deel 14 - De Franckjes

Maandag 12 juni: Siel heeft een goede nacht gehad. Taro gaat weer werken en Romek weer naar school. Nog 4 weekjes en dan is het al weer grote vakantie. Tussen de middag wordt hij opgevangen door Opa & Oma Weeber. Vandaag ga ik alleen naar Nijmegen. Mijn moeder wil wel mee, maar ik vind het ook wel lekker om een keer alleen te gaan. Dus tuf ik om half 9 richting Siel. Siel is iets afgevallen, hij weegt 1728 gram. Kon ook niet uitblijven, hij is de afgelopen week zo veel aangekomen. Hij heeft vanmorgen niet gedipt aan de low flow. Het gaat de goede kant op. De fysiotherapeute komt even langs. Ze bekijkt Siel’s bolletje en zal doorgeven aan de verpleging hoe Siel het beste neer te leggen, zodat zijn punthoofdje weer in een rond bolletje gevormd kan worden. Na het kolven ga ik lekker een uurtje genieten met Siel tegen mij aan. Het gaat weer diploos. Er wordt de hele tijd gesproken over een warmtebedje, maar daarvoor moet eerst toestemming gevraagd worden aan de bacterioloog en de hygiënedienst. Ik vraag de verpleegkundige in opleiding die voor Siel zorgt, of hij dan ook kleertjes aan krijgt. Neeeee, zegt ze, we moeten hem eerst observeren en dat kan bloot beter. Na het buidelen temperatuur en verschoon ik Siel. Siel mag weer aan de low flow. Ik ben halverwege het geven van de voeding als er groen licht gegeven wordt betreft het warmtebedje en een paar minuten later wordt er al een binnengebracht. Hij moet nog even op temperatuur komen, maar ik mag Siel’s spulletjes vast overhuizen van couv naar warmtebedje. Onverwacht snel is het bedje op temperatuur. De verpleegkundigen moeten wel de contactisolatie hanteren, dus schort voor en handschoenen aan. Maar voor het gemak mag ik Siel zelf overleggen van couv naar bed. En dat vind ik helemaaaaal niet erg. De begeleidende verpleegkundige vraagt of ik kleertjes bij me heb. Nee, natuurlijk niet. Wist ik veel dat dit vandaag al ging gebeuren! Er worden dus wat ziekenhuiskleertjes te voorschijn getoverd. Kilometers te groot natuurlijk. We liggen dubbel van het lachen om die grote kleren. Met zoveel prematuren moeten ze eigenlijk maatje 44 op voorraad hebben, vind ik. Het is zo’n komisch gezicht, zo’n klein ventje in zulke wijde kleren. Ik maak snel een paar foto’s. Siel kijkt ons met grote ogen aan om zoveel commotie. Hij snapt niet waarom we zo’n schik hebben. Ik ga een hapje eten, even kolven en daarna nog heel even bij Siel kijken. Hij ligt lekker te pitten in zijn bedje. Vanavond kom ik zeker terug. Ik wil hem graag zelf de minimini kleertjes aantrekken. Gister is me ook al het badderen door de neus geboord, dit pakken ze me niet af. Als ik thuiskom, bel ik mijn schoonmoeder. Ik hoor dat mijn schoonzusje Aline weer is opgenomen. Ze had vanmorgen rond 4 uur het gevoel dat ze ging bevallen. Maar alles bleek nog rustig te zijn. Wel is daardoor haar bloeddruk zo gigantisch gestegen, dat ze weer in het ziekenhuis moet blijven. Mijn schoonmoeder vindt het geen probleem om op Romek te passen en kan vanavond. Rond 18:00 uur staat ze dus op de stoep en gaan Taro, ik en buurman Dave naar Nijmegen. Ik ga na een glimp van Siel te hebben opgevangen, eerst even kolven. Dan komt het moment suprème. Ik ontdoe Siel van zijn ziekenhuiskleding (het lijkt wel een tent zonder stokken) en frummel hem in zijn nieuwe outfit. Ik heb van de vrouw van Taro’s neef ieniemienie kleertjes gekregen. Haar dochter en de dochter van haar schoonzusje (Taro’s nichtje) zijn ook te vroeg geboren en hebben beide deze kleertjes aangehad. Het zijn super kleertjes, infuusrompertjes en broekjes en omslag-truitjes apart. (Nicole, nogmaals bedankt, wij zijn er reuze blij mee!!!) Siel’s eerste outfit is een “boevenpak”, grijs/wit gestreept. Op het oog lijkt maatje 44 aan de kleine kant, maar als hij het aan heeft, zit het nog ruim zat. Hij kan er nog wat in groeien. Het rompertje zit wel als gegoten met zo’n grote pamper eronder. (Siel heeft zondag een maatje groter gekregen vanwege zijn boedah buikje). Het staat geweldig. Nu lijkt hij op een echte baby en is hij voor mij prematuurtje af. Oma’s gebreide slofjes kunnen helaas nog niet aan vanwege het saturatiebandje om zijn voet. Ik ben helemaal happy. Hij doet het ook nog steeds goed aan de low flow. Ook nu ligt hij er weer op. Hopelijk blijft het goed gaan. In ieder geval kan mijn dag niet meer stuk. Alweer een mijlpaal bereikt!



Dinsdag 13 juni: Siel is vandaag 36 weken oud. Hij heeft een redelijke nacht gehad met hier en daar een dipje. Taro gaat naar zijn werk, Romek weer naar school. Hij gaat tussen de middag een boterhammetje eten bij een buurmeisje en tevens vriendinnetje uit zijn klas. Zodra ik Romek naar school heb gebracht, ga ik (Oma) Lijs Meuleman ophalen. Zij gaat vandaag mee naar Siel. Siel is weer aangekomen en weegt 1765 gram. Hij heeft wel wat meer dipjes dan gisteren aan de low flow, maar ondanks dat worden de oefentijden weer uitgebreid. Hij mag nu 3 x 4 uurtjes aan de low flow en de andere uurtjes aan de infant flow. Omdat hij gisteravond pas schone kleertjes heeft aangehad, hoeft hij nog geen andere aan. Ik vind zijn “boevenpakje” wel mooi staan, dus vandaag mag hij het nog aanhouden. Morgen krijgt hij een nieuw setje. Ik heb als reserve nog wat schone kleertjes meegenomen, mocht hij behoefte hebben in zijn broek te plassen, dan kan hij altijd wat anders aan. Gister had hij zijn ziekenhuiskleertjes en zijn nieuwe bed ook al bevochtigt en moest er verschoning aan te pas komen. Lijs zegt goed te kunnen zien dat Siel is bijgekomen, sinds de vorige keer dat ze hem gezien heeft. Na het kolven gaan we terug naar Siel en mag hij er een uurtje uit. Het gaat weer diploos. Wel gooit hij regelmatig zijn hoofd in zijn nek en gaat op zoek bij mij. Alleen lukt dat niet zo goed met die slurf van de infant flow op zijn neus. Deze schiet steeds uit zijn neusgaatjes waardoor de machine gaat piepen. Lijs schiet meteen in de stress. Helemaal als Siel eenmaal terug in bed aan de low flow gaat en na de voeding even heeeeeeel diep wegzakt. Hij heeft de nare gewoonte dan te verkleuren en voor degene die dat nog nooit gezien hebben is het naar om te zien. Maar na een paar flinke “tikken” onder zijn gat is Siel weer terug uit dromenland. We gaan wat eten, ik weer eens kolven en dan nog even terug naar Siel. Rond kwart voor 2 is het tijd om naar huis te gaan. Onderweg passeren we nog een paar door de hitte bevangen koeien die behoefte hebben op de weg te gaan rondlopen. Ik vind het wel een grappig gezicht maar Lijs vindt het minder. Uiteindelijk kunnen we onze weg voortzetten en ben ik op tijd thuis om Romek van school te halen. Na het eten gaat Romek gewapend met waterpistool en waterballonnen de buurt onveilig maken. Hij krijgt versterking van papa en al snel zijn er een boel mensen kleddernat. Rond 21:30 krijgen we telefoon van mijn zwager Micha. Hij en zijn vriendin Aline zijn de trotse ouders geworden van zoon Bjoyd! Hij weegt 3290 gram en is 50 cm lang. Aline is vanmorgen ingeleid en het kindje is uiteindelijk met een vacuum geboren, maar het aller belangrijkst is dat alles goed is met moeder en zoon. Nou, morgen gaan we de kleine boef snel bewonderen!



Woensdag 14 juni: 10 weken oud! Siel heeft een redelijke nacht gehad. We hebben S. aan de lijn. Ze heeft nu vakantie dus zien we haar de komende 2 weken niet meer. S. vertelt dat ze ons nog een mailtje heeft gestuurd, die gaan we dus snel even lezen. Romek heeft vandaag “Meesters & Juffendag” wat inhoudt dat alle meesters & juffen deze dag hun verjaardag vieren. Het is al 2 keer uitgesteld vanwege het weer, dus hopelijk blijft het droog vandaag. De kinderen mogen in het oranje komen. Taro heeft zich met de oranje spuitbus flink uitgeleefd op Romek’s kuif. We brengen Romek naar school. De meeste kindjes hebben een cadeautje bij zich. Ik heb me wel afgevraagd of ik Romek wat mee moest geven, maar alles schiet er momenteel bij in, dus we hebben niks bij ons. Romek kijkt beteuterd, we rennen snel naar huis om wat te halen. Mama heeft altijd wel iets in de kast, dus er is snel een cadeautje samengesteld. Inmiddels is het gaan regenen, gewapend met een paraplu ren ik terug naar school. Romek is weer happy. Snel ga ik terug om een beetje in huis te modderen. Taro gaat boodschappen doen. Na het kolven rijden we nog even naar Doetinchem. Weer eens rond voor een tuinstel. Daarna gaan we richting centrum om voor Taro’s peettante een fototoestel mee te brengen. Wij zijn nu toch in de buurt, dus hoeft zij er niet helemaal heen te rijden. Nog snel even een cadeau voor Bjoyd kopen en een setje kleertjes voor Siel (hij hoeft niet alleen maar in tweedehansjes te liggen, niet waar?). Als we thuiskomen is het al weer tijd om Romek van school te halen. We eten een boterhammetje en gaan weer op weg naar Siel. Siel weegt vandaag 1792 gram. Hij gaat weer 3 x 3 uurtjes aan de low flow. Het wil nog niet zo als het zou moeten met deze leeftijd. Tijdens het buidelen (gelukkig aan de low flow) gooit hij zijn hoofd weer in zijn nek en snuffelt bij mij. Hij smakt er behoorlijk bij. Hij is zo fanatiek bezig dat ik de spuit met zijn voeding niet eens vast kan houden, dus geeft Taro hem zijn voeding. Het gaat een beetje snel met als gevolg een flinke dip. Maar moeders weet inmiddels ook hoe het moet. Ik leg Siel op mijn schoot, zijn hoofdje ondersteunt en ik tik hem lichtjes tegen zijn billen. En jawel hoor, daar is hij weer. Daarna gaat het weer prima. Tussendoor komt de lactatiekundige even babbelen. Ik heb haar hulp nodig bij het kolven. De voeding loopt gigantisch terug en ik wil nog wel even doorgaan. Ze geeft me een paar tips. Ook moet ik van haar in mijn achterhoofd houden dat als het niet meer lukt, ik nog genoeg in de diepvries heb liggen. Dat is waar. Op 4 locaties ligt er een behoorlijk lading melk, dus voor een week of 8 heb ik zeker genoeg. Misschien nog wel langer. Ik moet in ieder geval nog meer gaan kolven. Als je een volgroeide baby aan de borst hebt, krijg je regelmatig te maken met regeldagen. De baby wil dan meer en wordt dus meer aangelegd. Ik heb geen regeldagen, ik kolf 6 keer daags, dus dat wordt de komende dagen 9 keer kolven. Naar een uurtje knuffelen leg ik Siel er zelf weer in. M. adviseert me om morgen een normale speen mee te brengen. Ze kent me intussen wel en gaat er dan ook vanuit dat ik er vast wel een in huis heb. En dat klopt. De artsen en verpleegkundigen zijn weer met Romek aan het donderjagen. Maar hij geeft al een aardig woordje terug. Hij kent ze inmiddels wel een beetje en is niet meer zo verlegen als een paar weken geleden. We eten in de personeelskantine en vertrekken rond 18:00 uur richting Doetinchem. Om 19:00 uur arriveren we bij het Slingeland Ziekenhuis en zoeken de kamer van Aline & Bjoyd op. Er is al meer bezoek, dus we blijven niet te lang, Romek moet tenslotte morgen ook weer naar school. De kleine vent heeft van de vacuum hoofdpijn overgehouden en is wat koortsig. Ook ziet hij wat bleekjes, voor ons gevoel. (Ja, inmiddels een slechte eigenschap van ons. We zien te veel in Nijmegen, dat we overal op letten). Maar het is een pracht manneke. Na een half uurtje nemen we afscheid en keren huiswaarts. Voor het slapengaan bellen we nog een keer met het ziekenhuis. Alles gaat goed, dus we gaan lekker pitten.



Donderdag 15 juni: Siel heeft lekker geslapen vannacht. Hij heeft 3 uurtjes aan de low flow gelegen, toen was het geen succes meer. Taro gaat weer werken en Romek naar school. Hij mag bij een vriendje uit de klas tussen de middag een boterham eten, dus dat zit weer snor. Rond kwart voor 9 komt mijn tante Ria mij ophalen. Samen gaan we naar Siel. Hij weegt vandaag 1825 gram. De verpleegkundige heeft Siel in de tummietub gedaan, maar hij vond het maar niks. Ik heb hem ook liever niet in de tummietub. Thuis moet hij ook in een gewoon badje. Ik zie aan de spullen die klaarliggen, dat Siel weer een oogonderzoek krijgt. Dat was niet de afspraak. In zijn dossier staat dat hij volgende week vrijdag weer een onderzoek krijgt. De oogarts heeft zelf gebeld dat hij vandaag zou komen, wordt er vertelt. Ik baal als een stekker. En zie het buidelen met Siel al weer teniet gaan. Breng ik weer eens bezoek mee, krijg je zoiets onverwachts. Zul je net zien dat Siel er net als de vorige keren flink van gaat dippen en zich daarna niet lekker meer voelt. Ik ga kolven en dan gaan we terug naar Siel. De oogarts is eens, met een kwartier vertraging, redelijk op tijd. Natuurlijk mag ik er weer niet bij zijn. Ik druk de verpleegkundige op het hart om me meteen na het onderzoek te melden hoe het met Siel gaat. We gaan maar even koffieleuten. Na een half uurtje komt de verpleegkundige melden dat Siel 1 keer gedipt heeft en dat de arts dadelijk persoonlijk zijn bevindingen komt vertellen. Waar is dit goed voor, denk ik bij mezelf. De vorige 2 keer moesten we steeds van de zaalarts vernemen wat de uitslag was en nu komt hij zelf. Ik wacht maar af. Misschien stelt het niks voor. De arts vertelt me dat hij tevreden is over Siel’s oogjes. De onrijpheid is aardig aan het bijtrekken. Links is wat minder dan rechts maar hij heeft er een goed gevoel over dat het allemaal goed zal komen. Hij twijfelt of hij over 1 of 2 weken terug zal komen. Maar, zo zeg ik hem, er staat nog de afspraak van volgende week vrijdag, dus daar kan hij nog gebruik van maken. Ik ben in ieder geval behoorlijk opgelucht en snel keren we terug naar Siel. Hij mag er lekker toch nog even uit. Mijn tante vindt het helemaal geweldig. Siel sabbelt driftig op zijn nieuwe speen en heeft er totaal geen moeite mee dat de speen een stuk dikker is dan zijn prematurenspeentje. Na een uurtje leg ik hem terug. Inmiddels ligt hij al bijna 7 uur aan de low flow. We gaan een hapje eten, ik kolf weer even en dan gaan we nog even terug naar Siel. Hij ligt weer aan de infant flow. Siel is het hier duidelijk niet mee eens. Ja schat, dan moet je nog beter je best doen. Het is al bijna 14:00 uur als we richting auto gaan. Bij de grensovergang staan we in de file en klokslag kwart over 3 ben ik thuis. Gelukkig is juf Anne-Maro nooit zo snel met het naar buiten laten gaan van haar kindjes, dus moet ik zelfs nog even wachten voor Romek eraan komt. Na school gaan Romek en ik nog even naar de stad. Ik wil nog een tweede speen voor Siel halen en mijn zoogcompressen zijn op. Romek zoekt een mooie speen uit voor zijn broertje, Eenmaal weer thuis is het tijd om te koken. Om 18:00 uur komen Paul & Diana Messing mij ophalen. Ze willen graag bij Siel op bezoek en omdat ze steeds van die lieve belangstellende berichtjes sturen, heb ik een avondje extra ingelast en ga met ze mee. Voor we gaan krijgen Romek en Siel allebei een cadeau. Romek een mooie lego helicopter en Siel een nieuw ieniemie outfit van Nijntje compleet met twee rompertjes. Super lief!  Ik neem de kleertjes gelijk mee naar het ziekenhuis. Kan hij morgen meteen aan. Paul & Diana zijn helemaal onder de indruk van ons ventje. Paul heeft de fotocamera meegenomen en schiet een paar plaatjes van Siel. Na het kolven en een paar koppen koffie gaan we nog “even” terug naar Siel. Dit loopt een beetje uit. M. gaat proberen Siel de fles te geven. Ik mag dit nog niet zelf doen, want Siel kan gigantisch gaan dippen. Ik heb er ook geen problemen mee, vindt het ook best eng, dus laat M. het maar doen. Ze laat me zien hoe ik Siel vast moet houden en de fles moet geven. Siel drinkt gretig. Na 3 dippen is het uit met oefenen. We moeten het ook niet te gortig maken. Maar … hij heeft wel 8 cc zelf gedronken. Ik ben super trots op mijn ventje. Alweer een mijlpaal! De rest krijgt hij via de sonde. Paul & Diana maken geen aanstalten om te gaan. Ze vinden het geweldig getuige te zijn van deze primeur! We zijn dan ook pas rond 10 voor half 11 thuis. Ik bel dan ook niet meer met het ziekenhuis. Taro ligt al voor pampes in bed. En ik kruip ook snel onder de wol.



Vrijdag 16 juni: Siel heeft vannacht de volle 6 uur aan de low flow gelegen. We zijn blij dat het goed gegaan is. De fles was wat minder. Siel wil zo graag uit de fles drinken dat hij te gretig drinkt en zich steeds gigantisch verslikt. Romek heeft vandaag vrij dus kunnen we rustig aan doen. Nou rustig? Ik ben bijna vergeten dat de kapster komt om mijn coupe te verfraaien. Ik krijg een knipbeurt en een coupe de zon. We ruimen snel de boel op en gaan richting Duiven. We hebben besloten toch het tuinstel bij de Intratuin te bestellen. Taro gaat met Romek even op zoek naar een nieuwe deurbel bij de Gamma en ik schiet een toilet in om te kolven. Daarna bestellen we het tuinstel en rijden door naar Nijmegen. Ik had M. gezegd rond een uur of 11 aanwezig te zijn om Siel in bad te doen, maar het is inmiddels al kwart voor 12. Maar M. vindt het niet erg. Ze vertelt ons dat het de bedoeling is dat Siel vanaf nu volledig aan de low flow gaat. Tenminste dat proberen ze. We zijn blij verrast met dit nieuws. Ook meldt ze dat Siel vanmorgen weer 8 cc uit de fles heeft gedronken. Ik begin met temperaturen en mag Siel wegen. Omdat hij te snel groeit, heeft hij gister weer meer plasmiddel gekregen. Hij is dus iets afgevallen en weegt 1808 gram. Dan was ik zijn gezichtje en sop ik zijn lijfje in. M. heeft een klein rond badje klaargezet, daar mag Siel in dobberen. Hij vindt het nog niet zo geslaagd. De volgende keer proberen we het in een gewoon bad, dan kan ik hem lekker heen en weer wiegen in het water. Maar hij is weer lekker fris en het is een hele prettige ervaring, zo met mijn manneke bezig te zijn. Voor ons mijlpaal nr. 3 van deze week! Ik droog hem snel af want hij ligt te bibberen van de kou en frummel hem in zijn nieuwe Nijntje outfit. Het staat geweldig. M. sluit Siel weer aan op zijn monitor en ik neem hem lekker nog even op schoot. In de tussentijd geef ik hem zijn voeding. Daarna gaat hij lekker terug in zijn inmiddels verschoonde bedje en gaan wij een hapje eten. Tussendoor is het weer tijd om te kolven. Rond 15:00 uur gaan we naar Ulft. We hebben voor Taro’s peettante een digitale fotocamera meegebracht. We combineren het bezoek met haar verjaardag van morgen. Nu kan Taro de camera even rustig uitleggen. Morgen hebben we nog een verjaardag en we willen ook nog even langs mijn vader alvast voor vaderdag. Ja, het is weer een druk weekend en om iedereen tevreden te houden moeten we wat passen en meten. Tante Tiny nodigt ons uit om te blijven pannenkoeken eten. Dat slaan we niet af en even later genieten we van haar lekkere hartige en zoete pannenkoeken. Daarna is het tijd om naar huis te gaan. We krijgen vanavond nog bezoek van de dames van de naailes. Maar als ik toevallig even een briefje op mijn labtopje moet tikken en het berichtje naar Taro doorstuur zodat hij het kan uitprinten, zie ik een mailtje van mijn collega dat het niet doorgaat. Nou ja, dan kan ik lekker mijn verslag bijwerken. Ik heb al een aantal dagen niets geschreven, dus komt het wel goed uit. Onder het kolven bel ik even met het ziekenhuis. Siel ligt nog steeds aan de low flow en het gaat goed. Af en toe een dipje, maar het is acceptabel. Super. Rond 23:00 uur belt Taro nogmaals met het ziekenhuis. De verpleegkundige meldt dat Siel nog steeds aan de low flow ligt en dat zijn dipjes kort en veelal zelfherstellend zijn. Alles binnen de grenzen. Ze vraagt hoe laat we morgen komen, want ik mag proberen Siel aan de borst te leggen. Mijn hartje slaat een keer over bij het horen van dit bericht. Wat geweldig. Nou, het mag van mij nu al zaterdag zijn. Ik ga snel nog een keer kolven en dan lekker dromen over morgen.



Zaterdag 17 juni: Siel heeft tot 6:00 uur vanmorgen aan de low flow gelegen, toen werd het twijfelachtig en werd hij in overleg met de artsen teruggelegd aan de infant flow. Hij heeft er toch maar mooi 21 uur aan gelegen. En het ging best goed. Hij gaat weer terug op zijn wisselschema van 6 uur low flow, 3 uur infant flow. Taro gaat met Romek naar de zwemles. Ik ga boodschappen doen, de bedden verschonen en wassen, opvouwen en strijken. Tussendoor moet ik nog een keer kolven. Rond kwart over 10 gaan we nog even een vaderdagcadeautje voor Taro’s paps halen die we gelijk even langs brengen. Dan gaan we door naar Siel. Hij weegt vandaag 1837 gram. Siel ligt nog aan de infant flow als we komen, maar zal rond 12:00 uur weer aan de low flow gaan. Dan mag Siel ook echt eens snuffelen bij mama. Om hem vast goed wakker te maken (wat niet echt nodig is, want een half uur voor voedingstijd begint meneer altijd wakker te worden), temperatuur ik hem en krijgt hij een schone broek. Taro haalt een tuinstoel en de verpleegkundige een moltondoek. Siel krijgt de low flow en mag er daarna uit. Ik ben benieuwd wat hij gaat doen. Maar Siel denkt bij zich zelf, snuffelen dat is onzin, happen dat is het grote werk. En dat doet hij dan ook gretig. Hij is flink aan het zuigen aan de borst en lijkt niet veel last te hebben van de sonde door zijn mond. Hij krijgt er maar geen genoeg van. De verpleegkundige is blij verrast, dit had ze absoluut niet verwacht. Meestal blijft het eerst bij snuffelen, maar die fase slaat Siel dus duidelijk over. Ze laat me met Siel alleen. Jij redt je wel, zegt ze, doe maar net zoals je het met Romek altijd hebt gedaan. Siel spuit intussen een paar keer flink in zijn luier. Ik ga hem eerst maar eens verschonen, want de geur is niet om te harden. Daarna wikkel ik hem goed in de moltondoek (morgen breng ik een cape mee, daar kan ik hem beter in rollen dan in zo’n doek) en ga weer lekker met hem zitten. Maar Siel denkt er niet over lekker te gaan pitten. Hij is weer driftig op zoek, dus open ik mijn bh nogmaals en daar gaat meneer weer. Hap slik hap slik. Hij krijgt er maar geen genoeg van. De verpleegkundige komt na een half uurtje kijken hoe het gaat. Ze is verbaast dat Siel nog steeds aan het drinken is (want hij heeft wel melk in zijn mond). Ze geeft hem zijn sondevoeding terwijl hij nog aan mijn borst ligt. Als hij iets later een beetje melk teruggeeft via zijn mond, zegt ze, ik had hem toch eerst moeten checken hoeveel hij nu binnen heeft gekregen, want waarschijnlijk zit er nu iets teveel in zijn maagje. Hij zal niet zo veel gedronken hebben, maar hij had melk in zijn mond en heeft een tijdje flink liggen zuigen, dus hij heeft wel wat binnen gekregen. Maar in de regel gaat een baby niet zo te keer als hij voor het eerst mag snuffelen, dus hier had ze totaal geen rekening mee gehouden en ik al helemaal niet. Ben dan ook super trots op mijn kleine vent. Weer een mijlpaal voor ons! Ik fluister in zijn oor, laat ze maar versteld staan van jou. Laat je longen dan maar wat onrijp zijn en problemen geven, de rest functioneert super. Siel is nog steeds klaarwakker als ik hem na een uurtje terugleg in zijn bedje. Hij mag dan zijn buikje gevuld hebben, wij gaan dat ook even doen. Rond 14:00 uur komt Brigitte Elting bij Siel op bezoek. Haar schoonmoeder ligt ook hier in het ziekenhuis, dus dit is een prima gelegenheid om voor die tijd even bij Siel langs te gaan. Romek en Siel worden weer goed verwend. Romek krijgt een mooi spel en Siel een nieuwe outfit. (Inmiddels is Siel rijkelijk voorzien van kleding.) Brigitte’s oudste zoon Lars heeft voor Siel nog een tekening gekleurd. Om half 3 begint Siel al weer wakker te worden, want meneer heeft weer honger. Ik temperatuur en verschoon hem nog snel even, maar de voeding laten we aan de verpleegkundige over. We willen nog even langs mijn vader voor vaderdag. Vandaar dat we de verjaardag van Taro’s peettante al hadden verschoven naar gisteren. En ons buurmeisje Rianne is vandaag jarig, daar willen we ook nog even naar toe. We halen het cadeautje voor mijn vader op en gaan meteen door. Mijn ouders zijn net even met mijn zus, zwager en de kids naar de kermis. Dus wachten we even. Dat we niet zo lang willen en kunnen blijven, wordt niet echt op prijs gesteld. We proberen overal even ons gezicht te laten zien, maar mijn moeder schiet helemaal uit haar slof als we zo willen gaan. Dan breekt er iets in mij en floep ik er van alles uit. Ik zit helemaal te trillen  Ik moet eigenlijk op advies van de lactatiekundige meer rust inplannen i.v.m. het teruglopen van de borstvoeding, maar goed. We doen zo ons best om het iedereen naar de zin te maken en dan krijg je dit. Mijn blijdschap over het aanleggen van Siel is opeens helemaal weg. We blijven dus maar weer iets langer, ondanks dat ik eigenlijk moet kolven. Omdat we alle drie zin in een patatje hebben, gaan we op de terugweg even langs de cafetaria. We eten wat en ik ga snel weer kolven. Taro en Romek proberen de playstation uit die eindelijk eens door de post bezorgt is en ik ga nog wat strijken. Rond 19:00 uur gaan we nog even naar de buren voor Rianne’s verjaardag. Tussendoor ga ik nog een paar keer kolven, breng ik Romek naar bed en hang ik de was nog even buiten. Om 23:00 uur bellen we nog een keer met het ziekenhuis. Siel doet het netjes. Na nog een laatste keer te hebben gekolfd ga ik plat, al duurt het lang voor ik in slaap val.

WORDT VERVOLGD !!!



Inmiddels hebben we nog een aantal bijdragen voor het Ronald McDonaldhuis te Nijmegen mogen ontvangen, onze hartelijke dank hiervoor. We zullen proberen er komende week langs te gaan om het geld (totaal nu op Euro 165) aan Nessy te overhandigen.