deel 12 - De Franckjes

VERSLAG SIEL !



Zondag 28 mei: Na het versturen van mail nr. 11 gaan we naar mijn vader’s verjaardag. Ik kolf tussendoor even. We hebben niet zo heel veel tijd, Natascha (Siel’s peettante), Wilfried & Cheyenne komen rond 12:00 uur naar Siel kijken. Maar goed, we zijn even geweest (we horen van veel andere ouders op de afdeling dat ze zolang hun kind in het ziekenhuis ligt helemaal niet aan verjaardagen doen). Iedereen moet maar begrijpen dat Siel momenteel prioriteit nummer 1 is! Iets voor 12 arriveren wij op de afdeling. Siel weegt 1368 gram. Er wordt ons vertelt dat er vandaag even niet geoefend wordt aan de low flow omdat het Siel toch nog te veel moeite kost. Rond 14:00 uur ga ik met Siel buidelen. Tussendoor geef ik hem weer zijn voeding. Samen genieten we van dit intieme moment die vandaag wel erg lang mag duren. Siel is zo diploos dat we volgens mij een beetje worden vergeten en we 2 uur in ons tentje bivakkeren. S. komt tussendoor nog even afscheid nemen voordat ze naar huis gaat. Ze hoopt komende week nog voor Siel te kunnen zorgen. Ze is nu ook EVV-er van een ander kindje, maar ze probeert het zo te regelen dat ze donderdag en vrijdag toch voor Siel kan zorgen en een collega kan begeleiden in de verzorging van het andere kindje. Ze zegt dat als ze over 3 weken met vakantie gaat, dat Siel dan echt wel aan de low flow moet liggen van haar. Ze zal dan ook afscheid van ons nemen, want als ze terugkomt van vakantie wil ze ons niet meer weer zien. We gaan er dan ook vanuit dat Siel dan overgeplaatst is naar de High Care of misschien wel naar Doetinchem. Als A. de dienst om 16:00 uur overneemt, bonjourt ze Siel terug in zijn couv. Siel is het hier duidelijk niet mee eens en gaat even flink dippen net voordat hij teruggelegd wordt. Terwijl Siel lekker bij mij lag te slapen heb ik in de slang van zijn infant flow een paar gaatjes ontdekt. Ik geef dit aan bij A.. Zolang hij aan de infant flow ligt heeft hij nog steeds dezelfde slang (onderaan is hij al eens geplakt en ik heb daar al eerder een gaatje ontdekt waar ook een plakker overheen is gegaan). A. checkt Siel’s dossier en kan hier niet uithalen dat de slang is vervangen. Moet eigenlijk elke week maar is dus niet gebeurt. Ze haalt een nieuwe infant flow machine en wisselt zo de boel om. Een andere verpleegkundige probeert mij wijs te maken dat er gaatjes in horen op bepaalde plekken. Bij navraag weet de helft van haar collega’s hier niets van. A. vraag haar collega er naar, maar die wil op dat moment niet antwoorden. Later hoor ik ze met elkaar discussiëren, er zitten in de bewuste slang toch wel iets meer gaatjes dan er eigenlijk in horen te zitten! Omdat Siel er zo lang is uitgeweest, moet hij toch wel even getemperatuurd worden. Maar Siel is mooi op temperatuur. Ik laat mijn zoon toch niet in de kou zitten? Als Siel is verzorgt en weer lekker ligt, ga ik nog even kolven. Dan is het toch echt tijd om naar huis te gaan. Romek moet morgen naar school, Taro weer naar zijn werk en ik…ik ga weer naar Siel. Onderweg eten we een patatje. We hebben vorige week een leuk tentje ontdekt waar je heerlijke frietjes kunt eten voor heel weinig geld. Daar gaan we dus even langs en dan door naar huis. Als we ’s avonds bellen gaat het goed met Siel. Hij ligt lekker op zijn speentje te sabbelen terwijl hij in dromenland is. En daar gaan wij ook snel naar toe.



Maandag 29 mei: Voordat Taro naar zijn werk gaat, bellen we even met het ziekenhuis. Siel heeft weer een diploze nacht gehad.. En hij doet het prima. Taro gaat naar zijn werk en ik ga kolven. Als ik Romek naar school heb gebracht, haal ik mijn moeder op. Zij gaat vandaag mee naar Siel. Mijn vader zal Romek tussen de middag voorzien van een hapje en drankje. Als we op de afdeling komen, wordt er net een echo van Siel’s hartje gemaakt. Siel weegt vandaag 1372 gram. Vier gram erbij. Het is niet veel maar beter iets dan niets. In de loop van de dag wordt zijn voeding weer met 12 x 1cc verhoogt. Ons kleine vreetzakje zit al weer op 19cc per keer. De verpleegkundige die voor Siel zorgt heb ik al wel eens gezien, maar ze heeft nog nooit voor Siel gezorgd. Ze vertelt me dat Siel niet zonder infant flow kan, dat hij dan meteen gaat dippen. Ik ben het daar niet mee eens. Hij heeft de afgelopen dagen tijdens en na de verzorging al een minuut op 10 zonder infant flow doorgebracht, alleen met de kap in de buurt (voor het geval dat), en dat ging steeds goed. Als ik met Siel ga buidelen krijgt hij weer de low flow. Ik vind dit niet zo’n leuke combinatie maar goed, we proberen het. Zodra hij bij mij ligt, draait hij zijn hoofdje en gaat met zijn mondje bij mij op zoek. Dat is de eerste keer dat hij dat doet. Hij smakt wel steeds als hij bij me ligt, maar zoeken heeft hij nog niet gedaan. Hij krijgt de voeding via de sonde, dus dat wordt heel even dippen, maar dan gaat het toch wel een uurtje goed. Doordat er een opname is van een nieuw kindje, neemt M. (onze EVV-er) het in de loop van de morgen over. Als Siel weer in zijn glazen huisje ligt, gaan wij even een bammetje eten (en ik daarna kolven). Weer terug bij Siel, zien we dat hij al weer aan de infant flow ligt. Het was toch weer te zwaar. Mijn moeder roept al weken dat ze Siel zo graag wil horen huilen (!) dus als Siel wordt uitgezogen laat hij bij wijze van uitzondering zijn stemgeluid even horen. Oma is helemaal gelukkig. Ja Oma, zelfs een mini mensje kan huilen! Rond 14:00 uur gaan we terug naar ’s-Heerenberg. Ik moet nog even langs de supermarkt en daarna Romek ophalen van school. Ik kom Romek’s oude juf Dorine tegen in de winkel. Ze komt af en toe nog op school en heeft de mails via juf Anne-Maro gelezen. Dorine heeft Romek een beetje uitgehoord over Vigo en Siel en vindt dat Romek de situatie goed onder woorden kan brengen. Ze vindt onze aanpak om Romek alles eerlijk te vertellen zeer goed. Romek is volgens haar een pienter manneke die heel goed begrijpt van de hoed en de rand. Als Taro bij thuiskomst even met zijn moeder belt, horen we dat Aline (de vriendin van Taro’s broer) vandaag is opgenomen met een te hoge bloeddruk. Ze moet nog 4 weken, dus mocht het kindje nu komen is het niet zo’n ramp, maar goed, ik kan me goed voorstellen dat ze even helemaal overstuur is. Vooral bij een eerste kindje ga je er toch van uit dat je netjes de 40 weken vol maakt. Taro gaat ’s avonds met Lijs Meuleman naar Siel en informeert meteen naar het hoe en waarom van de echo van vanmorgen. De artsen wilden checken of de ductus wel degelijk dicht was. (Siel en Vigo hebben hier beide een kuurtje voor gehad en daarna bleek dat bij allebei de ductus dicht was.) Omdat Siel zo dipt aan de low flow, willen ze zeker weten of hij echt wel dicht is en dat is hij! Lijs is onder de indruk van ons mini mensje, dat toch al wel op een echte baby begint te lijken. Ik heb ondertussen thuis de kamer vol “kakelende kippen” zitten. Mijn moeder en haar nicht (die een leuk pakje voor Siel meebrengt) zijn op de koffie en mijn tante komt ook even langs voor wat spuitjes. Die hebben wij in alle soorten en maten! Mijn neef heeft vorige week een tweede zoon gekregen en het loopt nog niet zo met de voeding, vandaar het verzoek om spuitjes. Als ik tussendoor even ga kolven, zitten ze zo te kleppen dat ze de bel niet eens horen. Een goede vriendin van ons komt langs met een heel leuk cadeautje (een hand met daarop een kindje) en een mooie bos bloemen. Intussen komt Taro weer thuis. Voordat we het weten is het al 22:30 uur. Ik moet nog een wasje ophangen en even kolven. We bellen nog even met het ziekenhuis en gaan dan onder de wol.



Dinsdag 30 mei: Siel is 34 weken. Eigenlijk zou ik vandaag met zwangerschapsverlof gaan, nu zit ik al op de helft! Ik vind het jammer dat ik sinds het overlijden van Vigo niets van mijn werk heb gehoord. Met een collega van kantoor en een collega van de loods heb ik wel veel mail en persoonlijk contact, maar die zijn ook de enige. Maar ik begrijp ook dat het heel moeilijk voor omstanders is om te bevatten wat er allemaal gebeurd is en nog gaat komen. Voordat Taro naar zijn werk gaat, bellen we weer met het ziekenhuis. Siel heeft een goede nacht gehad, een keer een clustertje met dipjes maar daarna was het weer rustig. Als ik Romek naar school heb gebracht, haal ik mijn schoonmoeder op. Mijn schoonvader zorgt tussen de middag voor Romek. M. mag weer voor Siel zorgen. Ze is vergeten Siel te wegen vanmorgen, dat zal ze rond 12 uur dus inhalen. Ik ben benieuwd wat hij weegt vandaag. Siel heeft een plaszak aan. Gister hebben ze m.b.v. gaasjes in zijn luier geprobeerd urine op te vangen voor onderzoek, maar daar belandt steeds ontlasting bij, dat schiet dus niet op. Dan maar een plaszak. Na het kolven gaan we terug naar Siel. Vanmiddag komt de oogarts weer langs, dus krijgt Siel vanaf kwart voor 1 druppeltjes in zijn ogen. M. verzorgt Siel wat eerder zodat ik met hem kan buidelen. Hij ligt weer lekker even zonder infant flow zonder te dippen (hij kan het heus wel!). Daarbij trakteert hij M. op een reeks grote glimlachen. M. zegt hem dat dit alle alarmen van de infant flow van de nachtdiensten vorige week weer helemaal goedmaakt. Siel heeft zijn infant flow muts al weer op als M. zich bedenkt dat we Siel’s gewicht nog niet weten. Dus weegt ze hem en trekt het gewicht van de muts en de luier er weer af. Als ik met Siel aan het buidelen ben, komt ze het gewicht melden met de woorden: tatatadaaaaa …. Siel weegt 1420 gram !!!! Wauw, bijna 50 gram aangekomen! Super ventje, ga zo door. Oma is tegen Siel aan het praten en ook zij wordt beloond met een reeks lachjes. Het is zo’n koddig gezicht, zijn hele snoetje straalt. Hij hoort wel degelijk voor mijn gevoel, want hij reageert op oma’s stem en kijkt met zijn oogjes in haar richting. Ben dan ook benieuwd naar de oortest die over een aantal weken zal plaatsvinden zodra Siel volledig aan de low flow ligt. Terwijl wij zitten te kletsen, valt Siel in slaap. Samen met oma geniet ik van mijn kleine ventje. Rond 14:00 uur gaan we weer terug naar huis. Om 16:00 uur bel ik met M. om te vragen naar de oogtest. Siel vond het niet leuk maar heeft niet gedipt. Er zijn nog steeds geen afwijkingen te zien. Dat is super nieuws! Na het eten gaat Taro met Brigitta Ruikes (Vigo’s peettante) naar Nijmegen. Siel is een beetje dipperig en moet wat spugen. Taro zegt dat hij dat niet zo vreemd vindt, zal wel n.a.v. het oogonderzoek zijn. Daar heeft de verpleegkundige die voor Siel zorgt nog niet aan gedacht. We wachten wel af. Taro is zo uitgeteld van een zeer inspannende werkdag dat hij meteen vertrokken is. Nadat ik nog even heb gekolfd, kruip ik ook onder de wol.



Woensdag 31 mei: Siel is vandaag 8 weken oud. Ik bel onder het kolven met het ziekenhuis. Siel heeft een goede nacht gehad. Af en toe een dip, maar alles acceptabel. Temperatuur, ontlasting en voeding gaan goed. Mijn ontlasting is van mindere kwaliteit. Ik ben weer eens aan de diaree, ik heb een raar voorgevoel dat er weer wat gaat komen met Siel. Vandaag is Taro thuis. We hebben een reeks afspraken staan voor vandaag. Samen brengen we Romek naar school en gaan dan naar Nijmegen. Helaas kan Romek vandaag niet mee naar Siel, onze eerste afspraak is al om half 11 en hij moet tot half 12 naar school. Maar hij gaat lekker pannenkoeken eten bij mijn ouders, dus dat maakt veel goed. S. mag vandaag toch voor Siel zorgen. Ze heeft een briefje in de agenda gedaan met het verzoek om voor Siel te mogen zorgen en dat verzoek is ingewilligd. Siel is een beetje erg dipperig vandaag. Zijn hartslag is tijdelijk wat hoger. En hij oogt iets slomer dan anders. Om half 11 hebben we een afspraak met de maatschappelijk werkster. Ze adviseert Taro om wat minder vaak ’s avonds naar Siel te gaan, omdat werken en na het avondeten snel door naar Nijmegen toch best wel vermoeiend is. We maken een nieuwe afspraak voor over 3 weken omdat ze tussendoor een weekje vakantie heeft en gaan nog even bij Siel kijken en dan snel door naar de volgende afspraak. Ik moet om half 12 voor nacontrole bij de gynaecoloog. Na 3 kwartier zijn we dan eindelijk aan de beurt. De gynaecoloog vertelt ons dat Siel echt een wonder is. Toen hij mij binnen zag komen en het voetje ontdekte, gaf hij er niet veel voor. Hij had echt het gevoel dat het binnen een paar dagen bekeken zou zijn en dat ik zonder levende inhoud naar huis zou terugkeren. De komende 5 jaar kunnen wij op dit wonder teren, zegt hij. Dit maken wij voorlopig niet meer mee. Het komt zelden voor dat je een voetje door de vruchtzak in de vagina ziet. Maar wij zijn ons hier ook wel degelijk van bewust. Een kindje krijgen is al een wonder op zich, maar onze Siel is wel een heel groot wonder. De gynaecoloog geeft aan dat mochten we nog een keer zwanger willen worden (en wij zeggen nooit nooit!), mijn baarmoedermond voor die tijd gecheckt moet worden. Indien nodig kunnen ze deze dichtknopen om herhaling van een vervroegde bevalling te voorkomen. Inmiddels is het al weer kwart voor 1, hoog tijd voor een hapje te eten. We gaan naar de personeelskantine om onze buikjes te vullen. Eenmaal terug bij Siel wordt de tamtam weer in werking gezet. Regelmatig komt de dienstdoende arts even naar zijn hartje luisteren en hem overal bevoelen. Er wordt weer bloed afgenomen voor onderzoek op van alles. Ook wordt er geprobeerd alvast een infuusje te prikken (voor het geval dat) en tevens een bloedkweek af te nemen. Het bloed stroomt ontzettend, maar steeds niet op het juiste moment. Zijn couv lijkt wel een slachtveld, overal ligt bloed. En we hadden net zijn bed al eens verschoont omdat hij mij trakteerde op een lading poep en plas. Dus mag ik Siel nogmaals laten vliegen en wordt zijn bedje weer verschoont. De eerste uitslagen rollen binnen. Er is niet echt iets schokkends ontdekt, de infectiewaarde in zijn bloed is laag. Wij hopen dat hij gewoon een mindere dag heeft, zoals iedereen wel eens heeft. Rond 15:00 uur worden we even bijgepraat door de dienstdoende arts over Siel. In principe doet hij het goed. Hij groeit goed (hij is vandaag 5 gram afgevallen en weegt nu 1415 gram) en niet te hard. De low flow wordt weer herstart op 5 juni om hem even rust te gunnen. Ze willen hem nu uit zijn medicijnen laten groeien. Er wordt dus niets opgehoogd n.a.v. zijn gewicht, maar ook nog niets afgebouwd. Omdat hij 2 weken achter ligt in groei heeft zijn groeicurve een afwijking. Die moet hij dus de komende weken inhalen. Hiervoor krijgt hij hulp van nog meer dikmakers door de borstvoeding heen. Er zijn nog geen duidelijke aanwijzingen dat hij weer aan het ziek worden is. De uitslag van de bloedkweek zal nog een aantal dagen op zich laten wachten. De oogarts komt over 2 weken weer terug. Er zijn geen afwijkingen gezien, maar dat hoorden we gisteren al. Ook de uitslag van de ductus was al bekend. We wachten wel weer af waar het allemaal heen gaat met Siel de komende dagen. Meer kunnen we toch niet doen. We gaan nog even bij Siel kijken en nemen dan afscheid. S. vraagt ons of we niet met een rotgevoel naar huis gaan. Nadat zij vanmorgen de sonde wat dieper heeft ingebracht is Siel begonnen met dippen. Om uit te sluiten dat de sonde te diep zou zitten, heeft ze een collega gevraagd nog eens na te meten. Maar beide komen uit op het zelfde, dus daar zal het wel niet aan gelegen hebben. Wij stellen haar gerust. Het zal zijn dag wel niet zijn. Misschien heeft het wel niks te betekenen. Op de terugweg rijden we langs de Makro en geven in korte tijd even een boel geld uit. Als we thuiskomen, haal ik Romek op bij mijn ouders. We bellen nog een aantal keren met het ziekenhuis. Rond 20:00 uur wordt de druk van de infant flow iets opgehoogd en daarna gaat het beter. Siel dipt niet meer. Hopelijk heeft hij een goede nacht. En ik ook.



Donderdag 1 juni: Siel heeft op een dip na een diploze nacht gehad. Hij heeft geslapen als een roosje. Taro gaat dus gewoon naar zijn werk. Als Siel een slechte nacht had gehad, was Taro mee gegaan naar het ziekenhuis. Om kwart over 8 rijdt de taxi voor. Mijn vader gaat mee naar het ziekenhuis en rijdt. Samen brengen we eerst Romek naar school en gaan dan door naar Nijmegen. Het gaat weer beter met Siel. Er staan niet veel kruisjes (dipjes) in zijn dossier vanaf gisteravond 20:00 uur. Hij is weer aangekomen en weegt nu 1442 gram! Dat gaat de goede kant op. Als de verpleegkundige die voor Siel zorgt, terugkomt van haar overleg met de artsen, geeft ze door dat Siel goed groeit, hij krijgt weer 12 x 1cc voeding erbij. Hij zit al weer op 20cc per 2 uur. Verder is er niets bijzonders te melden. De artsen zijn tevreden over Siel. En ik ook. Ik ben blij dat mijn ventje zichzelf weer een beetje in het gareel heeft. Om 11:00 uur ga ik weer lekker buidelen met Siel. Mijn vader vindt het helemaal geweldig zijn kleinzoon van zo dichtbij te zien. Af en toe opent Siel zijn oogjes, maar al snel is hij weer helemaal onder zeil. Hij dipt geen een keer. Na een uurtje gaat hij terug in zijn glazen huisje. M. zuigt zijn mondje uit en controleert de sonde, de rest van de verzorging mag ik zelf doen. Ik geef hem een schone luier (temperaturen hoeft niet van M.) en maak zijn mondje schoon. Daarna leg ik hem lekker comfortabel in zijn couv en geef hem zijn voeding. We gaan even een bammetje eten en ik ga nog even kolven. Voordat we naar huis gaan, genieten we nog een half uurtje van Siel. Als ik thuis kom, is het al weer zo tijd om Romek op te halen van school. Taro gaat ’s avonds met Mike (Vigo’s peetoom) naar Nijmegen. Ik kruip achter mijn labtopje om een verslagje van vandaag te tikken en MSN tussendoor met mijn moeder en een vriendin. Van mijn vader hoorde ik vanmorgen al dat de kleine van mijn neef gister is opgenomen in het ziekenhuis in Arnhem. Hij valt alleen maar af en de voeding loopt voor geen meter. Mijn neef vertelde mijn tante dat hij nu begrijpt hoe Taro en ik ons moeten voelen. Zijn pasgeboren zoon ligt amper 2 dagen in het ziekenhuis en hij heeft er nu al op van de stress en de spanning, onze Siel ligt vandaag al 58 dagen in het ziekenhuis en het eind is nog lang niet in zicht! Ja, het is voor “buitenstaanders” niet te bevatten wat je doormaakt tot je er zelf mee te maken krijgt. En geloof mij maar, dit wens je echt niemand toe.

Tussen 19:00 en 20:00 uur heeft Siel een viertal dipjes. Waar is dit goed voor Siel? Mike vindt in ieder geval, net als mijn vader vanmorgen, dat Siel goed is bijgekomen. Als ik rond 22:45 uur nog even met het ziekenhuis bel, vertelt S. dat Siel nu weer minder dipt. Hij ligt lekker te pitten. Ik vraag me in stilte af wanneer het Siel eindelijk eens gegund is om in een wat rustiger vaarwater te komen. Steeds als het weer wat beter gaat, komt er wel weer wat om de hoek kijken. Maar goed ….



Vrijdag 2 juni: Siel heeft een goede nacht gehad met af en toe een dip tijdens de voeding. Nadat hij op een gegeven moment op zijn buik gedraaid is, gaat het beter tijdens de voedingen. Ik vlieg maar weer eens met een stofdoek door het huis en Taro test onze nieuwe stofzuiger. Daarna gaat hij even naar Doetinchem om wat nieuwe foto’s van Siel af te laten drukken en ik maai “snel” even het gras. Geen overbodige luxe, ik moet de opvangbak wel 3 keer legen, zo hoog staat het gras. Romek heeft vandaag een half dagje, dus wachten we tot hij uit school is, eten warm en gaan dan met ons 3-en naar Nijmegen. M. heeft vanmorgen voor Siel gezorgd, maar moet nu even wat anders doen, dus heeft S. het van haar overgenomen. Siel heeft tijdens de voedingen een enkele dip gehad, maar in de tijd dat wij er zijn, is hij diploos. De druk, die woensdag was opgehoogd, is nu weer afgebouwd. Ook de ondergrens van de hartfrequentie op de monitor is van 100 naar 90 gegaan, dit i.v.m. het aantal weken dat Siel nu is. Bij 40 weken mag de ondergrens naar 80. Siel weegt vandaag 1459 gram! Hij stevent op de 3 pond af. Siel heeft een beetje veel lucht in zijn buik die daardoor bol aanvoelt en ziet en er zijn dan darmlissen zichtbaar. M. heeft hem m.b.v. een schoorsteentje (een slangetje in zijn anus) tot 2 keer toe ontlucht met goed resultaat. Taro gaat met Siel buidelen. Romek en ik trekken ons terug in de huiskamer zodat Taro en Siel lekker kunnen gaan pitten. Ook bij Taro is Siel diploos. Hij kan het wel, die kleine boef van ons. Als M. en S. naar huis gaan, komen ze nog even afscheid nemen. Beide zijn tevreden over Siel. S. geeft nogmaals aan dat Siel over 2 weken toch echt wel op de low flow en misschien wel op de High Care moet liggen. Als dat zou kunnen! We laten het allemaal maar op ons afkomen. Siel mist 2 weken in groei en ontwikkeling, die is hij nu langzaam aan het inhalen. Dus misschien heeft hij gewoon wat meer tijd nodig dan andere kindjes van zijn “leeftijd”. Rond 18:00 uur gaan we naar huis. Romek heeft morgen zwemles, dus gaat hij niet al te laat naar bed. Als we rond 23:00 uur even bellen met het ziekenhuis, is Siel lekker aan het slapen. Hij heeft 1 dipje gehad en uitgebreid gepoept. Hij heeft geen bolle buik meer gehad. Nou Siel, je gaat hopelijk je tweede bacterievrije weekend in, dus niet ziek worden van het een of ander. Trusten lieverd, tot morgen!



Zaterdag 3 juni: Siel heeft weer lekker geslapen vannacht met af en toe een dip tijdens de voeding. Hij heeft geen last meer van bolle buikjes. Vandaag is weer zwemlesdag en Romek en ik besluiten weer eens op de fiets te gaan. Ik heb sinds ik ben gaan vloeien aan het begin van mijn zwangerschap, niet meer op de fiets gezeten. Dat blijkt, want we moeten eerst de banden eens vullen met lucht. Romek heeft er weer zin in en doet goed zijn best. Als ik hem ophaal bij de douches komt hij zo trots als een pauw aan met zijn vierde sticker. Wat ben ik trots op mijn kanjer! Bij thuiskomst springt hij bijna uit het fietsenstoeltje om papa zijn sticker te laten zien. Ik ga even kolven en daarna gaan we met ons 3-en naar Nijmegen. We gaan even shoppen in het centrum. Rond 13:00 uur zijn we weer in het ziekenhuis met een mega zak snoepjes voor de verpleging bij ons. Er wordt zo goed voor ons ventje gezorgd, dat ze wel een tussendoortje verdienen!  Onderweg vroegen we ons al af hoeveel Siel vandaag zou wegen. Ik hield het op 1470 en Taro dacht dat Siel afgevallen zou zijn. Siel laat ons weer versteld staan, hij weegt warempel 1495 gram! Bijna 3 pond. Ga zo door schat! Hij ligt aan de low flow. Zijn ze toch al eerder weer aan het oefenen gegaan. In zijn dossier stond maandag. Het gaat nog niet zo als het zou moeten, maar hij krijgt ook geen extra zuurstof, dus op zich doet hij het niet verkeerd. Na 2 uurtjes gaat hij weer terug aan de infant flow. En dan mag ik weer even met hem knuffelen. Lekker een uurtje bij mama op schoot. Siel moet even bijkomen van zijn uitstapje aan de low flow, af en toe ademt hij supersnel waardoor de monitor alarmeert. Maar het is acceptabel, dus mag hij gewoon bij mij blijven liggen. Siel begint weer te snuffelen bij mij. Hij is op zoek naar “de melkfabriek”. De verpleegkundige die even naar de alarmen komt kijken, zegt dat het niet verkeerd is Siel aan de low flow te leggen voor het buidelen. Hij ontwikkelt nu het slikreflex en is al regelmatig aan het snuffelen bij mij. Af en toe krijgt hij wat melk in zijn mondje tijdens de voedingen om hem te stimuleren. Ook sabbelt hij steeds meer op zijn speentje. Hij zal in het begin niet echt drinken en het zullen eerst geen grote hoeveelheden zijn, maar het is niet verkeerd dat hij op ontdekkingsreis gaat naar zijn eten! Tussendoor komt Romek een slaapliedje voor zijn broertje zingen. En het werkt. Uiteindelijk sukkelt Siel in slaap en krijgen we geen alarmen meer. Het doet me goed dat Romek zo begaan is met zijn kleine vriendje. Hij slaat dan ook geen gelegenheid over om mee te gaan naar het ziekenhuis. Geregeld horen we van de verpleging dat ze Romek zo lief en makkelijk vinden. Ze staan allemaal versteld dat hij zo rustig is en zich zo goed kan vermaken. Siel is een miniatuur uitgave van Romek, als hij ook iets van Romek’s karakter meeheeft, dan zitten wij gebakken! (Mijn moeder heeft altijd gezegd, zo lief als Romek krijg je er geen een meer). Siel is net als Romek geen piepdoos. Hij huilt zelden. Hooguit tijdens de verzorgingen of als hij geprikt wordt, maar regelmatig zien we hem ook zijn vuistjes ballen als hij geplaagd wordt en geeft hij geen kik. Grote broer en kleine broer zijn echte bikkels. Rond een uur of 5 gaan we huiswaarts. Vanavond zal Siel nog een keer oefenen aan de low flow. We wachten wel af hoe het allemaal gaat uitpakken. WORDT VERVOLGD !!!