deel 35 - De Franckjes

SIEL VANUIT ‘S-HEERENBERG !


Zaterdag 20 januari t/m maandag 5 februari:



Zaterdag 20 januari: Omdat Taro het laatste gedeelte van de badkamer van de Schaapjes af wil maken, ga ik wederom met Siel en Romek naar de zwemles. Vandaag krijgt Siel voor het eerst bruine bonen met appeltjes te eten. Aan zijn snoetje te zien bevalt de smaak hem wel.

Het heeft even geduurd, maar inmiddels is alle moedermelk uit mijn borsten verdwenen. En net als destijds na de borstvoeding bij Romek, is van mijn boezem ook deze keer niet veel meer over. De omschrijving hiervan van Daphne Deckers in haar boek “De geboorte van een gezin” is dan ook heel herkenbaar: Tijdens de stuwing worden je borsten zoals gezegd verbazingwekkend groot. Dat wordt weliswaar weer minder, maar er blijft een behoorlijke druk op staan. Zodra je echter stopt met het geven van borstvoeding, zakt je boezem genadeloos in elkaar. De melkklieren trekken zich terug en zolang er geen nieuw vetweefsel voor in de plaats komt, lijken je borsten nog het meest op twee leeggelopen verjaardags-ballonnetjes: ze herinneren nog vaag aan iets feestelijks, maar de spanning is eraf. Hoewel je borstpartij na een jaar of anderhalf wel weer een beetje kittig is opgevuld, blijven je tepels vaak stuurs naar de zuidpool wijzen. Deze hangstand is misschien niet helemaal in overeenstemming met het heersende schoonheidsideaal, maar het is wel praktisch: alleen zo kan je kind er goed met zijn mondje bij.

Echt een aanrader kan ik je zeggen, de boeken van Daphne Deckers. Zo herkenbaar en toch zeer humoristisch! Ik blijf er om lachen.



Zondag 21 januari: Vandaag ben ik voor het grootste gedeelte van de dag met mijn knulletjes alleen. Taro moet ’s morgens foto’s maken met Prins Carnaval, gevolg en Raad van Elf en aansluitend vergadert de Raad van Elf. Tegen een uur of 3 – half 4 komt hij weer aanwaaien om vervolgens rond half 7 – 7 uur weer te vertrekken. De Raad van Elf bezoekt vanavond de pronkzitting in Ulft. Uiteraard mogen de vrouwen ook mee, maar een zondagavond is niet aanlokkelijk voor een avondje uit en zeker niet als je met kinderen zit, dus laten alle vrouwen, inclusief mijzelf, verstek gaan. Siel krijgt wederom bruine bonen. Hij hapt steeds gretiger. Net als de worteltjes bevalt hem deze smaak wel.



Maandag 22 januari: Vandaag staat de 6 maanden follow-up van Siel in Nijmegen op het program, vandaar dat Taro thuis is.



Uit onder meer het POPS (Project Onderzoek Prematuritas en Small for gestional age: onderzoek dat in 1983 is gestart en veel gegevens heeft opgeleverd en nog steeds oplevert over alle levend geboren kinderen in dat jaar met een zwangerschapduur van minder dan 32 weken of een geboortegewicht van minder dan 1500 gram) komt naar voren dat vroeg geboren kinderen meer problemen kunnen hebben en/of ontwikkelen dan op tijd geboren kinderen. Eerst werd gedacht dat naarmate er meer over deze kinderen bekend zou zijn en de kennis en kunde zouden toenemen, het aantal kinderen met problemen zou afnemen. Dit blijkt niet zo te zijn. Het aantal vroeggeboortes, met stoornissen en handicaps als gevolg, blijft relatief hoog. Dat komt doordat kinderen die na een zeer korte zwangerschapsduur worden geboren nu meer kans hebben om te overleven. Dat brengt helaas een grotere kans op stoornissen en handicaps mee. Het risico van negatieve consequenties van vroeggeboorte heeft zich in de loop van de tijd verplaatst naar de groep van kinderen met een zeer korte zwangerschapsduur. Alleen het aantal problemen met het gezichtsvermogen neemt af. Onderzoeksgegevens zijn natuurlijk te belangrijk om er geen rekening mee te houden, maar geven geen voorspelling over de ontwikkeling van individuele kinderen. Een kind dat met 18 maanden zijn achterstanden weggewerkt heeft en het goed doet, kan later bijvoorbeeld toch een leer- of gedragsstoornis ontwikkelen. Een ander kind kan zich – tegen de verwachting in – verrassend goed ontwikkelen. De gevolgen van vroeggeboorte voor elk kind afzonderlijk laten zich niet of heel moeilijk voorspellen. Daarom is het belangrijk om rekening te houden met wat er met het kind gebeurd is. Tijdens de controles door de kinderarts, andere specialisten en het consultatiebureau wordt je kind zorgvuldig in de gaten gehouden en worden de bevindingen zo nodig gerelateerd aan de gecorrigeerde leeftijd. Zelf ga je als ouders dagelijks met je kind om, zie je zijn vorderingen en vergelijk je hem met leeftijdsgenootjes of met je andere kinderen. Het is belangrijk om attent te blijven op de ontwikkeling van je vroeg geboren kind en als er zorgen om hem zijn, deze te uiten. Ernstige ontwikkelingsstoornissen worden al op de leeftijd van 1 jaar opgemerkt, maar lichte motorische stoornissen, leer- en gedragsproblemen worden vaak pas op de basisschool herkend. Naarmate kinderen ouder worden en er meer eisen aan hen gesteld worden, kunnen de problemen toenemen. Daarom is langdurige follow up en begeleiding van alle vroeggeborenen noodzakelijk. Op vijfjarige leeftijd kun je leer- en gedragsproblemen die het gevolg zijn van vroeggeboorte met uitgebreid, systematisch onderzoek herkennen. Eerder testen is niet zinvol, omdat het kind dan gewoon nog niet optimaal kan meewerken. Later testen dan met 5 jaar brengt het risico mee dat er dan al schoolproblemen zijn ontstaan. Er zijn kinderen die vanaf hun thuiskomst uit het ziekenhuis extra zorg nodig hebben, van de ouders of van professionals. Soms wordt pas later ontdekt dat je kind een beperking of handicap heeft en speciale zorg nodig heeft. Als ouders vorm je samen met de artsen en andere deskundigen die het kind begeleiden een team rondom je kind. Er komt veel op je af: je hebt te maken met allerlei specialisten en therapeuten en moet zelf ook flink aanpakken om een gezin draaiende te houden en ervoor te zorgen dat je kind de nodige zorg en begeleiding krijgt. Dat is in alle opzichten zwaar!



Taro slaapt lekker uit na een avondje stappen met de heren. Siel slaapt nog steeds als ik Romek naar school heb gebracht, dus grijp ik mijn kans en ga even de stapel was wegstrijken. Daarna stop ik Siel lekker in bad zodat hij fris en fruitig is voor zijn bezoek aan het ziekenhuis. Helaas is dit van korte duur, want na de fles van 10:00 uur poept hij zijn luier zo gigantisch vol, dat niet alleen hijzelf van voor tot achter, maar ook zijn rompertje en zijn broek onder de poep zitten. Er zijn heel veel doekjes voor nodig om de boel weer toonbaar te maken. Als Siel schone kleren aan heeft, spoel ik de vuile kleren schoon en zet ze in de week. Ik wip nog snel even langs de apotheek om Siel’s RSV spuit voor morgen op te halen. Rond kwart over 11 gaan we richting Nijmegen. Romek wordt tussen de middag en na schooltijd opgevangen door Opa & Oma Franck, dus we kunnen met een gerust hart gaan. We zijn bewust wat eerder gegaan, zodat we in het restaurant van het ziekenhuis een warme hap kunnen nuttigen. We komen nog een aantal bekenden tegen die in het ziekenhuis werken, waaronder Taro’s nichtje. Siel doet zich tegoed aan een paar hapjes appelmoes. Omdat we nog wat tijd over hebben, gaan we even langs de afdeling Neonatologie. Naast een aantal voor ons bekende verpleegkundigen, zien we ook nog 2 neonatologen (in opleiding), waaronder “onze eigen kinderarts/neonatoloog”, die ons meedeelt dat we hem zo dadelijk op de poli zullen zien. Iedereen is heel erg te spreken over onze kleine boef, die een ieder beloond met een grote glimlach. Iets voor half 2 melden we ons op de kinderpoli. We hebben mazzel, we hebben een afspraak net na de lunchpauze, dus iedereen is op tijd. Eerst wordt Siel gewogen (6800 gram) en gemeten (67 cm) door een verpleegkundige. Al snel volgt de kinderarts. Het is prettig dat we “onze eigen” kinderarts hebben, zo hoeft de hele ziekenhuisperiode van Siel niet eerst besproken te worden en kunnen we gezellig even bijkletsen. Hij is heel tevreden over Siel. Siel’s gewicht en lengte vallen dit keer wel binnen de groeicurve omdat hier zijn gecorrigeerde leeftijd wordt aangehouden en niet zoals op het consultatiebureau en in het streekziekenhuis zijn geboortedatum. De kinderarts is snel klaar en we moeten even wachten op de logopediste en de fysiotherapeute. Tot mijn grote vreugde kennen we de logopediste ook van Siel’s verblijf hier in Nijmegen. Dit praat veel makkelijker en wederom hoeven we niet de hele geschiedenis te vertellen. Siel is inmiddels erg hongerig geworden, maar om te vermijden dat hij na de fles tijdens de fysio moet spugen, mag hij eerst gymmen. De fysiotherapeute is van mening dat Siel’s rugspieren wat aan de slappe kant zijn, hij zit nl. nog wat zwabberig en hij draait nog steeds niet helemaal zelfstandig op zijn buik. Volgens haar heeft Siel weer vaker therapie nodig. Ik zal dit morgen met onze eigen fysiotherapeute bespreken. Na het gegym is het eindelijk tijd voor zijn fles. Gelukkig is de logopediste heel tevreden over Siel. Wel vindt ze dat hij een fles minder mag, dus van 5 naar 4 flessen. Ik vraag haar naar een tip voor het fruithapje. Dit gaat zeer moeizaam. Ze adviseert ons om i.p.v. het fruithapje vanaf 4 maanden het potje voor 6 maanden te kiezen. Dit is iets dikker maar bevat nog geen stukjes fruit. We gaan het proberen. Ook dit keer zijn we ruim binnen de tijd klaar. Dat komt goed uit want we hebben met Sibylla afgesproken om even bij haar op de koffie te komen. Ze woont namelijk onder de rook van Nijmegen en daar komen we praktisch langs. Maria heeft ook dit keer weer pech, ze heeft me gemaild dat ze vandaag de nachtdienst in gaat dus kan ze Siel wederom niet zien. Om half 4 staan we bij Sibylla voor de deur. Het is leuk haar weer even te zien en te spreken. Rond een uur of 5 keren we huiswaarts. Onderweg gaan we even wat eten in Arnhem op Presikhaaf (Romek eet bij Opa & Oma mee). Terug in ’s-Heerenberg zet Taro Siel en mij thuis af en rijdt dan door naar zijn ouders om Romek op te halen. Ik heb Siel net in bed liggen als de fysiotherapeute afbelt voor morgen. Ze komt vrijdag a.s..



Dinsdag 23 januari: De juf van Romek heeft me gistermorgen gevraagd of ik vanmiddag mee wil met een winterwandeling. Ik heb niet voor niks mijn baan opgezegd, dat laat ik me geen twee keer zeggen. ’s Morgens ga ik met Siel even op de thee bij mijn moeder. Als Romek na de middagpauze weer naar school gaat, nemen we Siel in de kinderwagen mee. Of hij nu in de kinderwagen slaapt of in bed… het weer is super dus niets gezonder dan frisse buitenlucht. Romek mag 7 kindjes uitkiezen die met ons meewandelen en dan gaan we op pad. Twee van Romek’s klasgenootjes zijn niet bij Siel weg te slaan een houden trouw de kinderwagen vast. De rest, Romek inclusief, lopen voorop. Romek heeft het zich goed bekeken… hij loopt voorop met aan elke hand een meisje (net zo’n vrouwenversierder als zijn papa vroeger was!) Rond 14:00 uur ben ik weer thuis en leg ik Siel van de kinderwagen in zijn bedje. De afspraak met de verpleegkundige van Synagis die Siel zijn spuit komt geven staat voor half 4 dus kruip ik nog even achter de naaimachine. Het is nog geen half 3 als de deurbel gaat. De verpleegkundige staat al op de stoep. Was ze de vorige keer 1 ½ uur te laat, nu is ze dus een uur te vroeg. Siel heeft inmiddels een dusdanig gewicht dat de dosis niet meer in 1 spuit mag, dus krijgt Siel in beide benen een prik. Na de prikken doe ik nog een poging om Siel weer terug in bed te krijgen, maar Siel heeft niet zo’n trek meer. Kan ik me ook wel voorstellen, is ook geen leuke verrassing om voor wakker gemaakt te worden en om daarna weer te moeten slapen… Omdat gister de groentehap er een beetje bij in geschoten is, krijgt Siel vandaag het restje bruine bonen. Hij hapt dit keer zo gretig dat ik baal dat ik niet nog een potje bruine bonen heb staan. Dit is  beslist een van Siel’s favoriete smaakjes (net als trouwens van Romek destijds).



Woensdag 24 januari: Vandaag ga ik over op 4 flessen. Zowel Siel als ik moeten er even ons ritme in zien te vinden. Uit school nemen we Edith mee. Edith’s moeder moet met de oudere broer van Edith naar het ziekenhuis, dus heb ik aangeboden om Edith op te vangen. Na een paar harde broodjes gaan Romek en Edith lekker spelen en stop ik Siel in bed. Als Siel zijn slaapje uit heeft, krijgt hij een nieuwe smaak groentehap voor zijn kiezen… spercieboontjes. Dit heeft duidelijk niet zijn voorkeur. Als ik eerlijk moet bekennen, vind ik het ook niet smakelijk ruiken (in tegenstelling tot de bruine bonen en de worteltjes). Het gaat er dan ook niet zo makkelijk in. Rond half 5 wordt Edith weer door haar mama opgehaald. ’s Avonds ga ik op de naailes verder met Romek’s prinsenpak.



Donderdag 25 januari: Ik ga met Siel boodschappen in Didam. Romek heeft ’s middags vrij omdat de meesters en juffen een studiemiddag hebben. Ook vandaag moet Siel weer aan de spercieboontjes geloven en wederom vindt hij het 3 x niks.



Vrijdag 26 januari: Rond kwart voor 11 komt de fysiotherapeute weer aanwaaien. Ze is heel tevreden over Siel’s vorderingen en is dan ook niet van plan om vaker tussendoor te komen. Ik vertel haar van Siel’s follow-up van afgelopen maandag en over het feit dat het drinken van het sapje en het fruithapje erg moeizaam gaan. Ze geeft me het telefoonnummer van een logopediste in Kilder. Ik bel haar, maar ze is niet aanwezig en zal terugbellen. Helaas gebeurt dit niet. Siel krijgt het laatste restje spercieboontjes, maar hij kan nog steeds niet aan de smaak wennen.



Zaterdag 27 januari: Taro geeft Siel om 6:00 uur ’s morgens zijn fles zodat ik kan blijven liggen. Ik ga om kwart voor 9 met Romek naar de zwemles, zodat Taro weer kan blijven liggen (wat een teamwork niet waar?). Als ik terug ben krijgt Siel zijn fruithapje. Ik ben gister begonnen met de 6 maanden potjes en vanaf vandaag gaat dat gelukkig iets beter. ’s Middags krijgt Siel weer bruine bonen. Hij eet zowaar een half potje op. Dat gaat de goede kant op.



Zondag 28 januari: ’s Morgens komen mijn oom en tante, Ome Wim en Tante Dinie, uit Wehl op de koffie. Ze hebben Siel voor het laatst gezien toen hij nog op de IC in Nijmegen lag in zijn warmtebedje. Toen was hij nog een heeeel klein ventje. Siel doet maar liefst 4 keer een poging om eindelijk zelfstandig op zijn buik te draaien. Hij moet alleen het probleem “arm in de weg” nog even onder de knie krijgen, want die hindert hem in het laatste stukje. Siel zal wel denken, al dat gezeur om het nog niet zelfstandig op mijn buik draaien, ik zal ze eens laten zien dat ik wel degelijk weet hoe het moet. De rest van de dag doen we lekker relaxed. Siel’s fruithapje verloopt weer ietsje beter en de andere helft van de bruine boontjes gaat er weer in als koek. Als Romek koekjes aan het eten is, zit Siel verlekkert naar hem te kijken. We geven hem een stukje glutenvrije liga om eens te kijken wat hij er mee doet. Sabbelen vindt hij prima, maar kleine stukjes koek laat hij lekker uit zijn mond vallen. Voorlopig dus nog maar even geen koek voor Siel.



Maandag 29 januari: Ik bel nogmaals de logopediste. Ze beloofd me vanmiddag terug te bellen. ’s Morgens gaan Siel en ik even theeleuten bij mijn moeder. Siel en ik hebben inmiddels ons ritme weer teruggevonden nu er een fles af is. In de loop van de dag begin ik behoorlijk snotterig te worden en voelt mijn keel aan als schuurpapier. Ook Siel moet van tijd tot tijd een beetje proesten, maar vooralsnog zie ik geen gekke dingen bij hem. Hij suttert zijn flesjes lekker leeg, de fruithap gaat best aardig en tijdens de groentehap, worteltjes met aardappel dit keer, slaat hij als hij genoeg heeft (bijna de helft van het potje!) de lepel uit mijn hand met als gevolg dat zowel Siel, ikzelf als de wipstoel en mijn stoel onder de worteltjes zitten. Siel slaat mijn gepoets met een grote grijns gade. Kleine dondersteen! ’s Middags belt de logopediste terug. Ze adviseert me om helemaal van de dunne sapjes af te stappen en een fruithapje met water te verdunnen, zodat het wat dikker is. Ook mag ik magere yoghurt of vanille vla verdunnen met roosvice. Verder raadt ze aan een difrax beker te kopen en het dikkere sapje op die manier aan te bieden. Ik mag ook een afspraak maken zodat ze een keer mee kan kijken, maar dan moet ik even goedkeuring vragen bij de kinderarts. Daar moet ik toch a.s. donderdag heen, dus ik zal het eens vragen.

’s Avonds als Taro naar een vergadering is van de carnaval, haal ik mijn naaispullen te voorschijn, maar ik voel me zo belabberd dat ik de boel de boel laat en lekker met een kop thee op de bank kruip.



Dinsdag 30 januari: Siel is al wakker voor ik Romek naar school breng, maar als ik terugkom van school is hij toch weer in slaap gevallen. Dat geeft mij de gelegenheid om snel even de kamer en de keuken te soppen. Ik ben net klaar als ik Siel weer hoor. Als ik bij zijn bedje sta vertel ik hem wat voor een lieverd hij is, dat hij toch nog even lekker is gaan slapen en mama zo nog even aan de poets kon. Ik ben inmiddels behoorlijk verkouden, maar gelukkig valt het bij Siel nog steeds mee. Ik heb nog fruithap vanaf 4 maanden staan, die meng ik met afgekookt water. En warempel, het gaat beter dan de gewone (dik-)sapjes. De 6 maanden fruithap gaat aardig, maar is nog niet het ei van columbus. Daarentegen gaat de groentehap, nog een half potje worteltjes, weer prima. Ik ben er dit keer op verdacht, als Siel gaat meppen betekend dat dat hij vol zit en moet ik ook niet meer verder proberen anders heb ik weer worteltjes in mijn nek liggen. ’s Middags als Siel op bed ligt en Romek naar school is, kruip ik lekker achter mijn naaimachine.



Woensdag 31 januari: Romek gaat na de boterham bij Joshua spelen. Joshua heeft al een paar keer gevraagd of Romek kwam spelen maar Romek wimpelde dat tot nu toe steeds af. Hij hangt zo aan zijn broertje dat hij het liefst alleen maar thuis wil spelen. Maar ja, Siel ligt ’s middags in bed en dan kan Romek niet de hele tijd van boven naar beneden rennen om speelgoed te pakken of heel hard schreeuwen. Uiteindelijk lokt toch de “vrijheid” bij Joshua en het feit dat mama beloofd in de tussentijd heel hard aan zijn carnavalspak te naaien en gaat hij overstag, maaaaar…. dan moet Joshua volgende week bij ons spelen! Uitgekookte donder! Siel en ik zetten Romek dus om 13:00 uur af bij Joshua, waarna Siel bij thuiskomst naar zijn bedje gaat en mama braaf achter de naaimachine kruipt. Romek zal door Joshua’s mama weer netjes thuis worden afgeleverd. Als Siel uit bed komt, heb ik zijn broek en die van Romek af. Alleen het elastiek moet nog even vastgezet worden. Vandaag krijgt Siel weer bruine boontjes met appel wat er in gaat als koek. Na het eten komt Taro’s peettante even op bezoek. Ze wil morgen een soortgelijk bureautje kopen voor de computer als Romek heeft en komt even kijken hoe het eruit ziet. Iets voor 19:00 uur rijd ik naar Zevenaar voor de naailes. Maar om kwart over 9 houd ik het voor gezien. Ik heb bijna geen stem meer, mijn neus lekt van alle kanten en ik hoest als een gek. Lang leven de griep!



Donderdag 1 februari: Om half 10 heb ik een afspraak met Siel bij de kinderarts in Doetinchem. Voor die tijd gaat Siel op de weegschaal. Hij is weer 210 gram aangekomen sinds vorige week maandag en weegt inmiddels 7010 gram! We hoeven maar heel even te wachten en dan mogen we door naar de kinderarts. Ze is heel tevreden over hem. Siel is gegroeid en wel een hele centimeter sinds vorige week (68 cm)!!! Siel doet braaf wat er van hem verwacht wordt. Ik vertel de kinderarts over mijn telefoontje met de logopediste aan het begin van deze week en dat ik haar tips eerst even wil proberen. De kinderarts geeft aan dat als het niet wil, ik haar elk moment kan bellen waarna ze een verwijsbriefje op zal sturen zodat ik een afspraak kan maken bij de logopediste. Volgens haar komt ze dan gewoon aan huis. We zullen zien of het nodig is. Omdat Siel last heeft van neusverkoudheid (geen wonder met zo’n blaffende en proestende mama) wilde hij gister en vandaag geen sap en ook het fruit gaat moeizaam. Gelukkig gaan de flesjes er bijna allemaal compleet in, al kan hij niet in ene teug doordrinken vanwege zijn verstopte neusje. Het is inmiddels 2 weken geleden dat ik contact met onze zorgverzekeraar heb gehad, dus bel ik nogmaals over Siel’s machtiging voor de Synagis, de RSV-spuiten. Er is nog niks bekend, maar ik word even later teruggebeld. De zorgverzekeraar geeft per jaar een machtiging af voor maximaal 6 spuiten, voor elke maand een en houdt geen rekening met het feit dat de spuit elke 4 weken gegeven moet worden vanwege de beperkte werking. Dit houdt in dat we de 7e spuit niet vergoed zullen krijgen. In principe is Siel na de 6e spuit beschermt tot 21 maart. Officieel duurt het RS seizoen tot 31 maart. We hopen dus maar dat Siel in de laatste 2 weken van het seizoen niet alsnog ziek wordt en houden dan ook de komende 2 maanden het handen wassen en desinfecteren nog even aan. Na het eten gaat Taro naar zijn kameraad Mike. Mike en Hanneke hebben gister de sleutel van hun nieuwe woning gekregen en Taro gaat helpen met de badkamer.



Vrijdag 2 februari: Met Siel ga ik op de thee bij mijn vriendin Brigitte. Voor die tijd haal ik bij de fotograaf even onze foto’s op. ’s Middags, als Romek met buurmeisje Maaike aan het knutselen is, komt mijn zus haar deel van de foto’s ophalen en even theeleuten. Mijn neefje Corné gaat binnenkort een spreekbeurt houden over vroeggeboorte en wil graag een sonde en spuitjes laten zien. Ik heb nog een sonde van het ziekenhuis liggen en nog wat bijbehorende spuitjes dus geef ik die aan mijn zus mee. Siel gaat vandaag weer aan de spercieboontjes en het gaat er best aardig in. Na het eten gaat Taro weer naar Mike en wil Romek graag in bad. Ik neem Siel ook mee naar boven en laat hem even poedelen bij Romek in bad. Romek vindt het helemaal geweldig en ook Siel geniet. Hij kan naar hartelust spartelen en spetteren en beide gaan helemaal uit hun dak.



Zaterdag 3 februari: Taro gaat met Romek naar zwemles. Als ze terug zijn ga ik met Romek de vogels voeren bij mijn ouders, die een weekendje weg zijn. Daarna zet ik Romek thuis af en ga boodschappen doen in Ulft. Als ik terugkom heeft Taro Siel al zijn fles gegeven en in bed gelegd. Siel heeft vanmiddag vroeg zijn slaap uit en omdat het heerlijk weer buiten is, gaan Romek en ik met Siel even wandelen. Bij terugkomst krijgt Siel weer spercieboontjes en een danoontje toe. Bij de C1000 heb ik eindelijk de Danoontje Start kunnen bemachtigen. Ik heb de gewone Danoontjes ook bij Siel uitgeprobeerd, maar die is wat dunner dan de Danoontje Start, die speciaal voor kindjes vanaf 4 maanden is. Hij eet hem bijna helemaal op! Na het eten, gaan Romek en Siel weer samen in bad. Siel spettert er weer driftig op los en Romek moedigt hem flink aan. Als Siel in bed ligt en Taro en ik ook gedouched zijn, kijken we met ons 3-en samen op de bank naar Garfield deel 1. Het is een leuke en grappige film. Romek vindt het helemaal geweldig, tussen papa en mama in op de bank naar een leuke film kijken, lang opblijven en chips eten. Hij beloofd ons morgenvroeg heeeeel lang uit te slapen. We zijn benieuwd….!



Zondag 4 februari: Romek houdt zich aan zijn woord, rond half 10 wordt hij pas wakker. En ook Siel slaapt lekker uit. Heerlijk hoor, even bijtanken. Na het ontbijt gaan Romek en ik snel even de vogels voeren bij mijn ouders en dan gaan we door naar Taro’s tantes in Ulft. Tante Tinie heeft het bureautje gekocht en Taro heeft beloofd het in elkaar te zetten vandaag. Hij update meteen de computer weer even. We eten nog een lekker kopje soep mee en een paar broodjes en keren dan huiswaarts. Siel heeft op mijn arm en later in de maxicosie even een hazeslaapje gedaan, dus probeer ik hem bij thuiskomst (kwart voor 3) nog even in bed te krijgen. Het duurt niet lang of hij valt in slaap. Taro, Romek en ik gaan lekker op de bank naar Garfield 2 kijken. Rond half 5 maak ik Siel wakker. Hij moet zijn warme hap nog en anders komen we met de volgende voeding in de problemen. Hij hapt gretig van de spercieboontjes en ook het danoontje gaat er weer voor de helft in. Romek biedt zich vrijwillig aan om de andere helft van het danoontje op te eten!



Maandag 5 februari: Het is vandaag precies 10 maanden geleden dat Siel werd geboren. Onvoorstelbaar dat hij over 2 maanden al weer een jaar wordt omdat hij van die 10 maanden, ongeveer de helft in het ziekenhuis heeft gelegen.

Bij Romek in de klas heerst er weer een nieuwe reeks buikgriep. Ik kan alleen maar hopen dat het onze deur deze keer voorbij gaat, zeker met het oog op de carnaval die voor de deur staat. Als Siel wakker is, mag hij lekker poedelen in bad. Vanaf vandaag zet ik het badje maar in het grote bad op de badkamer, zodat Siel naar hartelust kan spetteren en ik niet steeds de hele slaapkamer hoef te dweilen. Hij maakt er danig gebruik van en spettert er driftig op los. Het fruithapje gaat er weer wat beter in, alleen de sap blijft een crime. De warme hap, bruine boontjes met appel, blijft favoriet. De nieuwe smaak danoontje is even wennen. De afgelopen 2 dagen had hij aarbeiensmaak en vandaag bananensmaak. Ach, voor alles moet een eerste keer zijn. WORDT VERVOLGD !!!