deel 22 - De Franckjes

Zoeken
Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

deel 22

Verslagen > verslagen Doetinchem > deel 22 t/m 24

Zondag 6 augustus: Als we voor het slapengaan bellen, horen we dat Siel nog steeds niet is uitgezogen omdat hij zo lekker sliep. Het zal echt, maar dan ook echt om 00:00 uur gebeuren. Wij zijn benieuwd. Als dat maar goed gaat vannacht.



Maandag 7 augustus: Na het kolven, bel ik snel even met het ziekenhuis. Siel is vannacht om 00:00 uur uitgezogen en er kwam niet bijster veel uit. Gelukkig, dan weten we dat ook weer. Ze vertelt er ook bij (en ik kan me dat heel vaag ook wel herinneren, vond het ook al zo raar dat het niet gebeurd was) dat ze Siel gistermorgen wel degelijk ook had uitgezogen, ze had het alleen niet vermeldt in zijn lijst. En … Siel heeft weer een diploze en rustig doorgeslapen nacht gehad. Ik kleed me snel aan en na het ontbijt gaan we met ons 3-en naar Siel. Iets voor half 9 lopen we de afdeling binnen. Siel gaat op de weegschaal en is 3130 gram. Ik was Siel en trek hem schone kleren aan. Na nog een bezoek aan de weegschaal, dit keer met kleren aan, mag hij aan de borst. Hij drinkt 35cc. Taro geeft Siel zijn sondevoeding terwijl ik ga kolven. Daarna gaan we richting Nijmegen. Omdat ons fototoestel het afgelopen weekend begaf, moeten we er mee terug naar de winkel waar hij vandaan kwam. En vanwege deze drukke periode kan het wel eens een week of 6 duren eer we hem terugzien. Balen, maar goed. We hebben nog een toestel dat op rolletjes loopt, die kunnen we voor de mooie momenten ook gebruiken. We zijn dus niet voor een gat gevangen. Nu we toch in Nijmegen zijn, gaan we nog even wat winkeltjes af en een rondje over de markt maken. Onderweg naar huis, kruip ik met mijn kolfje achterin, zodat ik dubbelzijdig kan kolven (diep weggedoken in mijn jas om pottekijkers te weren). Thuis pakken we de boel uit en vervolgens knap ik door naar Doetinchem. Siel ligt al op mama te wachten. Het lijkt wel of hij er een neus voor heeft, wanneer ik wel en niet kom. Ik hoor van verpleegkundige R. dat er met de kinderarts is afgesproken dat Siel zo nodig uitgezogen zal worden en af en toe gedruppeld, maar alleen als men denkt dat het nodig is. Ze vraagt me ook nog wanneer ik Siel’s inentingen wil. Nou als ik het voor het kiezen heb, doe dan maar woensdagmorgen omdat donderdag de oogarts komt. Teveel geplaag op een dag is ook niet goed. Ik zal vanavond de inentingskaarten meebrengen zodat de spuiten besteld kunnen worden. Na een schone broek en de weegschaal drinkt hij 20cc. De rest gaat via de hevel. Nog even afkolven en mama kan weer richting huis.

’s Avonds met de voeding van 21:00 uur ben ik weer in het ziekenhuis. Siel is toch nog een keer tussendoor uitgezogen en zelfs gedruppeld (dat noemen ze nu communicatie!!!) Dit keer drinkt Siel 30cc. Ik ben in ieder geval tevreden met de behaalde resultaten over de hele dag bekeken. Ook zijn er maar 2 dippen geteld over de hele dag. Er zit duidelijk toch een stijgende lijn in.



Dinsdag 8 augustus: Na het kolven bel ik weer met het ziekenhuis. Diploze nacht nummer 3 is een feit. Tevreden kruip ik terug in bed. Ik ben zo blij dat Romek nog vakantie heeft en lang uitslaapt, want ik ben behoorlijk moe, daar is niet om heen te draaien. Iets voor half 12 loop ik de afdeling op. De fysiotherapeute is er ook al. Vandaag komt er een goede vriendin van ons, Wilma te Boekhorst, op visite bij Siel. Ik vertel F. van Siel’s badavontuur afgelopen zaterdag en dat hij zelfs boos werd toen hij eruit moest. Ze kan ook nu aan hem zien dat hij rustiger is. Hij bibbert niet meer zo als zijn kleren uitgaan en ik zijn billen en snoet was. Siel moet ook nog op de weegschaal omdat hij om 9:00 uur lekker aan het slapen was. Hij weegt 3195 gram! Op mijn verzoek laat ze me nog eens zien hoe ik Siel’s motoriek kan stimuleren terwijl ik hem aankleed. Het lukt me wel met wassen en afdrogen, maar omdat hij het dan zo koud heeft, heb ik niet zo’n trek in dat gegymnastiek tijdens het aankleden. Maar Siel laat het nu aardig toe. Hij is wel hongerig, maar niet zo dat hij geen geduld heeft. Als Siel aan mama’s borst ligt, heeft F. weer genoeg gezien. Ze zal, zolang Siel in het ziekenhuis ligt, elke week 2 keer komen kijken en eventueel tips en trucs geven. Tot vrijdag dus, F.. Wilma is intussen erg onder de indruk van Siel. Het is moeilijk voor te stellen hoe een prematuur ter wereld komt. We horen veel vragen over, hadden ze dan al nageltjes en haartjes en waren ze niet helemaal behaard. Zowel Siel als Vigo waren helemaal compleet, alleen nog niet volgroeid. De verhoudingen handjes en voetjes met de rest van hun lichaampjes waren nog wat wazig, maar alles zat er op, aan en in. M.u.v. kraakbeen in hun oortjes, als ze daar op lagen dan hadden ze later verfrummelde oortjes, maar dat is inmiddels aanwezig, dus geen verfrummelde oortjes meer. Wilma brengt voor Siel een “glow in the dark” knuffelkonijn mee. Siel drinkt intussen rustig 35cc naar binnen. Daarna geeft ik hem de rest met de sonde. Als de voeding in zijn buikje zit, mag Siel lekker even bij Wilma op schoot. Meneer vindt al die aandacht maar wat leuk. Zodra Wilma weg is, ga ik afkolven. Daarna pak ik mijn spullen bij elkaar en ga de stad in. Ik heb om 15:00 uur een afspraak in  het ziekenhuis bij de internist vanwege mijn schildkliermedicijnen waar ik een aantal weken terug mee gestopt ben. Ik eet in de stad een paar krentenbollen en ga even op jacht voor Romek om een leuk legershirt te halen bij zijn legerbroek en legerbodywarmer. Om 10 over half 3 ben ik terug in het ziekenhuis. De secretaresse geeft aan dat ik ERRUG vroeg ben. Ja, dat weet ik, ik heb toch om 15:00 uur een afspraak? Afspraak of niet, om 16:05 uur ben ik pas aan de beurt! Mijn bloed is goed, dus ik mag blijven stoppen met de medicijnen. Toch moet ik elk half jaar mijn bloed via de huisarts laten controleren om te kijken of het minimale verschil niet terugkeert. En voordat ik de volgende keer zwanger wordt (!) moet ik me zeker laten testen. Hoezo volgende zwangerschap, merk ik droog op. Ik zeg nooit nooit, maar laten we eerst maar eens kijken of we Siel thuis kunnen krijgen. Dat lijkt me nu prioriteit numero uno! Oh ja, hoe gaat het trouwens met je zoon? Grrrr, nare vent, hoezo interesse! Na 5 minuten sta ik weer buiten. Maar het is inmiddels al wel over mijn kolftijd heen en het was de bedoeling om met de voeding van 18:00 uur weer bij Siel te zijn. Ik loop snel even langs de afdeling en verander mijn tijd. Ik geef het aan de verpleging door, waar net een wisseling van de wacht plaatsvindt. Doe je wel rustig aan, roepen ze me nog na. Zeker weten, daarom heb ik die planning ook verandert. Nu kan ik tenminste rustig eten en even bijkomen. Taro heeft een sms-je gestuurd of ik even eieren mee wil brengen (voor door het gehakt). Dus wip ik even bij de supermarkt aan om die te halen en dan snel door naar huis. Terwijl Taro aan het kokkerellen gaat, ga ik kolven. Na het eten neem ik een lekkere douche en rond een uur of 8 tuf ik weer naar Siel. Tijdens het temperaturen heeft hij me te pakken met zijn spuitpoep. De schade blijft gelukkig beperkt. Hij drinkt 30cc. De rest hevel ik weer. Ik ben weer tevreden over vandaag. Er staan weer “maar” 2 dippen op de lijst. Dus dat is super. Tot morgen mama’s kabouter!



Woensdag 9 augustus: 18 weken oud / gecorrigeerd 4 weken oud! Siel heeft vannacht een tweetal dipjes gehad. Een na de voeding en een door te hard persen. Ja, ja, overal wordt notitie van gemaakt. Vandaag ga ik weer 3 keer. Omdat Romek om half 9 bij de oogarts (orthoptie) moet zijn vanwege zijn “luie” oogje, gaan we met ons 3-en weer richting Doetinchem. Terwijl Taro met Romek naar de oogarts gaat, ga ik vast naar Siel. Hij ligt nog te dommelen dus laat ik hem maar even liggen. Hij wordt net wakker als Taro en Romek binnendruppelen. Siel gaat vandaag weer eens in bad, maar eerst moet hij op de weegschaal. Hij weegt precies 3200 gram. Het bad vindt hij nog steeds lekker. Gelukkig, was het toch niet eenmalig. Voor de luier dichtgaat, krijgt Siel eerst een paracetamol. Na nogmaals de weegschaal mag hij aan de borst. In een mum van tijd drinkt hij zich naar 55cc. R. kan haar oren niet geloven. De medicijnen gaan erin en dan komen de spuiten te voorschijn. Taro gaat met Romek even weg. Romek kan veel hebben, maar als ze zijn broertje moeten prikken en Siel daarbij huilt, krijgt hij het meestal te kwaad. De yoghurt staat al paraat. R. spuit zelf (typisch, dat de verpleging dit wel zelf kan/mag, terwijl ze voor andere dingen waar een naald aan te pas komt, het lab inschakelen). Na elke spuit gaat er een koud gaasje op met een flinke laag yoghurt. Siel is al behoorlijk door de wol geverfd want hij is snel weer getroost. Ik neem hem lekker tegen me aan en hij sukkelt tevreden in slaap. Siel gaat in bed en ik even afkolven. R. meldt dat, omdat onze eigen kinderarts op vakantie is, er vanmorgen in de grote visite besloten is dat er een andere arts komt om ons de komende 3 weken steeds even bij te praten. We wachten dus geduldig op de komt van de arts. Romek vermaakt zich intussen met meegebrachte speelgoed. Hij heeft de plakkers van Siel’s buik (die los waren gelaten door het bad) gekregen van R. en die heeft hij bevestigt aan zijn ambulance, politieauto en brandweerauto. Taro heeft van de oogarts een doosje plakkers meegekregen, waar ik niet zo tevreden over ben. Het zijn hele kleine en amper plakkende plakkers, die we al eens eerder hebben gehad. Gewapend met het doosje, wip ik dus even bij oogarts Ilse aan om een receptje te halen voor andere plakkers. Rond kwart voor 11 komt de kinderarts binnen. Het is een prettige man. Hij vraagt ons of we al over sondevoeding hebben nagedacht. We geven aan, dat als Siel met sondevoeding naar huis mag, dat we dat meteen doen. Hij vindt het fijn dat te weten anders duurt het nog een week langer eer Siel naar huis mag omdat wij dat eerst aangeleerd moeten krijgen (sonde inbrengen, controleren of hij goed zit, of de maag leeg is, hoe voeding toe te dienen, etc. etc.). De artsen willen Siel nog 1 kans geven om een fles te leren drinken. In Nijmegen is al eens, volgens de papieren, geprobeerd met de “haberman” speen/fles, maar men wil het nogmaals gaan proberen. Mocht dit weer niet lukken dan wordt er overgegaan op het ons aanleren van sondevoeding en alles wat daar mee te maken heeft. Voor de rest zijn ze tevreden over Siel. De dippen zijn er nog wel maar worden steeds minder. Hij wordt steeds sterker en zwaarder. Toch is de verwachting dat het nog wel enige tijd zal duren. Siel doet alles op zijn manier en ook hierin is hij geen standaard kind, dat alles volgens het boekje doet. Ze hebben dan ook geen haast met Siel. Maar daar waren we zelf al wel achter! De arts vraagt ons op de man af hoe het met ons gaat. Ik floep er zo uit, MOE. WE LOPEN ECHT OP ONS LAATSTE TANDVLEES! Hij kan zich daar wel wat bij voorstellen en bewondert ons om de manier hoe we het volhouden en blijven doorgaan. Ook bij R., die er inmiddels bij is gekomen, lees ik respect voor ons uithoudingsvermogen in haar ogen. Ik krijg het gevoel dat ze ons, na mijn woorden, met hele andere ogen gaat bekijken. Ik vertel dat ik gehoord heb dat aan de ouders van een ander kindje dat in kamer 2 ligt gevraagd is of ze hun kind vandaag of morgen mee naar huis willen nemen. Nou, daar had ik niet over na hoeven denken. Ik was meteen naar huis gescheurd, had de maxicosi op gehaald en teruggescheurd om mijn kind op te halen. Ik zal de vlag uithangen, als het eindelijk zo ver is. Dat kunnen zowel R. als de kinderarts zich goed voorstellen. Na een prettig gesprek neemt de arts afscheid, met de belofte volgende week woensdag terug te komen. Het is al bijna half 12, dus tijd om naar huis te gaan. We halen wat broodjes bij de bakker en gaan er mee langs mijn ouders. Ze zijn gisteren teruggekomen van vakantie en we zouden even komen aanwippen. Het is nu al zo laat dat we net zo goed kunnen blijven eten, vandaar de grote zak met broodjes. Met de voeding van 15:00 uur ben ik weer terug in het ziekenhuis. R. heeft inmiddels de “haberman” speen uitgekookt en laat me de beschrijving lezen. Als Siel wakker is, mag ik het zelf gaan proberen. Daar ben ik wel voor in. Ik lees de beschrijving nauwkeurig. Is nog een hele techniek aan verbonden met die speen, maar voor mij wel een uitdaging. Zodra Siel wakker is, gaan we het proberen. R. beloofd in de beurt te blijven. Eerst temperatuur ik hem nog en heeft hij me gigantisch te pakken. Ik had nog wel een luier over het beddengoed heen gelegd, maar Siel spuit tegen de achterkant van het bedje en het druipt zo naar beneden, alsnog in het bed! Inmiddels is de maatschappelijk werkster binnengekomen en slaat onze verrichtingen gade. Siel doet het voortreffelijk. Een keer lijkt hij zich te verslikken, maar voordat de monitor kan alarmeren heeft hij zich hersteld en teut lekker verder. Na een tijdje is hij helemaal k.o. en houd ik het voor gezien. Als R. de resterende melk in een spuit optrekt, blijkt dat Siel 25cc heeft gedronken. Ik glunder van trots. Zoveel gedronken zonder een dip. Terwijl ik de rest van de voeding via de sonde hevel, babbelen de maatschappelijk werkster en ik met elkaar. Siel sukkelt intussen tevreden tegen me aan in slaap. De maatschappelijk werkster vertelt me dat ze gister de foto’s van onze jongens heeft bekeken en dat de foto’s van Vigo & Siel samen in de couveuse haar ontroerd hebben. Ook heeft ze de verpleging gevraagd hoe het met Siel gaat en zij reageerden allemaal zo enthousiast dat ze wilde dat wij daar bij waren geweest. Zo vol warmte en liefde hadden ze over Siel gesproken. Het geeft mij in ieder geval een warm gevoel dit van haar te vernemen. We mopperen wel steeds en veel maar het heeft wel succes. Elke dag gaat onze Siel een beetje vooruit. Het is al kwart over 4 als de maatschappelijk werkster opschrikt dat ze weg moet. Ik heb ook de tijd niet in de gaten gehouden. Moet allang weer kolven. We nemen afscheid en ze beloofd volgende week zelfde tijd terug te komen. Na nog even afgekolfd te hebben, ga ik met een blij gevoel naar mijn auto. Ik ben vol van blije emoties. Het gesprek heeft me ontzettend goed gedaan en het feit dat Siel zo goed aan deze speen heeft gedronken, beurt me nog meer op. Met R. heb ik afgesproken dat we tot zondag de tijd krijgen om de speen uit te proberen. Dan gaan we om de tafel zitten en beslissen of we er mee doorgaan of dat we over gaan op sondevoeding aanleren. Er van uitgaand dat dit niet eenmalig was, heb ik er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen. Aan Siel zal het in ieder geval niet liggen, hij wil het zo ontzettend graag en ik zal alles doen wat mogelijk is hem daarbij te helpen. Eenmaal thuis vertel ik Taro, die het eten al klaar heeft, in geuren en kleuren van ons succesje en het prettige gesprek met de maatschappelijk werkster. Met de voeding van 21:00 uur ben ik weer terug in het ziekenhuis. Mijn vader is mee en heeft gereden. Siel heeft nog steeds geen koorts of dikke benen. Met elke verzorging wordt het verband en de yoghurt gewisseld, maar het lijkt er op dat Siel niet zo veel last van de spuiten heeft. Hij is dan ook al weer een maand sterker en ouder dan bij de eerste keer. En ook toen heeft hij geen koorts en dikke beentjes gehad. Siel is goed te pas. Hij drinkt bij mama 40cc. De overige 8cc gaan met de medicijnen via de hevel. Als de voeding in zijn buikje zit, mag hij voor de eerste keer bij Opa op schoot. Aandachtig kijkt hij naar het door de zon super gebruinde gezicht van Opa en luistert naar zijn stem. Met Opa’s toestel maak ik een paar foto’s en Opa zelf schiet ook het ene naar het andere plaatje. Het is al weer 22:00 uur geweest als ik Siel terugleg in zijn bedje. Tevreden spuit hij zijn luier nog eens vol. Die is voor de zuster. Anders zou ze denken dat ze niets hoeft te doen (haha)! Vandaag stonden er weer “maar” 2 dippen op de lijst! Tot morgen lieve vent!



Donderdag 10 augustus: Precies 4 weken in Doetinchem! Siel heeft vannacht 2 saturatiedipjes gehad met zelfherstel. Een keer door persen en een keer tijdens de fles. Hij heeft 20cc gedronken. Ik ben tevreden met dit resultaat en kruip nog even terug in bed. Romek denkt daar anders over. Omdat M., onze EVV-er uit Nijmegen, vandaag bij Siel op bezoek komt, is hij helemaal hoteldebotel en staat al om half 7 naast zijn bed. Hij is boos omdat hij van mij terug moet. Na wat gemopper van mijn kant en geprotesteer van zijn kant, gaat hij terug in bed. Niet om te slapen, maar om te zingen. Uiteindelijk gaat hij maar spelen. Rond 11:00 uur gaan we met ons 3-en richting Doetinchem. Siel heeft al schone kleren aan en weegt 3215 gram. Ik verschoon hem, leg hem op de weegschaal en Siel mag aan de borst. Hij is nog aan het drinken als M. binnenkomt. Er baalden gister al een boel ex-collega’s van haar toen ze hoorden dat M. vandaag zou komen en ze haar dus mis zouden lopen. M. brengt voor Romek een verrassingsei mee en voor Siel een leuk knisperboekje. Siel drinkt intussen 30cc. De rest hevel ik terwijl Siel op M.’s schoot zit (bezoek mag niets doen!!!) Er vallen M. meteen een hoop dingen op, die wij ook zien. Elke week leest ze met verbazing ons verslag. Zij heeft hier ook gewerkt, er is een boel verandert sinds ze weg is gegaan. Wij zijn in ieder geval blij dat haar bepaalde dingen ook verbaast en opvalt. Mopperen wij toch niet voor niets. Het is prettig M. weer te zien en te spreken. Zodra Siel thuis is, zal ze met S. ook nog eens bij ons thuis langskomen. Dat had S. ons ook al gemaild. Siel bevalt het wel bij zijn grote vriendin op schoot. Het klinkt en voelt zo vertrouwd dat hij tevreden in haar armen in slaap sukkelt (en dat heeft hij nog bij niemand anders dan bij mij gedaan!). Het is al 13:30 uur geweest als we met M. richting auto lopen. Thuis kolf ik nog even en gaan we snel een boterhammetje eten. Het is markt dus gaan we na het eten even de stad in. Na het avondeten, ga ik terug naar Siel. Ik zie dat hij nog niet getemperatuurd is omdat hij een voeding doorgeslapen heeft. Zijn temp is goed. Dit keer leg ik ook over de achterkant van het bed een doek maar het gaat goed. De oogarts is net een half uurtje weg en was weer tevreden over hetgeen hij gezien heeft. Siel is er bijna bij in slaap gevallen. Omdat daardoor zijn ogen minder wijd worden, hebben ze hem maar wakker geschut. Heel wat anders dan alle keren ervoor. Toen dipte hij flink op een bezoek van de oogarts. De oogarts komt over 2 weken terug. Siel is goed wakker en laat horen dat hij honger heeft. Hij drinkt rustig zonder zich te verslikken 50cc. Tevreden sukkelt hij in mijn armen in slaap. Om mezelf te belonen sla ik een afkolfbeurt over. Thuis overleg ik met Romek wanneer we samen naar de film gaan en welke film hij wil. Taro laat hem de trailers van Cars en Nieuwsgierig Aapje zien op mijn labtop. We besluiten dinsdag te gaan en Romek kiest voor Nieuwsgierig Aapje. Voor we naar boven gaan, bellen we nog even met het ziekenhuis. Taro laat Romek nog even plassen. Daarbij schuurt hij met zijn billen over de wc bril. Het klinkt alsof hij een flinke wind laat, dus ik, die aan het kolven ben, roep “nou, nou”. Taro en Romek menen te verstaan dat ik roep” wat is dat nou?” Waarop Romek slaapdronken en met een grote grijns opmerkt, NIEUWSGIERIG AAPJE! We liggen met ons 3-en in een deuk.



Vrijdag 11 augustus: Siel heeft een rustige nacht gehad zonder dippen. Alleen met de fles om 6:00 uur heeft hij een kleine dip gehad. Toch weer 20cc gedronken. Met C. heb ik nog een hele discussie over het aanleggen en fles geven. Ze vindt het zonde dat ik een fles wil geven. Borstvoeding is toch veeeeel beter en vindt Siel veeeeel prettiger. Ze vergeet daarbij dat ik de vriezer nog gigantisch vol heb liggen en dat Siel de komende weken, misschien wel maanden, nog voldoende borstvoeding krijgt, ook via de fles! Om half 9 sta ik weer langs Siel’s bedje. Ik weeg hem, 3260 gram, was zijn snoet en billen en trek hem schone kleren aan. Ik wil hem net aan gaan leggen, als F. (fysiotherapeute) binnenkomt. Ben ik zo laat of jij zo vroeg, vraagt ze me. Siel was wakker dus ben ik vast begonnen. Siel heeft nog wel even geduld zodat F. mama wat tips kan geven. F. vertelt en laat me zien hoe ik met Siel kan “spelen” en tegelijk zijn motoriek en ogen kan stimuleren. Ze wil graag dat ik Siel dinsdag nog een keer in bad doe, zodat ze dat nog eens kan zien. Ook zal ze de kinderarts doorgeven, dat als Siel naar huis gaat er fysiotherapie aan huis gegeven gaat worden. Ik vraag of ik daarvoor de fysiotherapie bij ons in ’s-Heerenberg moet bellen, maar F. zegt dat ze daarvoor iemand vanuit Ulft of Doetinchem zal bellen, die zijn gespecialiseerd in therapie met baby’s. Als ze genoeg heeft gezien, gaat ze weg met de belofte dinsdagmorgen terug te komen. Siel is inmiddels goed op dreef en drinkt maar liefst 60cc! Ik ben zo trots op mijn kabouter (en op mijzelf) dat ik volgens mij glunder van oor tot oor. Als beloning gun ik me weer een sla-over met kolven. De kinderarts komt even een kijkje nemen en geeft aan dat wat hem betreft, we doorgaan met deze “Haberman” speen/fles. En hij merkt verder op dat mama haar borsten in het ziekenhuis moet laten, want daar doet Siel het goed op! Ik knuffel Siel nog eens extra en lang en als hij in slaap sukkelt leg ik hem lekker in zijn bedje. Eenmaal thuis, gaan we met ons 3-en door naar Ulft. Even bij Taro’s tantes langs om koffie te leuten en hun fototoestel te lenen, zodat we toch digitale foto’s kunnen maken en dan door naar het centrum om boodschappen te halen. Als we thuiskomen, pakt Taro snel de boodschappen uit, ga ik kolven en dan door naar het ziekenhuis. Ik geef Siel vanmiddag weer de fles. Uit de map haal ik dat Siel verhoging van voeding heeft gekregen. De kinderarts had gezegd dat hij 48cc zo’n raar getal vond, waarom dat geen 50cc was. Dus krijgt Siel vanaf vanmiddag 8 x 50cc. Het gaat goed. Hij drinkt 20cc. Tevreden keer ik huiswaarts. Rond kwart over 5 komt mijn collega Maartje langs om wat cadeautjes af te geven, voor Siel van Furness en voor mij van haar en van de PV voor mijn verjaardag. Taro gaat met Mike (Vigo’s peetoom) rond een uur of half 7 naar Siel. Ik bak samen met Romek ondertussen een lading appelflappen. Hoewel ik mijn verjaardag morgen niet vier, hebben we onze ouders uitgenodigd om een kopje koffie met wat erbij te komen drinken. De bedoeling was om met Romek naar Harderwijk te gaan, naar het Dolfinarium. Maar met 80% kans op regen op teletekst, gaan we voor save en hebben we de plannen gewijzigd. Als Taro terugkomt, hoor ik dat Siel lang wakker is geweest. Ben dus benieuwd of hij fut heeft om te drinken. Met de voeding van 21:00 uur ben ik weer terug. Siel drinkt deze reis 40cc. Omdat hij vanmorgen 60cc had gedronken, compenseert zich dat met de 40cc van nu. Dus hoeft hij er niets bij geheveld. Zal thuis ook gebeuren, de ene keer drinkt hij meer dan de andere keer. Bij mij gaan alarmbelletjes rinkelen… thuis! Zouden ze langzaam naar thuis aan het werken zijn? Ach, ik zie het wel, ik laat me verrassen. Ik ben in ieder geval weer tevreden vandaag. Het dippen blijft steken op 2 per dag en dat zijn voedingsgerelateerde dippen, dus…



Zaterdag 12 augustus: Vandaag ben ik al weer 33 jaar. Maar het voelt net zo als gister toen ik nog 32 was. Ik heb in ieder geval geen verjaardagsgevoel nu Siel nog in het ziekenhuis ligt. Na het kolven, bel ik naar het ziekenhuis. Siel heeft weer een diploze nacht gehad. Tevreden kruip in nog even terug in bed. Een uurtje later komen Romek en Taro met een cadeautje aan. Ze zingen uit volle borst, lang zal mama leven… Romek pakt voor het gemak mijn cadeautje uit. Een leuke DVD. Hebben we weer wat te kijken als er weer eens niets op tv is! In de kast hangen al nieuwe kleren die ik in Nijmegen heb gekocht. Heb ik ook van mijn man en zonen. Mama is dus goed verwent. We doen het rustig aan. Taro en Romek gaan rond half 11 samen naar het zwembad en ik vertrek een kwartier later, met een grote schaal appelflappen richting ziekenhuis. Taro’s peettante Tante Tiny, komt rond half 12 naar Siel kijken. Ik heb niet verteld in het ziekenhuis dat ik jarig ben. Na de vorige voeding is het dopje van Siel’s sonde losgeschoten en is de voeding, omdat Siel uitgerekend op dat moment knorrig was, in zijn bed gelopen. Met het feit dat hij gister wel 6 flinke spuitluiers heeft geproduceerd is het resultaat op de weegschaal dat Siel 50 gram is afgevallen. Hij weegt weer 3215 gram. Ik was Siel snel en trek hem schone kleren aan. Nogmaals op de weegschaal en dan bij mama aan de borst. Hij is duidelijk nog niet helemaal in zijn hum, want hij verslikt zich al snel en heeft zo 2 dippen op zijn konto. Maar goed, hij drinkt al met al toch maar mooi 45cc. De overige 5cc krijgt hij cadeau. Het valt me op dat er geen voeding meer opgewarmd wordt als ik kom aanleggen. Siel drinkt de laatste dagen zo goed, dat er steeds een voeding (weliswaar een halve, maar toch!) weggemiept moet worden. Zonde van dat kostbare nat, niet waar? Inmiddels is Siel het enige overgebleven kind op de neonatologie. Krijgt hij lekker veel aandacht. (Hopelijk valt dit niet verkeerd uit en gaan ze extra veel op hem letten!) R. komt intussen het schoongemaakte bord terugbrengen met de woorden dat de flappen overheerlijk waren en op…! Ik vertel dat ik ze gisteravond samen met Romek heb gemaakt omdat ik vandaag jarig ben, maar omdat Siel nog in het ziekenhuis ligt, ik het niet vier. Ze kan zich goed voorstellen dat ik niet in de stemming ben om mijn verjaardag te vieren. Siel mag nog lekker even bij Tante Tiny op schoot. Ik vertel Siel dat ik zomaar een nieuw toestel heb gekregen (is van Tante Tiny, haha). Siel spuit zijn luier eens lekker vol op Tante Tiny’s schoot. De geur is gigantisch, dus verschoon ik hem tussendoor even. Als hij weer terug in zijn bedje ligt, valt hij tevreden in slaap en keer ik huiswaarts. We gaan langs Duimeland om te kijken naar een wipstoeltje. Voor Romek hebben we er nooit een aangeschaft, maar voor Siel is het prettig om zijn voeding te laten zakken en hij vindt het wel leuk om eens ergens anders in te liggen dan alleen in bed. Eenmaal terug thuis, doen we eens gek en halen de kinderwagen en de box van zolder. Met al die geluiden over sondevoeding en inroomen en thuis, krijgen we het idee dat het niet al te lang mee kan duren voordat we groen licht krijgen en Siel mee naar huis mogen nemen. Ik heb de hele tijd 20 weken in gedachten. Hoe ik er bij kom weet ik niet, maar ik heb het idee dat als Siel rond de 20 weken is, hij mee naar huis mag. Na het eten keer ik terug naar Siel met een nieuwe lading appelflappen. Siel heeft voor mama’s verjaardag samen met de zusters druk geknutseld (Siel heeft de verf nog aan zijn mouw zitten!) en zijn handje en voetje met blauwe verf op papier gezet. Er staat ook nog een leuke tekst bij. Nou, mama is hier super blij mee. Siel geeft mama nog een cadeautje en wel dat hij 50cc drinkt. Hij mag zelfs van de monitor af als ik hem voed! Ik knuffel mijn ventje nog eens extra en keer tevreden huiswaarts. Snel even kolven en mijn ouders en schoonouders staan op de stoep. We maken er een leuke avond van. Voor we gaan slapen, bellen we nog even met het ziekenhuis. Siel maakt het prima!



Zondag 13 augustus: Na het kolven bel ik met het ziekenhuis. De fles is goed gegaan. Weer 20cc gedronken met een enkele verslikking. Vannacht is er weer een kindje bij gekomen, dus Siel ligt niet meer in zijn uppie op de neonatologie. Om 8:00 uur haal ik mijn moeder op en iets voor half 9 staan we op de afdeling. Siel mag in bad en hij vindt het nog steeds lekker. Hij is weer iets bijgekomen en weegt 3240 gram. Omdat ik hem gister vergeten ben te meten, doen we dat vandaag. Hij is al weer 49,8 cm lang en zijn schedelomtrek 35,2 cm. Na nog een bezoek aan de weegschaal, (Siel mag weer van de monitor af!) drinkt hij aan mama’s borst in een mum van tijd 50cc! Ik ben weer tevreden. Siel mag voor het eerst bij Oma Weeber op schoot. Oma geniet, hier heeft ze heeeeel lang naar uitgekeken. Ze schrijft ook nog wat in zijn dagboekje. Ik geef R. een nieuwe “Haberman” fles. Die hebben we gister meteen meegenomen bij Duimeland. Ze is blij dat we voor deze fles gaan. Eenmaal terug thuis ga ik even kolven. Met de voeding van 15:00 uur gaan Taro en Romek mee naar Siel. Aansluitend willen we ter afsluiting van de vakantie (welke vakantie ????) met Romek gaan uit eten. Ik laat Taro zien hoe de “Haberman” speen/fles werkt. Siel drinkt 25cc. Weer mag Siel van de monitor. R. heeft vanmorgen zwart op wit gekregen van de kinderarts dat Siel bij elke voeding van de monitor af gaat! Hij verslikt zich wel een keer en die melden we eerlijk. Wat hebben we eraan om mooi weer te gaan zitten spelen terwijl hij zich verslikt heeft. Wel moet ik er bij vermelden, dat het een dip was met amper een verkleuring, dus echt diep is hij niet gegaan. We geven aan de verpleging door dat we naast de “Haberman” speen ook voor het aanleren van de sondevoeding gaan. Mochten we het niet nodig hebben, dan is dat super, maar waarschijnlijk zal Siel het nog af en toe nodig hebben, dus kunnen we het maar beter vroeg genoeg aanleren. We blijven nog een hele tijd met R. kletsen. Siel ligt al lang en breed te pitten als we eindelijk gaan. We gaan met ons 3-en lekker eten bij “Bij Kobus” in Zeddam. Romek een pannenkoekenmenu (incl. ijsje en verrassing) en wij overheerlijke spare ribs. Die zijn hier altijd super! Met een goedgevulde buik rijden we door naar ons schoonzusje Aline. Zij is morgen jarig maar viert vandaag haar verjaardag. Tussendoor kolf ik daar even. Rond kwart over 8 zet ik Taro en Romek thuis af en knap zelf door terug naar het ziekenhuis. Siel heeft met de vorige voeding een fles aangeboden gekregen en er 15cc van gedronken. Deze reis bij mama aan de borst houdt hij het bij 30cc voor gezien. Ik krijg er geen druppel meer in. Dus hevel ik de overige 20cc gewoon. R. komt lekker een hele tijd bij me kletsen. In het hele ziekenhuis is het zo rustig, je kunt er een kanon afschieten, dan raak je nog niemand. Terwijl M. vertelde dat in Nijmegen er overuren gedraaid worden. Daar hangen ze er, bij wijze van, met de benen uit. Rond 22:00 uur neem ik afscheid van een slapende Siel. Tot morgen kleine tuinkabouter!



Maandag 14 augustus: Siel heeft een goede nacht gehad. Van de fles heeft hij 15cc gedronken. Ook hierbij is hij van de monitor afgegaan! Ik kruip nog even terug onder de wol. Het lijkt wel herfst buiten! Rond een uur of 11 gaan we met ons 3-en naar Doetinchem. Taro en Romek gaan door naar Zevenaar om wat op te halen in de stad daar. Voor ik naar Siel ga, wip ik even bij de thuiszorgwinkel binnen om een en ander te bestellen zodat ik een tweede “Haberman” fles in elkaar kan knutselen. Er zitten 2 spenen in de verpakking en bij mijn kolf heb ik dezelfde flesjes dus als ik een extra ring en membraamklep heb, heb ik een tweede fles samengesteld voor maar Euro 8 i.p.v. Euro 24,50 (ja, het kost wat, maar dan heb je ook wat!) Als ik Siel’s kamertje binnenloop (hij weegt 3255 gram), is A. al met hem aan het tutten. Ze heeft de was bij hem opgevouwen, zodat ze samen wat “aanspraak” hadden. A. vertelt me dat ze vorige week al gezegd heeft dat het tijd wordt dat Siel naar huis gaat. Hij is “te oud” voor deze afdeling en laat duidelijk zien dat niet alleen wij, maar ook hij er aan toe is om naar huis te gaan. Siel is het wachten op mama en zijn melk ondertussen beu en huilt boos. Hij heeft al schone kleren aan en is verschoont. A. probeert hem nog een glimlach te ontfutselen, maar Siel is duidelijk, eerst moet er gegeten worden, dan is het weer tijd om te lachen. Na 40cc is zijn honger gestild. De overige 10cc gaan via de hevel. Ik vind het geweldig dat de monitor uitgaat tijdens de voedingen. Ik zie dondersgoed aan Siel of hij dipt of niet, daar heb ik dat rotding niet bij nodig. Nu zit ik veel ontspannender te voeden en Siel houdt zich gedeisd. Het is net of hij het voelt. Ligt hij aan de monitor dan gaat hij donderen en is hij er van af, dan houdt hij zich keurig aan de regels. Kleine dondersteen! Ik krijg van A. de papieren mee over sondevoeding. Ook vertelt ze me dat Siel vanaf vandaag 4 keer, buiten het aanleggen om, de fles aangeboden zal krijgen. Ik ben meteen enthousiast. Er wordt steeds meer gestuurd richting naar huis gaan. Ook wordt mij de sonde al getoond, die Siel thuis in krijgt. Deze sonde kan 4 weken blijven zitten (en is een stuk langer dan die hij nu heeft), maar met Siel’s grijpgrage vingertjes is dit geen garantie! We moeten de papieren thuis goed doorlezen en dan zal er een deze dagen een aanzet worden gemaakt met het aanbrengen. Terwijl ik aan het kolven ben, komen Taro en Romek binnen met een lekker broodje gezond voor mij. Die ga ik in de auto eens lekker buit maken. Ik heb aan de verpleging al een paar keer aangegeven, dat ik komende zaterdag van 9 tot 9 wil inroomen zodat ik die voedingen zelf kan geven en kijken hoever we komen. Dat vinden ze een strak plan. Woensdag zal Siel heel uitgebreid worden onderzocht. I.p.v. vandaag zal er dan bloed afgenomen worden en urine. Het begint er steeds meer op te lijken dat Siel volgende week naar huis mag. Nu hij met de voedingen niet meer aan de monitor ligt, heeft hij nog geen dip op zijn lijst staan. Deze kinderarts heeft in een halve week al meer stappen doorgevoerd dan onze eigen kinderarts in 3 weken! Eenmaal thuis, slaat bij ons de nesteldrang weer toe. Taro neemt de zolder eens goed onderhanden terwijl ik boven de slaapkamers een goede beurt geef en Siel’s toekomstige kamer opruim. Voordat Siel thuis komt, moet alles aan kant zijn. Want met al die positieve geluiden vanuit het ziekenhuis, kan het nog wel eens onverwacht snel gaan. Taro zegt in ieder geval dat ik met mijn 20 weken wel eens een aardig eind in de goede richting kan zitten. Laten we het hopen. We zijn zo aan het poetsen en opruimen, dat ik helemaal vergeten ben vlees uit de vriezer te halen of wat aan het avondeten te doen. Ach ja, we hebben vandaag onze frituurpannen ook schoon gemaakt, kunnen we die meteen inwijden. Vindt Romek vast niet erg om een frietje te eten. Voor het eten, maakt Taro nog even een praatje met onze buren, net terug van hun huwelijksreis naar Thailand. Schiet me ineens te binnen dat als we het helemaal niet redden met het inbrengen van de sonde, dat we de buuf dan ook kunnen bellen. Zij werkt in het Radboud en heeft wel vaker sondes ingebracht. Ellen vindt dit geen probleem en wil ten allen tijde helpen of meekijken. Na het eten, grijp ik mijn kolftas weer en spring in de auto om naar Siel te rijden. Siel heeft met de voeding van 15:00 uur bij A. een hele fles leeggeteut!!! Daarna had meneer niet veel zin om te slapen, waarschijnlijk behoorlijk onder de indruk van zichzelf. Dus is R., bij het overnemen van de dienst, er maar mee aan de haal gegaan. Siel heeft inmiddels een bezoek gebracht aan de koffiekamer en samen met R. de krant gelezen. Nu ligt hij net in zijn wipstoeltje naar een vrolijke cd te luisteren en zijn handjes te bestuderen. Hij heeft de afgelopen uren dus niet veel aan de monitor gelegen. Ben benieuwd of hij nog vut heeft om wat te drinken. Hij drinkt toch nog 40cc. De overige 10cc gaan met de hevel. R. komt me verder tekst en uitleg geven over de sondevoeding. Er is een stappenplan maar omdat wij al behoorlijk wat weten op het gebied van sondevoeding, kunnen we volgens haar beginnen bij stap 5. Het is noodzaak dat we allebei minimaal 1 keer een sonde hebben ingebracht. Morgenvroeg mag ik al beginnen met het controleren van de sonde. Het gaat steeds sneller allemaal. R. geeft aan dat ik bij het inroomen komende zaterdag, als ik mijn draai heb gevonden wat betreft de sonde, geheel mijn gang kan gaan. Zij zullen stand-by staan, maar ik mag mijn eigen ding doen. Ik heb het idee dat als Siel het zaterdag goed doet op de combi borstvoeding / fles & sondevoeding, dat hij dan wel eens heel snel thuis kan zijn. Ik hoop het, want we zijn er als gezin echt, maar dan ook echt aan toe. Tevreden keer ik huiswaarts. Rond een uur of 10 belt Taro nog even met het ziekenhuis (hij moet morgen weer werken, dus gaat hij op tijd naar bed terwijl ik nog driftig aan mijn verslag zit te tikken, want ik heb een aantal dagen verzuimd). Siel is moe en met geen stok wakker te krijgen. R. heeft nog even een fles geprobeerd, maar daarbij neigde Siel te dippen. Hij is dus echt super moe. Geen wonder. Zo een paar uur wakker geweest, flink gedronken aan borst (2 x) en fles en een boel indrukken opgedaan (koffiekamer, krant). Vind ik niet zo gek dat hij nu de knollen op heeft. Maar niet te diep slapen, dat je de ene dip naar de andere hebt hoor Siel. Tot morgen lieverd!



Dinsdag 15 augustus: Taro moet vandaag weer werken en omdat ik nu toch wakker ben, ga ik even kolven. Taro belt met het ziekenhuis. Siel heeft een goede nacht gehad. Om 3:00 uur heeft hij doorgeslapen dus is de voeding geheveld. De voeding van 6:00 uur heeft hij voor de helft uit de fles gedronken. Ik kruip nog lekker even terug in bed. Nog een paar daagjes en dan moet Romek weer naar school, dan is het uit met de pret. Rond half 9 wordt Romek wakker en kruipt gezellig bij me in bed. Samen kijken we tv. Na het ontbijt, flits ik door de badkamer en dan gaan we gewapend met boterhammen en yoghy drink richting ziekenhuis. F. (fysiotherapeute) is er al. Ze wil graag nog een keer zien hoe Siel zich gedraagt als hij in bad gaat. Eerst moet hij nog op de weegschaal. Zijn gewicht is hetzelfde gebleven als gister (3255 gram). Gister heeft hij wat medicijnverhoging gekregen omdat hij deze week zo minimaal groeit. Siel vindt het net als de vorige keren weer lekker in bad. Langzaam ontspant hij ook zijn handjes. Romek en ik zingen er een “spetter liedje” bij en Siel houdt zijn oogjes strak gericht op Romek. Langzaam begint hij met zijn handjes te “meppen” richting Romek. Kijk, kijk, hij beweegt zijn armpjes, roept F. uit. Ik kan hem nu ook rustig met zijn voetjes van de kant halen, zo ontspannen ligt hij te genieten. Als hij er uit moet, wikkel ik hem snel in een warme cape, dus ook dat gaat gesmeerd. Tijdens het afdrogen en aankleden, “gymnastiek” ik met Siel. F. slaat alles goedkeurend gade. Nog een paar nieuwe plakkers, want die krengen hier laten elke dag los, en zijn rompertje kan dicht. Na een bezoek aan de weegschaal mag hij lekker bij mama drinken. F. vindt dat hij een stuk rustiger is dan een week geleden. Is ook goed te merken, niet alleen bij mij maar ook bij de verpleging. Ik heb nu een ander kind in handen dan een week geleden. Het gaat langzaam, maar elke dag gaat Siel een stappie vooruit. Intussen hoor ik van verpleegkundige E. dat in Siel’s ontlasting toch nog de Klebsiela (ziekenhuisbacterie) is gevonden. Raar, zover onze herinnering gaat, hebben ze het in Nijmegen steeds in zijn speeksel (sputtum) gevonden en is ons over ontlasting niets bekend. En in zijn speeksel was hij tot 2x toe negatief dus zou de Klebsiela weg zijn. Er komt een bordje op zijn kamerschuifdeur met contactisolatie. Dat beperkt zich hier alleen tot goed handen wassen en handschoenen aan. Maar omdat Siel inmiddels weer het enige kind is dat er ligt op de neonatologie, houden ze het hier alleen op handen wassen, valt me op! Volgens hen zou ik ook handschoenen aanmoeten. Nou, da’s toch meer iets voor de verpleging dan voor ons, wij raken geen andere kinderen aan. En R. is gister nog wel met Siel op sjouw geweest! Ach, ik hecht er niet zo veel waarde aan aan die bacterie. Als die er wil zitten, laat hem er lekker zitten. Zolang Siel er niet ziek van wordt, vind ik het best. E. vertelt dat Siel met de fles van 9:00 uur erg onrustig was. Hij had veel persdrang en had niet veel trek in de fles. Ze is er maar mee gestopt. Ben ik met haar eens. Niet doorduwen, dan komt de gehele voeding eruit. Nu zit er in ieder geval een gedeelte in. F. geeft aan, dat ze vernomen heeft dat Siel op korte termijn (?!?!?!) naar huis gaat en dat ze voor die tijd nog een keer Siel wil terugzien. Ze komt vrijdagmorgen dus langs. Terwijl Siel bij mama drinkt, wordt er weer met de papieren van de sondevoeding gezwaaid. Siel drinkt in no time 60cc. Ik ben weer trots op mijn kaboutertje. Romek is intussen druk bezig ROMEK, SIEL, VIGO, OPA, OMA, MAMA & PAPA te schrijven. Het lukt hem dit keer zelf om de S van Siel goed te schrijven en niet andersom. Ik kolf nog even na. Voor Siel zijn medicijnen krijgt, vraag ik of ik zelf de sonde mag controleren. Dat mag. Deze sonde die hij nu in heeft, hangt op zijn laatste eindje en is nog eens extra aan zijn neus vastgeplakt. Morgenvroeg gaan Taro en ik aan de slag om er zelf een in te brengen. Omdat er zo’n vaart achter gezet wordt hier, heb ik Taro gevraagd of hij er vrijdag ook bij kan zijn. Het was de bedoeling dat Taro van af nu alleen de woensdag thuis zou blijven, vanwege alle gesprekken met de artsen, maar hij lijkt me verstandig om deze week ook de vrijdag nog te pakken. Dat vindt de verpleging hier ook. Ik heb zo’n vermoeden, omdat Siel vanaf vandaag ook observatielijsten in zijn map heeft en niet meer zijn dippenlijsten, dat het als het zaterdag met het inroomen goed gaat, hij binnen een paar dagen naar huis mag. Iedereen roept al maar dat het tijd wordt dat Siel naar huis gaat. Nou, liever vandaag dan morgen. We hebben ook duidelijk aangegeven dat ons niet gevraagd moet worden wanneer we hem mee willen, het moet een duidelijk tijdstip zijn, want wij zijn het wachten inmiddels goed beu. Dat kan men zich goed voorstellen. Siel is intussen tevreden in slaap gesukkeld en Romek en ik nemen afscheid. We gaan in de huiskamer onze meegebrachte boterhammen en yoghy oppeuzelen. (Romek voelt zich niet op zijn gemak omdat hij weet dat hij hier eigenlijk niet komen mag!) Als alles op is, bezoeken we nog even het toilet en rijden dan richting bioscoop. We gaan samen naar NIEUWSGIERIG AAPJE. Het is niet druk en de film is geweldig. Ook zien we dat er in oktober een nieuwe Piet Piraat film te zien is. Hebben we meteen weer wat voor de herfstvakantie. Met een grote doos popcorn en een pakje drinken en een spekkie op schoot, zit Romek te genieten. En ik geniet van mijn supervent. Dit heeft hij echt verdiend. De afgelopen 6 weken waren niet echt vakantie voor hem te noemen en hij heeft alles gelaten over zich heen laten komen. Hij kan ook weer een beetje genieten in het ziekenhuis nu hij een tafeltje en stoeltje heeft staan bij Siel’s bedje. Het is geweldig om te zien hoe hij geniet. Rond kwart over 4 zijn we thuis. Romek gaat buiten voetballen en ik ga snel kolven. Ik ben net klaar als Taro thuiskomt. Nog even piepers jassen en het eten kan opgezet worden. Na het eten, is het al weer tijd om naar Siel te gaan. Taro vraagt of ik nog even langs de bieb wil gaan om een DVD terug te brengen. Tuuuuurlijk kan dat. Daarna knap ik door naar Doetinchem. Ik wil net het ziekenhuis binnenlopen als me plotseling wat te binnen schiet. Oeps… helemaal vergeten mijn schoonmoeder op te halen. Dus maar even bellen. Ze had al naar ons huis geprobeerd te bellen om te vragen of er wat aan de hand was, maar Taro heeft waarschijnlijk de telefoon niet gehoord. Door alle spannende gebeurtenissen rondom de sondevoeding en wanneer Siel nu eindelijk naar huis mag, is me helemaal ontschoten dat ik haar op zou halen. Ze neemt het me gelukkig niet kwalijk en ik beloof plechtig haar morgenavond voor de voeding van 21:00 uur wel degelijk op te halen. Ik baal er wel van. Rund die ik ben. Siel ligt inmiddels al bij M. op de arm. Ik vertel haar het voorval en ze kan zich voorstellen dat ik dit door al het geplan en geregel helemaal vergeten ben. Haar dochter ligt sinds een paar dagen in het ziekenhuis op de kinderafdeling. Ik had haar al zo veel zien lopen en had al zo’n vermoeden dat het haar dochter zou zijn. Er zijn een boel diensten van haar overgenomen en omdat het met haar dochter weer wat beter gaat, is ze vanavond een avondje komen werken. Wel raar hoor, biecht ze op, hier werken terwijl je dochter over de afdeling loopt. Kan ik me wel wat bij voorstellen. Siel heeft de voeding van 15:00 uur doorgeslapen, dus geen fles gehad, maar de hevel. Ik verschoon hem en hij mag aan de borst. Na 30cc houdt hij het voor gezien. Ik krijg er geen druppel meer in. In overleg met M. besluit ik dat er 20cc geheveld gaat worden. Ik mag ook voor 10cc gaan, maar Siel is al wat minnetjes in gewicht deze week, daar mag best wel wat bij. Als de voeding er in zit, babbelen we nog even over de sondevoeding. M. geeft aan, dat het nu heel snel gaat (!) voor Siel naar huis mag. Daar waren we zelf ook al wel achter. Ben blij dat ik Taro gevraagd heb om vrijdag ook mee te gaan naar Siel voor het aanbrengen van de sonde. Siel sukkelt lekker in slaap en ik ga nog even kolven. Daarna ga ik naar huis. Voor we gaan slapen bellen we nog even met het ziekenhuis. M. meldt dat Siel keurig de helft van zijn fles heeft leeggedronken, ondanks dat hij heel slaperig was. Hij heeft niet veel de oogjes open gehad. Oogjes die overigens al beginnen te kleuren naar de kleur van Taro en Romek. Is Monique, net als mij, ook opgevallen. Nu ligt hij lekker te pitten. En dat gaan wij ook doen. WORDT VERVOLGD !!!



P.S. Hierbij wil ik iedereen bedanken voor de leuke kaarten (zelfs met inhoud!) en telefoontjes die ik heb gekregen met mijn verjaardag. Geweldig!

 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu