbij heeft gepakt, houdt hij zijn kijkertjes dicht. Maar de bedoeling is goed en lief. Als S. terugkomt van haar overleg met de artsen, horen we dat Siel overgaat op 8 voedingen (8 x 30cc) en 3 x 3 uurtjes per dag mag oefenen aan de low flow. Tussendoor spreek ik een neonatoloog die mij inlicht over het feit dat Siel’s longfoto’s (die afgelopen weekend schijnbaar zijn gemaakt) een “waterig beeld” laten zien. Vandaar dat zijn plasmedicijn iets wordt opgehoogd. Misschien dat het vocht bij zijn longetjes het probleem kunnen zijn van zijn dipjes aan de low flow. Maar hij is heel tevreden over Siel. Misschien ligt hij aan het eind van de week wel compleet aan de low flow, zegt hij mij. Waarop ik zeg, dat zou mooi zijn, maar eerst zien dan geloven. We moeten gewoon geduld hebben. En daar is hij het mee eens. Siel zal vandaag ook overgeplaatst worden (als wij het hier mee eens zijn) naar een rustiger plekje op de afdeling. Hij ligt centraal en bij de verplegingsbalie, dus hij “hoort” altijd telefoon en gepraat en er wordt steeds langs hem heen gewandeld. Hij moet toch van de rust (en de voeding) groeien, dus het is niet verkeerd. Ik (en ik weet ook Taro) heb er geen problemen mee dat hij naar de hoek verhuist. Zal wel even wennen worden, nu komen we binnen en zien meteen zijn couv, maar dan ligt hij om de hoek. Ach, alles went! Net voor ik wil gaan kolven, komt Leslie de Ronald McDonaldhuiskamer binnen met de ene helft van haar tweeling. Haar zoontjes Mick & Senne hebben ook hier op de IC gelegen en zijn een paar weken terug overgeplaatst naar het Canisius Ziekenhuis in Nijmegen. We hebben met een aantal ouders nog regelmatig mail contact, waaronder dus met de ouders van Mick & Senne. Senne mocht afgelopen vrijdag al naar huis en Mick mag waarschijnlijk komende vrijdag naar huis. Vandaag moest ze voor nacontrole bij de gynaecoloog zijn en kwam nog even kijken of wij en wat verpleegkundigen die voor haar zoontjes hebben gezorgd er waren. Leuk om Senne even te zien en Leslie weer even te hebben gesproken. Rond kwart voor 12 ga ik met Siel nog even buidelen. Siel ligt inmiddels al bijna 4 uur aan de low flow. Naar een half uurtje gaat hij toch wat rommelen en vraag ik S. hem er maar weer in te doen. We moeten ook niet te veel van Siel vragen. Hij is gewoon een beetje moe. S. haalt nog een voedingsspuit van 10cc erbij zodat Siel al kan beginnen met de 30cc. Hij lijkt er geen moeite mee te hebben dat hij 10cc meer krijgt, alles gaat er met gemak in. Om kwart voor 3 wordt Siel overgeplaatst naar zijn nieuwe stekkie. Zijn sonde wordt gecontroleerd en alle 30cc van 3 uur terug zijn opgesnoept. Ons hongerwolfje snakt naar meer. Nadat ik zijn luier heb verschoont, geef ik hem zijn voeding. In de tussentijd spuit hij weer zijn luier vol. De aroma komt me tegemoet! Wat kan zo’n minimensje stinken zeg! Na nog een schone luier, is het echt tijd om naar huis te gaan. Bij de deur kom ik H. tegen. Ze is op zoek naar Siel. Ik zeg voor de gein dat S. Siel in de hoek heeft geduwd. H. mag vanavond weer voor Siel zorgen. Hij zal, als hij aan de low flow ligt vanavond, een gehoortest ondergaan. Ik ben benieuwd. Rond de klok van 17:00 uur ben ik weer thuis. Taro heeft het eten al bijna klaar, dus ik ga snel even kolven en dan kunnen we eten. Taro heeft vanavond een afspraak bij de homeopaat, dus gaat hij niet Siel. Om kwart over 9 zijn we zo benieuwd hoe de gehoortest is gegaan, dat Taro alvast naar het ziekenhuis belt. H. kan niks slechts over Siel zeggen. Hij heeft 2 dipjes aan de low flow gehad en doet het prima. De voeding loopt gesmeerd, alles gaat op en ….. hij is met vlag en wimpel geslaagd voor zijn gehoortest. Het was “appeltje, eitje”, het aanbrengen van de plakkers was meer werk dan de test zelf. Siel hoort alles! Een gevoel van geluk stroomt er door me heen. Goed zo ventje, laat ze allemaal maar versteld staan van jou!
Woensdag 7 juni: 9 weken geleden geboren! Taro is vandaag thuis. Siel heeft een redelijk rustige nacht gehad. Aan de low flow was het vannacht niet zo’n succes. Het is ook de eerste keer dat hij ’s nachts aan de low flow ligt, dus wij staan er niet zo van te kijken. Het mag in principe niets uitmaken of hij er ’s nachts of overdag aan ligt qua dipjes, maar goed, wij hebben er geen problemen mee, zal vanzelf wel eens komen. Ik heb om 8:20 uur een afspraak met de huisarts. Ik heb behoorlijk last van mijn tepels door al dat gekolf. Er zijn wat bultjes ontstaan en ik wil graag weten of dat door het kolven komt of dat het iets anders is (ja, tegenwoordig weet je maar nooit!). Maar volgens de dokter komt het echt door het kolven. Mijn tepels zien er grof gezegd “mishandeld” uit. Hij adviseert me contact op te nemen met de lactatiekundige in het ziekenhuis en er vaseline op te smeren. Ook kan hij me melden dat de bloeduitslag die ik een week of 2 terug heb laten doen absoluut geen coeliakie heeft uitgewezen. Had ik toch gelijk. Dat zal ik de diëtiste mooi eens duidelijk maken, want zij was van mening dat ik het wel degelijk nog heb. Waarschijnlijk is door de voedselvergiftiging jaren terug, mijn darmflora behoorlijk ondersteboven gegooid en is het nooit een glutenallergie geweest maar een lichte intolerantie. Bij de apotheek haal ik snel nog even vaseline. Voor we naar Nijmegen vertrekken, gaan we even via Doetinchem omdat we aan het rondkijken zijn voor een ander tuinstel. We stappen zonder op de klok te kijken in de auto, met als resultaat dat we veel te vroeg in Doetinchem zijn en de winkels nog dicht zitten. Dan maar door naar Zevenaar. Romek wil vandaag bij mijn zus doorbrengen en vanmiddag met Janine & Corné spelen. Ook in Zevenaar komen we weer veel te vroeg aan. Dus rijden we maar even een rondje en kijken dan daar even naar tuinstellen. Vervolgens brengen we Romek naar mijn zus. Eenmaal weer op weg naar Nijmegen is het tijd om te kolven. Ik ben er net klaar mee als we de parkeergarage van het ziekenhuis binnenrijden. In de voedingskeuken vraag ik de voedingsdeskundige of ze nog wat weet voor mijn “mishandelde” tepels. Ze gaat een zalfje halen en de lactatiekundige komt nog even kijken en een babbeltje maken. S. mag weer voor Siel zorgen. Door het opgehoogde plasmedicijn is hij 8 gram afgevallen en weegt vandaag 1563 gram. Het wil vanmorgen nog niet zo lukken aan de low flow. Ging hij eerst rond of in het weekend donderjagen, nu heeft hij het blijkbaar verschoven naar de woensdag. Vorige week woensdag was ook al zo’n slechte dag. Ik kan er nog steeds niet goed aan wennen dat Siel in de hoek ligt. Tijdens het verschonen schijnt het licht vanuit het raam steeds in de couv. Daar hadden we op zijn oude stekkie geen last van. Onze contactarts merkt ons ook in eens op in de hoek. Hij wist niet dat Siel verhuist was. Ook diverse verpleegkundigen zijn “op zoek” naar Siel. Het plekje zal ’s avonds en ’s nachts wel rustiger zijn, overdag kan ik er niet veel van merken, bedenk ik me als ik met Siel een uurtje zit te buidelen. De voeding loopt nog steeds gesmeerd. Elke 3 uur wil ons manneke wat te eten. En iedere keer is alles op. Hij is wel wat aan het jojo-en met zijn temperatuur. De ene keer wat aan de warme en de andere keer wat aan de koude kant. Rond 15:00 uur hebben we weer een gesprek met onze contactarts. Er zijn geen bijzondere dingen te melden. De meeste dingen hebben we tussendoor al te horen gekregen. Siel heeft inmiddels toch een keer een middeltje voor zijn afweersysteem gekregen. Verder is de arts wel tevreden over Siel. Wel bevestigt hij ons vermoeden dat Siel waarschijnlijk langer dan de 40 weken draagtijd in het ziekenhuis zal doorbrengen. Na 6 infecties, 3 terugvallen op de beademing en 2 weken geen voeding (dus 2 weken stilstand in groei en ontwikkeling), heeft Siel er wat meer moeite mee dan andere prematuur kindjes rond deze tijd. Wel begint hij al over overplaatsing naar Doetinchem. Voorlopig nog niet, maar waarschijnlijk zal hij nog een week of 4 in Nijmegen liggen en daarna nog een week of 3 tot 4 in Doetinchem. Er is nog een lange weg te gaan, maar wij hebben geduld. De artsen kunnen ons nog steeds geen garanties geven, maar het ziet er voor dit moment wel positief uit. Hij heeft gewoon wat meer tijd nodig en die tijd geven wij hem graag. M. neemt de dienst van S. over. H. is hier niet zo blij mee, maar M. (een van onze 3 EVV-ers) heeft H. gezegd, dat H. al een aantal dagen voor Siel heeft mogen zorgen en dat zij nu aan de beurt is. Nog steeds wordt er “gedobbeld” om ons ventje. Hij schijnt wel wat te weeg te brengen onder de verpleegkundigen. Het geeft ons in ieder geval een gelukkig gevoel, dat er zo om ons manneke gegeven en “gevochten” wordt. Omdat er nog een echo van zijn hersentjes wordt gemaakt, legt M. Siel nog een keer aan de low flow. De echo wijst geen afwijkingen aan. Het zal een van de laatste keren zijn dat er een echo van zijn hersentjes gemaakt wordt. Om 16:00 uur kolf ik nog een keer en dan gaan we richting Zevenaar. We willen nog even naar de Ikea en de Intratuin, maar wij hebben geen geluk vandaag. Als we voor de Intratuin staan, zit hij net weer dicht. Hebben wij weer. Dan gaan we Romek maar wat eerder ophalen. Romek heeft een heerlijke dag gehad bij Tante Leonie, Ome Eugène, Janine & Corné. Trots laat mijn zus de foto’s zien op haar digitale camera die ze vandaag van Romek gemaakt heeft. Van zijn peetoom Eugène krijgt Siel een zilveren poehbeer spaarpot. Dit komt goed uit, want Siel heeft al wat centjes gekregen, die kunnen we er mooi instoppen. Van ome Eugène krijgt Siel binnenkort ook nog een eigen bankrekening met startkapitaal, waar hij zijn gespaarde centjes op kan zetten. Ik ga snel nog even kolven en daarna is het echt tijd om naar huis te gaan. We zijn de hele dag al weer de hort op. Als we ’s avonds bellen, gaat het goed met Siel. Hij heeft tot 18:00 uur aan de low flow gelegen en het ging best goed. M. kan niks verkeerds over Siel zeggen. Hij ligt tevreden op zijn speentje te sabbelen. Welterusten lieverd, tot morgen!
Donderdag 8 juni: Voordat Taro naar zijn werk gaat, bel ik even met het ziekenhuis. Siel is vannacht toch nog even aan de low flow gegaan. Het eerste uurtje ging het goed, daarna kreeg hij weer een clustertje met dipjes. Hij heeft A. nog voor ze naar huis ging even getrakteerd op een lading spuitpoep. Ze komt handen te kort, hij blijft maar door poepen en plassen. We liggen in een deuk. Dat is slachtoffer nummer 4! Rond kwart voor 9 staat de taxi weer op de stoep. Mijn vader rijdt ons vandaag naar Siel. Romek wil graag weer mee, dus met ons 3-en gaan we richting Nijmegen. M. is vandaag de gelukkige om voor Siel te zorgen. We hebben haar al een tijdje niet gezien, ze heeft een aantal nachtdiensten gehad en mocht toen helaas niet voor Siel zorgen. Het is fijn haar weer te zien en te spreken. Siel weegt vandaag maar liefst 1609 gram! Ik kan het niet geloven. Morgen zal het wel weer wat minder zijn want zijn plasmiddel wordt nog ietsje opgehoogd. M. vertelt me dat Siel ook haar weer eens te pakken had vanmorgen. Ik dacht dat ik hem kende, maar hij heeft het me weer geflikt, vertelt ze met een grote grijs. Ja, met zijn darmpjes is niks mis meer. Romek krijgt ondertussen veel reacties op zijn ajax shirt en zijn rode kuif. Rond een uur of 11 gaat Siel aan de low flow en mag ik met hem buidelen. Zodra hij bij me ligt, gooit hij zijn hoofdje in zijn nek en gaat aan het snuffelen bij mama. Uiteindelijk nestelt hij zich lekker tegen mij aan en kijkt opa en mama met grote kijkertjes aan. Tussendoor krijgen we regelmatig een grote glimlach van hem. Opa gaat met Romek even naar onderen om te spelen en ik geniet van mijn knulletje. Als ze naar een half uur weer terugkomen, gaat Siel even flink dippen. Hij verkleurt een beetje en mijn vader krijgt het spaans benauwd. Ik ben inmiddels al wat gewent en schrik niet meer zo snel. Siel is erg ver in dromenland, hij moet even flink geprikkeld worden, maar daar is hij dan weer. Op de vloer bij Siel’s couv vindt Romek een sterretje (waarschijnlijk van een tekening die een ander kindje voor zijn of haar broertje heeft gemaakt). Romek ziet er een “teken” van Vigo in en plakt het sterretje met een plakbandje op de tekening die hij voor Siel gemaakt heeft en die aan zijn couv hangt. Na een uurtje gaat Siel terug in zijn couv. Het is weer tijd voor zijn voeding, een schone luier en de infant flow. Als Siel’s buikje weer gevuld is, gaan ook wij een hapje eten. Nog snel even kolven en dan afscheid nemen van Siel. M. heeft al bij de planning aangegeven dat ze morgen weer voor Siel wil zorgen. Ik ben benieuwd of S. dat laat gebeuren. Een aantal neonatologen staan nog even te dollen met Romek. Een van hen wil hem zelfs in een lege couv stoppen. Iedereen is “jaloers” op zijn rode kuif. Rond kwart voor 6 gaat Taro met Jan Meuleman naar Nijmegen. Siel heeft inmiddels weer een middeltje gekregen voor zijn afweersysteem. Het infuusje zit er nog in. S. checkt even met de artsen of Siel het middeltje een deze dagen nog eens moet krijgen, anders kan het infuusje er in blijven. Siel is al zo moeilijk te prikken. Maar het infuusje mag er uit. Jan is erg onder de indruk van onze manneke. Hij vindt het allemaal zo klein. Terwijl Siel al bijna het dubbele van zijn geboortegewicht heeft bereikt. Dus zo klein is hij al niet meer. Intussen heb ik thuis weer de poetskriebels. Onder het poetsen draai ik de single “Rood” van Marco Borsato. Op de dag dat Vigo overleed, is deze single voor het eerst op 3FM bij Chiel Beelen uitgezonden. Onderweg naar het ziekenhuis hoorden we het liedje op de radio en kregen er beide kippenvel van. Vandaar dat we het cd singletje hebben gekocht om te bewaren bij Vigo’s spulletjes. Opeens stromen de tranen over mijn wangen. Ook als ik wat later onder de zonnebank lig, houd ik het niet droog. Van alles schiet er weer eens door mijn hoofd. Waarom was Vigo ons niet gegund, waarom heb ik mijn kindjes niet langer bij me kunnen houden, waarom heeft Siel het zo zwaar, waarom…..! Ik weet dat ik hier nooit geen antwoord op zal krijgen en dat ik mezelf niets hoef te verwijten, maar soms komt dat gevoel gewoon bovendrijven. Als we ’s avonds voor het slapengaan nog even bellen, ligt Siel lekker te slapen en is S. tevreden over hem. Dus wij gaan ook lekker slapen.
Vrijdag 9 juni: Ik doe een poging met het ziekenhuis te bellen. Tot 2 keer toe valt de verbinding weg, maar we krijgen wel mee van M. dat Siel vannacht geen enkele dip heeft gehad. De rest horen we wel als we in het ziekenhuis zijn. We gaan even langs de Intratuin o.a. om te kijken naar een tuinstel. We zien een hele mooie die ons erg aanspreekt. Het is precies wat wij willen, een combinatie van aluminium en hout. Als we op het kaartje naar de prijs kijken, valt ons op dat dit tuinstel “Figo” heet. We kijken elkaar aan. Is dit toeval? Op weg naar Nijmegen kolf ik weer in de auto. Siel doet het goed. Hij weegt warempel 1639 gram! Dit hadden we echt niet verwacht. S. probeert Taro te grazen te nemen. Ze heeft gisteravond in Siel’s map gezet dat Siel Taro te pakken heeft gehad toen hij Siel een schone broek gaf en dat Taro de couv schoon moest maken. M. speelt het spelletje mee. Maar Taro laat zich niet op de kast krijgen. Hij zegt dat het S. al eens overkomen is, maar S. ontkent. Wel zegt ze dat mocht het haar overkomen, dat ze het niet zal toegeven, omdat wij daar zo’n schik van hebben. Voordat Taro met Siel gaat buidelen, mag Siel weer aan de low flow. Hij dipt maar 1 keer. Het gaat voor ons gevoel steeds beter. Omdat we nog even wat in de tuin willen klussen, gaan we op tijd naar huis. Ook hebben we nog een verjaardag van onze buurjongen Rik. Hij is 12 jaar geworden en mag nu eindelijk onze Siel komen bewonderen. We zetten dan ook op het kaartje: Hieperdepiep Hoera, eindelijk 12 jaar! Nu mag je bij mij op bezoek komen, dus… tot snel. Dikke kus Siel. Rik heeft hier echt naar uitgekeken. Zijn zus heeft Siel wel gezien, hij nog niet. Helaas konden ze niet aanwezig zijn bij de doop van Vigo & Siel, want toen werd er een uitzondering gemaakt.
Zaterdag 10 juni: Vandaag gaan we van Taro’s werk naar de Efteling (Bruil bestaat 100 jaar en er is een familiedag georganiseerd in de Efteling), dus dat wordt vroeg op staan. Om 6:00 uur ronkt de kolfmachine weer en Taro belt naar het ziekenhuis om te checken hoe Siel het vannacht heeft gedaan. Het gaat prima. Om iets over 7 zitten we in de auto op weg naar Siel. M. heeft Siel nog niet gewogen. Maar omdat we erg benieuwd zijn, doet M. dat als eerste. Siel weegt 1673 gram! Hij groeit als kool. Ons manneke is super wakker en kijkt ons met grote ogen aan. Hij wiebelt net zo lang tot hij scheef in zijn couv ligt. Ik temperatuur en verschoon Siel en geeft hem zijn voeding. Dan is het tijd om naar Kaatsheuvel te vertrekken. Onderweg is het weer tijd om te kolven. Rond half 10 / kwart voor 10 zijn we bij de Efteling. We worden welkom geheten door de gebroeders Bruil die iedereen persoonlijk de hand schudden. De poorten openen om 10:00 uur dus eerst krijgen we wat te drinken met wat lekkers erbij. Dan is het eindelijk 10:00 uur en mogen we naar binnen. Het wordt een super geweldige dag. Romek straalt en komt ogen tekort. Tussendoor bezoek ik 2x een toilet om te kolven. Ja, ook tijdens een uitje draait de melkfabriek gewoon door. Rond 14:00 uur bel ik even met het ziekenhuis om te checken hoe het met Siel gaat. De low flow ging goed vanmorgen. Er wordt weer uitgebreid met oefenen. Siel is flink zijn glazen huisje aan het verkennen en wiebelt vrolijk door de couv. M. heeft hem grotere luiers gegeven omdat hij een boedah buikje begint te krijgen. Het geeft me een goed gevoel dat het met Siel zo goed gaat, dat ik me wat makkelijker kan ontspannen en genieten van alles wat de Efteling (en Bruil) ons te bieden heeft vandaag. Het weer doet ook goed mee. We zoeken tussendoor het sprookjesbos op om even in de schaduw te lopen, zo warm is het. De familiedag wordt afgesloten met een warm en koud buffet. Voor de kids is er ook genoeg vertier. Er worden verhaaltjes verteld, je kunt je laten schminken en er zijn clowns die van ballonen leuke dingen kunnen maken. Ook is er voor de kids een speciaal buffet. Rond half 8 nemen we afscheid. Ik wil toch nog graag even langs Siel. Hij zal onze afwezigheid misschien wel niet opmerken maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om niet even langs te gaan. Om kwart voor 9 lopen we dus de afdeling op. Iedereen is verbaast ons nog even te zien. Ik ga eerst even kolven. Ons manneke is weer heel wakker. Het is bijna etenstijd en ons hongerwolfje snakt naar melk. Hij ligt al 3 uur aan de low flow en het gaat voortreffelijk. Ik help met de verzorging en geeft Siel zijn voeding. M. heeft vanmiddag geprobeerd om Siel met een speen wat melk te laten drinken, maar dat is nog te veel van het goede. Ademen, drinken en slikken gaat hem nog iets te snel af. Het is al weer 22:00 uur als we richting auto lopen. Drie kwartier later zijn we thuis. Ik zet Romek snel onder de douche en breng hem naar bed. Nog een laatste keer kolven, even douchen en dan lekker naar bed. Het was een super geweldige dag! Daar kunnen we weer even op teren.
Zondag 11 juni: Ik ben iets voor 7 wakker en ga gewapend met mijn kolfapparaat naar beneden om te kolven, zodat Taro en Romek niet wakker worden. Daarna bel ik met het ziekenhuis. Siel heeft vannacht nog aan de low flow gelegen. Hij had 2 dipjes aan de low flow en 1 aan de infant flow. Ik kruip nog even terug in bed. We doen het rustig aan vanmorgen. Na het ontbijt ga ik nog even kolven. Om half 11 rijden we naar Nijmegen. Siel weegt vandaag ……. 1742 gram!!! Hij is in een week tijd 230 gram aangekomen en is nu over het dubbele van zijn geboortegewicht. In het boek zie ik ook dat Siel voor de eerste keer in bad is geweest. M. heeft er 2 foto’s van gemaakt en vertelt samen met haar collega in geuren en kleuren hoe Siel het vond. Ik ben blij met de foto’s maar diep in mijn hart ook een beetje verdrietig. Ik had hem graag zelf voor het eerst in bad gedaan. Maar goed, alles loopt allemaal anders dan normaal, dus ook hier moet ik me maar bij neerleggen. Siel was in ieder geval zo moe van het badderen dat de low flow wat minder ging. M. is de temperatuur van zijn couv aan het afbouwen. Met zijn gewicht kan hij eigenlijk is een warmte bedje en kleertjes aan. We wachten wel af en horen het wel wanneer het zover is. Morgen zal er een fysiotherapeut komen voor Siel’s hoofdje. Hij heeft van al die infant flow mutsjes en steeds met zijn hoofd naar links of rechts een punt hoofdje gekregen. Nu kan er nog wat aan gedaan worden. M. vertelt me dat de verpleegkundigen gisteren verbaast waren dat we voor ons bezoek aan de Efteling nog even langs Siel zijn geweest. M. vroeg hen, wat zouden jullie doen als jullie kind hier zou liggen? Waarop iedereen zei dat ze dan ook langs zouden komen. Ik verschoon en temperatuur hem en dan mag hij er lekker uit. Mijn ventje ruikt heerlijk naar Zwitsal. Onder het buidelen geef ik hem zijn voeding. Ik kan geen genoeg krijgen van mijn knulletje en overlaadt hem met kusjes en knuffels. Af en toe druppelt er een traan van geluk over mijn wangen Siel heeft net na de voeding 1 keer een flinke dip, maar daarna gaat het goed. Na een uurtje gaat hij weer terug in zijn couv. Ik ga kolven en dan nemen we afscheid van Siel. Met dit mooie weer willen we nog even wat in de tuin gaan doen. En natuurlijk is er voetbal. Nederland speelt zijn eerste wedstrijd dus tussen het maaien en snoeien door wordt er regelmatig een blik op de tv geworpen. Ik tik in tussentijd nog wat aan mijn verslag die … WORDT VERVOLGD!
N.a.v. de envelop met inhoud (243,50 Euro) die we het Ronald McDonaldhuis Nijmegen hebben overhandigd, hebben we een bedankbrief ontvangen. Taro zal proberen die brief op onze site te zetten. Binnenkort zullen we nogmaals een envelop met inhoud (105 Euro) afleveren, maar we hebben hier even mee gewacht omdat er nog steeds geld binnendruppelde. Ook zijn er velen geweest die per bank een bedrag hebben overgemaakt. Hiervoor onze hartelijke dank. Hartverwarmend!